IBPP2/443-33/08/BWo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu 14 stycznia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2008 r. (data wpływu 11 marca 2008 r.) oraz pismem z dnia 10 kwietnia 2008 r. (data wpływu 10 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania obowiązku opodatkowania otrzymywanej prowizji oraz sposobu jej dokumentowania - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania obowiązku opodatkowania otrzymywanej prowizji oraz sposobu jej dokumentowania.Pismami z dnia 10 marca 2008 r. ora 10 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia ww. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę ze swoim kontrahentem - dostawcą, na mocy której zobowiązuje się zakupywać od kontrahenta - dostawcy określoną ilość węgla (nie mniej niż 1000 ton miesięcznie). Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawcy przysługuje prowizja za nabycie określonej ilości węgla, która jest wyliczana co miesiąc w oparciu o sporządzany przez sprzedawcę zbiorczy arkusz ewidencji zakupu i zapłaty węgla. Kontrahent - dostawca wprowadził w umowie zapis, że prowizja będzie rozliczana na podstawie noty księgowej a nie faktury VAT.Procedurę przyznawania prowizji reguluje § 8 zawartej umowy z dostawcą. Zgodnie z § 8 umowy, Wnioskodawca uprawniony jest do otrzymania kwoty pieniężnej (prowizji) w zależności od spełnienia warunku w postaci zakupienia odpowiedniej ilości ton węgla w danym miesiącu. Wysokość prowizji wynosi np. 8% przy zakupie powyżej 1000 ton węgla miesięcznie.

Zgodnie z § 8 ust. 2 umowy Sprzedający po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego w terminie do 10 dnia roboczego następnego miesiąca wystawi dla Wnioskodawcy na podstawie "Arkusza ewidencji zakupu i zapłaty węgla" sporządzonego przez każdą z kopalń "Zbiorczy arkusz ewidencji zakupu i zapłaty węgla" przyjmując jako podstawę wystawione w danym miesiącu i uregulowane zgodnie z § 7 ust. 3 faktury za sprzedany węgiel.Wnioskodawca po otrzymaniu "Zbiorczego arkusza ewidencji zakupu i zapłaty węgla" wraz z załącznikami tj. "Arkusz ewidencji zakupu i zapłaty węgla" z każdej z kopalń w 2 egzemplarzach, wystawi Sprzedającemu notę księgową załączając 1 egzemplarz ww. załączników.W stanie faktycznym Wnioskodawca wyjaśnił, iż istnieje możliwość powiązania prowizji z konkretną dostawą w oparciu o "Arkusz ewidencji zakupu i zapłaty węgla" oraz "Zbiorczy arkusz ewidencji zakupu i zapłaty węgla". Podstawę do "Zbiorczego arkusza ewidencji zakupu i zapłaty węgla" stanowią wystawione i uregulowane faktury VAT. Zatem istnieją jasne podstawy do wyliczenia kwoty prowizji.

Ponadto umowa reguluje zadania i obowiązki Autoryzowanego Sprzedawcy (Wnioskodawcy) i Sprzedającego. Autoryzowany Sprzedawca zobowiązany jest m.in. do:

Natomiast Sprzedający zobowiązany jest m.in. do:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wieloma kontrowersjami w tej dziedzinie oraz rozbieżnościami w interpretacji tego zagadnienia należy uznać tę czynność jako podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcą powinny następować za pomocą faktur VAT a nie not księgowych. Wnioskodawca uważa, że powinna zostać zachowana pewna konsekwencja w przepływie tego towaru a więc cały mechanizm tych czynności powinien zostać opodatkowany VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje od swojego partnera handlowego, z którym ma zawartą umowę, wynagrodzenie zwane prowizją. Prowizja jest wypłacana po przekroczeniu określonego pułapu zakupów węgla w określonych sortymentach, ilościach i terminach. Jednakże należy również zauważyć, iż Wnioskodawca zobowiązał się także do innych zachowań, za które otrzymuje prowizję. Wnioskodawca zobowiązał się m.in. do działań marketingowo - handlowych według zasad wskazanych przez Sprzedawcę, wykonywania czynności przechowywania węgla, zakupu oprogramowań informatycznych, uczestniczenia w elektronicznym portalu klienta, umieszczenia w widocznym miejscu na terenie składu węgla tablicy informacyjnej zawierającej m.in. informacje o swoim partnerze handlowym. Na podstawie powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz swojego partnera handlowego (Sprzedawcy) za wynagrodzeniem wypłacanym w postaci prowizji. Otrzymane wynagrodzenie jest ściśle powiązane z określonym zachowaniem stron umowy. Zatem należy przyjąć, iż powyższe stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

W świetle powyższego Wnioskodawca jest obowiązany z tytułu świadczonej usługi, za którą otrzymuje wynagrodzenie (w postaci prowizji) do wystawienia faktury VAT, stwierdzającej dokonanie sprzedaży, zgodnie z art. 106 cyt. ustawy.

W myśl art. 106 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Elementy, jakie powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży określa § 9 ust. 1 cyt. powyżej rozporządzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie tut. organu należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia ze świadczeniem usług za wynagrodzeniem, które Wnioskodawca winien udokumentować fakturą VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Kwestia interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania obowiązku opodatkowania udzielanej prowizji oraz sposobu jej dokumentowania będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.