IBPP2/443-300/09/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia (brak daty) (data wpływu 23 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przedmiotowa czynność pośrednictwa finansowego polegająca na odzyskaniu kwot wynikających z wierzytelności opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przedmiotowa czynność pośrednictwa finansowego polegająca na odzyskaniu kwot wynikających z wierzytelności opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowy wniosek, zgodnie z art. 170 § 1 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa, został przekazany w dniu 23 kwietnia 2009 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego tut. organowi za pismem znak:. z dnia 21 kwietnia 2009 r., celem załatwienia zgodnie z właściwością, stosownie do § 5 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nabywa w drodze cesji powierniczej od firmy "A" jej wymagalną wierzytelność w stosunku do firmy "B" w wysokości 100.000 zł (sto tysięcy złotych), celem wykonania usługi odzyskania kwot wynikających z wierzytelności i w ramach należności za usługę pobiera wynagrodzenie w wysokości 30.000 zł (trzydzieści tysięcy złotych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowa czynność usługi pośrednictwa finansowego opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa usługa (windykacja) w świetle przepisów art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) posiada symbol PKWiU, tj. "Usługi pośrednictwa finansowego gdzie indziej niesklasyfikowanego", co zgodnie z załącznikiem Nr 4 do cyt. ustawy poz. 3 sekcja J ex 65-67 jest zwolniona od opodatkowania stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (m.in.) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (...).

Stosownie do art. 8 ust. 3 powołanej ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego - sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji J ex (65-67). W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Wyłączenie usług ściągania długów i faktoringu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodne jest z przepisem art. 13 B (1) (d) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. UE L 1977 Nr 145, poz. 1 z późn. zm.), obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. oraz art. 135 (1) (d) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006 Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Dodatkowo wskazać należy, że Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w wyroku z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01, definiując faktoring, o którym mowa w ww. przepisie Szóstej Dyrektywy podkreślił, iż działalność gospodarcza, w ramach której podmiot gospodarczy nabywa wierzytelności, podejmując ryzyko niewywiązania się dłużnika ze zobowiązania i w zamian wystawia swojemu klientowi faktury z tytułu prowizji, stanowi odzyskiwanie długów w rozumieniu art. 13 B (d) (3) tej Dyrektywy i dlatego działalność ta wyłączona jest ze zwolnienia określonego w tym przepisie.

Usługi ściągania długów i faktoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady faktoring polega na tym, że faktor trudniący się zawodowo tego typu działalnością nabywa wierzytelności przysługujące przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności, pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora.

Powyższe oznacza, że to od treści umowy i od dokonanych między stronami ustaleń zależeć będzie charakter umowy związanej z obsługą finansową.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W pozycji 3 załącznika nr 4 ujęto usługi pośrednictwa finansowego (sekcja J ex 65-67) z wyłączeniem:

Ustawodawca w objaśnieniach do ww. załącznika wskazał, iż - ex - dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Wnioskodawca w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wskazał, iż nabywa w drodze cesji powierniczej od firmy "a" jej wymagalną wierzytelność w stosunku do firmy "B" w wysokości 100.000 zł (sto tysięcy złotych), celem wykonania usługi odzyskania kwot wynikających z wierzytelności i w ramach należności za usługę pobiera wynagrodzenie w wysokości 30.000 zł (trzydzieści tysięcy złotych).

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa usługa (windykacja) w świetle przepisów art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) posiada symbol PKWiU 65.23.10 - 00.00, tj. "Usługi pośrednictwa finansowego gdzie indziej niesklasyfikowanego".

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika zatem, iż Wnioskodawca zamierza wykonać usługę odzyskania kwot wynikających z wierzytelności. To zaś skutkuje, w tym konkretnym przypadku, wyłączeniem takiej usługi ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że opisana we wniosku usługa mająca na celu odzyskanie długu jest, w ocenie tut. organu, usługą ściągania długów, o której mowa w punkcie 5 poz. 3 załącznika Nr 4 do ustawy o VAT, a zatem wyłączoną ze zwolnienia przedmiotowego, uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 1.

Za nieprawidłowe należało więc uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż zgodnie z załącznikiem Nr 4 do cyt. ustawy poz. 3 sekcja J ex 65-67, przedmiotowa usługa jest zwolniona od opodatkowania stawką VAT.

W konsekwencji stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.