IBPP2/443-306/11/ABu

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-306/11/ABu

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) oraz pismem z dnia 13 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu motocykla - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 5 maja 2011 r. znak: IBPP2/443-306/11/ABu, IBPBI/1/415-210/11/HSt oraz pismem z dnia 13 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu motocykla.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Począwszy od lipca 2010 r. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą (min. usługi pośrednictwa sprzedaży usług telekomunikacyjnych) na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Dochody z działalności gospodarczej Wnioskodawca rozlicza na zasadach ogólnych (opodatkowanie według skali podatkowej), prowadząc w tym zakresie podatkową księgę przychodów i rozchodów. W miesiącu rozpoczęcia działalności Wnioskodawca wprowadził na stan środków trwałych motocykl zakupiony w czerwcu 2009 r.. Motocykl jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a od paliwa tankowanego do motocykla Wnioskodawca odlicza podatek VAT na podstawie faktur VAT. Decyzję o zakupie motocykla Wnioskodawca podjął, ze względu na fakt, iż poruszanie się i parkowanie samochodem w centrum dużego miasta (szczególnie w godzinach szczytu) jak również poruszanie się po województwie X i po miastach X gdzie Wnioskodawca obsługuje znaczną ilość swoich klientów, jest wysoce utrudnione. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność wymaga, w związku z prowadzonymi sprawami częstych wizyt u klientów. Biorąc pod uwagę natężenie ruchu w mieście, motocykl jest optymalnym środkiem transportu zapewniającym Wnioskodawcy sprawne i szybkie przemieszczanie się i szybkie dotarcie od klienta do klienta. Dodatkową przyczyną podjętej przez Wnioskodawcę decyzji o wprowadzeniu motocykla do ewidencji środków trwałych są niższe koszty eksploatacji motocykla w stosunku do samochodu (np. niższe koszty paliwa). Jednocześnie, w związku z pewnymi ograniczeniami związanymi z eksploatacją motocykla (sezonowość tego rodzaju środka transportu oraz ograniczone możliwości jego wykorzystania na dłuższych trasach), Wnioskodawca używa dla celów prowadzonej działalności samochodu ciężarowego, używanego na podstawie umowy leasingu. Motocykl stanowi jedyny środek transportu, wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został jednorazowo zamortyzowany. Podatnik rozlicza koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia kosztu (wystawienia faktury), a nie metodą memoriałową.

W piśmie uzupełniającym (data wpływu 19 maja 2011 r.) Wnioskodawca wskazał, że jest podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług (podatnikiem VAT czynnym).

Ponadto w piśmie uzupełniającym z dnia 13 czerwca 2011 r. wyjaśnił, iż oczekuje interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług według stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku od towarów i usług:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczania podatku naliczonego od zakupu paliwa służącego do napędu motocykla na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest odliczenie podatku VAT od zakupu paliwa wykorzystywanego do motocykla, gdyż zgodnie z treścią art. 86 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ograniczenie dotyczy pojazdów samochodowych i samochodów osobowych. Natomiast zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług motocykle zostały zaliczone do działu 35 (sprzęt transportowy pozostały) a nie do działu 34 (pojazdy samochodowe, przyczepy i naczepy) co oznacza że nie są one uznawane za pojazdy samochodowe i dlatego też odliczanie podatku VAT od zakupu i paliwa do motocykla powinno odbywać się na zasadach ogólnych. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochodu osobowego czy pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, ustawodawca m.in. określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień. Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu. Innym samochodem, wymienionym w art. 2 pkt 42 ww. ustawy, jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą. Natomiast motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy. Z powyższego wynika zatem, że występują odrębne definicje określające samochód osobowy, inny samochód (np. samochód ciężarowy) i motocykl. Fakt ten pozwala stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż Wnioskodawca wskazał, że oczekuje interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług według stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2010 r.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), ograniczenia prawa do odliczenia podatku w związku z nabyciem paliwa do samochodów zawarte były w art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy, który brzmiał następująco: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg."

Ustawa o VAT nie definiuje pojęć: samochodu osobowego czy pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, ustawodawca m.in. określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Innym samochodem, wymienionym w art. 2 pkt 42 ww. ustawy, jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą.

Natomiast motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy.

Występują zatem różne definicje samochodu osobowego, innego samochodu (np. samochodu ciężarowego) i motocykla, które pozwalają stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, s.1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy formułuje zasadę "standstill" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie Szóstej Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "standstill" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście utrata mocy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się ETS w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Nadmienić należy, iż definicja towarów, podana w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT odwołuje się do klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Zgodnie z niniejszą klasyfikacją - samochody osobowe i inne pojazdy mechaniczne zakwalifikowane zostały według PKWiU do grupowania 34 "Pojazdy mechaniczne, przyczepy, naczepy", natomiast motocykle do grupowania 35 "Sprzęt transportowy pozostały".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od lipca 2010 r. prowadzi indywidualną działalność gospodarczą (min. usługi pośrednictwa sprzedaży usług telekomunikacyjnych) na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest z tego tytułu czynnym podatnikiem podatku VAT. W miesiącu rozpoczęcia działalności, Wnioskodawca wprowadził na stan środków trwałych motocykl zakupiony w czerwcu 2009 r.. Motocykl jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a od paliwa tankowanego do motocykla Wnioskodawca odlicza podatek VAT na podstawie faktur VAT. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest czy ma prawo do odliczania podatku naliczonego od zakupu paliwa służącego do napędu motocykla na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r..

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz uwzględniając opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. przysługiwało prawo, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu przedmiotowego motocykla, służącego wykonywaniu czynności opodatkowanych, o ile nie wystąpiły okoliczności wskazane w art. 88 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Ponadto należy zauważyć, iż kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych objęte są odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl