IBPP2/443-330/10/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2010 r. (data wpływu 9 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2010 r. (data wpływu 17 czerwca 2010 r.) oraz pismem z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu 6 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zawartej umowy leasingowej (tekst jedn. rat leasingowych i innych opłat związanych z leasingiem) dotyczącej samochodu ciężarowego oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zawartej umowy leasingowej (tekst jedn. rat leasingowych i innych opłat związanych z leasingiem) dotyczącej samochodu ciężarowego oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2010 r. (data wpływu 17 czerwca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 czerwca 2010 r. znak: IBPP2/443-330/10/BW oraz pismem z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu 6 lipca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, w dniu 3 grudnia 2009 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem umowy jest samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 ton Volvo XC60. Samochód posiada zaświadczenie o homologacji, w którym stwierdza się, iż jest to samochód ciężarowy. Ładowność opisanego pojazdu jest większa niż 500 kg. Natomiast w piśmie z dnia 15 czerwca 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że samochód ciężarowy, o którym mowa w ww. wniosku jest wykorzystywany zarówno do sprzedaży zwolnionej (pośrednictwo ubezpieczeniowe) oraz do sprzedaży opodatkowanej stawką 22% VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w piśmie z dnia 5 lipca 2010 r.:

Czy Wnioskodawca może w pełni odliczyć podatek naliczony z tytułu zawartej umowy leasingowej tj. rat leasingowych i innych opłat związanych z leasingiem oraz faktur dokumentujących zakup paliwa.

Zdaniem Wnioskodawcy wyżej opisany samochód spełnia warunki samochodu ciężarowego i można w pełni odliczyć podatek naliczony z tytułu zawartej umowy leasingowej oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 5 lipca 2010 r. Wnioskodawca zmodyfikował pytanie, w porównaniu do treści zawartej we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 2 marca 2010 r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 5 lipca 2010 r. stanowi uzupełnienie wniosku tut. organ przyjął, że pytanie przedstawione w ww. piśmie jest ostateczne i w tej wersji przywołał go powyżej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT wyraźnie wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie zaś do przepisu art. 90 ust. 2 ww. ustawy o VAT, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 7 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej (do dnia 30 kwietnia 2004 r.) ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku dotyczące samochodów zawarte były w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

Z kolei art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów, brzmiał następująco:"Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg".

Jednocześnie zgodnie z przepisem § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

Podstawowym aktem, w prawie unijnym, określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów, oraz paliwa do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Wnioskodawca, w dniu 3 grudnia 2009 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem umowy jest samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 ton Volvo XC60. Samochód posiada zaświadczenie o homologacji, w którym stwierdza się, iż jest to samochód ciężarowy. Ładowność opisanego pojazdu jest większa niż 500 kg. Samochód ciężarowy, o którym mowa w ww. wniosku jest wykorzystywany zarówno do sprzedaży zwolnionej (pośrednictwo ubezpieczeniowe) oraz do sprzedaży opodatkowanej stawką 22% VAT.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy ustalając kwotę podatku naliczonego do odliczenia należy kierować się przepisem ww. art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

Trzeba wskazać, iż w świetle, obowiązujących w dniu 3 grudnia 2009 r. (tekst jedn. w dniu zawarcia przedmiotowej umowy leasingu), przepisów o podatku od towarów i usług w kwestii podatku naliczonego (art. 86 ust. 3 i ust. 7) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, nie więcej jednak niż 6.000 zł w całym okresie użytkowania tego samochodu. A ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa przeznaczonego do napędu tego samochodu.

Tymczasem w świetle przepisów o podatku od towarów i usług, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z tej umowy jak też podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do tego samochodu, gdyż ograniczenia wynikające z ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. oraz art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy, nie mają tu zastosowania. A jedynym ograniczeniem byłby warunek, aby te nabycia związane były z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.

A zatem przepisy obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły, w ocenie tut. organu, ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Tak więc mając na uwadze przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz powołany wyżej wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07, przy ocenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od czynszu (rat) czy też innych płatności wynikających z zawartej umowy oraz paliwa dotyczącego przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca winien kierować się przepisami podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r.

Reasumując, tut. organ stwierdza, że w sytuacji gdyby przedmiotowy samochód był wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, wówczas Wnioskodawca miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą, wykazaną na fakturach, kwotę podatku naliczonego od czynszu (rat) lub innych płatności wynikających z zawartych umów leasingu, jak też od zakupu paliwa służącego do napędu tego samochodu.

Zauważyć jednakże należy, iż jak wynika to z wniosku, przedmiotowy samochód wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę zarówno do sprzedaży zwolnionej (pośrednictwo ubezpieczeniowe), jak też sprzedaży opodatkowanej stawką 22% VAT, stąd też Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (rat) lub innych płatności wynikających z zawartych umów leasingu, jak też od zakupu paliwa służącego do napędu tego samochodu jedynie w takim zakresie w jakim samochód ten wykorzystywany jest do opodatkowanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że może w pełni odliczyć podatek naliczony z tytułu zawartej umowy leasingowej oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy działalność Wnioskodawcy w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, jak też nie sformułował on własnego stanowiska w tej kwestii. Stwierdzenia Wnioskodawcy w tym zakresie, zawarte w opisie stanu faktycznego, potraktowano jako jego element, bez dokonywania oceny ich prawidłowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.