IBPP2/443-227/08/ICz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 czerwca 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-227/08/ICz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej w upadłości przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2008 r. (data wpływu 11 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Syndyk masy upadłości Spółki Akcyjnej dokonał dnia 7 stycznia 2008 r. sprzedaży jej majątku. Transakcja sprzedaży obejmowała materialne i niematerialne składniki majątkowe tzn.: nieruchomości: prawo użytkowania wieczystego gruntu, budynki produkcyjne, magazynowe, biurowe, ruchomości: maszyny i urządzenia, sprzęt komputerowy, wyposażenie niskocenne, wartości niematerialne i prawne: programy komputerowe, prace badawczo-rozwojowe, prawo do czynszu wynikające z zawartych umów najmu udziały w spółkach z o.o.

Przedmiotem sprzedaży nie były tereny miejskie wraz z budynkami mieszkalnymi, wierzytelności oraz udziały w dwóch spółkach z o.o. Działając zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 9 listopada 2007 r. określającym warunki sprzedaży jako sprzedaż poszczególnych składników majątku tzn. ruchomości i nieruchomości należących do upadłego, Wnioskodawca potraktował transakcję jako podlegającą podatkowi VAT 22%. Zwolnienie z podatku VAT zastosował jedynie do środków trwałych używanych oraz do udziałów w spółkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie postąpił Wnioskodawca traktując opisaną transakcję jako opodatkowaną VAT 22% na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych stawką 22% jako sprzedaż poszczególnych składników majątku zgodnie z art. 5 ustawy o VAT.

Jedynie środki trwałe uznane za używane zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT mogą być zwolnione z podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2, a także sprzedawane udziały w spółkach, które nie są ani towarem ani usługą.

Zdaniem nabywcy firmy transakcja winna być całkowicie zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług, nie definiuje pojęcia "przedsiębiorstwo".

W celu jego określenia należy odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Podkreślić należy, iż ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub oddziału (w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) samodzielnie sporządzającego bilans.

Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1.

Oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2.

Własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3.

Prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4.

Wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5.

Koncesje, licencje i zezwolenia;

6.

Patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7.

Majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8.

Tajemnice przedsiębiorstwa;

9.

Księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 55#178; k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa.

Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Syndyk masy upadłości Spółki Akcyjnej dokonał sprzedaży jej majątku. Transakcja sprzedaży obejmowała materialne i niematerialne składniki majątkowe tzn.: nieruchomości: prawo użytkowania wieczystego gruntu, budynki produkcyjne, magazynowe, biurowe, ruchomości: maszyny i urządzenia, sprzęt komputerowy, wyposażenie niskocenne, wartości niematerialne i prawne: programy komputerowe, prace badawczo-rozwojowe, prawo do czynszu wynikające z zawartych umów najmu udziały w spółkach z o.o.

Przedmiotem sprzedaży nie były tereny miejskie wraz z budynkami mieszkalnymi, wierzytelności oraz udziały w dwóch spółkach z o.o.

Działając zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 9 listopada 2007 r. określającym warunki sprzedaży jako sprzedaż poszczególnych składników majątku tzn. ruchomości i nieruchomości należących do upadłego, transakcję potraktowano jako podlegającą podatkowi VAT 22%.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wobec przyjęcia przez Sąd w postanowieniu z dnia 9 listopada 2007 r. określającym warunki sprzedaży jako sprzedaży poszczególnych składników majątku tzn. ruchomości i nieruchomości, dokonana przez Wnioskodawcę czynność nie będzie nosiła znamion zbycia przedsiębiorstwa, do którego zastosowanie miałby przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

W sytuacji zatem zbycia poszczególnych składników majątku koniecznym będzie zastosowanie właściwej stawki podatku VAT w zależności od rodzaju sprzedawanego składnika przedsiębiorstwa.

Co do zasady stawka podatku VAT wynosi 22%, chyba że w danej sytuacji ma zastosowanie obniżona stawka podatku VAT - 0%, 3%, 7% lub zwolnienie przedmiotowe. Natomiast zbycie udziałów w spółce nie stanowi ani dostawy towarów ani też świadczenia usług. Zbycie udziałów jest zatem czynnością, która nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl