IBPP2/443-308/08/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o X, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymiany i archiwizowania e-faktur - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wymiany i archiwizowania e-faktur.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza stać się, jako odbiorca e-faktur, uczestnikiem systemu, który pozwoli na wystawianie, przesyłanie i przechowywanie faktur poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI), tak jak to stanowi § 4 pkt 2 rozporządzenia w sprawie e-faktur.W powyższym zakresie Wnioskodawca będzie korzystać w zakresie EDI, z wydzielonej sieci usługodawcy informatycznego. W celu optymalizacji komunikacji w systemie EDI zadaniem tego podmiotu będzie umożliwienie bezpiecznego przesyłania danych z systemu dostawcy Wnioskodawcy oraz umożliwienie "ściągania" w formacie XML poprzez dostęp do odpowiedniej strony www.Dodatkowo system usługodawcy będzie archiwizował wszystkie e-faktury w oryginalnym formacie, przy czym zgodnie z przepisami rozporządzenia zapewniona będzie czytelna wersja prezentacyjna e-faktury.Powyższe oznacza, że faktury wystawione przez dostawcę będą archiwizowane w systemie usługodawcy w formacie IDOC, z równoczesnym udostępnieniem czytelnej formy faktury, natomiast dodatkowo będą archiwizowane i przesyłane w formacie dogodnym dla Wnioskodawcy, jako odbiorcy, z możliwością udostępniania ich w czytelnej formie umożliwiającej oglądanie. Innymi słowy system usługodawcy będzie archiwizował dla celów podatkowych komunikaty EDI (e-faktury) w formacie wystawcy faktury, zaś w przypadku Wnioskodawcy, jako odbiorcy e-faktur, dodatkowo w formacie, na który komunikat EDI został przekonwertowany przez dostawcę usług informatycznych w celu umożliwienia ich odbioru.Wyżej opisany system wymiany i archiwizowania e-faktur gwarantować będzie, według Wnioskodawcy, autentyczność ich pochodzenia, integralność danych, jak również czytelność przez cały okres ich przechowywania oraz natychmiastowy, pełny i ciągły dostęp drogą elektroniczną organom kontroli skarbowej do tych faktur, w szczególności zapewniać będzie możliwość udokumentowanego poboru i wykorzystania tych faktur przez te organy, w tym ich wydruk.Wnioskodawca dodał też, że zapewnienie czytelności faktur elektronicznych wymaga zmiany formatu, w jakim są one przesyłane, na format gwarantujący wizualizację danych zawartych na fakturze, przy czym ważne jest również to, że prezentacja czytelna nie ingeruje w oryginalny format e-faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany proces wymiany i archiwizowania e-faktur spełnia wymogi, o których mowa w § 4 pkt 2, w związku z § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie e-faktur.

Zdaniem Wnioskodawcy, Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - dalej Nowa Dyrektywa w sekcji 5 - "Przesyłanie faktur drogą elektroniczną" ustanawia szereg wymogów dotyczących e-faktur, jak również określa krajom członkowskim sytuacje, w których powinny one akceptować takie faktury. Najważniejszy z nich zawarty jest w art. 233 ust. 1 lit. a) i b stanowiącym, że Państwa członkowskie akceptują faktury przesyłane lub udostępniane drogą elektroniczną, pod warunkiem, że autentyczność pochodzenia faktur i integralność ich treści zagwarantowano przy użyciu jednej z następujących metod:

* (...),

* za pomocą elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z definicją zawartą w art. 2 zalecenia Komisji 19947820/WE z dnia 19 października 1994 r. dotyczącego aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych, w przypadku gdy porozumienie dotyczące takiej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia i integralność danych.

Równocześnie w art. 234 Nowej Dyrektywy państwa członkowskie nie mogą nakładać na podatników dostarczających towary lub świadczących usługi na ich terytorium żadnych innych obowiązków ani formalności związanych z przesłaniem lub udostępnianiem faktur drogą elektroniczną, w szczególności w odniesieniu do formatu przesyłanej e-faktury, ponieważ najważniejsze jest aby system wymiany i archiwizacji e-faktur gwarantował autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści.Przenosząc zasady określone w Nowej Dyrektywie na grunt polskiego prawa podatkowego Minister Finansów prawidłowo ustanowił regulację w § 4 pkt 2 rozporządzenia w sprawie e-faktur. Natomiast w § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie e-faktur odniósł się również do formatu przesyłanej e-faktury.Stosując subsumcję przywołanych wyżej przepisów prawa podatkowego, w szczególności Nowej Dyrektywy, jak i rozporządzenia w sprawie e-faktur, Wnioskodawca stwierdził, iż system wymiany i archiwizacji e-faktur, którego stanie się uczestnikiem jako odbiorca, spełnia warunki w zakresie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktur i integralność danych oraz zapewnia czytelność e-faktur przez cały okres ich przechowywania.Odnosząc się natomiast do warunku, aby faktury przesłane w formie elektronicznej, były przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formacie, w którym zostały przesłane, jedyną możliwą interpretacją ww. przepisu, w ocenie Wnioskodawcy, jest przyjęcie, że czyni mu zadość sytuacja, w której następuje wystawienie e-faktury w formacie IDOC, przy równoczesnym przetransponowaniu jej na platformie EDI na format odbiorcy, w którym on ją otrzymuje.Najważniejsze jest bowiem to, że ta sytuacja gwarantuje autentyczność pochodzenia e-faktur, integralność ich treści, jak również czytelność przez cały okres ich przechowywania.Dodatkowo Wnioskodawca zauważa, że w przypadku, gdy przepisy prawa krajowego pozostają w sprzeczności z uregulowaniami wspólnotowymi pierwszeństwo w stosowaniu będą miały przepisy prawa wspólnotowego, a zatem odmienna interpretacja § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie e-faktur naruszałaby Nową Dyrektywę, w szczególności jej art. 234.Ponadto Wnioskodawca wskazuje na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1054/07, w którym to Sąd stwierdził, że e-faktury mogą być dla celów podatkowych przechowywane w innym formacie, niż zostały wysłane, pod warunkiem, iż format umożliwia zachowanie ich integralności, autentyczności pochodzenia, czytelności oraz możliwości wydruku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), faktury wystawiane w formie elektronicznej przesyła się, w tym udostępnia, w tej formie odbiorcy oraz przechowuje się w tej formie przy zastosowaniu elektronicznych urządzeń do przetwarzania (łącznie z cyfrową kompresją) i przechowywania danych, z wykorzystaniem technik teletransmisji przewodowej, radiowej, technologii optycznych lub innych elektromagnetycznych środków. Stosownie do treści § 4 pkt 2 cytowanego rozporządzenia, faktury mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane, poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.

Natomiast w myśl § 6 ust. 5 ww. rozporządzenia, faktury przesłane w formie elektronicznej powinny być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały przesłane, w sposób gwarantujący autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści, jak również ich czytelność przez cały okres ich przechowywania. Dokonując analizy powyższych regulacji prawa podatkowego stwierdzić należy, iż faktury w formie elektronicznej powinny być przechowywane w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały przesłane, w sposób gwarantujący autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści, jak również ich czytelność przez cały okres przechowywania. W przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, zamierza on archiwizować e-faktury w systemie usługodawcy w oryginalnym formacie, z równoczesnym udostępnieniem czytelnej formy faktury. Jednocześnie, dla Spółki jako odbiorcy będą one dodatkowo archiwizowane i przesyłane oraz udostępniane w czytelnej formie umożliwiającej oglądanie, co oznacza, iż system usługodawcy przekonwertuje komunikat EDI, w celu wizualizacji danych zawartych na fakturze, natomiast prezentacja czytelna nie ingeruje w format oryginalny faktury.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż faktury przesyłane w formie elektronicznej będą przechowywane przez wystawcę oraz odbiorcę, w formacie w którym zostały przesłane, w systemie usługodawcy. Wskazać przy tym należy, iż samo przekonwertowanie komunikatu EDI z formatu nieczytelnego na format czytelny, nie ingeruje w format faktury w rozumieniu przepisu § 6 ust. 5 rozporządzenia, lecz umożliwia jedynie jej wizualizację i wydruk w formie czytelnej. Podkreślić jednakże należy, iż właściwymi fakturami udostępnianymi do celów podatkowych będą faktury przechowywane przez usługodawcę, natomiast dodatkowo przekonwertowane i przesłane do odbiorcy będą miały charakter wyłącznie informacyjny dla odbiorcy i nie stanowią faktur w rozumieniu przepisów podatkowych. Tut. organ pragnie podkreślić, iż przepis § 6 ust. 5 rozporządzenia, nie narusza postanowień art. 234 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatkowego, bowiem nie nakłada on dodatkowego obowiązku stosowania konkretnego formatu, w którym faktury elektroniczne mają być wystawiane, przechowywane oraz wysyłane. Jednakże, jeżeli faktury już zostały wystawione w określonym formacie, powinny one być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formie elektronicznej w formacie, w którym zostały one przesłane.

Podkreślić też należy, iż procedury zapewniające integralność danych powodują, że faktura przesłana drogą elektroniczną dotarła do adresata kompletna i w niezmienionej formie. Faktura elektroniczna nie byłaby integralną gdyby nastąpiło przekonwertowanie jej formatu w trakcie przesyłania, a zatem narzucenie jednego formatu podczas przesyłania i przechowywania nie może być postrzegane jako nałożenie dodatkowego obowiązku ponad przepis dyrektywy. Natomiast w odniesieniu do powołanego przez Spółkę orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, tut. organ stwierdza, iż orzeczenia wydawane przez sądy administracyjne rozstrzygają w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródła prawa powszechnie obowiązującego, w przeciwieństwie do ustaw podatkowych oraz aktów wykonawczych, które posiadają moc powszechnie obowiązującą do momentu ich zmiany lub uchylenia.

Reasumując, z przedstawionego zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, iż usługodawca archiwizuje e-faktury dla wystawcy oraz odbiorcy w niezmienionym formacie. Zatem w związku z faktem, iż nie nastąpi zmiana formatu wystawianych faktur przy przesyłaniu i przechowywaniu e-faktur w formie elektronicznej, w ocenie organu, spełnione zostaną warunki określone w § 4 oraz w § 6 ust. 5 rozporządzenia w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.