IBPP2/443-306/10/WN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 czerwca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-306/10/WN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 11 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi polegającej na składowaniu tkanin, świadczonej dla firmy duńskiej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 11 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi polegającej na składowaniu tkanin, świadczonej dla firmy duńskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług szycia oraz usług składowania. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednym z odbiorców usług jest firma duńska, która stałą siedzibę oraz miejsce prowadzenia działalności posiada na terenie Danii, jednak dla potrzeb podatku od towarów i usług zarejestrowana jest także na terytorium Polski i posiada krajowy numer identyfikacji podatkowej (NIP).

Firma Wnioskodawcy świadczy usługi składowania tkanin dla kontrahenta duńskiego. Usługi te obejmują wynajem magazynu, załadunek i rozładunek towarów, ułożenie na regałach, prowadzenie stanów magazynowych. Zatem usługi prowadzone są w magazynie znajdującym się na terytorium Polski, wykonywane przez Podatnika na rzecz kontrahenta zagranicznego. W danych rejestracyjnych wymaganych w związku z ubieganiem się o nadanie NIP w Polsce kontrahent podał duński adres prowadzenia działalności. Obciążając firmę duńską kosztami usług składowania Wnioskodawca uznał usługę za niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowo w piśmie, które wpłynęło w dniu 11 czerwca 2010 r. Wnioskodawca podał m.in.:

* Firma duńska w przesłanych dokumentach poinformowała Wnioskodawcę, że nie posiada siedziby bądź stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski,

* Świadczone usługi składowania przez Wnioskodawcę obejmują wynajem magazynu, załadunek i rozładunek towarów, ułożenie na regałach, prowadzenie stanów magazynowych. Magazynowany towar poddawany jest w firmie Wnioskodawcy usłudze szycia na powierzonym materiale, bądź Wnioskodawca odsyła nieprzerobiony materiał do Danii.

* Firma duńska podała Wnioskodawcy duński NIP do rozliczenia usługi składowania, a Wnioskodawca uznał usługi za niepodlegające opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zasadnie uznał, że usługa ta nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe usługi powinny być opodatkowane przez ich nabywcę (klienta duńskiego) na terenie Danii. Opodatkowując usługi świadczone na rzecz klienta, który zgodnie z art. 28b nie posiada siedziby, stałego miejsca prowadzenie działalności na terytorium Polski, a posiada stałą siedzibę oraz miejsc prowadzenia działalności na terenie Danii Wnioskodawca uznał, iż miejscem opodatkowania tych czynności jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT:

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010 r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Generalnie, usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca ma swoją siedzibę jeśli jest on podatnikiem, bowiem w myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku zaś, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ustęp 3 cyt. artykułu stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług szycia oraz usług składowania. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednym z odbiorców usług jest firma duńska, która stałą siedzibę oraz miejsce prowadzenia działalności posiada na terenie Danii, jednak dla potrzeb podatku od towarów i usług zarejestrowana jest także na terytorium Polski i posiada krajowy numer identyfikacji podatkowej (NIP).

Firma Wnioskodawcy świadczy usługi składowania tkanin dla kontrahenta duńskiego. Usługi te obejmują wynajem magazynu, załadunek i rozładunek towarów, ułożenie na regałach, prowadzenie stanów magazynowych. Zatem usługi prowadzone są w magazynie znajdującym się na terytorium Polski, wykonywane przez Podatnika na rzecz kontrahenta zagranicznego. W danych rejestracyjnych wymaganych w związku z ubieganiem się o nadanie NIP w Polsce kontrahent podał duński adres prowadzenia działalności. Obciążając firmę duńską kosztami usług składowania Wnioskodawca uznał usługę za niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowo w piśmie, które wpłynęło w dniu 11 czerwca 2010 r. Wnioskodawca podał m.in.:

* Firma duńska w przesłanych dokumentach poinformowała Wnioskodawcę, że nie posiada siedziby bądź stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski,

* Świadczone usługi składowania przez Wnioskodawcę obejmują wynajem magazynu, załadunek i rozładunek towarów, ułożenie na regałach, prowadzenie stanów magazynowych. Magazynowany towar poddawany jest w firmie Wnioskodawcy usłudze szycia na powierzonym materiale, bądź Wnioskodawca odsyła nieprzerobiony materiał do Danii.

* Firma duńska podała Wnioskodawcy duński NIP do rozliczenia usługi składowania, a Wnioskodawca uznał usługi za niepodlegające opodatkowaniu w Polsce.

Jak wskazał Wnioskodawca, usługa składowania jest świadczona na rzecz kontrahenta, który jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy o VAT, mającym siedzibę w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska i w tym samych kraju, w którym posiada swoją siedzibę, posiada również stałe miejsca prowadzenia działalności. Ponadto nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż ustawodawca przewidział szczególny sposób określenia miejsca świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami, sposób ten reguluje art. 28e ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach i obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W przepisie tym przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje tę usługę. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Zatem jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca świadczy usługi polegające na składowaniu tkanin w wynajmowanym na rzecz kontrahenta zagranicznego magazynie znajdującym się na terytorium Polski.

Świadczona usługa obejmuje swoim zakresem wynajem magazynu, załadunek i rozładunek towarów, ułożenie na regałach, prowadzenie stanów magazynowych. Jest to zatem usługa złożona, w której występuje usługa główna (zasadnicza) i usługi poboczne (dodatkowe).

Wynajem magazynu jest w tym przypadku usługą zasadniczą (główną), którą należy uznać jako usługę związaną z nieruchomością. Natomiast pozostałe usługi z tym związane, tj. załadunek i rozładunek towarów, ułożenie na regałach, prowadzenie stanów magazynowych stanowią elementy usługi złożonej (kompleksowej). Usługi dodatkowe mogą być traktowane jako usługi związane z usługą główną, bowiem wspierają one wykonanie usługi głównej.

Zatem, stosownie do art. 28e ustawy, miejscem świadczenia opisanej przez Wnioskodawcę usługi składowania jest państwo, na terenie którego położony jest magazyn (nieruchomość), tj. Polska. Oznacza to, iż miejscem opodatkowania ww. usług jest miejsce położenia nieruchomości, bez względu na rzecz jakiego podmiotu będą świadczone.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowe usługi powinny być opodatkowane przez ich nabywcę na terenie Danii, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl