IBPP2/443-294a/07/LŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 5 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2008 r. dostawy, budowy, remontu lub modernizacji obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2008 r. dostawy, budowy, remontu lub modernizacji obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym.

W dniu 5 lutego 2008 r. ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 stycznia 2008 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 stycznia 2008 r. znak: IBPP2/443-294/07/LŻ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi firmę budowlaną trudniącą się dostawą, budową i remontem obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym.Od dnia 1 stycznia 2008 r. następuje zmiana zasad opodatkowania podatkiem VAT budownictwa mieszkaniowego. Od tego dnia stawkę VAT w wysokości 7% będzie wolno stosować wyłącznie do dostawy, budowy, remontu lub modernizacji obiektów zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity podane wyżej, stawkę VAT 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy podatek VAT należy wyliczyć:

500.000 x 60% x 7% = 21.000 zł

500.000 x 40% x 22% = 44.000 zł

razem VAT= 65.000 zł

czy też podatek VAT wyniesie:

500.000 x 7% = 35.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Każda rozpoczynana inwestycja posiada dokumentację projektową. Powierzchnię użytkową określoną w dokumentacji projektowej należy przyjąć do wyliczenia proporcji decydującej o zastosowaniu stawki VAT w wysokości 7%.

Ad. 2 Z literalnego brzmienia przepisów wynika, że udział powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa społecznego w całkowitej powierzchni użytkowej wylicza się w celu zastosowania preferencyjnej stawki VAT 7%, tylko dla obiektów budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11), a zatem w przypadku obiektów zakwalifikowanych do PKOB 12 (lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych) i ex 1264 przysługuje prawo do stosowania stawki 7% do całej podstawy opodatkowania.

Ad. 3 W przypadku sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych o wysokości stawki VAT decyduje tylko proporcja dla danego lokalu, a nie proporcja dla całego budynku. A zatem sprzedając lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 150 m² obowiązuje do całości stawka 7%, pomimo że w wybudowanym obiekcie mieszkalnym znajdują się lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej > 150 m² i lokale użytkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicja towaru, skonstruowana na potrzeby podatku od towarów i usług, zawarta została w art. 2 pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z nią towarem są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ww. ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego należy rozumieć budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, według art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W art. 41 ust. 12 ww. ustawy wskazano, iż stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a ww. artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z ust. 12b tegoż artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego, o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, zgodnie z ust. 12c, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z powyższego wynika, że stawkę 7% stosuje się do:

Jednakże zgodnie z przepisem § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 w zakresie w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

W konsekwencji, z uwagi na przywołane wyżej przepisy art. 41 ust. 12 i 12a-12c ustawy o VAT a także § 5 ust. 1a pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku 7% ma zastosowanie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji powierzchni użytkowej ani też nie normuje zasad jej obliczania. Zasady ustalania powierzchni użytkowej można znaleźć m.in. w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, w ustawie o podatku od spadków i darowizn oraz w PKOB.

Zgodnie z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) w rozumieniu ustawy uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach (podziemnych i naziemnych, z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek schodowych oraz szybów dźwigów).

Według zaś art. 1a ust. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) powierzchnia użytkowa budynku lub jego części jest to powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Natomiast w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) w Objaśnieniach wstępnych, w pkt 2 - Pojęcia podstawowe - wskazano, iż całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

* powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów,

* powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych,

* powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Z uwagi na to, iż ustawa o VAT odwołuje się do klasyfikacji PKOB dlatego zasadnym będzie ustalanie powierzchni użytkowej w oparciu o zasady przewidziane w PKOB.

Jednocześnie ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie zawiera żadnych przepisów, które by określały na podstawie jakich dokumentów ma być wyliczona powierzchnia użytkowa w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym, która stanowi podstawę do zastosowania stawki preferencyjnej 7% przy spełnieniu określonych warunków, o których mowa w ust. 12b. W przypadku realizowania inwestycji związanej z budownictwem mieszkaniowym należy na podstawie przedstawionych przez inwestora dokumentów kosztorysowych i projektowych ustalić powierzchnię użytkową, która będzie stanowić podstawę do zastosowania stawki w wysokości 7%.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, przy sprzedaży poszczególnych lokali, o których mowa w cyt. wyżej art. 2 ust. 2 ww. ustawy, należy zastosować proporcję wynikającą z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT w odniesieniu do konkretnego lokalu, a nie do całego budynku w którym znajdują się poszczególne lokale, gdyż zastosowanie stawki preferencyjnej m.in. do dostawy odnosi się do obiektów budownictwa lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym tzn. budynków mieszkalnych jako całości i lokali mieszkalnych.

Jednocześnie należy zauważyć, iż obiekty budownictwa lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, które nie są objęte stawką 7% na podstawie art. 41 ust. 12-12c ww. ustawy będą korzystały z obniżonej stawki na podstawie § 5 ust. 1a pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego należy uznać za prawidłowe.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 4 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.