IBPP2/443-321b/07/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko pana J. Sz., przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2007 r. (data wpływu 28 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lutego 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych na terenie przemysłowym oraz stanowiących drogi dojazdowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 listopada 2007 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 lutego 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w przypadku sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych na terenie przemysłowym oraz stanowiących drogi dojazdowe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1999 r. Wnioskodawca nabył od Skarbu Państwa POM, tj. budynki i budowle wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu na podstawie aktu notarialnego. Zakup ten nie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z tym nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy jego nabyciu. Obiekt został w tym samym roku oddany do użytkowania i wykorzystywany był przez ponad pięć lat do działalności opodatkowanej. Budynki usytuowane na zakupionych działkach wybudowane były w latach 70.

W trakcie użytkowania obiektu Wnioskodawca poczynił nakłady na jego modernizację, które przekroczyły 30% wartości początkowej. Od wydatków na modernizację odliczany był podatek VAT od podatku należnego. W trakcie użytkowania dokonano podziału geodezyjnego zakupionej działki. Dwie z wyodrębnionych działek zostały już sprzedane. W listopadzie 2007 r. podjęta została decyzja o sprzedaży pozostałych działek i podpisana została przedwstępna umowa sprzedaży z innym nabywcą. W związku z tym, że sprzedawana nieruchomość obciążona była hipoteką Banku transakcja sprzedaży nastąpi w grudniu 2007 r. po uzyskaniu zgody Banku na bezobciążeniową sprzedaż. Przedmiotem sprzedaży będą:

Dodatkowo w piśmie z dnia 27 lutego 2008 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż w 1999 r. zakupił aktem notarialnym Państwowy Ośrodek Maszyn w L. Cała nieruchomość oznaczona była jako działka 179/1. Droga nr 179/9 wydzielona została geodezyjnie w grudniu 1999 r., natomiast droga nr 179/13 wydzielona została geodezyjnie w grudniu 2006 r. Jednak obie drogi istniały i użytkowane były już od momentu zakupu nieruchomości przez Wnioskodawcę. Stanowiły bowiem niezbędny dojazd. Do czasu ich wydzielenia geodezyjnego stanowiły drogi wewnętrzne. Od momentu zakupu nieruchomości nie prowadzone były nakłady inwestycyjne na ww. drogi poza ich utrzymaniem w stanie nie pogorszonym i umożliwiającym korzystanie z nich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę należy zastosować przy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych, tj. działki nr 179/9, 179/11, 179/13 i 179/16.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż użytkowania wieczystego działek niezabudowanych, tj. 179/9, 179/11, 179/13 i 179/16 opodatkowana będzie stawką podstawową, tj. 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż grunty będące w użytkowaniu wieczystym, które są przedmiotem sprzedaży są gruntami niezabudowanymi na terenie przemysłowym (działki nr 179/11 i 179/16), jak również drogami dojazdowymi (działki nr 179/9 i 179/13).

Podstawą opodatkowania - w myśl art. 29 ust. 1 tejże ustawy - jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków albo budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług).

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Konkludując, należy stwierdzić, iż w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w zakresie dostawy, której przedmiotem są grunty niezabudowane na terenie przemysłowym (działki nr 179/11 i 179/16) nie znajduje zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalający skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem dostawa ta będzie opodatkowana stawką 22%.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania sprzedaży działek nr 179/9 i 179/13 będących drogami dojazdowymi, należy ponownie zauważyć, że towarem w rozumieniu ustawy o podatku VAT są także budynki i budowle.Ponieważ ustawa ta nie definiuje pojęcia "budowli", zatem należy tutaj odnieść się do przepisów prawa budowlanego.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

W świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy). Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych drogi dojazdowe zaliczone są do grupy 211, klasa 2112 - ulice i drogi pozostałe. W związku z powyższym drogę dojazdową trwale związaną z gruntem, należy uznać za budowlę w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%.

W ramach wyjątku od ww. reguły, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towaru i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przez towary używane rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Określone w art. 43 ustawy zwolnienie od podatku w przypadku dostawy budynków i budowli ma więc zastosowanie, o ile łącznie spełnione są następujące warunki:

W rozpatrywanym przypadku wszystkie ww. warunki są spełnione - od wybudowania przedmiotowych dróg minęło ponad 5 lat, przy nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (dokonana na jego rzecz sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Z przedstawionego stanu faktycznego wynika także, że Wnioskodawca nie dokonywał modernizacji w przedmiotowej nieruchomości. W rezultacie planowana przez Wnioskodawcę dostawa nieruchomości, na których zlokalizowane są drogi, podlegać będzie zwolnieniu od podatku. Ponadto na podstawie § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwolnione od podatku będzie również w takim wypadku zbycie przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego gruntu. W świetle przedstawionych okoliczności przedmiotowa czynność, polegająca na sprzedaży nieruchomości (działek nr 179/9 i 179/13), korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych tj. działki nr 179/12, 179/15 i 179/14 zawarta została w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.