IBPP2/443-251/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii uznania czy w przedstawionym stanie faktycznym został spełniony warunek o prawidłowym zawiadomieniu dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 9 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii uznania czy w przedstawionym stanie faktycznym został spełniony warunek o prawidłowym zawiadomieniu dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży kruszyw oraz usług transportowych, jest podatnikiem czynnym w zakresie podatku od towarów i usług. W marcu 2008 r. przyjął do realizacji zamówienie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, będącej również czynnym podatnikiem VAT, na dostawy kruszyw.

Dostawy zostały zrealizowane, wystawiono faktury VAT, które wykazano deklaracjach VAT-7 za miesiące marzec i kwiecień 2008 r. jako obrót opodatkowany i podatek należny. Dłużnik pomimo wysyłanych wezwań do zapłaty, skierowania sprawę na drogę postępowania sądowego, należności nie uregulował. Obecnie sprawa skierowana jest na drogę egzekucji komorniczej. W związku z tym, że faktury VAT nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu płatności w nich określonych, Wnioskodawca uznał je zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług za wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona i wysłał do dłużnika zawiadomienie o planowanej korekcie podatku należnego w odniesieniu do tych wierzytelności. Dłużnik pomimo dwukrotnego awizowania przez pocztę pisma nie odebrał zarówno w miejscu zamieszkania, jak i w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej. Należności nadal pozostają nieuregulowane.

Wnioskodawca wystąpił równocześnie do Urzędu Skarbowego właściwego dla dłużnika o wydanie zaświadczenia, że jest on zarejestrowanym nadal podatnikiem VAT czynnym. Potwierdzenie takie uzyskał.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spełniony został warunek zawiadomienia dłużnika o zamiarze korekty podatku należnego wynikający z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) uprawniający go do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów, jeżeli dłużnik pomimo dwukrotnego awizowania przez pocztę, pisma nie odebrał.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro do zawiadomienia o zamiarze korekty podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji Podatkowej o doręczeniach - art. 89b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, to warunek został spełniony. Według Ordynacji Podatkowej, pismo doręcza się osobie fizycznej w miejscu zamieszkania lub w miejscu pracy. Wnioskodawca wysłał zawiadomienie na adres zamieszkania dłużnika i adres prowadzenia działalności gospodarczej, podane w zaświadczeniu z ewidencji działalności gospodarczej. Dłużnik mimo dwukrotnego awizowania przez pocztę pisma nie odebrał. Ordynacja Podatkowa w razie niemożności doręczenia pisma, po podwójnym awizowaniu przez pocztę, uznaje doręczenia za dokonane z upływem podanych w niej terminów, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Artykuł 2 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stanowi, iż przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, a także do spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Przytoczony przepis ustanawia generalną zasadę, iż w sprawach podatkowych stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 148 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

W myśl art. 148 § 2 ww. ustawy pisma mogą być również doręczane:

Stosownie do art. 148 § 3 ww. ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Zgodnie z art. 149 ww. ustawy w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

W myśl art. 150 § ww. ustawy razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

Zgodnie z art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Stosownie do art. 150 § 2 zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (ust. 1a).

Na podstawie ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z ust. 3 wskazanego wyżej artykułu ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ustawy o VAT do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT, warunek skorzystania z ulgi na złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika. W stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. należało zawiadomić dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych (nie było konieczne wówczas informowanie dłużnika o zamiarze dokonywania korekt podatku należnego, aczkolwiek nie było to zakazane). W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. należy zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika podatnik-wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi na złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga na złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowe tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia u dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia u dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia u dłużnika.

W wyżej wymienionym wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest podatnikiem czynnym w zakresie podatku od towarów i usług. W marcu 2008 r. przyjął do realizacji zamówienie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, będącej również czynnym podatnikiem VAT, na dostawy kruszyw. Dostawy zostały zrealizowane, wystawiono faktury VAT, które wykazano deklaracjach VAT-7 za miesiące marzec i kwiecień 2008 r. jako obrót opodatkowany i podatek należny. Dłużnik pomimo wysyłanych wezwań do zapłaty, skierowania sprawę na drogę postępowania sądowego, należności nie uregulował. Obecnie sprawa skierowana jest na drogę egzekucji komorniczej. W związku z tym, że faktury VAT nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu płatności w nich określonych, Wnioskodawca uznał je, zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, za wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona i wysłał do dłużnika zawiadomienie o planowanej korekcie podatku należnego w odniesieniu do tych wierzytelności. Dłużnik pomimo dwukrotnego awizowania przez pocztę pisma nie odebrał zarówno w miejscu zamieszkania, jak i w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej. Należności nadal pozostają nieuregulowane. Wnioskodawca wystąpił równocześnie do Urzędu Skarbowego właściwego dla dłużnika o wydanie zaświadczenia, że jest on zarejestrowanym nadal podatnikiem VAT czynnym. Potwierdzenie takie uzyskał.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że o ile w przedmiotowej sprawie zostały dopełnione wszystkie warunki wskazane w art. 148-150 Ordynacji podatkowej, to doręczenie, dokonane w trybie art. 150 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego należy uznać za skuteczne. Tym samym warunek wynikający z przepisu art. 89 ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT zostanie spełniony.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wskazać, iż Wnioskodawca w swoim stanowisku (poz. 56 wniosku) przywołał przepis art. 89b ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o VAT. Trzeba zauważyć, że tak oznaczony przepis w tej ustawie nie istnieje. Z kontekstu zdania wynika, iż Wnioskodawca odwoływał się tutaj do art. 89b ust. 5 ustawy o VAT. I takie założenie przyjęto dla celów niniejszej interpretacji. Podkreślić należy, że powyższe pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.