IBPP2/443-331/10/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia warunków uzyskania akceptacji, o której mowa w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia warunków uzyskania akceptacji, o której mowa w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) zamierza rozpocząć wystawianie faktur w formie elektronicznej. Autentyczność i integralność tych faktur będzie zachowana poprzez wymianę danych elektronicznych w systemie EDI lub bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu.

Wnioskodawca wskazał, że każdy jego kontrahent będzie udzielał mu akceptacji dla tego sposobu wystawiania i przekazywania faktur w trybie elektronicznym za pomocą systemu EDI. Wobec powyższego w pierwszej kolejności Wnioskodawca umożliwi klientowi (kontrahentowi) zawarcie porozumienia w drodze elektronicznej przy wykorzystaniu systemu EDI w ramach, którego kontrahent wyrazi zgodę na dokumentowanie transakcji pomiędzy stronami za pomocą e-faktur.

Przed wyrażeniem przez kontrahenta Wnioskodawcy akceptacji dla wystawiania e-faktur każdy klient również w drodze elektronicznej poprzez platformę internetu zawiera umowę/porozumienie o korzystanie z systemu EDI.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle par. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu albo organowi kontroli skarbowej tych faktur dla uzyskania akceptacji kontrahenta Wnioskodawcy do wystawiania i przesyłania faktur w formie elektronicznej (par. 3 rozporządzenia) wystarczające będzie uzyskanie akceptacji poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI), po uprzednim zawarciu umowy/porozumienia o korzystanie z systemu EDI.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozporządzenie szczegółowo opisane w zapytaniu nie wyklucza możliwości udzielania przez kontrahenta akceptacji dla wystawiania e-faktur w drodze elektronicznej. Tym samym jeżeli klient w drodze elektronicznej wyrazi zgodę (umowa/porozumienie) na korzystanie z systemu EDI to wówczas akceptacja klienta na wystawianie e-faktur może być dokonana poprzez oświadczenie tego klienta opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym albo też powinna nastąpić ta akceptacja poprzez system elektronicznej wymiany danych - EDI - zgodny z definicją zawartą w rekomendacji Komisji w sprawie aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych. Zaś akceptację można uznać za złożoną na podstawie art. 61 par. 2 kodeksu cywilnego z chwilą gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby kontrahent mógł się zapoznać z jego treścią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych przewidują dwie formy faktur, tzw.: papierową i elektroniczną.

Zasady wystawiania i przechowywania faktur VAT w formie elektronicznej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), wydanego na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ww. ustawy.

Obowiązek dopuszczenia możliwości wystawiania przez podatników faktur w formie elektronicznej wynika z regulacji art. 232-237 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r., faktury wystawiane w formie elektronicznej przesyła się, w tym udostępnia, w tej formie odbiorcy oraz przechowuje się w tej formie przy zastosowaniu elektronicznych urządzeń do przetwarzania (łącznie z cyfrową kompresją) i przechowywania danych, z wykorzystaniem technik teletransmisji przewodowej, radiowej, technologii optycznych lub innych elektromagnetycznych środków.

W myśl § 3 ust. 1 i ust. 2 cyt. wyżej rozporządzenia, faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją". Akceptacja może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku akceptacji w formie elektronicznej przepisy § 4 stosuje się odpowiednio.

Przepisy rozporządzenia nazywają taką zgodę "akceptacją". Faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury. Akceptacja, o której mowa, może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku akceptacji w formie elektronicznej, powinna być ona opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym albo też powinna nastąpić poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI), zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych.

Przepisy przewidują, że akceptacja nie jest jednorazowa (dla pojedynczej faktury), lecz ma charakter trwały. Raz wyrażona akceptacja umożliwia wystawcy sporządzanie i wysyłanie faktur elektronicznych dla danego odbiorcy, aż do czasu jej wycofania. Wyrażenie akceptacji umożliwia wystawcy sporządzanie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej począwszy od dnia następującego po dniu, w którym odbiorca faktury dokonał akceptacji (§ 3 ust. 3 rozporządzenia). Z kolei cofnięcie akceptacji przez odbiorcę faktury powoduje, że wystawca faktury traci prawo do wystawiania i przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od dnia następnego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o wycofaniu akceptacji (§ 3 ust. 4).

Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia, faktury mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem, że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane:

Możliwość zagwarantowania autentyczności pochodzenia i integralności faktur daje podpisanie z kontrahentem umowy określającej warunki wymiany danych elektronicznych (EDI). Umowa ta musi przewidywać stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.

Umowa w sprawie europejskiego modelu EDI została przy tym opisana w art. 1 Zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 19 października 1994 r. nr 1994/820/WE odnoszącego się do aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych (Dz. Urz. UE L 338 z 28 grudnia 1994 r.).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Spółka) zamierza rozpocząć wystawianie faktur w formie elektronicznej. Autentyczność i integralność tych faktur będzie zachowana poprzez wymianę danych elektronicznych w systemie EDI lub bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu.

Wnioskodawca wskazał, że jego kontrahent będzie udzielał mu akceptacji dla tego sposobu wystawiania i przekazywania faktur w trybie elektronicznym za pomocą systemu EDI. Wobec powyższego w pierwszej kolejności Wnioskodawca umożliwi klientowi (kontrahentowi) zawarcie porozumienia w drodze elektronicznej przy wykorzystaniu systemu EDI w ramach, którego kontrahent wyrazi zgodę na dokumentowanie transakcji pomiędzy stronami za pomocą e-faktur.

Przed wyrażeniem przez kontrahenta Wnioskodawcy akceptacji dla wystawiania e-faktur każdy klient również w drodze elektronicznej poprzez platformę internetu zawiera umowę/porozumienie o korzystanie z systemu EDI.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz wskazany powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż o ile faktycznie wskazana we wniosku elektroniczna forma akceptacji odbiorcy dotyczącej otrzymywania faktur w formie elektronicznej, spełniać będzie warunki określone w przepisie § 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r., wówczas będzie można ją uznać za akceptację, o której mowa w § 3 tegoż rozporządzenia.

Należy też zauważyć, że przywołane wyżej przepisy § 3 i § 4 ww. rozporządzenia, regulując kwestie związane z wyrażeniem przez odbiorcę akceptacji dotyczącej wystawiania przez jego kontrahenta i przesyłania faktur w formie elektronicznej, rozstrzygają jedynie, iż akceptacja taka, będąc czynnością jednorazową i zachowującą swoją ważność aż do chwili jej odwołania, może być wyrażona w formie pisemnej lub elektronicznej, przy czym w przypadku tej drugiej formy akceptacji winny być zachowane wymogi wskazane w § 4 ww. rozporządzenia, a ponadto wystawianie faktur w tej formie jest dopuszczalne dopiero od dnia następnego po dniu w którym odbiorca dokonał akceptacji. Należy zauważyć, iż wskazane wyżej akty prawne nie rozstrzygają kwestii momentu otrzymania przez wystawcę faktury akceptacji odbiorcy na wystawianie faktury w formie elektronicznej.

Z uwagi na powyższe, w ocenie tut. organu, zastosowanie znajdą przepisy prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej.

Natomiast w myśl art. 61 § 2. ww. ustawy oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią.

Jako chwilę złożenia oświadczenia elektronicznego należy przyjąć moment przejścia komunikatu do systemu informatycznego prowadzonego i kontrolowanego przez odbiorcę, a konkretnie - chwilę przyjęcia oświadczenia przez serwer odbiorcy i zarejestrowania na nim odpowiednich danych (por. postanowienie SN z dnia 10 grudnia 2003 r., V CZ 127/03, OSNC 2005, nr 1, poz. 12, z aprobującą głosą A. Koniewicza, OSP 2005, z 6, poz. 76).

Ponadto zaznacza się, iż techniczne rozwiązania gwarantujące spełnienie wymogów autentyczności pochodzenia faktury i integralności danych nie były przedmiotem oceny tut. organu, bowiem postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, ogranicza się jedynie do interpretacji przepisów prawa podatkowego. Przepisy te - jak wskazano wyżej - nie określają konkretnych wymogów technicznych w przedmiotowym zakresie, tak więc każde rozwiązanie techniczne, o ile zagwarantuje spełnienie wymogów prawa podatkowego będzie prawidłowe. Wskazuje się także, że organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, określonymi w Dziale IV Ordynacji podatkowej umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania w trakcie którego mógłby pozyskać wiedzę specjalistyczną.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.