IBPP2/443-306/07/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007 r. (data wpływu 22 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lutego 2008 r. (data wpływu 21 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 0%, właściwej dla eksportu towarów, na podstawie wymienionych we wniosku dokumentów - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 0%, właściwej dla eksportu towarów, na podstawie wymienionych we wniosku dokumentów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2008 r. (data wpływu 21 lutego 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 lutego 2008 r., znak: IBPP2/443-306/07/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dokonała wywozu towarów poza obszar celny Unii Europejskiej.Zgłoszenia wywozu towarów we właściwym Urzędzie Celnym dokonała w jej imieniu Agencja Celna, z której usług Spółka korzysta. Zgłoszenie zostało potwierdzone przez właściwy Urząd Celny na karcie SAD 1.Fizyczna dostawa towarów została dokonana środkiem transportu wynajętego przewoźnika i potwierdzona na dokumencie CMR przez odbiorcę końcowego w kraju dostawy.

Z uwagi na to, że karta SAD 3, stanowiąca dokument potwierdzający opuszczenie obszaru celnego Unii Europejskiej najprawdopodobniej zaginęła, podatnik zwrócił się do Urzędu Celnego właściwego do potwierdzenia dokonania czynności eksportowych o wydanie duplikatu Karty SAD 3 lub innego stosownego dokumentu potwierdzającego dokonanie ww. czynności. Ponieważ Spółka mimo wielokrotnego ponawiania prośby w formie tak pisemnej jak i ustnej czy elektronicznej nie otrzymywała jakiejkolwiek odpowiedzi, zwróciła się do właściwego Urzędu Celnego, w którym dokonano ostatecznej odprawy celnej. W efekcie otrzymała potwierdzoną Kartę SAD 8 poświadczającą dokonanie czynności importowych przez odbiorcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie posiadanych dokumentów, tj. kart SAD 1 i 8, potwierdzonego listu przewozowego oraz dokumentów potwierdzających otrzymanie zapłaty za dostarczony towar, Spółka ma prawo do zastosowania stawki VAT 0%, właściwej dla eksportu towarów.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, posiadane przez nią dokumenty: karta SAD 1, karta SAD 8, CMR oraz dokumenty potwierdzające dokonanie zapłaty za otrzymane towary poświadczają w sposób jednoznaczny wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Spółka stwierdziła, że dokument zgłoszenia eksportu towarów Karta SAD 1 jest identyczny w zakresie tożsamości, ilości i wartości towaru z dokumentem potwierdzającym import towarów przez odbiorcę Kartą SAD 8, co świadczy o tym, że powyższe dokumenty dotyczą tej samej dostawy.

Ponadto Spółka wskazała, że posiada potwierdzenie otrzymania towaru na liście przewozowym CMR, jak również potwierdzenie dokonania zapłaty za ww. towar, co świadczy że kontrahent towar otrzymał, a tym samym towar przekroczył obszar celny Wspólnoty Europejskiej.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że skoro eksport towarów jest potwierdzony ww. dokumentami, czynności eksportowe w myśl ustawy o podatku od towarów i usług zostały dokonane i ma ona prawo do zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla eksportu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

W myśl art. 19 ust. 6 tej ustawy, w eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

O momencie powstania obowiązku podatkowego przesądza data potwierdzenia wywozu towaru poza granicę, jednak podatnik może zastosować stawkę podatku 0% dopiero w chwili, gdy przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc dysponuje dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli jednak warunek ten nie został spełniony podatnik nie wykazuje takiej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym stosując stawkę podatku 0% pod warunkiem otrzymania dokumentu potwierdzającego eksport towarów przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 4, ust. 6-7 ww. ustawy o podatku VAT).

W ustawie o VAT nie określono formy takiego potwierdzenia. Ustawodawca wskazuje jednak, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów, dlatego też ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o VAT należy odwołać się do przepisów prawa celnego. Zatem Podatnik winien posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Wspólnoty.

Zgłoszeń celnych w ramach określonych procedur podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego - SAD. W myśl przepisów wspólnotowych w przypadku towarów wywożonych transportem drogowym potwierdzenia wywozu towaru do kraju trzeciego dokonuje urząd celny wyprowadzenia (tzw. wyjścia) - jest to ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty.

Zasady dokumentowania pisemnych zgłoszeń celnych do procedury wywozu oraz potwierdzenia faktycznego wyprowadzenia towarów poza obszar Unii Europejskiej od dnia 1 maja 2004 r. regulują wprost przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L Nr 302, poz. 1 z późn. zm.) tj. art. 161 ust. 5 oraz rozporządzenia komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do tego rozporządzenia (Dz. U. UE L Nr 253, poz. 1 z późn. zm.) tj. art. 788-796. W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe, kwestia ta jest regulowana postanowieniami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94, poz. 902 z późn. zm.).

Istota procedury wywozu sprowadza się do wyprowadzenia towarów wspólnotowych poza obszar celny Unii Europejskiej. W przypadku Polski pisemne zgłoszenie celne do procedury wywozu powinno być dokonane we właściwym urzędzie celnym (tzw. urzędzie celnym wywozu) z zastosowaniem dokumentu SAD z wykorzystaniem kart 1, 2 i 3. Urzędem tym, zgodnie z zasadą wynikającą ze Wspólnotowego Kodeksu Celnego (art. 161 ust. 5), jest urząd celny właściwy ze względu na siedzibę osoby dokonującej wywozu lub ze względu na miejsce, gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Zgodnie z art. 792 rozporządzenia komisji (EWG) nr 2454/93, ustanawiającego przepisy wykonawcze do wspólnotowego kodeksu celnego, jeżeli zgłoszenie wywozowe sporządzane jest w formie jednolitego dokumentu administracyjnego, należy wykorzystać egzemplarze 1, 2 i 3 tego dokumentu.

Zastosowanie tych kart jest następujące:

* karta 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego, w którym zgłoszenie zostało dokonane,

* karta 2 służy celom statystycznym,

* karta 3 przeznaczona jest dla zgłaszającego.

Po załatwieniu formalności w urzędzie celnym wywozu karta 3 SAD jest wydawana zgłaszającemu, celem dostarczenia jej wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia. Urząd ten nadzoruje faktyczny wywóz towarów poza obszar Wspólnoty i dokonuje potwierdzenia, że towary opuściły obszar Unii Europejskiej. Potwierdzenie wywozu następuje poprzez umieszczenie przez funkcjonariusza celnego na odwrocie karty 3 SAD pieczęci wskazującej datę i nazwę urzędu celnego.

Jeżeli warunek, o którym mowa powyżej nie został spełniony (podatnik nie otrzymał karty SAD 3 zawierającej potwierdzenie wywóz towarów poza Wspólnotę do dnia złożenia deklaracji podatkowej) nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania (przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres) dokumentu potwierdzającego wywóz. W przeciwnym wypadku musi zastosować do tej sprzedaży stawki podatku obowiązujące w kraju. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż ww. określony upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał ten dokument.

W świetle powyższych regulacji celnych oraz art. 2 pkt 8 ustawy o podatku VAT, dokumentem potwierdzającym eksport towarów, stosowanym w przypadku przepływu towarów pomiędzy Wspólnotą Europejską a państwami trzecimi jest Jednolity Dokument Administracyjny SAD (tj. karta 3) ze stosownym potwierdzeniem na jego odwrocie co do faktu fizycznego wywozu towaru ze Wspólnoty - opatrzony pieczęcią w kolorze czerwonym "Wywóz" oraz pieczęcią z nazwą urzędu i datą.

Należy jednak zauważyć, iż w sytuacjach szczególnych, kiedy karta 3 SAD z różnych powodów nie została potwierdzona przez urząd celny, Podatnik ma prawo wystąpić do organów celnych (między innymi do urzędu celnego, w którym nastąpiło zgłoszenie towaru do procedury wywozu) o wydanie zaświadczenia o wyprowadzeniu towarów poza polski obszar celny.

Należy podkreślić, iż kwestia wydawania przez organy celne zaświadczeń, potwierdzających objęcie procedurą wywozu od dnia 1 maja 2004 r. została uregulowana w art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 z późn. zm.). Stosownie do ww. przepisu do wydawania zaświadczeń stosuje się odpowiednio przepisy działu VIIIa ustawy - Ordynacja podatkowa. W myśl art. 194 § 1 Ordynacji, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Przepisy § 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów uprawnione są do ich wydawania. Wymogi art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług będzie więc spełniało zaświadczenie o dokonaniu wywozu towarów wystawione dla Podatnika przez urząd celny, który był właściwy do potwierdzenia na dokumencie SAD karta nr 3 wywozu towarów poza obszar, jednakże pod warunkiem, że podatnik będzie jednocześnie dysponował, uwierzytelnionym przez urząd celny, w którym zgłoszono towar do wywozu, odpisem zgłoszenia celnego SAD pozostającego w dyspozycji tego urzędu celnego (karta SAD nr 1), z którego będzie wynikała tożsamość towaru zgłoszonego do procedury wywozu z towarem, którego wywóz został potwierdzony przez urząd celny wyprowadzenia w zaświadczeniu i na którego podstawie będzie można zidentyfikować transakcję, którą objęto towar (przez wskazanie na odpowiednią fakturę).

Tak więc ewentualnie za dokument potwierdzający eksport można uznać ww. zaświadczenie wystawione przez urząd celny, w którym towar zgłoszono do wywozu.Zatem w celu potwierdzenia wywozu towaru poza teren Wspólnoty i co za tym idzie do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, zgodnie z art. 41 ust. 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, należy posiadać stosowny dokument potwierdzony przez ostatni urząd celny przed opuszczeniem towarów obszaru celnego Wspólnoty.

Jako że w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem potwierdzonym przez ostatni urząd celny przed opuszczeniem obszaru celnego Wspólnoty należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie jest uprawniony do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku od towarów i usług i winien opodatkować tę dostawę stawką podatku VAT właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Dopiero w momencie otrzymania zaświadczenia potwierdzającego wywóz towarów, wydanego przez graniczny urząd celny Wspólnoty, Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania stawki 0%, a tym samym do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał ten dokument.

Zatem w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.