IBPP2/443-251/11/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 17 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy do sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym można zastosować 8% stawkę podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy do sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym można zastosować 8% stawkę podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca obecnie prowadzi budowę budynku wielorodzinnego i zamierza sprzedawać powstałe w nim lokale mieszkalne. Lokale mieszkalne, które powstaną Wnioskodawca będzie sprzedawać z 8% preferencyjną stawką VAT, ponieważ spełniają one wymogi zawarte w ustawie o VAT dotyczące budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Wnioskodawca spodziewa się, że wśród jego klientów znajdą się osoby (nie będące małżeństwem), które będą chciały kupić udziały w lokalu mieszkalnym. Prawo dopuszcza taką formę sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca uważa, że jeśli w przypadku dokonywanej przez niego dostawy lokali mieszkalnych prawidłowo zastosowałby stawkę VAT w wysokości 8%, to również w przypadku sprzedaży udziału w nieruchomości będącej lokalem mieszkalnym należy zastosować stawkę VAT w wysokości 8%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym, dla którego - w wypadku sprzedaży całego lokalu - właściwą stawką byłaby stawka 8% Wnioskodawca może zastosować także stawkę 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia prawa podatkowego, a w szczególności podatku od towarów i usług, sprzedaż udziałów w lokalu mieszkalnym należy traktować tak jak dostawę towarów. Transakcja taka skutkuje przeniesieniem prawa własności nieruchomości i dlatego przy sprzedaży udziałów należy zastosować taką stawkę VAT jak przy sprzedaży nieruchomości, której udział dotyczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy (art. 2 pkt 6 ustawy) - co do zasady - są rzeczy i ich części, co prowadzi do wniosku, że towarami są zarówno rzeczy ruchome jak też nieruchomości. Takie zdefiniowanie terminu "dostawa towarów", odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale także zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, jak również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Zgodnie bowiem z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei, zgodnie z art. 196 Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako rzeczy, w tym budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność towaru jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.).

Skoro udział w prawie własności nieruchomości (lokalu mieszkalnego) należy, w świetle powyższego, uznać za towar, zatem jego zbycie należy traktować jako dostawę towaru. Zakres opodatkowania (stawka podatku) winien być analogiczny jak przy zbyciu całej nieruchomości (lokalu mieszkalnego).

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi budowę budynku wielorodzinnego i w przyszłości będzie sprzedawać lokale mieszkalne znajdujące się w tym budynku. Lokale mieszkalne Wnioskodawca będzie sprzedać z zastosowaniem 8% stawki podatku od towarów i usług bowiem jak twierdzi spełniają one wymogi dotyczące budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wśród jego klientów są osoby (nie będące małżeństwem), które będą chciały kupić udziały w lokalu mieszkalnym. Przedmiotem zapytania jest czy do sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca może zastosować stawkę VAT 8%.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołany powyżej stan prawny należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży będzie udział w lokalu mieszkalnym, którego dostawa jako całości podlegałaby opodatkowaniu według stawki 8%, zbycie tego udziału również podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy do dostawy, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, lokali mieszkalnych faktycznie ma zastosowanie stawka podatku 8%, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawca nie przedstawił swojego stanowiska w tym zakresie. Stwierdzenia Wnioskodawcy w powyższej kwestii zawarte w opisie przedmiotowego zdarzenia przyszłego potraktowano jako jego element, bez formułowania oceny jego prawidłowości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.