IBPP2/443-316/09/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2009 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości związanego z podjętą inwestycją - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości związanego z podjętą inwestycją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z o.o., której właścicielem jest Gmina S. Przedmiotem działalności Spółki jest zarządzanie nieruchomościami na zlecenie i własnymi, wynajem lokali mieszkalnych, a także wykonywanie prac budowlanych, remontowych, w tym wznoszenie budynków. Na mocy ustaleń właściciela - Gminy S. w 2008 r. Wnioskodawca rozpoczął rozbudowę 9 obiektów mieszkalnych, których właścicielem są Wspólnoty Mieszkaniowe. Na zlecenie tychże wspólnot Wnioskodawca prowadzi systemem zleconym prace remontowo-budowlane oraz je finansuje. Po zakończeniu prac w roku 2009 r. nastąpi przefakturowanie wartości inwestycji w poszczególnych Wspólnotach łącznie z podatkiem należnym VAT (7% i 22%). Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczenia inwestycji według kosztów faktycznie poniesionych. W momencie wystawienia faktur podatek należny zrówna się z podatkiem naliczonym wystawionym przez wykonawców prac remontowo-budowlanych.

Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami na zlecenie oraz wynajem lokali - budynek X. Opodatkowanie sprzedawanych usług w tym zakresie obejmuje stawki VAT 22%, 7% oraz zw. VAT od zakupów dotyczących przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w tym zakresie rozliczany jest proporcją, zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Prowadzenie rejestrów VAT umożliwia rozgraniczenie zakupów dotyczących:

* inwestycji (sprzedaż 7%, 22%),

* zarządzania nieruchomościami (sprzedaż 7%, 22%, zw.),

* wynajmu mieszkań (sprzedaż zw.)

* zakupu mediów dla wynajmu mieszkań (sprzedaż 7%, 22%).

W celu utrzymania budynku na wynajem Wnioskodawca ponosi również koszty takie jak energia części wspólnej, ubezpieczenia, utrzymanie czystości, remonty itp. W ramach wynajmu lokali sprzedawane są również media (CO, CWG, wywóz nieczystości itp). Przychód równa się poniesionym kosztom, Wnioskodawca nie ma korzyści materialnych z tego tytułu. Lokatorzy płacą zaliczki dotyczące zakupu mediów i okresowo są rozliczani z faktycznego zużycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest odliczanie podatku naliczonego w pełnej wysokości dotyczącego inwestycji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od faktur dotyczących inwestycji zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zakupy w tym zakresie dokonywane przez Wnioskodawcę dotyczą sprzedaży opodatkowanej. Zgodnie z art. 90 ust. 2 jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 rozlicza się podatek naliczony proporcją. W przedmiotowym przypadku wyodrębnienie poszczególnych kwot podatku naliczonego dotyczącego sprzedaży opodatkowanej, opodatkowanej i zwolnionej oraz wyłącznie zwolnionej jest możliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast w przypadku wykonywania kilku rodzajów czynności, tj. sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku, z reguły istnieje pewna kategoria zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast w sytuacji gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle powyższych regulacji podatnik ma obowiązek odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia (czynnościami opodatkowanymi) i czynnościami niedającymi prawa do odliczenia (zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu). Obowiązek wyodrębniania kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności ma charakter bezwzględny. Dopiero w sytuacji, kiedy wyodrębnienie takie nie jest możliwe, podatnik może skorzystać z uprawnienia zawartego w wyżej cyt. ust. 2 art. 90 ustawy.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca rozpoczął rozbudowę 9 obiektów mieszkalnych, których właścicielem są Wspólnoty Mieszkaniowe. Na zlecenie tychże wspólnot Wnioskodawca prowadzi systemem zleconym prace remontowo-budowlane oraz je finansuje. Po zakończeniu prac w roku 2009 r. nastąpi przefakturowanie wartości inwestycji w poszczególnych Wspólnotach łącznie z podatkiem należnym VAT (7% i 22%). Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczenia inwestycji według kosztów faktycznie poniesionych. W momencie wystawienia faktur podatek należny zrówna się z podatkiem naliczonym wystawionym przez wykonawców prac remontowo-budowlanych. Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami opodatkowaną stawkami VAT 22%, 7% oraz zw. a także wynajem lokali.

Prowadzenie rejestrów VAT umożliwia rozgraniczenie zakupów dotyczących:

* inwestycji (sprzedaż 7%, 22%),

* zarządzania nieruchomościami (sprzedaż 7%, 22%, zw.),

* wynajmu mieszkań (sprzedaż zw.)

* zakupu mediów dla wynajmu mieszkań (sprzedaż 7%, 22%).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż przy realizowaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z pracami remontowo-budowlanymi przedmiotowej inwestycji, Wnioskodawca winien kierować się przede wszystkim generalną zasadą, określoną w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. w pierwszej kolejności ustalić podatek związany wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, a następnie stosować zasady wynikające z powołanego art. 90 ustawy. Wobec powyższego, jeżeli Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie przypisać wydatki związane z jednym rodzajem czynności, w tym przypadku z opisaną inwestycją podlegającą opodatkowaniu, odliczenie podatku naliczonego powinno odbywać się zgodnie z art. 86 ust. 1 cyt. ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości stosowania przez Wnioskodawcę stawek podatku od towarów i usług w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W tym zakresie Wnioskodawca nie sformułował bowiem pytania, jak też nie przedstawił własnego stanowiska. Stąd też informacje w tym zakresie, przedstawione w poz. 54 wniosku przyjęto jako element stanu faktycznego bez dokonywania jego oceny. Sformułowane we wniosku pytania dotyczą wyłącznie:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z podjętą inwestycją (pyt. nr 1), będące przedmiotem niniejszej interpretacji,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą mediów dla wynajmowanych lokali (pyt. nr 2), będące przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia oraz

* prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z utrzymaniem budynku na wynajem (pyt. nr 3), również będące przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.