IBPP2/443-243/11/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT dla usług w zakresie ochrony obiektów i budynków zabytkowych wykonywanych w 2011 r. w ramach umów podpisanych w 2009 r. dot. prac prowadzonych w Z. (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lutego 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku VAT dla usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług w zakresie ochrony obiektów i budynków zabytkowych wykonywanych w 2011 r. w ramach umów podpisanych w 2009 r. dot. prac prowadzonych w Z.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 6 maja 2011 r. znak: IBPP2/443-243/11/Asz wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 20 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi konserwatorskie polegające na konserwacji i renowacji zabytków architektury, malarstwa i rzeźby. Obecnie prowadzi prace przy rewaloryzacji Z. Działania te obejmują konserwację polichromii ściennych, sztukaterii, detalu architektonicznego jak również szeregu elementów wystroju kościoła tj. ołtarzy, rzeźb, obrazów olejnych na płótnie, stalli. Usługi te świadczone są na podstawie umów podpisanych z Diecezją w dniu 21 października 2009 r. i częściowo finansowane ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) dodatkowo wyjaśniono, że Wnioskodawca przy wykonaniu prac konserwatorskich przy obiektach zabytkowych działa jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za świadczone usługi otrzymuje wynagrodzenie zgodnie z zawartą umową, a nie w postaci honorarium. W zawieranych umowach nie ma zapisu o przeniesieniu praw autorskich, gdyż podczas wykonania usług konserwacji nie powstaje nowe dzieło. Program przeprowadzanych prac konserwatorskich jest programem autorskim przygotowanym przez Wnioskodawcę. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są pracami konserwatorskimi restauratorskimi o których jest mowa w art. 3 pkt 6 i 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Wszystkie prace konserwatorskie i restauratorskie dotyczą zabytków wpisanych do rejestru zabytków. Wnioskodawca posiada wszystkie niezbędne kwalifikacje dające uprawnienia do wykonywania prac konserwatora zabytków.

Ww. prace Wnioskodawca wykonuje osobiście oraz zatrudnia pracowników na podstawie umowy o dzieło. Pracownicy Ci posiadają niezbędne uprawnienia. Osobą odpowiedzialną za prowadzenie prac jest Wnioskodawca. W umowach podpisanych w 2009 r. określono, że należność za wykonane usługi jest wypłacana za częściowe wykonanie robót na podstawie faktur dokumentujących określony etap prac. Rozliczenia są w okresie kwartalnym. Na roboty wykonane w 2011 r. nie zostały pobrane zaliczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka jest właściwa stawka podatku od towarów i usług na usługi w zakresie ochrony obiektów i budynków zabytkowych wykonywanych w 2011 r. w ramach umów podpisanych w roku 2009.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie podpisania ww. umów jak również w momencie rozpoczęcia prac przedmiotowe usługi były zwolnione z podatku od towarów i usług, na podst. art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., w brzmieniu obowiązującym w 2009 r., jako usługi w zakresie ochrony obiektów i budynków zabytkowych (92.52.00). Podatnik stoi na stanowisku, że do końca trwania umów, na przedmiotowe usługi tzw. prace konserwatorskie powinna obowiązywać stawka podatku od towarów i usług taka jak w momencie jej podpisania, czyli usługi powinny być nadal zwolnione z podatku od towarów i usług.

Usługi mają, ze względu na swoja specyfikę, charakter ciągły i długotrwały, pomimo wystawiania faktur częściowych, należy bezsprzecznie każdą usługę, w ramach tej umowy, potraktować jako nierozerwalną całość. Dodatkowo prace częściowo finansowane są ze środków Unii Europejskiej w związku z tym należy zachować stałość rozliczeń z Unią Europejską. Brak możliwości zastosowania do przedmiotowych usług zwolnienia z podatku od towarów i usług naruszałby zasadę ochrony praw nabytych i zasadę ochrony interesów w toku, wyrażonymi w art. 2 Konstytucji RP, który brzmi: Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Takie jednoznaczne stanowisko wyraził Trybunał konstytucyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2002 r. (sygn. akt K 45/01, Dz. U. z dnia 5 lipca 2002 r.), iż wymagane jest wprowadzenie przepisów przejściowych niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów podatników, którzy - w zaufaniu do dotychczasowych przepisów rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe usługi do czasu zakończenia ich realizacji w ramach umów podpisanych w 2009 r. powinny być nadal zwolnione z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, podatnik świadczy usługi konserwatorskie polegające na konserwacji i renowacji zabytków architektury, malarstwa i rzeźby. W ocenie Wnioskodawcy w momencie podpisania umów (tj. w 2009 r.), jak również w momencie rozpoczęcia prac przedmiotowe usługi były zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy o VAT. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do końca trwania umów, na prowadzone prace konserwatorskie powinna obowiązywać stawka podatku VAT jak w momencie jej podpisania, czyli usługi powinny być nadal zwolnione od podatku VAT.

Dokonując oceny powyższego stanowiska należy na wstępie wskazać, że do dnia 31 grudnia 2010 r., na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione od podatku były usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy, w którym to m.in. pod poz. 11 wymienione były usługi oznaczone symbolem PKWiU ex 92 tj. usługi związane z kulturą.

W związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2011 r. nowelizacji ww. ustawy, dokonanej ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r. (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), uchylony został załącznik Nr 4 do ustawy, a katalog zwolnień od podatku VAT przeniesiony został do treści przepisu art. 43 ustawy o VAT.

W tym też przepisie należy poszukiwać ewentualnych podstaw do zwolnienia w stosunku do świadczonych przez Wnioskodawcę usług wykonywanych w 2011 r.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Polski ustawodawca zwalnia od podatku zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT usługi kulturalne świadczone przez dwie grupy podmiotów. Do pierwszej z nich zaliczył:

* podmioty prawa publicznego,

* inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,

* podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

W skład drugiej grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli natomiast indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Wykonywanie przez te podmioty usług kulturalnych daje zatem możliwość zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług konserwacji i restauracji zabytków, nie jest żadnym z podmiotów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Nie może zostać uznany za podmiot prawa publicznego, albowiem podmiotowość Wnioskodawcy wynika z przepisów prawa prywatnego, a nie prawa publicznego. Należy zaznaczyć, że podmiotem prawa publicznego, zgodnie z definicją zawartą w artykule 1 Dyrektywy 2004/18/WE jest każdy podmiot:

Z opisu stanu faktycznego nie wynika również, że Wnioskodawca jest innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym albo że jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku (pismo z dnia 17 maja 2011 r.) Wnioskodawca przy wykonywaniu prac konserwatorskich działa jako indywidualny twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jednakże wynagrodzenie otrzymuje zgodnie z zawartą umową, a nie w postaci honorarium. W zawieranych przez Wnioskodawcę umowach nie ma również zapisu o przeniesieniu praw autorskich, gdyż podczas wykonywania usług konserwacji nie powstaje nowe dzieło.

Według art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakowoż stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, iż utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką "oryginalności" utworu kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona ona zostaje gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Sam "przejaw działalności twórczej" nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest bowiem, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem cechować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 stycznia 2006 r., I CK 231/05 charakter twórczy jako immanentna cecha utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest przejawem intelektualnej działalności człowieka, jakkolwiek nie każdy proces intelektualny prowadzi do powstania rezultatu o cechach twórczych. Praca intelektualna o charakterze twórczym jest przeciwieństwem pracy o charakterze technicznym, która polega na wykonywaniu czynności wymagających jedynie określonej wiedzy i sprawności oraz użycia określonych narzędzi, surowców i technologii. Cechą pracy w charakterze technicznym jest przewidywalność i powtarzalność osiągniętego rezultatu. Proces tworzenia, w przeciwieństwie do pracy technicznej, polega na tym, że rezultat podejmowanego działania stanowi projekcję wyobraźni osoby, od której pochodzi, zmierzając do wypełniania tych elementów wykonywanego zadania, które nie są jedynie wynikiem zastosowania określonej wiedzy, sprawności, surowców, urządzeń bądź technologii.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Wnioskodawca nie może zatem być uznany za twórcę w rozumieniu powyższego przepisu, gdyż przejawem jego działalności nie jest powstanie utworu lecz jego konserwacja i restauracja związana z wykonaniem określonych czynności o charakterze technicznym.

Wnioskodawca nie spełnia zatem przesłanki podmiotowej do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Należy jednakże zauważyć, że z dniem 6 kwietnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Rozporządzenie to w § 43 wprowadziło (wyrażone wprost) zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT usług polegających na prowadzeniu prac konserwatorskich i restauratorskich.

Zatem, w myśl § 43 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. usługi polegające na prowadzeniu prac konserwatorskich i restauratorskich dotyczących:

Z kolei zgodnie z § 43 ust. 2 ww. rozporządzenia, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w zakresie prowadzonych prac konserwatorskich i restauratorskich dotyczących zabytków wpisanych do rejestru zabytków stosuje się, pod warunkiem że:

Warunek, o którym mowa w ust. 2, uważa się za spełniony również w przypadku podmiotów gospodarczych wykonujących prace konserwatorskie i restauratorskie, które zatrudniają lub w których wspólnikami są osoby uprawnione do wykonywania tych prac, o ile w pozwoleniu, o którym mowa ust. 2 pkt 2, określono osobę odpowiedzialną za prowadzenie prac konserwatorskich lub restauratorskich (§ 43 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Dodatkowo należy zauważyć, że zgodnie z § 46 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów zwolnienie, o którym mowa w § 43 może być stosowane również do usług wykonanych w okresie od 1 stycznia 2011 r. (do dnia 5 kwietnia 2011 r. tj. do dnia poprzedzającego wejście w życie ww. rozporządzenia).

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego Wnioskodawca świadczy usługi, których efektem jest konserwacja i restauracja zabytków.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są pracami konserwatorskimi i restauratorskimi w rozumieniu art. 3 pkt 6 i 7 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Prowadzone prace dotyczą zabytków wpisanych do rejestru zabytków. Wnioskodawca posiada kwalifikacje dające uprawnienia do prowadzenia tych prac. Ww. prace Wnioskodawca wykonuje osobiście oraz zatrudnia pracowników na podstawie umowy o dzieło. Pracownicy ci posiadają niezbędne uprawnienia. Osobą odpowiedzialną za prowadzone prace jest Wnioskodawca.

Jak wynika z ww. przepisów rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, aby Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w § 43 tegoż rozporządzenia, musi spełnić następujące warunki:

Podkreślić należy, że zwolnienie przysługiwało będzie wyłącznie w sytuacji kumulatywnego spełnienia ww. warunków. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie wynika jednak, czy na prowadzenie powyższych prac zostało wydane zezwolenie wojewódzkiego konserwatora zabytków. Mimo, iż tut. Organ w piśmie z dnia 6 maja 2011 r. wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez m.in. odpowiedź na pytanie czy na prowadzenie prac konserwatorskich wydane zostało pozwolenie wojewódzkiego konserwatora zabytków, to w odpowiedzi na ww. wezwanie (pismo z dnia 17 maja 2011 r.) Wnioskodawca tego nie uczynił.

Wobec powyższego, przy założeniu, że na prowadzenie powyższych prac nie zostało wydane zezwolenie wojewódzkiego konserwatora zabytków, Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać przy świadczonych usługach konserwacji zabytków ze zwolnienia od podatku VAT określonego przepisem § 43 ww. rozporządzenia.

Usługi w zakresie prac konserwatorskich wykonane w 2011 r. nie mogą również korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1, w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., na zasadzie praw nabytych.

Należy zauważyć, iż w celu umożliwienia prawidłowego zastosowania stawki podatku VAT dla czynności wykonywanych na przełomie roku - objętych dwoma reżimami prawnymi, ustawodawca nowelizując przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2011 r., w ustawie o podatku od towarów i usług wprowadził przepisy przejściowe uwzględnione w art. 41 ust. 14a do 14h ww. ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego (uzupełnienie wniosku - pismo z dnia 17 maja 2011 r.) w umowach podpisanych w 2009 r. określono, że należność za wykonane usługi jest wypłacana za częściowe wykonanie robót na podstawie faktur dokumentujących określony etap prac. Rozliczenia są w okresie kwartalnym. Na roboty wykonane w 2011 r. nie zostały pobrane zaliczki.

Na szczególną uwagę w przedmiotowej sprawie zasługuje treść przepisu art. 41 ust. 14a ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Dokonując analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych należy zwrócić uwagę, iż powołany przepis art. 41 ust. 14a ww. ustawy pozwala na zastosowanie stawki podatku VAT obowiązującej przed dniem jej zmiany w przypadku, gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana przed dniem zmiany stawki, a obowiązek podatkowy powstał w dniu zmiany stawki lub po tym dniu.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie istotnym jest ustalenie terminu powstania obowiązku podatkowego dla danych czynności, jak również zdefiniowanie momentu, w którym usługi zostały wykonane.

Jeżeli zatem wykonanie pewnego etapu prac nastąpiło w 2010 r., to do tego zakresu robót przysługuje zwolnienie na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 11 załącznika nr 4 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., nawet jeżeli obowiązek podatkowy w stosunku do tych czynności powstał po 1 stycznia 2011 r.

Jeżeli natomiast pewien etap prac konserwatorskich wykonywany był na przełomie roku 2010 i 2011, a w konsekwencji ukończony (tj. wykonany) po dniu zmiany stawki tj. po dniu 1 stycznia 2011 r., to w całości ten etap podlega opodatkowaniu stawką określoną znowelizowanymi przepisami ustawy o VAT, tj. w wysokości 23%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Niniejszą interpretację oparto na opisie stanu faktycznego zawartego we wniosku i uzupełnionego pismem z dnia 17 maja 2011 r. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.