IBPP2/443-233a/07/ASz/KAN-1720/10/07/KAN-774/01/KAN-810/01/08 - Prawo do odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez agenta podatnika dokumentującej koszty prowadzenia punktu handlowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki T przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007 r. (data wpływu 26 października 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 24 stycznia 2008 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT z wystawionej przez agenta faktury VAT potwierdzającej poniesienie kosztów prowadzenia punktu handlowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 października 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT z wystawionej przez agenta faktury VAT potwierdzającej poniesienie kosztów prowadzenia punktu handlowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 24 stycznia 2008 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą handlową. Przedmiotem jego podstawowej działalności jest handel artykułami przemysłowymi (farby, lakiery) i materiałami budowlanymi. Wnioskodawca zawarł umowę, w której jest zleceniodawcą, z firmą, która jest agentem. Przedmiotem umowy jest zobowiązanie agenta do prowadzenia punktu handlowego, w którym sprzedawane będą towary Wnioskodawcy. Agent oświadczył, że ma tytuł prawny do dysponowania lokalem handlowym. Agent ma dokonywać sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy. Umowa zawiera punkt, że agent refakturuje Wnioskodawcy koszty prowadzenia placówki. Są to następujące koszty: telefon, media, leasing mieszalnika farb, koszty paliwa i ubezpieczenia konkretnego samochodu, wynagrodzenie pracowników, koszty materiałów związanych ze sprzedażą na rzecz Wnioskodawcy, koszty ubezpieczenia, koszty wpłat utargu do banku. Po zakończeniu miesiąca rozliczeniowego agent wystawił Wnioskodawcy fakturę VAT, w której wykazał wszystkie poniesione koszty z odpowiadającymi im stawkami podatku VAT oraz zwolnione na przykład ubezpieczenie. Uzupełniając Wniosek Wnioskodawca wyjaśnił, iż agent dokonuje sprzedaży towarów, które w momencie sprzedaży są własnością Wnioskodawcy. Agent zgodnie z umową dokonuje sprzedaży wyłącznie towarów Wnioskodawcy. Towary i usługi wykorzystywane w działalności agenta są związane z działalnością Wnioskodawcy, czyli z czynnościami opodatkowanymi. Ponadto towary i usługi wynikające z faktur mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy była to dostawa w rozumieniu ustawy o VAT i agent powinien wystawić dla Wnioskodawcy fakturę VAT, czy powinien obciążyć go notą księgową, przenosząc na Wnioskodawcę poniesione przez siebie koszty? Czy Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT z faktury, jeśli nie było podstawy do jej wystawienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, z przedstawionych danych wynika, że Wnioskodawca nie jest odbiorcą usług od agenta. Agent nie powinien wystawiać Wnioskodawcy faktury VAT, ale jeśli ja wystawił i odprowadził należny VAT, to Wnioskodawca ma prawo do jego odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 15 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3 - 7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie regulują kwestii refakturowania kosztów.

Regulacje dotyczące powyższej materii zawiera przepis artykuł 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (poprzednio przepis artykułu 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r.). Przepis ten stanowi, iż w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu Dyrektywy jest on traktowany tak, jakby świadczył tę usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi. W przypadku zatem wykonania przez czynnego podatnika VAT czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (świadczenie usług) należy uznać, iż powinny być one udokumentowane fakturami VAT, bowiem zgodnie z art. 106 ustawy o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

"Refaktura" jest zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Przyjmuje się, że z refakturowaniem mamy do czynienia, gdy występują następujące okoliczności:

Przy spełnieniu powyższych warunków dana usługa może być przedmiotem odsprzedaży w drodze refakturowania.

Przepis artykuł 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (poprzednio przepis artykułu 11 ust. 3 lit. c) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r.) stanowi, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony. W niniejszym przypadku Wnioskodawca otrzymał od agenta fakturę VAT, dokumentującą zakup towarów i usług (telefon, media, leasing mieszalnika farb, koszty paliwa i ubezpieczenia konkretnego samochodu, wynagrodzenie pracowników, koszty materiałów związanych ze sprzedażą na rzecz Wnioskodawcy, koszty ubezpieczenia, koszty wpłat utargu do banku) koniecznych do utrzymania punktu handlowego, w którym jest dokonywana sprzedaż towarów na rzecz Wnioskodawcy. Z wniosku także wynika, iż ww. wydatki są związane z działalnością Wnioskodawcy. Z uwagi na powyższe w niniejszym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 79 Dyrektywy Rady. Agent bowiem ponosi wydatki związane z prowadzoną placówką we własnym imieniu lecz na rachunek Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a poniesione przez niego wydatki poczynione w działalności agenta są związane z czynnościami opodatkowanymi. Z powyższego wynika, że w opisanym wyżej zakresie Wnioskodawca spełnił podstawowe warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uprawniające do obniżenia podatku należnego. Zwraca się jednakże uwagę na fakt, iż w przypadku niektórych towarów i usług ustawa wyłącza lub ogranicza prawo do odliczenia. Podstawę prawną tych wyłączeń stanowi art. 88 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W świetle wyjaśnień Wnioskodawcy, przedmiotowe poniesione przez agenta wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W konsekwencji nie wystąpi w tym przypadku przewidziane ustawą wyłączenie z odliczenia podatku. Podsumowując, w świetle cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całości podatku VAT wynikającego z wystawionej przez agenta faktury VAT dokumentującej zakup towarów i usług związanych z prowadzeniem punktu handlowego.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, iż nie jest on odbiorcą usług od agenta oraz agent nie powinien wystawiać Wnioskodawcy faktury VAT, ale jeśli ją wystawił i odprowadził należny VAT, to Wnioskodawca ma prawo do jego odliczenia, należy uznać je za nieprawidłowe.

Na marginesie należy zauważyć, że w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, jest zwolniona od podatku - a kwota wykazana w fakturze nie została uregulowana.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że kwestia występowania dostawy u agenta w rozumieniu ustawy o podatku VAT została objęta odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.