IBPP2/443-25/07/EJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2007 r. (data wpływu 24 lipca 2007 r.), uzupełnione pismem z dnia 13 sierpnia 2007 r. (data wpływu 20 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 24 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 sierpnia 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2006 r. Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej działkę budowlaną nr XXX o pow. 1451 m² z zamiarem połączenia w jedną całość z działką nr XXX na której Wnioskodawca obecnie mieszka. Następnie w 2007 r. Wnioskodawca nabył w systemie bezprzetargowym od Urzędu Gminy działkę nr XXX o pow. 440 m², przez którą istnieje jedyna możliwość dojazdu do działki nr XXX. W protokole uzgodnień między Gminą a Wnioskodawcą zawarta jest uwaga, iż działka XXX ze względu na kształt nie może zostać zbyta ani też zagospodarowana jako odrębna nieruchomość i celem jej sprzedaży przez Gminę jest poprawa warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej. Z wniosku wynika także, że Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał transakcji sprzedaży podobnych nieruchomości, oddzielnie obydwie działki nie stanowią żadnej wartości, na powyższych nieruchomościach brak jakichkolwiek zabudowań. Przyczyną sprzedaży nieruchomości gruntowych jest spadek dochodów Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca i jego żona jako osoby fizyczne nie są podatnikami podatku VAT i nie prowadzą działalności gospodarczej. Nie posiadają również żadnej innej nieruchomości gruntowej przeznaczonej w przyszłości do sprzedaży. Na działkach XXX i XXX nie była prowadzona działalność rolnicza i w planie zagospodarowania przestrzennego obydwie nieruchomości mają symbol "M-utrzymanie, przebudowa, rozbudowa i uzupełnienie istniejącej zabudowy".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jeśli Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej dokona sprzedaży opisanych nieruchomości jednemu kontrahentowi, będącemu również osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, to będzie miał obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług wg stawki 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wynikająca ze sprzedaży działek nie powinna być obłożona dodatkowo podatkiem VAT. Podatek Wnioskodawca zapłacił zakupując działkę XXX w 2007 r. od Urzędu Gminy. Ponadto definicja podatnika VAT zawarta w ustawie wskazuje, iż podatnikami VAT są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Wnioskodawca dokonując sprzedaży nie w ramach działalności gospodarczej, nie czyni tego z zamiarem wykonywania powyższych czynności w sposób ciągły.

Ponieważ w planowanej czynności sprzedaży trudno wskazać na przesłanki częstotliwości, w ocenie Wnioskodawcy, od powyższych transakcji nie powinien On odprowadzać podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałaby ona być czyniona z zamiarem jej wykonania w sposób częstotliwy. Przedmiotem sprzedaży będą bowiem dwa grunty uzależnione od siebie funkcjonalnie - nieruchomość o nr XXX stanowi drogę dojazdową do nieruchomości o nr XXX. Ponadto grunt o nr XXX nie może być zbyty ani zagospodarowany jako odrębna nieruchomość. Zatem w ocenie tut. organu dostawa przedmiotowych nieruchomości jednemu kontrahentowi, stanowiąca czynność jednorazową, wykonywaną w okolicznościach niewskazujących na zamiar jej wykonywania częstotliwie, nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług - w tej transakcji nie będzie Pan występował jako podatnik podatku od towarów i usług wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Tym samym sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.