IBPP2/443-279/07/WN/KAN-2052/11/07 - Dokumentowanie refakturą rozliczeń finansowych w ramach konsorcjum.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko A.K., przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sposobu dokumentowania poniesionych kosztów z tytułu wspólnej inwestycji, finansowanej są przez członków powstałego konsorcjum - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sposobu dokumentowania kosztów z tytułu wspólnej inwestycji (budowy biblioteki), która finansowana jest przez członków powstałego konsorcjum.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

A.K., U., oraz Miasto K. podpisały porozumienie o współpracy, w którym zadeklarowały wolę zawiązania konsorcjum w celu współpracy w zakresie działań podejmowanych na rzecz budowy wspólnej dla U. i A.K. "Biblioteki Akademickiej", służebnej także względem Miasta K. Biblioteka będzie stanowiła współwłasność U. i A.K. w równych częściach. Uczestnicy konsorcjum będą współfinansowali planowaną inwestycję z własnych środków. Szczegółowe zasady partycypacji w kosztach budowy biblioteki zostaną określone w umowie konsorcjum. U., jako lider konsorcjum, będzie podpisywał wszelkie umowy z wykonawcami robót budowlanych i inżynieryjnych, a co się z tym wiąże wszystkie faktury dotyczące budowy wspólnej biblioteki będą wystawiane bezpośrednio na Uniwersytet.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji podstawą rozliczenia finansowego pomiędzy U. a pozostałymi członkami konsorcjum winna być faktura (refaktura) czy też partycypacja pozostałych członków konsorcjum w poniesionych przez U. kosztach jest zdarzeniem, które nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług i może być udokumentowane notą księgową?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji mamy do czynienia z odsprzedażą usług. U. będzie obciążany przez wykonawców całością kosztów budowy biblioteki. Z uwagi na fakt, iż ma to być inwestycja wspólna, w części, w której pozostali członkowie konsorcjum partycypują w kosztach tego przedsięwzięcia, mamy do czynienia ze świadczeniem usługi przez U. przy pomocy osoby trzeciej. Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie regulują wprost kwestii refakturowania, jednak zarówno praktyka gospodarcza jak i orzecznictwo dopuszczają istnienie sytuacji, w której, beneficjentem świadczenia jest inny podmiot niż ten, który jest bezpośrednio obciążany przez wykonawcę/dostawcę. W opinii Wnioskodawcy, dochodzi w takim przypadku do faktycznej odsprzedaży bez doliczania żadnej marży. W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zdaniem Wnioskodawcy pojęcie to obejmuje również sytuację, w której fizycznie wykonuje usługę osoba trzecia. Z uwagi na fakt, iż wszyscy członkowie konsorcjum na rzecz budowy wspólnej biblioteki są podatnikami podatku VAT, rozliczenia finansowe pomiędzy liderem a pozostałymi członkami konsorcjum powinny być udokumentowane fakturą VAT, a nie księgową notą obciążeniową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie regulują kwestii refakturowania kosztów. Należy więc w tej sytuacji odwołać się do zapisu zawartego w art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. z 2006 r. Nr 347, poz. 1), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG) (Dz. U. UE L z 1977 r., Nr 145, poz. 1)), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuacje, w których koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, poprzez wystawianie tzw. "refaktur".

Należy przyjąć, iż refakturowanie polega na zafakturowaniu przez jeden podmiot innemu podmiotowi, odsprzedaży usług bez doliczania marży, a celem jest przeniesienie kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta. "Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Przyjmuje się, że z refakturowaniem mamy do czynienia, gdy występują następujące okoliczności:

Przy spełnieniu powyższych warunków dana usługa może być przedmiotem odsprzedaży w drodze refakturowania, zobowiązując refakturującego do zastosowania tej samej stawki, co stawka, według której usługi zostały opodatkowane przez usługodawcę faktycznie świadczącego tę usługę.

W sytuacji, gdy charakter usług zarówno nabywanych, jak i świadczonych przez Uniwersytet jest tożsamy, usługi te powinny być zaliczane do tego samego ugrupowania w ramach klasyfikacji statystycznych.

Jak przedstawiono w stanie faktycznym, celem refakturowania jest przeniesienie kosztów pozostające w ścisłym związku z budową Biblioteki Akademickiej. Koszty tej inwestycji będą finansowane przez U., A.K. oraz Miasto K.

U., jako lider konsorcjum, będzie podpisywał wszelkie umowy z wykonawcami robót budowlanych i inżynieryjnych, a co się z tym wiąże wszystkie faktury dotyczące budowy wspólnej biblioteki będą wystawiane bezpośrednio na U.

Zatem stosownie do wyżej powołanych przepisów, rozliczenia finansowe pomiędzy U. a pozostałymi członkami konsorcjum należy udokumentować fakturą (refakturą) z zastosowaniem tej samej stawki podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanego przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.