IBPP2/443-311/09/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2009 r. (data wpływu 28 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2009 r. (data wpływu 16 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy wydając nagrody do zakupów spełniających regulamin sprzedaży premiowej Wnioskodawca powinien je opodatkować podatkiem należnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy wydając nagrody do zakupów spełniających regulamin sprzedaży premiowej Wnioskodawca powinien je opodatkować podatkiem należnym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lipca 2009 r. (data wpływu 16 lipca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 1 lipca 2009 r. znak: IBPP2/443-311/09/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej mebli. Oferta Wnioskodawcy skierowana jest do szerokiego grona klientów.

Istotnym narzędziem pomagającym zwiększyć przychody ze sprzedaży są różnego rodzaju akcje promocyjne. Wnioskodawca zamierza wykorzystać formę sprzedaży promocyjnej jaką jest sprzedaż premiowa. Polegać ma ona na wydaniu klientom nagród, z racji dokonania przez nich zakupu o wartości przekraczającej określoną wysokość lub w związku z zakupem określonego towaru w okresie określonym w regulaminie sprzedaży premiowej. Nagrodę stanowią przedmioty - opisane w regulaminie sprzedaży premiowej - inne niż będące przedmiotem sprzedaży (tzw. gratisy) i nie będzie możliwości zamienienia ich na pieniądze. Nagroda ma być przyznana każdemu nabywcy, który spełni określone w regulaminie warunki. Innymi słowy nagrody w sprzedaży premiowej są nagrodami za dokonanie zakupu. Akcja sprzedaży promocyjnej nie ma na celu rozreklamowanie Wnioskodawcy. Celem sprzedaży premiowej jest jedynie wsparcie sprzedaży. Przy zakupie nagród Wnioskodawca będzie odliczać podatek VAT naliczony.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 13 lipca 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił m.in., iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydając nagrody do zakupów spełniających regulamin sprzedaży premiowej (nie noszącej znamion ani reprezentacji ani reklamy) Wnioskodawca powinien je opodatkować podatkiem należnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zapisem art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie nagród w ramach sprzedaży premiowej jest wydaniem na cele absolutnie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a wobec tego nie mieści się w przywołanej wyżej normie prawnej, nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie zmienia tego w żaden sposób zapis art. 7 ust. 3 ustawy. Analogiczne stanowisko zajął NSA w wyroku wydanym w rozszerzonym składzie dnia 23 marca 2009 r. (I FPS 6/08). NSA wyjaśnił, że między tymi przepisami nie ma sprzeczności, bo w praktyce mogą występować sytuacje, kiedy to wskazane w ust. 3 towary przekazywane są na cele niezwiązane z działalnością. Skoro wykładnia gramatyczna jest jasna to odwoływanie się przez organy podatkowe do prodyrektywnej wykładni celowościowej jest nieuzasadnione. NSA uznał, że mimo iż w tym wypadku polskie przepisy są korzystniejsze dla podatników niż dyrektywa w sprawie VAT, to organy skarbowe nie mogą się powoływać na taką niezgodność. Co więcej NSA rozpatrując skargę kasacyjną zwrócił się do składu 7 sędziów NSA z pytaniem, czy w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT z 2004 r. w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. przez dostawę towarów należy rozumieć również przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Dnia 9 marca 2009 r. na posiedzeniu jawnym NSA w składzie 7 sędziów odmówił podjęcia uchwały w tej sprawie. Po odroczeniu rozstrzygnięcia NSA wydał wyrok w sprawie opisanej powyżej, w sprawie konkretnego podatnika. Niemniej Sąd wskazał także jasno, że podjęcie uchwały nie było konieczne, gdyż jego zdaniem nie istnieją rozbieżności w dotychczasowym orzecznictwie dotyczącym tej kwestii. W praktyce więc sąd jeszcze dobitniej potwierdził prawidłowość takiej interpretacji przepisów. Konsekwencją takiego stanowiska jest brak konieczności/obowiązku ewidencjonowania wydania nagród przy zastosowaniu kas fiskalnych, nawet w przypadku, gdy wydanie dotyczy towarów których sprzedaż powinna być obowiązkowo dokumentowana w ten sposób (telefony komórkowe, sprzęt RTV).

Wydania nagrody nie można także uznać za darowiznę. Nagrody/gratisy nie są przekazywane nieodpłatnie, ale w nierozerwalnym związku z transakcją zakupu towarów. Nie można w takiej sytuacji uznać, iż zamiarem sprzedawcy jest dokonanie jakiegokolwiek nieodpłatnego przysporzenia na rzecz kupującego kosztem swojego majątku, jak tego wymaga art. 888 Kodeksu cywilnego, definiujący umowę darowizny. Przekazana nabywcy nagroda/gratis stanowi element podstawowej transakcji sprzedaży, a jego otrzymanie jest uwarunkowane dokonaniem zakupu towaru podstawowego. Zakup o parametrach określonych w regulaminie sprzedaży premiowej jest swoistą" ceną" nabycia nagrody.

Podsumowując: zdaniem Wnioskodawcy wydanie nagrody/gratisu w ramach regulaminu sprzedaży premiowej jest przekazaniem przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu, Spółka nie traci uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego, nie wystąpi obowiązek prowadzenia ewidencji wymaganej zapisem art. 7 pkt 4 dla prezentów małej wartości.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 13 lipca 2009 r. Wnioskodawca rozszerzył swoje stanowisko poprzez wskazanie, iż wydanie towarów w ramach sprzedaży premiowej jest nieodpłatnym wydaniem na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Nie spełnia więc normy prawnej opisanej w art. 7 ustęp 2, 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego Wnioskodawcy przy zakupie towarów wydawanych w ramach sprzedaży promocyjnej przysługuje odliczenie podatku naliczonego, a jednocześnie nie wystąpi obowiązek podatkowy przy wydaniu tych towarów (nagród) jako że jest to wydanie na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ponownie wskazał, iż w dniu 23 marca 2009 r. NSA w składzie 7 sędziów (I FSP 6/08) rozstrzygnął w analogicznej sprawie, iż zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT zastosowanie znajduje wykładnia gramatyczna. Zgodnie z ustnym uzasadnieniem wyroku w przypadku nieodpłatnych przekazań nie ma podstaw do opodatkowania ich podatkiem VAT, pod warunkiem, że ich przekazanie następuje na cele związane z prowadzoną działalnością. Przepisy krajowe są więc bardziej korzystne dla podatnika, niż dyrektywa, toteż Wnioskodawca stosuje się do przepisów krajowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Czynnością zrównaną z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

W art. 7 ust. 3 ww. ustawy postanowiono natomiast, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Nie jest więc opodatkowane przekazanie klientom towarów, których wartość rynkowa nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru jednej osobie przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z kolei przez próbkę, w myśl art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Należy jednocześnie zauważyć, iż zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje bowiem czynności, które mimo braku odpłatności uważane są za zrównane z odpłatną dostawą. Do czynności takich ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, pod warunkiem jednak, iż podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie na mocy art. 7 ust. 3 ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które generalnie ściśle związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem tj. drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy, w oparciu o wykładnię tylko gramatyczną budzi pewne wątpliwości, a zatem nie może zatem stanowić wyłącznej podstawy do dokonanego rozstrzygnięcia. Dla wyjaśnienia zakresu przedmiotowego opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającego z tych norm, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - bezspornie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny.

Jeśli zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części.

Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), zgodnie z którym zastosowanie przez podatnika towarów stanowiących część aktywów jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też pozbycie się ich nieodpłatnie albo bardziej ogólnie użycie ich do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych towarów lub ich części składowych podlegały w całości lub w części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa odpłatna. Jednakże jako takie nie jest traktowane przekazanie próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości do celów działalności podatnika.

Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

* do celów prywatnych podatnika,

* do celów prywatnych pracowników podatnika,

* nieodpłatne ich zbycie,

* użycie ich do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność.

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie niezwiązane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie uznane za odpłatną dostawę towarów.

Również w świetle regulacji obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), będącej odpowiednikiem Szóstej Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu.

Z treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza powołanych wyżej przepisów (art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

W związku z powyższym, aby zachować prowspólnotową wykładnię przepisów krajowych, należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celami Dyrektyw (Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. oraz Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.).

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że jeśli Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów przeznaczonych do nieodpłatnego przekazania, które to towary (nagrody) nie spełniają przesłanek wynikających z art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, to ich nieodpłatnie przekazanie w ramach prowadzonej sprzedaży premiowej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako dostawa towarów zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż przekazanie nagród nabywcom towarów Wnioskodawcy nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego i konieczności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pragnie zauważyć, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa (art. 120 Ordynacji podatkowej). Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, które powołał Wnioskodawca, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji.

Należy także wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych towarów przekazywanych następnie w formie nagród rzeczowych, gdyż nie było to przedmiotem zapytania. Dlatego też dla celów niniejszej interpretacji przyjęto, jako element przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzenie Wnioskodawcy, iż przy zakupie nagród będzie odliczać podatek VAT naliczony i że przy zakupie towarów wydawanych w ramach sprzedaży promocyjnej przysługuje mu odliczenie podatku naliczonego.

W niniejszej interpretacji nie odniesiono się także do stanowiska Wnioskodawcy w sprawie obowiązku ewidencjonowania wydania nagród przy zastosowaniu kas fiskalnych.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 13 lipca 2009 r. w sposób jednoznaczny zmodyfikował swoje pytanie umieszczone w poz. 51 wniosku ORD-IN. Z pytania tego wynika, iż Wnioskodawca nie jest zainteresowany wydaniem interpretacji w tym zakresie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.