IBPP2/443-302/10/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2010 r. znak: lp. 27/06/2010 (data wpływu 24 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności polegających na drukowaniu książek i czasopism posiadających numer ISBN lub ISSN - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności polegającej na druku książek i czasopism.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 czerwca 2010 r. znak: lp. 27/06/2010 (data wpływu 24 czerwca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (dalej również: Spółka) jest wydawanie na zlecenie wydawców i innych przedsiębiorstw w pełnym cyklu produkcyjnym książek, gazet, czasopism i poligrafii pozostałej, gdzie indziej nieklasyfikowanej. Produktem finalnym jest w każdym przypadku identyfikowalna pozycja książkowa, w wersji gotowej do sprzedaży ostatecznym odbiorcom, posiadająca symbol ISBN. Do jej wytworzenia Spółka zużywa surowce i komponenty (papier, klej, płótna introligatorskie, karton) będą jej własnością. W wyniku tego procesu powstaje nowe dobro materialne przeznaczone - bez dalszych procesów technologicznych - wprost dla ostatecznego odbiorcy. Dysponując wykonanym nakładem książek Spółka stawia je do dyspozycji wydawcy (zlecającego) przekazując jednocześnie odpłatnie prawo do dysponowania ww. książkami, jak właściciel. Spółka wystawia przy tym fakturę VAT, określając jej przedmiot sprzedaży, jako książka. Prawo do swobodnego rozporządzania wyrobem gotowym przechodzi na wydawcę (nabywcę) z chwilą jego wydania. Przy czym Spółce nie przysługuje prawo do swobodnego dysponowania wyrobem gotowym, na przykład sprzedanie innemu niż zlecający, wydawcy.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

Drukowane przez Wnioskodawcę książki są oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN. Książki te nie obejmują nut, map oraz ulotek, jak również nie są książkami adresowymi o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym. Woluminy nie stanowią również książek telefonicznych, teleksów i telefaksów.

Książki i czasopisma, o których mowa we wniosku, posiadają następujące symbole PKWiU - według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.:

* książki PKWiU ex 22.11,

* czasopisma PKWIU ex 22.12, ex 22.13.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśniał, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie z dnia 23 czerwca 2010 r. znak: lp. 27/06/2010 (data wpływu 24 czerwca 2010 r.) Wnioskodawca dokonał istotnych zmian zarówno w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, zadanych pytań, jak też w opisie własnego stanowiska, w porównaniu do treści zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2010 r. W związku z powyższym przyjęto, że opis zdarzenia przyszłego, pytania oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w tym właśnie piśmie są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytań i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Powyższy przepis znajduje odzwierciedlenie w przepisie art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie, z którym "dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 powołanej ustawy o VAT, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wyda nych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z przepisów art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że towary i usługi, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), do dnia 31 grudnia 2010 r., do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zgodnie z pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

* pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów - o ile występują w obrocie,

* pod pojęciem usług rozumie się:

- wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych - usługi na rzecz produkcji;

- wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż pojęcie usług zawarte w zasadach metodycznych PKWiU nie jest tożsame z definicją usług zawartą w art. 8 ustawy o VAT, a pojęcie dostawy i towaru we wskazanym rozporządzeniu nie występuje.

Zatem, mając na uwadze ww. przepisy, w celu uznania, czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towaru, w rozumieniu ww. ustawy o VAT, należy dokonać oceny czy w danym przypadku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Co do zasady, stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

I tak, stosownie do art. 41 ust. 2, w związku z poz. 48 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% podlegają książki (oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN), nuty, mapy - wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym, lokalnym; książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10) i ulotek, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 22.11.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 2, w związku z poz. 49 ww. załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% podlegają gazety, magazyny, czasopisma - oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 22.12 oraz ex 22.13.

Z treści objaśnienia zamieszczonego pod załącznikami do ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że oznaczenie w załączniku danej grupy "ex" oznacza, że stawka podatku odnosi się tylko do danego wyrobu/usługi z danego grupowania.

W świetle objaśnienia nr 2 do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawką 0% i 3%.

Zgodnie z treścią § 39 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), zwanego dalej: rozporządzeniem, w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia:

Przez czasopisma specjalistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. b, w myśl § 39 ust. 2 cyt. wyżej rozporządzenia, należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem:

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż opodatkowaniu według 0% stawki podatku podlega dostawa jedynie tych czasopism, które są czasopismami specjalistycznymi w rozumieniu definicji sformułowanej w cyt. przepisie § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r.

Należy podkreślić, że definicja ta, z jednej strony formułuje kryteria jakie dane czasopismo winno spełniać aby mogło być uznane za specjalistyczne, z drugiej zaś strony wymienia enumeratywnie (w pkt 1-7 tego przepisu) wyjątki w przypadku wystąpienia których (nawet pojedynczo), niezależnie od spełnienia wspomnianych wyżej kryteriów, nie jest możliwe uznanie danego czasopisma za specjalistyczne.

Z analizy powyższych przepisów prawa podatkowego wynika, iż w celu uznania czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozważyć czy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą.

W niniejszej sprawie ww. preferencyjna stawka podatku może mieć, bowiem zastosowanie wyłącznie do dostawy towarów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskodawcy (dalej również: Spółka) jest wydawanie na zlecenie wydawców i innych przedsiębiorstw w pełnym cyklu produkcyjnym książek, gazet, czasopism i poligrafii pozostałej, gdzie indziej nieklasyfikowanej. Produktem finalnym jest w każdym, przypadku identyfikowalna pozycja książkowa, w wersji gotowej do sprzedaży ostatecznym odbiorcom, posiadająca symbol ISBN. Do jej wytworzenia Spółka zużywa surowce i komponenty (papier, klej, płótna introligatorskie, karton) będą jej własnością. W wyniku tego procesu powstaje nowe dobro materialne przeznaczone - bez dalszych procesów technologicznych - wprost dla ostatecznego odbiorcy. Dysponując wykonanym nakładem książek Spółka stawia je do dyspozycji wydawcy (zlecającego) przekazując jednocześnie odpłatnie prawo do dysponowania ww. książkami, jak właściciel. Spółka wystawia przy tym fakturę VAT, określając jej przedmiot sprzedaży, jako książka. Prawo do swobodnego rozporządzania wyrobem gotowym przechodzi na wydawcę (nabywcę) z chwilą jego wydania. Przy czym Spółce nie przysługuje prawo do swobodnego dysponowania wyrobem gotowym, na przykład sprzedanie innemu niż zlecający, wydawcy.

Drukowane przez Wnioskodawcę książki są oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN. Książki te nie obejmują nut, map oraz ulotek, jak również nie są książkami adresowymi o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym. Woluminy nie stanowią również książek telefonicznych, teleksów i telefaksów.

Książki i czasopisma, o których mowa we wniosku, posiadają następujące symbole PKWiU - wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.:

* książki PKWiU ex 22.11,

* czasopisma PKWIU ex 22.12, ex 22.13.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśniał, iż:

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonuje czynności druku a następnie dostawy, na zlecenie zamawiającego, wykonywanych w całości przy użyciu własnych materiałów, książek lub czasopism, to taka czynność stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Proces wydrukowania książki lub czasopisma w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej, związanej z wykorzystanymi materiałami, który staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na wydawcę do rozporządzenia nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie są one w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu, jakim jest książka, bądź czasopismo. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym książki i czasopisma są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których drukarnia - aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel - musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę.

Kiedy mowa o "przeniesieniu prawa do rozporządzania" nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi.

W tym przypadku niewątpliwie drukarnia wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową książek i czasopism, w tym również specjalistycznych. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych, co do gatunku (art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym następuje w takim przypadku przeniesienie przez drukarnię na wydawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez drukarnię z jej materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, iż o ile faktycznie przedmiotem dokonywanych dostaw będą wykonywane przez niego, na zlecenie wydawców, czynności polegające na:

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto zauważa się, iż podana przez Wnioskodawcę klasyfikacja, została potraktowana jako element przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji książek i czasopism według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu lub usługi, a w razie wątpliwości podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zaznaczyć, że interpretacja niniejsza traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności błędnej klasyfikacji statystycznej dokonanej przez Wnioskodawcę) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.