IBPP2/443-264/09/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu do tut. organu 9 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. organu 10 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych ze sprzedażą lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 czerwca 2009 r. (data wpływu 10 czerwca 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 maja 2009 r. znak: IBPP2/443-264/09/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2004 r. Wnioskodawca nabył lokal położony w budynku mieszkalnym wybudowanym w 1960 r. Następnie dokonał podziału ww. lokalu na lokale mieszkalne oraz wykonał instalacje: wod-kan i elektryczne w tych mieszkaniach. Następnie w 2006 r. dokonał zbycia wszystkich lokali mieszkalnych.

Kwotę uzyskaną ze sprzedaży ww. lokali mieszkalnych Wnioskodawca przeznaczył w całości na zakup swojego prywatnego domu mieszkalnego w 2007 r.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1998 r. i jest podatnikiem VAT, a w wpisie do ewidencji działalności gospodarczej widnieje zapis o pośrednictwie w obrocie nieruchomościami, jednak działalność ta nie jest przeze niego w ogóle wykonywana. W dwóch Urzędach Skarbowych. Wnioskodawca otrzymał informację, że w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych w budynku wcześniej zasiedlonym obowiązuje zwolnienie z VAT.

Dodatkowo w piśmie z dnia 6 czerwca 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

* nie jest w stanie określić czy nabyty w 2004 r. lokal był opodatkowany podatkiem VAT gdyż oprócz orzeczenia o przysądzeniu własności nie otrzymał od Sądu Rejonowego (ani od komornika) faktury VAT,

* nabyty lokal był lokalem użytkowym,

* w wyniku podziału ww. lokalu powstało 11 lokali mieszkalnych (1-no i 2-pokojowych),

* sprzedał wszystkie lokale mieszkalne.

Wnioskodawca uważa, że za sprzedaż ww. lokali mieszkalnych nie powinien być naliczony podatek VAT gdyż lokal użytkowy nabył jako kolejny właściciel, a powstałe lokale mieszkalne są położone w budynku mieszkalnym (obiekt budownictwa mieszkaniowego), który był zasiedlony w całości w 1960 r. - art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT z 11 marca 2004 r. (Dziennik Ustaw 54/2004).

Ponadto Wnioskodawca:

* dokonywał nabycia ww. lokalu użytkowego na cele nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą - miał pierwotnie zamiar przekształcić lokal użytkowy na lokal mieszkalny i tam zamieszkać,

* dokonywał zbycia ww. lokali mieszkalnych jako osoba prywatna w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych - całą kwotę ze sprzedaży przeznaczył na zakup swojego prywatnego domu mieszkalnego. A po sprzedaży ww. lokali mieszkalnych i po zaspokojeniu swoich potrzeb mieszkaniowych nie dokonywał od 2006 r. żadnych innych transakcji na nieruchomościach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Od sprzedaży ww. lokali mieszkalnych nie powinien być naliczony podatek VAT, gdyż Wnioskodawca dokonywał ich zbycia jako osoba prywatna w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych - całą kwotę ze sprzedaży przeznaczył na zakup swojego prywatnego domu mieszkalnego. A po sprzedaży ww. lokali mieszkalnych i po zaspokojeniu swoich potrzeb mieszkaniowych nie dokonywał od 2006 r. żadnych innych transakcji na nieruchomościach. Lokale są położone w budynku, który był zasiedlony w 1960 r., a Wnioskodawca nabył lokal, który wcześniej został przekształcony na biura.

Ad. 2 Jeśli w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT to może odliczyć od należnego ze sprzedaży mieszkań, podatku VAT, który już zapłacił na podstawie wystawionych przez wykonawcę robót budowlanych faktur VAT.

Na poparcie własnego stanowiska Wnioskodawca w piśmie z dnia 6 czerwca 2009 r. powołał:

* wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 4 października 1994 r. (sygn. akt C-291/92). W orzeczeniu tym ETS stanął na stanowisku, że jeżeli podatnik, w rozumieniu artykułu 2 (1) Vi Dyrektywy VAT, sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część zarezerwował na potrzeby osobiste, w odniesieniu do sprzedaży tej części, nie występuje on jako podatnik. Transakcja taka nie podlega zatem opodatkowaniu VAT.

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/06) - w podobnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 powołanej ustawy.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5 i 7 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 tej ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Powyższa definicja ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w 2004 r. Wnioskodawca nabył lokal położony w budynku mieszkalnym wybudowanym w 1960 r. Następnie dokonał podziału ww. lokalu na lokale mieszkalne oraz wykonał instalacje: wod-kan i elektryczne w tych mieszkaniach. Następnie w 2006 r. dokonał zbycia wszystkich lokali mieszkalnych.

Kwotę uzyskaną ze sprzedaży ww. lokali mieszkalnych Wnioskodawca przeznaczył w całości na zakup swojego prywatnego domu mieszkalnego w 2007 r.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1998 r. i jest podatnikiem VAT, a w wpisie do ewidencji działalności gospodarczej widnieje zapis o pośrednictwie w obrocie nieruchomościami, jednak działalność ta nie jest przeze niego w ogóle wykonywana. W dwóch Urzędach Skarbowych. Wnioskodawca otrzymał informację, że w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych w budynku wcześniej zasiedlonym obowiązuje zwolnienie z VAT.

Dodatkowo w piśmie z dnia 6 czerwca 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

* nie jest w stanie określić czy nabyty w 2004 r. lokal był opodatkowany podatkiem VAT gdyż oprócz orzeczenia o przysądzeniu własności nie otrzymał od Sądu Rejonowego (ani od komornika) faktury VAT,

* nabyty lokal był lokalem użytkowym,

* w wyniku podziału ww. lokalu powstało 11 lokali mieszkalnych (1-no i 2-pokojowych),

* sprzedał wszystkie lokale mieszkalne.

Wnioskodawca uważa, że za sprzedaż ww. lokali mieszkalnych nie powinien być naliczony podatek VAT gdyż lokal użytkowy nabył jako kolejny właściciel, a powstałe lokale mieszkalne są położone w budynku mieszkalnym (obiekt budownictwa mieszkaniowego), który był zasiedlony w całości w 1960 r. - art. 43 ust. 1 punkt 10 ustawy o podatku VAT z 11 marca 2004 r. (Dziennik Ustaw 54/2004).

Ponadto Wnioskodawca:

* dokonywał nabycia ww. lokalu użytkowego na cele nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą - miał pierwotnie zamiar przekształcić lokal użytkowy na lokal mieszkalny i tam zamieszkać,

* dokonywał zbycia ww. lokali mieszkalnych jako osoba prywatna w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych - całą kwotę ze sprzedaży przeznaczył na zakup swojego prywatnego domu mieszkalnego. A po sprzedaży ww. lokali mieszkalnych i po zaspokojeniu swoich potrzeb mieszkaniowych nie dokonywał od 2006 r. żadnych innych transakcji na nieruchomościach.

Desygnatem, czyli przedmiotem czynności jest sprzedaż lokali mieszkalnych. Ze stanu faktycznego sprawy jednoznacznie wynika, że w następstwie czynności faktycznych i prawnych doszło do przekształcenia posiadanego majątku o charakterze gospodarczym (lokal użytkowy). W rezultacie zostały wyodrębnione lokale mieszkalne z zamiarem ich sprzedaży. Zgodnie z art. 46 § 1 kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości. Po ustanowieniu własności lokale stają się odrębnymi nieruchomościami i przedmiotem odrębnego obrotu prawnego. W związku z powyższym jest to sprzedaż jednego składnika majątku, dokonywana etapami lub częściami. W związku z tym sprzedaż wielu lokali mieszkalnych stanowiących odrębny przedmiot własności ma charakter częstotliwy.

Nie można również uznać, iż w przedmiotowej sprawie ma miejsce sprzedaż mienia osobistego osoby prywatnej. Mienie osobiste jest jednocześnie mieniem prywatnym. Natomiast nie każde mienie o charakterze prywatnym jest mieniem osobistym. Majątkiem osobistym jest mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Natomiast lokale mieszkalne zostały wyodrębniane z majątku o charakterze gospodarczym, nie w celu zaspokojenia potrzeb osobistych, a w celu sprzedaży. Tym samym stały się towarem handlowym.

Wydzielenie 11 lokali mieszkalnych, wykonanie prac adaptacyjnych, takich jak: wod-kan i elektryczne, a następnie zbycie wszystkich lokali mieszkalnych, wskazuje na dokonywanie czynności sprzedaży w sposób częstotliwy, ze względu na ich powtarzalny charakter, co oznacza, że jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Przedmiotem transakcji bowiem nie jest wyprzedaż majątku osobistego przez podatnika. Lokale te nie zostały bowiem wyodrębnione z majątku osobistego dla własnych potrzeb, a z zamiarem ich odpłatnej sprzedaży.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego, należy uznać, iż sprzedaż 11 lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedstawione bowiem w stanie faktycznym niniejszej sprawy działania podjęte przez Wnioskodawcę, polegające na zakupie nieruchomości - lokalu użytkowego na cele nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a następnie zmiana decyzji i dokonanie zbycia ww. lokali, jest wykonywaniem czynności wynikającej z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wielokrotnej, odpłatnej dostawy przed pierwszym zasiedleniem 11 samodzielnych lokali mieszkalnych. Działania te miały charakter zorganizowany, częstotliwy oraz zarobkowy. Spełnienie wyżej wymienionych przesłanek wskazuje jednoznacznie, iż czynność ta wykonana jest w ramach działalności gospodarczej, której przedmiotem jest obrót nieruchomościami, zatem Wnioskodawca działa jako podatnik wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne,112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych przepisów, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży części obiektów budownictwa mieszkaniowego, jeśli są one już zasiedlone lub zamieszkane oraz są przeznaczone na cele mieszkaniowe.

Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie obiektu budownictwa mieszkaniowego lub jego części (lokalu mieszkalnego) przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Wydanie przedmiotowych obiektów nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Wówczas, jak wynika z przepisów ustawy, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, jeśli są one już zasiedlone lub zamieszkane oraz są przeznaczone na cele mieszkaniowe.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności oraz analizy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż nabyty przez Wnioskodawcę lokal, był lokalem użytkowym, który wcześniej nie służył celom mieszkaniowym, również Wnioskodawca nie wykorzystywał tego lokalu do celów mieszkaniowych. Zatem sprzedaż samodzielnych lokali mieszkalnych przed ich pierwszym zasiedleniem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy o VAT.

W rozpoznawanej sprawie Wnioskodawca nabył majątek o charakterze gospodarczym. W związku z przekształceniem tego majątku dokonał nakładów. Zachował więc prawo do odliczenia podatku naliczonego. A zatem została również zagwarantowana podstawowa zasada obowiązująca w podatku od towarów i usług tj. zasada neutralności tego podatku dla podatnika.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem w myśl powyższych przepisów nabywane towary i usługi, związane z adaptacją ww. lokali (instalacje: wod-kan i elektryczne w tych mieszkaniach), służą czynnościom opodatkowanym, ponieważ jak wskazano wyżej sprzedaż przedmiotowych lokali podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wykonanie instalacji w ww. lokalach.

Jednocześnie Wnioskodawca winien mieć na uwadze ograniczenia dotyczące odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi, związane z adaptacją ww. lokali należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.