IBPP2/443-318/10/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu czynności sprzedaży działek budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu czynności sprzedaży działek budowlanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 czerwca 2010 r. znak: IBPP2/443-318/10/JJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

W lutym 2005 r., gdy ojciec przechodził na rentę strukturalną przepisał Wnioskodawczyni umową darowizny grunty orne o pow. 0,76 ha. W roku 2008 Urząd Gminy podjął uchwałę w sprawie zagospodarowania przestrzennego wsi. W wyniku tej uchwały działka Wnioskodawczyni została przekształcona, przemianowana z rolnej za zabudowę mieszkaniową. Po złożeniu wniosku do Urzędu Gminy o podział, na tym gruncie powstało 7 działek budowlanych. Dwie z nich Wnioskodawczyni sprzedała (jedną w roku 2009 a drugą w 2010 r.) Notariusz nie informował Wnioskodawczyni o obowiązku zapłaty podatku 22% VAT, dopiero przez przypadek o tym się dowiedziała.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż:

Grunty Wnioskodawczyni otrzymała od ojca, gdy ten przechodził na rentę strukturalną. Przekazanie nastąpiło poprzez umowę darowizny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej mającej na celu skup i sprzedaż działek czy innych gruntów.

Działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni, a sprzedając dwie działki Wnioskodawczyni korzystała z przysługującego jej prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni musi płacić podatek 22% VAT za sprzedane już działki.

Czy Wnioskodawczyni musi płacić podatek 22% VAT za ewentualne przyszłe sprzedaże.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Jest osobą fizyczną, nie prowadzi ona działalności gospodarczej.

Sprzedaż działek otrzymanych jako darowizna, nie podlega opodatkowaniu VAT. Takie działki są majątkiem osobistym podatnika, a ich sprzedaż nie następuje w ramach działalności gospodarczej, dlatego też nie mieści się ona w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Jej zdaniem, takie zwykłe osoby jak Wnioskodawczyni nie powinny być obciążane podatkiem VAT tak jak profesjonale firmy, które skupują grunty, sprzedają je w sposób ciągły i zorganizowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ww. ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", to przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasokres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności w jakich nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej jak i okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Jak wynika z treści wniosku, w lutym 2005 r., gdy ojciec przechodził na rentę strukturalną przepisał Wnioskodawczyni umową darowizny grunty orne o pow. 0,76 ha. W roku 2008 Urząd Gminy podjął uchwałę w sprawie zagospodarowania przestrzennego wsi. W wyniku tej uchwały działka Wnioskodawczyni została przekształcona, przemianowana z rolnej za zabudowę mieszkaniową. Po złożeniu wniosku do Urzędu Gminy o podział, na tym gruncie powstało 7 działek budowlanych. Dwie z nich Wnioskodawczyni sprzedała (jedną w roku 2009 a drugą w 2010 r.) Notariusz nie informował Wnioskodawczyni o obowiązku zapłaty podatku 22% VAT, dopiero przez przypadek o tym się dowiedziała.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż:

Grunty Wnioskodawczyni otrzymała od ojca, gdy ten przechodził na rentę strukturalną. Przekazanie nastąpiło poprzez umowę darowizny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej mającej na celu skup i sprzedaż działek czy innych gruntów.

Działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni, a sprzedając dwie działki Wnioskodawczyni korzystała z przysługującego jej prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem.

W sytuacji wskazanej powyżej, sprzedaż przedmiotowych działek, jako dokonaną z majątku osobistego, należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawczyni nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okoliczności dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawczyni sprzedając grunt będzie korzystała zatem z przysługującego jej prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Wnioskodawczyni nabyła bowiem przedmiotowy grunt w 2005 r. jako grunt rolny. Płody rolne pochodzące z ww. gruntu zużywane były przez Wnioskodawczynię na własne potrzeby. Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych pochodzących z działalności rolniczej i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Przedmiotowy grunt, nigdy nie był przedmiotem dzierżawy, najmu oraz nigdy nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Powyższe okoliczności pozwalają stwierdzić, że grunt, o którym mowa we wniosku, nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej, lecz w celach prywatnych. Wnioskodawczyni sprzedając ten grunt, będzie więc korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli faktycznie ww. grunt nabyty został do celów prywatnych i dokonane transakcje będą miały charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż dwóch działek (1 w 2009 r. i 1 w 2010 r.) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jak i sprzedaż pozostałych pięciu działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić w tym miejscu należy, że rozstrzygnięcie podjęte w niniejszej interpretacji odnosi się wyłącznie do działek, które zostały opisane w przedmiotowym wniosku, natomiast nie dotyczy ewentualnej sprzedaży innych, niż wskazane we wniosku, działek czy też nieruchomości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.