IBPP2/443-309/13/AB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 lipca 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-309/13/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe wynikające z umowy leasingu samochodu osobowego przeznaczonego pod dzierżawę - nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe wynikające z umowy leasingu samochodu osobowego przeznaczonego pod dzierżawę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na podstawie zawartej w dniu 6 marca 2013 r. umowy leasingu operacyjnego jest leasingobiorcą samochodu osobowego Audi A8. Leasingodawca wyraził pisemną zgodę na wynajem przedmiotowego samochodu T Wnioskodawca będąc czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, którego przedmiot działalności podstawowej stanowi sprzedaż odzieży przez własne sklepy oraz wynajem nieruchomości stanowiących majątek własny. W działalności pozostałej wnioskodawcy przedmiot działalności obejmuje PKD 77.11.2 wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek oraz PKD 77.12.2 wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli. Dotychczas wnioskodawca na podstawie zawartych umów najmu odpłatnie wynajmuje innym przedsiębiorcom dwa samochody marki Fiat Panda.

Obecnie Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę najmu pomiędzy: S:

Bożena G 50% udziałów jako wynajmujący,

Krzysztof G 50% udziałów jako wynajmujący,

a T Wspólnicy spółki:

Krzysztof G - 99% udziałów,

Bożena G -1% udziałów,

Jako najemca na wynajem leasingowanego samochodu osobowego marki Audi A8 na czas nieokreślony obejmujący co najmniej okres trwania umowy leasingu oraz okres po jej zakończeniu (dłuższy niż 6 miesięcy) dla celów prowadzonej przez najemcę opodatkowanej działalności gospodarczej;

W dalszej przyszłości wnioskodawca zamierza kolejny samochód osobowy wynająć innemu przedsiębiorcy dla celów prowadzonej z jego strony działalności gospodarczej na okres powyżej 6-ciu miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy Wnioskodawca po zawarciu umowy wynajmu z najemcą T leasingowanego samochodu osobowego na okres faktycznego wykorzystywania przez najemcę nie krótszy niż sześć miesięcy nabędzie i zachowa prawo do odliczania pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (zwanej ustawą "nowelizacyjną" z późn. zm.) - wynikającej z faktur VAT wystawionych przez leasingodawcę.

2.

Czy z perspektywy odliczania podatku VAT naliczonego od podatku VAT należnego jest istotna metoda pozyskiwania środków finansowych nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem tzn. czy w razie zakupu samochodu osobowego w ramach realizacji umowy leasingu operacyjnego zastosowanie ograniczenia wysokości odliczenia podatku naliczonego do kwoty 60% podatku określonego na fakturze VAT, ale nie więcej niż 6000 zł o którym mowa w art. 3 ust. 6 przywołanej ustawy, gdy leasingownay samochód będzie wynajmowany przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, czy też wskazane ograniczenie nie będzie posiadało zastosowania w podanym przypadku.

3.

Czy po upływie okresu przekraczającego 6 miesięcy wynajmu zakupiony samochód osobowy wnioskodawca może przeznaczyć na inne cele związane z prowadzeniem opodatkowanej działalności gospodarczej z zachowaniem prawa pełnego 100% odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem i eksploatacją tego samochodu.

4.

W razie uznania odpowiedzi na pytanie nr 2 za zgodną ze stanowiskiem wnioskodawcy, czy w przypadku nabycia samochodu osobowego realizowanego w ramach umowy leasingu operacyjnego po upływie okresu przekraczającego 6 miesięcy wynajmu wnioskodawca może przeznaczyć ten samochód na inne cele związane z opodatkowaną działalnością gospodarczą z zachowaniem prawa do pełnego 100% odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez leasingodawcę.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad 1. W związku ze spełnieniem warunków określonych w art. 3 ust. 2 pkt 7 przywołanej ustawy w przypadku wnioskodawcy nie będzie miało zastosowania ograniczenie prawa do odliczania podatku naliczonego zawarte w art. 3 ust. ustawy, lecz ogólna reguła zanjdująca sie w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 2. Zastosowanie ograniczeń odliczania naliczonego podatku VAT zawarte w art. 3 ust. 6 ustawy nowelizacyjnej nie będzie miało zastosowania, gdyż nabywany samochód osobowy będzie spełniał warunki określone w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy " nowelizacyjnej" oddanie w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Metoda pozyskania środków finansowych na nabycie samochodu osobowego zgodna z przepisami prawa pozostaje bez znaczenia.

Ad 3. Wnioskodawca po upływie okresu przekraczającego 6 miesięcy wynajmu nabytego samochodu osobowego wykorzystywanego na inne cele związane z prowadzeniem opodatkowanej działalności gospodarczej zachowa prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT nabycia i eksploatacji tego samochodu.

Ad 4. Wnioskodawcy będzie przysługiwać nabyte prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez leasingodawcę w ramach umowy leasingu operacyjnego po rozwiązaniu umowy najmu samochodu osobowego trwającej dłużej niż 6 miesięcy, gdy samochód ten wykorzystywany będzie na cele innej opodatkowanej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe, z którego wynika że Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego i jest leasingobiorcą samochodu osobowego na podstawie takiej właśnie umowy.

Wskazać należy, że leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi. W kontekście powyższego należy więc przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - nie związaną z samą umową leasingu.

Zatem w przypadku umowy leasingu operacyjnego nie ma mowy o nabyciu samochodu. Dopiero po jej zakończeniu, leasingobiorca może wykupić przedmiot leasingu. W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca ma prawo do korzystania z samochodu osobowego w zamian za czynsz płacony leasingodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wskazać należy, że do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z wyżej powołanego przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, wykorzystywanych w celach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Jednak, w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Sformułowanie zawarte w powyższym zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, dotyczące przedmiotu działalności podatnika nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w sensie zadysponowania konkretnym samochodem w pewien określony sposób.

W kontekście ww. przepisu przedmiot działalności gospodarczej w tym wypadku jest związany jednocześnie z wynajmem/dzierżawą konkretnych samochodów ze względu na użycie w nim wyrazu "tych", przy czym najem/dzierżawa samochodów jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

W związku z tym zaistnienie przesłanki w postaci prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu/dzierżawy samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze nie jest wystarczające do nabycia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Bowiem do nabycia tego uprawnienia niezbędne jest zaistnienie drugiej przesłanki w postaci przeznaczenia danego samochodu do wynajmu/dzierżawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z brzmienia tego przepisu wynika, iż zawarte w jego treści ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Powyższe oznacza, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w sytuacji wskazanej w art. 3 ust. 2 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca na podstawie zawartej w dniu 6 marzec 2013 umowy leasingu operacyjnego jest leasingobiorcą samochodu osobowego Audi A8. Leasingodawca wyraził pisemną zgodę na wynajem przedmiotowego samochodu T. Wnioskodawca będąc czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, którego przedmiot działalności podstawowej stanowi sprzedaż odzieży przez własne sklepy oraz wynajem nieruchomości stanowiących majątek własny. W działalności pozostałej wnioskodawcy przedmiot działalności obejmuje PKD 77.11.2 wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek oraz PKD 77.12.2 wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli. Dotychczas wnioskodawca na podstawie zawartych umów najmu odpłatnie wynajmuje innym przedsiębiorcom dwa samochody marki Fiat Panda. Obecnie Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę najmu pomiędzy: S Wspólnicy Spółki: Bożena G 50% udziałów jako wynajmujący, Krzysztof G 50% udziałów jako wynajmujący, a T. Wspólnicy spółki: Krzysztof G - 99% udziałów, Bożena G - 1% udziałów. Jako najemca na wynajem leasingowanego samochodu osobowego marki Audi A8 na czas nieokreślony obejmujący co najmniej okres trwania umowy leasingu oraz okres po jej zakończeniu (dłuższy niż 6 miesięcy) dla celów prowadzonej przez najemcę opodatkowanej działalności gospodarczej.

Jak już wcześniej wskazano, wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego u usługobiorców użytkujących samochody, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, odnosi się do samochodów i pojazdów samochodowych wskazanych w ust. 1 tego artykułu. Powyższe pozwala zatem na stwierdzenie, iż ograniczenie to nie będzie miało zastosowania w sytuacjach przewidzianych w ust. 3 tegoż artykułu, a zatem również w sytuacji gdy podatnik użytkujący samochód osobowy, na podstawie umowy leasingu, wykorzystuje go, w ramach prowadzonej w zakresie wynajmu/dzierżawy działalności gospodarczej, przez okres co najmniej 6 miesięcy wyłącznie w tym celu.

W ww. przepisach zakres odliczenia nie został uzależniony od metody pozyskiwania środków finansowych na nabyte samochody.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, iż skoro w czasie trwania umowy leasingu Wnioskodawca prowadzić będzie działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych a samochód osobowy, który zamierza użytkować na podstawie umowy leasingu, będzie wykorzystywany w celu dzierżawy, przy czym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy wyłącznie w tym celu, zatem ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania w okresie którym samochód ten będzie wydzierżawiony. Wnioskodawcy (za okres w którym samochód będzie dzierżawiony będzie przysługiwało prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że co do zasady, ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego.

Natomiast w sytuacji, gdy Wnioskodawca w okresie trwania umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego zaprzestanie dzierżawy samochodu osobowego i przeznaczy go tylko i wyłącznie do działalności Wnioskodawcy innej niż wynajem i dzierżawa, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego wskazanego na fakturze VAT dokumentującej raty leasingowe, nie więcej niż 6.000 zł licząc łącznie od początku trwania okresu leasingu, stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, bowiem z chwilą przeznaczenia przedmiotowego samochodu osobowego wyłącznie do celów pozostałej opodatkowanej działalności gospodarczej, a nie do dzierżawy (wynajmu), wyłączenie przewidziane przepisem art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty wcześniej odliczonego podatku naliczonego od rat za okres, w którym przedmiotowy samochód był przedmiotem najmu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, iż zachowa prawo do pełnego odliczenia bez względu na późniejsze przeznaczenie samochodu, należało uznać za nieprawidłowe.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl