IBPP2/443-296/13/AMP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu 3 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2013 r. (data wpływu 19 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla opodatkowania usługi transportowej w związku ze sprzedażą towaru - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla opodatkowania usługi transportowej w związku ze sprzedażą towaru.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2013 r. (data wpływu 19 czerwca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 czerwca 2013 r. znak: IBPP2/443-296/13/AMP.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową przez Internet - art. spożywczych: odżywek i suplementów diety. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi książkę przychodów i rozchodów na zasadach ogólnych; sprzedaż rejestruje na kasie fiskalnej. Towar, który sprzedaje opodatkowany jest 8% stawką podatku VAT.

Wysyłając towar do nabywcy Wnioskodawca wystawia fakturę/paragon, w którym ujmuje:

W ww. piśmie z dnia 17 czerwca 2013 r., uzupełniając przedstawiony opis sprawy, Wnioskodawca wskazał, że:

* ww. usługę transportu wykonuje Poczta Polska i kurier "DPD",

* Wnioskodawca nie zawiera z nabywcami towarów umowy na oddzielne od dostawy towarów świadczenie usługi transportowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 czerwca 2013 r.):

Czy Wnioskodawca nie powinien usługi transportu (dla danej przesyłki) opodatkować stawką 8% VAT (tak jak towar).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Koszty przesyłki ponoszone w związku ze sprzedażą towarów (stanowiące element świadczenia zasadniczego) powinny zwiększać kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów i być opodatkowane wg stawki podatku właściwej dla realizacji tego świadczenia, czyli sprzedaży towarów.

Koszty transportu są elementem cenotwórczym nabywanego towaru i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 8% (w przypadku Wnioskodawcy).

Dodatkowo, w ww. piśmie z dnia 17 czerwca 2013 r. Wnioskodawca zaznaczył, iż towar jest dostarczany nabywcy przez Pocztę Polskę lub firmę kurierską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową przez Internet art. spożywczych: odżywek i suplementów diety. Towary te opodatkowane są 8% stawką podatku VAT. Usługę transportu tych towarów wykonuje Poczta Polska lub firma kurierska. Wnioskodawca nie zawiera z nabywcami towarów umowy na oddzielne od dostawy towarów świadczenie usługi transportowej.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty przesyłki ponoszone w związku ze sprzedażą towarów (stanowiące element świadczenia zasadniczego) powinny zwiększać kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów i być opodatkowane wg stawki podatku właściwej dla realizacji tego świadczenia, czyli sprzedaży towarów. Koszty transportu są elementem cenotwórczym nabywanego towaru i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 8% (w przypadku Wnioskodawcy).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Uregulowanie wynikające z ww. przepisu, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Stosownie do art. 73 Dyrektywy, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy: podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT oraz koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Ponadto Państwa Członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Przepis ten wyjaśnia zatem, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu podstawy opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, traktuje się jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla tego świadczenia zasadniczego.

Zauważyć należy, że odrębne potraktowanie dodatkowych kosztów stanowiących usługi pomocnicze stanowiłoby sztuczne dzielenie świadczenia zasadniczego. Podobne stanowisko wyraża Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), rozstrzygnął kwestię, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako pojedyncze świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń.

Zdaniem TSUE, pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w odniesieniu do obowiązujących przepisów należy stwierdzić, iż koszt przesyłki nie stanowi wynagrodzenia z tytułu wykonania samodzielnej usługi. Jest to dodatkowy koszt związany ze świadczeniem czynności podstawowej, tj. dostawy towarów. W tym przypadku zatem - koszty przesyłki, są kosztami związanymi ze świadczeniem głównym, które w efekcie kształtują kwotę ostateczną żądaną od nabywcy.

Wynika z tego, iż koszty wysyłki ponoszone w związku z podstawową sprzedażą, stanowiące element świadczenia zasadniczego, winny zwiększać kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów i być opodatkowane według stawki podatkowej właściwej dla głównego świadczenia.

Reasumując, w niniejszej sprawie koszty przesyłek ponoszone w związku ze sprzedażą art. spożywczych - odżywek i suplementów diety zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów i powinny być opodatkowane według stawki właściwej dla dostawy tych towarów.

Jeśli zatem będące przedmiotem dostawy ww. art. spożywcze - odżywki i suplementy diety opodatkowane są stawką podatku VAT w wysokości 8%, to zarówno dla kosztów przesyłek realizowanych przez Pocztę Polską, jak i przez firmy kurierskie, należy stosować tożsamą stawkę podatku, jak dla dostawy tych towarów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości stosowania przez Wnioskodawcę stawki podatku w wysokości 8% dla sprzedaży wskazanych we wniosku art. spożywczych - odżywek i suplementów diety, bowiem nie było to przedmiotem zapytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.