IBPP2/443-276/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka (dalej: Spółka, Wnioskodawca) otrzymała od spółki M. (dalej: Pożyczkodawca) z siedzibą na terytorium Polski oprocentowane pożyczki. Pożyczki oprocentowane są wg stawek rynkowych. Środki pochodzące z pożyczek Wnioskodawca wykorzystał lub wykorzystuje na prowadzenie inwestycji (budowa i wykończenie budynku), która prawdopodobnie w przyszłości będzie również użytkowana przez Pożyczkodawcę na podstawie umowy cywilnoprawnej, oraz na bieżące funkcjonowanie Spółki. Wnioskodawca na udzielone pożyczki zawarł z Pożyczkodawcą umowy pożyczki. Miejscem zawierania umów pożyczek była siedziba firmy na terenie RP.

Pożyczkodawca jest spółką z branży (...), podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem jej działalności jest i było doradztwo, projektowanie oraz wdrażanie innowacyjnych rozwiązań informatycznych wykorzystywanych w komunikacji w sieci Internet. Udzielanie pożyczek przez Pożyczkodawcę nie stanowiło, ani nie stanowi jego głównego przedmiotu działalności. Udzielanie pożyczek nie zostało również wymienione w umowie spółki Pożyczkodawcy, ani nie zostało zgłoszone jako prowadzana działalność dla celów statystycznych lub też do Krajowego Rejestru Sądowego. W chwili zawarcia umowy środki pieniężne zostały zdeponowane na firmowym rachunku bankowym i w określonym terminie przekazane na rachunek bankowy Spółki, również na terytorium RP. Pożyczki były udzielane z własnych środków obrotowych i oprocentowane w wysokości rynkowej. Pożyczkodawca jest podmiotem powiązanym - obie Spółki mają tego samego udziałowca, który ma w obu spółkach 100% udział. Ponadto Wnioskodawca wie, iż Pożyczkodawca planuje udzielać w przyszłości preferencyjne pożyczki ze środków obrotowych dla swoich pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym pożyczki na rzecz Wnioskodawcy podlegają przepisom ustawy o VAT i w związku z tym korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczki opisane w stanie faktycznym stanowią usługi podlegające przepisom VAT i korzystają ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W dniu 22 lutego 2013 r. Wnioskodawca otrzymał interpretację w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (sygn. IBPB II/1/436-401/12/MZ) stwierdzającą, iż czynności pożyczek nie będą opodatkowane tym podatkiem, jeżeli podlegają przepisom ustawy o VAT. Jednocześnie Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi czy w konkrektnym stanie faktycznym czynności podlegają ustawie o VAT (są zwolnione z VAT na podstawie przepisów tej ustawy). Wobec czego konieczne stało się wniesienie wniosku o kolejną interpretację w nawiązaniu do tego samego stanu faktycznego. Należy zdecydowanie podkreślić, iż rozstrzygnięcie powyższej kwestii (tekst jedn.: podleganie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności pożyczek) stanowi indywidualną sprawę podatkową Wnioskodawcy, pomimo, iż obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług ciąży na Pożyczkodawcy. Ustalenie, czy transakcja udzielenia pożyczki będzie opodatkowana podatkiem VAT determinuje, bowiem kwestię opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 działalnością gospodarczą są również sytuacje, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w powiązaniu z jej prowadzeniem, można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy czynności te nie są przedmiotem głównej i podstawowej działalności danego podmiotu oraz pożyczki nie są udzielane na rzecz podmiotów w sposób powszechnie dostępny.

O tym, iż udzielenie pożyczki mieściło się w zakresie działalności gospodarczej Pożyczkodawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług świadczą takie fakty jak:

* Pożyczkodawca wykorzystał do czynności udzielania pożyczek aktywa zgromadzone i pochodzące ze swojej podstawowej działalności gospodarczej (środki obrotowe),

* Pożyczkodawca udzielił Wnioskodawcy kilku pożyczek, które mają służyć finansowaniu inwestycji oraz bieżącemu finansowaniu, tak więc czynności nie były czynnościami jednorazowymi, a oprócz tego Pożyczkodawca planuje w przyszłości prowadzić stale i na podstawie jednolitych reguł (regulamin pożyczkowy) działania w zakresie udzielania preferencyjnych pożyczek na rzecz pracowników.

Zatem udzielenie pożyczek przez Pożyczkodawcę, zdaniem Wnioskodawcy, podlegało opodatkowaniu VAT, gdyż z przedstawionych w stanie faktycznym okoliczności wynika, iż, Pożyczkodawca działał w takim wypadku jako podatnik VAT. Działalność ta była uboczna i pomocnicza do głównego przedmiotu działalności Pożyczkodawcy. Udzielanie takich pożyczek podlega zatem w opinii Wnioskodawcy podatkowi od towarów i usług, z tym, że usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, iż Wnioskodawca (pożyczkobiorca) został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność udzielenia pożyczki przez pożyczkodawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Zatem, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 cyt. ustawy o VAT, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (Pożyczkobiorca) otrzymał od spółki (Pożyczkodawcy) oprocentowane pożyczki Pożyczkodawca jest podatnikiem podatku VAT. Udzielanie pożyczek przez Pożyczkodawcę nie stanowiło, ani nie stanowi jego głównego przedmiotu działalności. Udzielanie pożyczek nie zostało również wymienione w umowie spółki Pożyczkodawcy, ani nie zostało zgłoszone jako prowadzana działalność dla celów statystycznych lub też do Krajowego Rejestru Sądowego. Ponadto Wnioskodawca wie, iż Pożyczkodawca planuje udzielać w przyszłości preferencyjne pożyczki ze środków obrotowych dla swoich pracowników.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa oraz opis zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż usługa udzielenia pożyczki przez spółkę Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz korzysta ze zwolnienia, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie rodzi skutków po stronie pożyczkodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.