IBPP2/443-264/13/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2012 r. sygn. akt I FSK 2170/11 oddalającym skargę kasacyjną Ministra Finansów oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 września 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 984/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 15 stycznia 2013 r.) uchylającym interpretację indywidualną z dnia 25 lutego 2011 r. znak: IBPP3/443-875/10/AB dotyczącą podatku od towarów i usług, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 15 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismami z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 3 lutego 2011 r.) oraz z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), oraz pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 3 lutego 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 19 stycznia 2011 r. znak: IBPP3/443-875/10/AB), a także pismem z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Działki wymienione w pkt 1, 2, 3 - stanowią prywatną własność Wnioskodawcy i nie prowadził na nich nigdy działalności gospodarczej i nie odliczał podatku VAT z tytułu jakichkolwiek inwestycji na nich.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 stycznia 2011 r. Wnioskodawca wskazał iż: działka nr 1 obr. 22 (...) ma pow. 253 m², działka nr 3 obr. 22 (...) ma pow. 518 m², działka nr 5 obr. 22 (...) ma pow. 17 m². Wszystkie wyżej wymienione działki są działkami przyległymi do siebie. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kamieniarstwa i betoniarstwa nagrobkowego - wykonuje usługi dla osób fizycznych. Nie posiada gospodarstwa rolnego i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Przedmiotowe działki stanowią grunt niezabudowany. Zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu działki te przeznaczone były pod "Budynek usługowo - mieszkalny (Zakład kamieniarski z częścią mieszkalną) wraz z garażem, infrastrukturą techniczną, układem drogowym i zagospodarowaniem terenu". W 1985 r. ojciec Wnioskodawcy na działce nr 3 wybudował fundamenty pod budynek usługowo-mieszkalny. Zakład kamieniarski z częścią mieszkalną. Na mocy postanowienia Sądu z dnia 20 grudnia 1988 r. o dział spadku po ojcu (...) Wnioskodawca otrzymał grunt (działkę nr 3) wraz z wybudowanymi fundamentami. Po otrzymaniu w spadku gruntu Wnioskodawca nie kontynuował budowy rozpoczętej przez ojca. W 2001 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę "Budowa Zakładu kamieniarskiego wraz z częścią mieszkalną oraz instalacją zewnętrzną i wewnętrzną wod-kan, gaz, elektryczną i opadową, trzema wjazdami, miejscami postojowymi oraz dojściem do budynku". Po uzyskaniu pozwolenia na budowę Wnioskodawca doprowadził do działki nr 3 infrastrukturę techniczną w ramach ciągłości pozwolenia na budowę. W 2009 r. Wnioskodawca wybudował fundament pod garaż przylegający do istniejących wcześniej fundamentów. Z tytułu poniesionych wydatków Wnioskodawca nie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poniesione wydatki Wnioskodawca traktował jako osobiste, nie związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Na przedmiotowych działkach nie ma i nie było żadnych budynków i budowli, które zostałyby zasiedlone. Działkę nr 1 Wnioskodawca nabył w celu poprawy zagospodarowania działki nr 3. Od kiedy Wnioskodawca został właścicielem przedmiotowych działek nie były one wykorzystywane w żaden sposób przez nikogo, pozostają nie ogrodzone. Przedmiotowe działki nie były i nie są przedmiotem wynajmu ani dzierżawy ani umów o podobnym charakterze, nie były i nie są wykorzystywane na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie czerpał żadnych korzyści ani pożytków z ich posiadania. Obecnie poza przedmiotowymi działkami Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie posiadał innych niż wskazane we wniosku nieruchomości gruntowych i nie dokonywał wcześniej żadnych sprzedaży gruntów. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na leczenie, sanatoria, zabezpieczenie emerytalne i inne prywatne cele. Wnioskodawca od 1 stycznia 2011 r. nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca z przypadku sprzedaży ww. działek będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. działek w ramach majątku prywatnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedając ww. działki Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca działki nabył w ramach majątku prywatnego i nie z zamiarem ich sprzedaży.

W dniu 25 lutego 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla pani D. I. interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IBPP3/443-875/10/AB dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 18 marca 2011 r. znak: ISP/818/03/11/PG (data wpływu 24 marca 2011 r.), złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pani D. I. za pośrednictwem pełnomocnika prof. dr hab. W. M. wezwała tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 25 lutego 2011 r. znak: IBPP3/443-875/10/AB.

W odpowiedzi na wezwanie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r. znak: IBPP3/443W-22/11/AB podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2011 r. znak: IBPP3/443-875/10/AB.

Pani D. I. za pośrednictwem pełnomocnika prof. dr hab. W. M. na pisemną interpretację indywidualną z dnia 25 lutego 2011 r. znak: IBPP3/443-875/10/AB złożyła skargę z dnia 29 kwietnia 2011 r. znak: ISP/1216/04/11/PG (data wpływu 5 maja 2011 r.), w której wniosła uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji Ministra Finansów z dnia 25 lutego 2011 r. i na podstawie art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. zwrot kosztów postępowania według norm przypisanych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 8 września 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 984/11 uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, iż skargę należało uwzględnić, ponieważ zaprezentowany w zaskarżonej interpretacji indywidualnej pogląd Ministra Finansów jest błędny i narusza art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W dalszej części uzasadnienia Sąd wskazał, iż warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

W realiach kontrolowanej sprawy nie można doszukać się wyżej opisanego przymiotu. Charakter czynności polega na wyzbyciu się majątku prywatnego, a sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi poza sferą działalności gospodarczej skarżącej. Skarżąca nie posiadała innych niż wskazane we wniosku nieruchomości gruntowych i nie dokonywała wcześniej żadnych sprzedaży gruntów. Poszczególne działki uzyskane zostały w różnych okresach tj. w roku 1988 i 1998, a w 2004 nastąpiło jedynie wydzielenie działki w wyniku podziału. Działki nie były też faktycznie wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na produkcji nagrobków i kamieniarstwa. Sposób nabycia tychże działek nie wskazuje na bezpośredni cel związany z działalnością gospodarczą polegającą na zbywaniu działek, na co wskazują duże odstępy czasu pomiędzy nabywaniem w drodze dziedziczenia, a przekształceniem użytkowania wieczystego we własność i powstaniem działki w wyniku podziału. Na powyższą ocenę nie może wpłynąć fakt planowanej budowy na działkach zakładu kamieniarskiego, ponieważ faktycznie nie prowadzono na nich żadnej działalności gospodarczej. Nie sposób zatem uznać, że skarżąca w jakikolwiek zaplanowany sposób nabyła działki, a następnie zagospodarowała je tylko w sposób przeznaczony do odsprzedaży z zyskiem. W związku z tym zbycie działek należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Od powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną. Wyrokiem z dnia 26 października 2012 r. sygn. akt I FSK 2170/11 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że opisane przez Skarżącą zdarzenie nie wskazywało, aby sprzedaż działek stanowiła przedmiot jej bieżącej działalności gospodarczej. Przedsięwzięte przez Skarżącą czynności, takie jak uzyskanie pozwolenia na budowę i częściowa jego realizacja przez doprowadzenie infrastruktury technicznej do jednej z działek, w świetle nakreślonych we wniosku okoliczności, które do tych zdarzeń doprowadziły, nie mogły i nie stanowiły czynnika przesądzającego o słuszności zapatrywań Ministra Finansów. Nieuprawnione było zatem jego twierdzenie, że planowana przez Skarżącą sprzedaż działek spełnia przesłanki z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działania lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 września 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 984/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez sprzedaż natomiast rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podsumowując powyższe, warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Tak więc, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz ww. przepisy ustawy o VAT, a także wiążące w tej sprawie stanowisko WSA w Krakowie wyrażone w ww. wyroku z dnia 8 września 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 984/11, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie dojdzie do wyzbycia się majątku prywatnego, a sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi poza sferą działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie posiadał innych niż wskazane we wniosku nieruchomości gruntowych i nie dokonywał wcześniej żadnych sprzedaży gruntów. Poszczególne działki uzyskane zostały w różnych okresach tj. w roku 1988 i 1998, a w 2004 nastąpiło jedynie wydzielenie działki w wyniku podziału. Działki nie były też faktycznie wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na produkcji nagrobków i kamieniarstwa. Sposób nabycia tychże działek nie wskazuje na bezpośredni cel związany z działalnością gospodarczą polegającą na zbywaniu działek, na co wskazują duże odstępy czasu pomiędzy nabywaniem w drodze dziedziczenia, a przekształceniem użytkowania wieczystego we własność i powstaniem działki w wyniku podziału. Na powyższą ocenę nie może wpłynąć fakt planowanej budowy na działkach zakładu kamieniarskiego, ponieważ faktycznie nie prowadzono na nich żadnej działalności gospodarczej. Nie sposób zatem uznać, że Wnioskodawca w jakikolwiek zaplanowany sposób nabył działki, a następnie zagospodarował je tylko w sposób przeznaczony do odsprzedaży z zyskiem. W związku z tym zbycie działek należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, w myśl cytowanego art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji uchylonej przez WSA w Krakowie, tj. w dniu 25 lutego 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.