IBPP2/443-269/09/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2009 r. (data wpływu 10 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 20 maja 2009 r.) oraz pismem z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii uznania czy posiadane przez Spółkę dokumenty są wystarczającymi dokumentami uprawniającymi Spółkę do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 20 maja 2009 r.) oraz pismem z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii uznania czy posiadane przez Spółkę dokumenty są wystarczającymi dokumentami uprawniającymi Spółkę do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność produkcyjną w sektorze motoryzacyjnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów na rzecz zagranicznych kontrahentów (zarówno z państw członkowskich, jak i państw trzecich). Dostawy odbywają się zgodnie z regułą Incoterms EXW (ex Works).

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Spółka jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. Unijni nabywcy towarów Spółki posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.

Dla celów zastosowania do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki VAT w wysokości 0%, Spółka gromadzi następującą dokumentację:

* kopię faktury lub w przypadku wprowadzenia procedury samofakturowania - fakturę uzyskaną od nabywcy towaru,

* list przewozowy "CMR wyjścia" uzyskany od przewoźnika w momencie wydania mu towarów do transportu,

* informację z systemu, potwierdzającą dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski oraz potwierdzenie zapłaty faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy posiadane przez Spółkę dokumenty, tj.:

* kopia faktury lub w przypadku wprowadzenia procedury samofakturowania - faktura uzyskana od nabywcy towaru,

* list przewozowy "CMR wyjścia" uzyskany od przewoźnika w momencie wydania mu towarów do transportu,

* informacja z systemu, potwierdzająca dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski oraz potwierdzenie zapłaty faktury

są wystarczającymi dokumentami uprawniającymi Spółkę do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy: Spółka stoi na stanowisku, że posiadane przez nią dokumenty są wystarczające i umożliwiają zastosowanie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż bezsprzecznie potwierdzają, że wywóz towarów z terytorium kraju nastąpił w wyniku dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Podstawa prawna:

Zgodnie z art. 13 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT) rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT dla WDT właściwą stawką podatku jest stawka 0%, z zastrzeżeniem regulacji art. 42. W art. 42 ustawodawca zawarł warunki, pod którymi możliwe jest stosowanie przez dostawcę stawki 0%.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy oraz swój numer, pod którym zarejestrowany jest jako podatnik VAT UE;

* podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami są, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* kopia faktury,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W przypadku, gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotową, w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;- dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wnioskodawca podkreślił, iż zasada opodatkowania WDT stawką 0% stanowi odzwierciedlenie regulacji unijnych oraz realizację zasady neutralności opodatkowania VAT. Z samej konstrukcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej: WNT) wynika bowiem, że zasadą jest zwolnienie z opodatkowania WDT oraz opodatkowanie WNT stawką właściwą w kraju konsumpcji. Zwolnienie od podatku WDT pozwala zatem na unikanie podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszenia zasady neutralności podatkowej, na której oparty jest wspólny system podatku VAT.

Zasada zwolnienia WDT z opodatkowania w kraju nabycia wynika wprost z art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 112). Art. 138 Dyrektywy 112 formułuje zasadę, że Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie natomiast z art. 273 Dyrektywy 112, państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym.

Z zestawienia powyższych regulacji jasno wynika, że zwolnienie (zastosowanie stawki 0%) powinno stanowić dla dostaw wewnątrzwspólnotowych zasadę, od której możliwe są co prawda wyjątki, jednak nie mogą one naruszać zasad wypływających z Dyrektywy 112. Przepisy krajowe stanowiące odpowiednik regulacji unijnych muszą zapewniać prawidłowy pobór podatku oraz zapobiegać ewentualnym nadużyciom, ale nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.

Regulacje wspólnotowe stoją zatem na przeszkodzie temu, by państwa członkowskiego odmawiały zwolnienia od podatku od wartości dodanej dostawy wewnątrzwspólnotowej, w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne.

Nadmiernemu formalizmowi związanemu z dokumentowaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w swoim orzecznictwie sprzeciwił się Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS). W wyroku w sprawie C-146/05 Albert Collée przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn ETS stwierdził, że przepis krajowy, który w przypadku WDT uzależnia prawo do zwolnienia od podatku od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając faktycznego zrealizowania WDT, wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku.

Dodatkowo Trybunał uznał, że skoro fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne".

Pogląd o prawie do stosowania 0% stawki VAT w przypadku WDT, także w sytuacji braku wszystkich dokumentów wymaganych przez przepisy, zgodny jest z dominującym/ aktualnym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz ze stanowiskiem części organów podatkowych.

W szczególności w tak uznał w jednym z najnowszych wyroków Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. I FSK 1500/08) z dnia 20 stycznia 2009 r. Zgodnie ze stanowiskiem NSA brak dokumentów potwierdzających wywóz towarów przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, gdy faktycznie nastąpił wywóz w ramach WDT, nie skutkuje opodatkowaniem takiej transakcji według zasad właściwych dla dostaw krajowych. Podatnik nie musi stosować stawki 22%. Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy o VAT musi jedynie ująć taką transakcję w ewidencji podatkowej jako dostawę krajową. W żaden sposób zadaniem NSA nie przekłada się to na obowiązek opodatkowania stawką VAT właściwą dla dostaw krajowych.

Spółka przywołała także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2008 r. (sygn. I FSK 611/07), w którym orzeczono, iż "warunki stosowania zwolnienia podatkowego przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów (w Polsce stawki 0%) określa ustawodawstwo wewnętrzne państw Wspólnoty, lecz warunki te nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, a w szczególności nie mogą godzić w zasadę neutralności podatkowej, zwłaszcza gdy fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny ".

Stanowisko powyższe potwierdza, zdaniem Wnioskodawcy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 8 maja 2008 r. (sygn. I SA/Ke 114/08), w którym zakwestionował rygorystyczne i sformalizowane stanowisko organów podatkowych. Sąd rozpatrywał skargę na interpretację wniesioną przez podatnika dokonującego dostaw wewnątrzwspólnotowych głównie na zasadach ex works (EXW), w przypadku których utrudnione jest kompletowanie dokumentów transportowych. WSA w Kielcach stwierdził, że "biorąc pod uwagę zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że braki formalne wskazanych dokumentów, brak któregokolwiek z nich lub brak odpowiedniej informacji, która powinna wynikać z danego dokumentu, powinna oznaczać, że podatnik nie dysponuje wymienionymi w art. 42 ust. 3 dowodami, a więc nie ma prawa do zastosowania stawki 0%. Stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca. Wszelkie zaś wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%. Tym samym należy podkreślić, że podatnik nie musi posiadać omawianych dowodów jako odrębnych dokumentów, ważne jest bowiem jedynie to, aby dokumenty te zawierały informację, z których wynika, że towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego".

W analogiczny sposób wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 września 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1210/07).

Także część organów podatkowych podziela pogląd o prawie podatnika do opodatkowania WDT 0% stawką VAT również w przypadku, gdy nie ma wszystkich dokumentów wymaganych przez przepisy lub są one niekompletne.

W podobnym do analizowanego stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że podatnik ma prawo do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, nawet w sytuacji, gdy nie posiada dokumentu CMR opatrzonego jednocześnie w trzy podpisy lub, gdy otrzyma taki dokument z opóźnieniem. Wynika to, zdaniem Izby Skarbowej z faktu, iż zawarte w systemie GTN (umożliwiający monitorowanie towarów podczas transportu) informacje o faktycznym dostarczeniu towaru do odbiorcy oraz o rozładunku tego towaru, pozwalają rozwiać ewentualne wątpliwości co do dostarczenia towaru do odbiorcy. Zdaniem Dyrektora Izby "należy bowiem pamiętać, iż stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku, gdy wspomniane dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie faktu dostarczenia towarów do innego kraju Unii Europejskiej, dostawca może posiłkować się również innymi dowodami".

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w postanowieniu z dnia 24 listopada 2008 r. W stanie faktycznym, w którym podatnik posiadał dokument przewozowy CMR, jednakże bez potwierdzenia odbioru towarów przez klienta, Dyrektor przyznał prawo do zastosowania stawki podatku 0% do transakcji WDT, potwierdzonej alternatywnymi dokumentami (potwierdzenie odbioru towaru przez klienta w formie elektronicznej lub faksu oraz potwierdzenie zapłaty za dostarczony towar - wyciąg bankowy).

Uwagi szczególne - dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów.

Spółka dysponuje następującymi dokumentami potwierdzającymi dokonanie wywozu towarów do innego kraju Unii Europejskiej, które w ocenie Spółki powinny stanowić podstawę do uznania dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów za opodatkowaną stawką VAT 0%.

Kopia faktury i specyfikacja.

Kopia faktury (oryginał zostanie przekazany nabywcy), którą Spółka dokumentuje transakcje WDT, każdorazowo szczegółowo określa przekazany towar, jego ilość i specyfikację. W przypadku faktur wystawionych przez nabywcę w imieniu i na rzecz Spółki w oparciu o § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., przekazana przez nabywcę towaru kopia faktury będzie zawierać analogiczne, tj. równie szczegółowe opisy przesyłanej partii towaru.

W opinii Spółki, faktura obejmująca powyżej wykazane dane spełnia warunki dla uznania, że Spółka posiada dokumenty, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT. Tym samym odpowiednio szczegółowa faktura może stanowić zarazem specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Pragniemy zauważyć, iż żaden przepis ustawy o VAT nie wymaga, aby wspomniana specyfikacja była odrębnym dokumentem. Może być zatem zawarta w treści innych dokumentów, np. w treści faktury.

Powyższą tezę o braku konieczności posiadania odrębnego dokumentu jako specyfikacji, podzielają organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 7 kwietnia 2008 r. stwierdził, że: "w przypadku, gdy kopia faktury zawiera takie informacje jak: ilość towaru, kod towaru, wagę oraz spis towaru, będzie spełniać warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy, i tym samym - przy spełnieniu pozostałych warunków przewidzianych w tym artykule - uprawnia Podatnika do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do realizowanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ".

Dokumenty przewozowe.

Ustawa o VAT wymaga, aby jednym z dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy były dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z Polski, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.

Spółka zwraca uwagę, że w praktyce międzynarodowego przewozu drogowego dokumentem stosowanym dla potrzeb tego rodzaju transportu towarów jest list przewozowy, tzw. CMR.

Polska jest stroną Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r. Jak wynika z postanowień Konwencji, list przewozowy jest dowodem zawarcia umowy przewozy. Wystawiany jest on w trzech oryginalnych egzemplarzach podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika. Pierwszy egzemplarz wręcza się nadawcy (CMR wyjścia), drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik. List przewozowy dokładnie określa, jakiej przesyłki dotyczy i w jakim znajduje się ona stanie. Dane wprowadzone do listu przewozowego są podstawą dla oceny przez przewoźnika, a następnie odbiorcę towaru, czy otrzymana przez nich przesyłka spełnia określone w tym dokumencie parametry. Drugi egzemplarz listu CMR wraz z towarem wręczany jest za pokwitowaniem odbiorcy. Trzeci egzemplarz pozostaje u przewoźnika i jest dowodem właściwego wypełniania zobowiązań wynikających z zawartej umowy przewozu towarów.

Z powyższego wynika, że pierwszy egzemplarz listu przewozowego, jaki otrzymuje od przewoźnika dostawca, nie będzie egzemplarzem podpisanym przez odbiorcę i nie będzie w momencie jego wydania potwierdzać dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia. Dowodem wydania towarów w miejscu przeznaczania jest jedynie drugi i trzeci oryginał listu przewozowego. Przewoźnik nie wyda jednak dostawcy trzeciego egzemplarza listu CMR, gdyż tym samym pozbawiałby się najważniejszego potwierdzenia realizacji umowy przewozu. Drugi oryginał natomiast jest przeznaczony dla nabywcy towaru. Z pierwszego egzemplarza listu przewozowego, jaki otrzymuje Spółka wynika natomiast, że towar został przejęty przez przewoźnika. Jedynie pośrednio można z niego wyprowadzić wniosek, że towar zostanie przewieziony do nabywcy a przewoźnik dochowa należytej staranności przy transporcie towarów. Na przewoźniku bowiem spoczywa odpowiedzialność za dostarczenie przesyłki nabywcy (tj. odpowiedzialność za zaginięcie towaru, jego uszkodzenie, jak również za opóźnienie dostawy).

Spółka podkreśla, że stosowane przez nią warunki dostawy towarów - Ex Works powodują, że za transport towarów począwszy od jego wydania w magazynie Spółki odpowiada nabywca. Spółka nie ma zatem żadnego faktycznego wpływu na to, w jaki sposób towary są transportowane oraz kiedy docierają one do magazynów odbiorcy w innym państwie członkowskim. Równocześnie, ograniczony kontakt z przewoźnikiem powoduje problemy z kompletowaniem dokumentów transportowych.

Mając powyższe na uwadze, Spółka chcąc zastosować 0% stawkę przy dostawie towarów realizowanej na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich, gromadzi inne dokumenty potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru, tj. systemowe potwierdzenie otrzymania towaru przez nabywcę oraz potwierdzenie zapłaty faktury.

Informacja z systemu (z możliwością uzyskania wydruku), która potwierdza dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski oraz potwierdzenie zapłaty faktury.

Z uwagi na fakt, że Spółka z przyczyn obiektywnych nie otrzyma od przewoźnika listu CMR, który potwierdzałby dostarczenie towarów do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim, powstała konieczność zastosowania dokumentów pomocniczych jednoznacznie stwierdzających otrzymanie przez nabywcę towaru. Opisywany system, zapewnia posiadanie przez Spółkę informacji niezbędnej dla zastosowania stawki 0%.

Wspólny komputerowy system stosowany zarówno przez Spółkę, jak i jej kontrahentów, umożliwia precyzyjne określanie momentu, w którym towary zostają dostarczone na miejsce przeznaczenia. Spółka uzyskuje informacje o realizacji dostawy dopiero wówczas, gdy zostanie ona wprowadzona do systemu przez nabywcę. Nabywca natomiast przekazuje tą informację do systemu w chwili, w której otrzyma wysłany z magazynu Spółki towar. Tym samym, jeżeli informacja o odbiorze towaru jest dostępna w systemie to oznacza, że towar został przez przewoźnika przekazany kontrahentowi.

W razie potrzeby Spółka może uzyskać wydruk z systemu, który byłby dokumentem potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, o jakim mowa w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o VAT.

Zapłata faktury natomiast jest ostatecznym potwierdzeniem realizacji kontraktu zawartego z odbiorcą towarów. Fakt zapłaty za towar jest jednocześnie dowodem na to, że towar został odbiorcy przekazany. Spółka przechowuje dowody zapłaty w swoich archiwach. Ponieważ kontrahenci nie dokonują zapłaty przed momentem uzyskania sprzedawanych przez Spółkę towarów, uzyskanie potwierdzenia zapłaty jest ostatecznym dowodem potwierdzającym przyjęcie przez tego kontrahenta towaru na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku braku posiadania dokumentów z katalogu podstawowego, powyżej przedstawione dokumenty wskazują, iż fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

W świetle ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Uregulowanie zawarte w art. 42 ust. 4 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 (tj. kopia faktury i specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku), powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

W myśl art. 42 ust. 11 cyt. ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, natomiast dokumenty z ust. 11 pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Sformułowanie "...co najmniej..." zawarte w art. 42 ust. 4 ustawy wskazuje, iż ww. elementy wskazane w pkt 1-5 muszą zostać zawarte w ww. dokumencie. Zatem jedynie ewentualne braki w treści dokumentacji podstawowej mogą być uzupełnione dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną w sektorze motoryzacyjnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów na rzecz zagranicznych kontrahentów (zarówno z państw członkowskich, jak i państw trzecich). Dostawy odbywają się zgodnie z regułą Incoterms EXW (ex Works).

W zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów:

Spółka jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. Unijni nabywcy towarów Spółki posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.

Dla celów zastosowania do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki VAT w wysokości 0%, Spółka gromadzi następującą dokumentację:

* kopię faktury lub w przypadku wprowadzenia procedury samofakturowania - fakturę uzyskaną od nabywcy towaru,

* list przewozowy "CMR wyjścia" uzyskany od przewoźnika w momencie wydania mu towarów do transportu,

* informację z systemu, potwierdzającą dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski oraz potwierdzenie zapłaty faktury.

Wnioskodawca wyjaśnił, że kopia faktury (oryginał zostanie przekazany nabywcy), którą Spółka dokumentuje transakcje WDT, każdorazowo szczegółowo określa przekazany towar, jego ilość i specyfikację. W przypadku faktur wystawionych przez nabywcę w imieniu i na rzecz Spółki w oparciu o § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., przekazana przez nabywcę towaru kopia faktury będzie zawierać analogiczne, tj. równie szczegółowe opisy przesyłanej partii towaru.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż z pierwszego egzemplarza listu przewozowego, jaki otrzymuje Spółka wynika, że towar został przejęty przez przewoźnika. Jedynie pośrednio można z niego wyprowadzić wniosek, że towar zostanie przewieziony do nabywcy a przewoźnik dochowa należytej staranności przy transporcie towarów. Na przewoźniku bowiem spoczywa odpowiedzialność za dostarczenie przesyłki nabywcy (tj. odpowiedzialność za zaginięcie towaru, jego uszkodzenie, jak również za opóźnienie dostawy).

Spółka podkreśliła, że stosowane przez nią warunki dostawy towarów - Ex Works powodują, że za transport towarów począwszy od jego wydania w magazynie Spółki odpowiada nabywca. Spółka nie ma zatem żadnego faktycznego wpływu na to, w jaki sposób towary są transportowane oraz kiedy docierają one do magazynów odbiorcy w innym państwie członkowskim. Równocześnie, ograniczony kontakt z przewoźnikiem powoduje problemy z kompletowaniem dokumentów transportowych.

Dodatkowo Wnioskodawca opiera się na wspólnym komputerowym systemie stosowanym zarówno przez Spółkę, jak i jej kontrahentów, który umożliwia precyzyjne określanie momentu, w którym towary zostają dostarczone na miejsce przeznaczenia. Spółka uzyskuje informacje o realizacji dostawy dopiero wówczas, gdy zostanie ona wprowadzona do systemu przez nabywcę. Nabywca natomiast przekazuje tą informację do systemu w chwili, w której otrzyma wysłany z magazynu Spółki towar. Tym samym, jeżeli informacja o odbiorze towaru jest dostępna w systemie to oznacza, że towar został przez przewoźnika przekazany kontrahentowi.

W razie potrzeby Spółka może uzyskać wydruk z systemu, który byłby dokumentem potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, o jakim mowa w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o VAT.

Zapłata faktury natomiast jest ostatecznym potwierdzeniem realizacji kontraktu zawartego z odbiorcą towarów. Fakt zapłaty za towar jest jednocześnie dowodem na to, że towar został odbiorcy przekazany.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje prawne wynikające z treści art. 42 ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania przez dostawcę stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu nabywcy i dostawcy, a dostawca, posiada niezbędną dokumentację, o której mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, w sytuacji, kiedy wywozu towaru dokonuje nabywca przy użyciu własnego środka transportu.

Wnioskodawca wskazał, iż dostawy towarów odbywają się zgodnie z regułą Incoterms EXW (ex works).

Zgodnie z tą regułą sprzedający jest zobowiązany do postawienia towaru do dyspozycji kupującego w punkcie wydania (magazyn, zakład itp.) bez ponoszenia jakichkolwiek ryzyk, dodatkowych kosztów transportu czy załadunku. Niniejsza formuła nie nakłada na żadną ze stron obowiązku zawarcia umowy przewozu, ubezpieczenia i załadunku, ale z jej istoty wynika, że kwestie dot. przewozu, ubezpieczenia i załadunku leżą w gestii kupującego.

Mając na uwadze powyższe regulacje stwierdzić należy, iż aby do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zastosować stawkę 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium innego państwa członkowskiego.

W ocenie tut. organu wskazane przez Wnioskodawcę dokumenty tj.

* kopia faktury lub w przypadku wprowadzenia procedury samofakturowania - faktura uzyskana od nabywcy towaru,

* list przewozowy "CMR wyjścia" uzyskany od przewoźnika w momencie wydania mu towarów do transportu,

* informacja z systemu, potwierdzająca dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski oraz potwierdzenie zapłaty faktury

potwierdzają, iż wysłany towar został dostarczony do kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zatem w tak opisanym stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawcy, iż posiadane przez niego dokumenty są wystarczające i umożliwiają zastosowanie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż bezsprzecznie potwierdzają, że wywóz towarów z terytorium kraju nastąpił w wyniku dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.