IBPP2/443-244/14/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lutego 2014 r. (data wpływu 7 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielenia pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielenia pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka Sp. z o.o. Sp. J. (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") należy do międzynarodowej grupy spółek działających w branży farmaceutycznej zależnych od... (dalej: "Grupa").

Spółka jest sukcesorem prawnym spółki P Sp. z o.o. (dalej: P). Do przekształcenia polegającego na zmianie formy prawnej na spółkę jawną doszło na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników z dnia 24 października 2013 r. (dalej: Przekształcenie).

Głównym obszarem działalności Spółki jest dystrybucja i handel lekami oraz licencjonowanie praw własności intelektualnej do innych podmiotów z Grupy.

Obok głównej działalności gospodarczej, w przypadku dysponowania nadwyżkami środków pieniężnych zgromadzonymi w toku prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka udziela pożyczek podmiotom z Grupy. Mogą to być podmioty krajowe, unijne bądź spoza Unii Europejskiej.

Ze względu na politykę finansową Grupy, udzielanie pożyczek pozostałym spółkom będzie często stosowane celem zapewnienia poszczególnym spółkom środków finansowych na realizację prowadzonej działalności. Udzielanie pożyczek Spółka traktuje jako działalność poboczną, wynikającą przede wszystkim z funkcjonowania w ramach grupy podmiotów powiązanych kapitałowo, które w celu optymalizacji kosztów działalności wspierają się wzajemnie w realizacji wspólnej strategii biznesowej.

Każda pożyczka dokumentowana jest umową. Wszystkie udzielane pożyczki są odpłatne, z ich tytułu Spółka uzyska wynagrodzenie w postaci odsetek.

Środki przeznaczone na pożyczkę pochodzą co do zasady ze środków obrotowych Spółki i przelewane są na konto pożyczkobiorcy z rachunku bankowego Spółki. Pożyczki nie będą udzielane w sposób cykliczny, a ich udzielenie będzie zależało od bieżących okoliczności (głównie zapotrzebowania na finansowanie ze strony pożyczkobiorców).

Część zobowiązań pożyczkowych, z tytułu których Spółka jest pożyczkodawcą została wniesiona do P w formie aportu tzn. pierwotnie stroną pożyczki były inne podmioty, które następnie wniosły je do majątku P w ramach wkładu niepieniężnego. Natomiast w okresie po Przekształceniu, Spółka udzieliła kolejnych pożyczek, zawierając odpowiednie umowy już pod obecną firmą.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), a udzielanie kredytów oraz pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana jest wymieniona w zakresie czynności zgłoszonych jako przedmiot jego działalności wg klasyfikacji PKD w Krajowym Rejestrze Sądowym. Zamiarem Spółki nie jest jednak prowadzenie regularnej, zaplanowanej działalności finansowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy pożyczki udzielane przez Spółkę na rzecz podmiotów krajowych przed i po 1 stycznia 2014 r. podlegają i będą podlegały opodatkowaniu VAT i jednocześnie są i będą stanowiły usługi zwolnione z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielane przez nią pożyczki podmiotom krajowym podlegają i będą podlegały opodatkowaniu VAT i jednocześnie stanowią i będą stanowiły usługi zwolnione z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT (zarówno przed jaki po 1 stycznia 2014 r.). Uzasadnienie Spółki w zakresie Pytania 1

I)

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT, w świetle ustawy o VAT, jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek, tzn.:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy przyjąć, iż odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu ustawy VAT, ma miejsce wówczas, gdy powstaje stosunek prawny między świadczącym a odbiorcą usługi, który to wiąże się z wypłaceniem wynagrodzenia za świadczoną usługę. Tym samym, z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: k.c.), w umowie pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania, należy zauważyć, że czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi odpłatne świadczenie usług. Z uwagi na fakt, że zgodnie z treścią umów pożyczek zostanie zastrzeżony obowiązek zapłaty odsetek z tytułu udzielanych pożyczek, pożyczki te będą mieściły się w katalogu czynności podlegających VAT z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

II)

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Spółka pragnie podkreślić, iż prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na wykorzystywaniu towarów (leki) lub wartości niematerialnych i prawnych (licencje) w sposób ciągły. Dodatkowo, w zakresie przedmiotu swojej działalności gospodarczej Spółka posiada formalnie wpisaną finansową działalność usługową, do której zalicza się m.in. odpłatne udzielanie pożyczek.

Dla celów ustalenia czy działalność Spółki polegająca na udzielaniu pożyczek podlega opodatkowaniu VAT, najistotniejszy jest aspekt przedmiotowy, czyli to, że są to usługi w postaci odpłatnych pożyczek udzielonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podlegającej VAT. Przy czym, jak podkreślają organy podatkowe i sądy administracyjne, nieistotna jest częstotliwość, cel udzielenia czy też status nabywcy pożyczki (przykłady interpretacji i wyroków dotyczących tego zagadnienia Spółka powołuje w dalszej części uzasadnienia). Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W ocenie Spółki, wykorzystanie jej majątku w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu, w tym również poprzez udzielanie pożyczek, należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT. Dokonując czynności polegających na udzielaniu pożyczek, Spółka występuje zatem w charakterze podatnika VAT. Udzielanie pożyczek przez podatnika VAT spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Ponadto, kwestia podlegania opodatkowaniu VAT nie zależy od tego, czy dana czynność stanowi główny przedmiot działalności gospodarczej Spółki.

Powyższe stanowisko potwierdził także Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie C-62/12 Galin Kostów, w którym TSUE stwierdził, iż:

"Natomiast, jeśli chodzi o takiego podatnika podatku VAT, jak G. Kostow, byłoby niezgodne w szczególności z celem nakładania podatku VAT w możliwie najbardziej ogólny sposób dokonywanie wykładni art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy w sprawie podatku VAT w ten sposób, że pojęcie "działalności gospodarczej" znajdujące się w tym przepisie nie obejmuje działalności, która - choć wykonywana w sposób okazjonalny - wchodzi w zakres ogólnej definicji tego pojęcia znajdującej się w pierwszym zdaniu tego przepisu i jest wykonywana przez podatnika również prowadzącego w sposób permanentny inną działalność gospodarczą dla celów dyrektywy w sprawie podatku VAT."

III)

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f. Na podstawie ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1608), podwyższona stawka VAT 23% obowiązywać będzie dalej od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r.

Zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT, zwalnia się z podatku od towarów i usług usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stanowiącego implementację regulacji unijnych wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych zarówno tych wykonywanych przez banki jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi oraz cechy, które ją rozróżniają.

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że udzielane przez nią pożyczki na rzecz podmiotów krajowych obecnie oraz przed 1 stycznia 2014 r. stanowiły i będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu VAT, niemniej jednak czynności te są i będą zwolnione z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Spółka pragnie zauważyć, iż przedstawione przez nią stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych m.in.:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2013 r., sygn. IPPP1/443-882/13-2/ISZ;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 września 2013 r., sygn. ILPP2/443-552/13-2/ MN;

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2013 r., sygn. ILPP1/443-393/13-2/AI;

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. IPTPP2/443-217/13-2/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w kwestiach objętych pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Natomiast z dniem 1 kwietnia 2013 r. przepis artykułu 15 ust. 2 ustawy o VAT otrzymał brzmienie: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zmiany wprowadzone w treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w sposób ściślejszy odwzorowują pojęcie podatnika i działalności gospodarczej, przyjęte na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE. Zmiana ta uwzględnia również wnioski płynące z tez wyroku w sprawie C-180/10 i C-181/10. Należy wskazać, że nowe brzmienie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jednoznacznie wskazuje, że nie jest realizowana opcja uznania za podatnika każdego, kto dokonuje określonych transakcji związanych z działalnością gospodarczą w sposób okazjonalny. W konsekwencji zawężenia definicji działalności gospodarczej nastąpi pewne ograniczenie kręgu podmiotów będących podatnikami. Wprowadzana zmiana nie oznacza jednak, że nie jest objęty podatkiem od towarów i usług podmiot, który prowadząc działalność gospodarczą wykona np. tylko jedną transakcję.

Powołane wyżej regulacje wskazują, że w świetle definicji zawartej w cyt. art. 15 ustawy, Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu, czynności udzielenia pożyczki, a zamiarem wykonywania tej czynności w przyszłości.

Jak wynika bowiem z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku VAT zajmuje się handlem wyrobami budowlanymi, zaopatrzeniem składów budowlanych, obsługą firm wykonawczych oraz inwestycjami budowlanymi itp. Zakres działalności Spółki nie obejmuje usług finansowych (udzielania finansowania).

W dniu 11 października 2011 r. Spółka udzieliła pożyczki z własnych środków obrotowych, spółce z o.o. należącej do tej samej grupy kapitałowej. Umowa pożyczki została zawarta w Polsce i udzielona została ze środków pieniężnych znajdujących się na terytorium Polski. Pożyczka jest oprocentowana. Niewykluczone, że Spółka będzie udzielała pożyczek również w przyszłości. Jej zamiarem nie jest jednak prowadzenie regularnej działalności finansowej. Działalność w zakresie udzielania pożyczek Spółka traktuje jako działalność poboczną i sporadyczną. Dotychczasowe zaangażowanie aktywów i zasobów Spółki w zakresie udzielania pożyczek jest niewielkie w stosunku do skali i zakresu podstawowej działalności Spółki.

Istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek, podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy - obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. - stanowi obrót, a więc kwota należna z tytułu sprzedaży, natomiast w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. - stanowi zapłata, którą świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać od usługobiorcy lub osoby trzeciej, czyli inaczej określając odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął - czyli odsetki, które stały się wymagalne).

W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek i prowizji, czy innych opłat z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, że skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca obok głównej działalności gospodarczej, w przypadku dysponowania nadwyżkami środków pieniężnych zgromadzonymi w toku prowadzonej działalności gospodarczej, udzielił pożyczek podmiotom z Grupy. Ze względu na politykę finansową Grupy, udzielanie pożyczek pozostałym spółkom będzie często stosowane celem zapewnienia poszczególnym spółkom środków finansowych na realizację prowadzonej działalności. Udzielanie pożyczek Spółka traktuje jako działalność poboczną, wynikającą przede wszystkim z funkcjonowania w ramach grupy podmiotów powiązanych kapitałowo, które w celu optymalizacji kosztów działalności wspierają się wzajemnie w realizacji wspólnej strategii biznesowej. Wszystkie udzielane pożyczki są odpłatne, z ich tytułu Spółka uzyska wynagrodzenie w postaci odsetek. Środki przeznaczone na pożyczkę pochodzą co do zasady ze środków obrotowych Spółki i przelewane są na konto pożyczkobiorcy z rachunku bankowego Spółki.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności udzielania pożyczek, będą spełniać przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Spółkę pożyczek na rzecz podmiotów krajowych z Grupy będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczek na rzecz podmiotów krajowych przed 1 stycznia 2014 r. jak i po tej dacie, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi jednak na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT - korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.