IBPP2/443-222/14/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 28 maja 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania na fakturze usług wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera w przypadku dostawy towarów za pośrednictwem sklepu internetowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania na fakturze usług wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera w przypadku dostawy towarów za pośrednictwem sklepu internetowego.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 28 maja 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 maja 2014 r. znak: IBPP2/443-222/14/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sklepu internetowego, sprzedaży wysyłkowej, jak również sprzedaży towarów dostarczanych własnym transportem, jak również świadczenia usług opieki nad zwierzętami.

Rodzaje działalności gospodarczej - według CEIDG-1 to:

4776Z - Sprzedaż detaliczna kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach

4791Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet

3299Z - Produkcja pozostałych wyrobów, gdzie indziej niesklasyfikowana

1729Z - Produkcja pozostałych wyrobów z papieru i tektury

2229Z - Produkcja pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych

9609Z - Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana

1399Z - Produkcja pozostałych wyrobów tekstylnych, gdzie indziej niesklasyfikowana

2219Z - Produkcja pozostałych wyrobów z gumy

3109Z - Produkcja pozostałych mebli

1629Z - Produkcja pozostałych wyrobów z drewna; produkcja wyrobów z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania

1512Z - Produkcja toreb bagażowych, toreb ręcznych i podobnych wyrobów kaletniczych; produkcja wyrobów rymarskich

2349Z - Produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych.

Kwestia usług wysyłki transportu, spedycji, pobocznych w stosunku do sprzedaży towarów uzależniana jest od wartości zamówień:

Powyższe rozróżnienie wynika z polityki cenowej, prowadzonej przez firmę, na którą składa się zarówno kalkulacja kosztów, uzyskania odpowiedniego poziomu rentowności, jak również zachęta klientów do zwiększenia rozmiarów zamówień oraz optymalizacji ich częstotliwości.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. został uchylony art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: uptiu) i wprowadzony art. 29a, definiujący na nowo pojęcie podstawy opodatkowania. Przede wszystkim należy mieć na uwadze art. 29a ust. 1 uptiu, według którego: "Podstawą opodatkowania (...) jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (...)" oraz art. 29a ust. 6 uptiu, który stanowi: "Podstawa opodatkowania obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; 2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Podstawą opodatkowania na wystawionej fakturze jest wartość netto, a właściwie suma wartości netto wszystkich pozycji, wykazanych na fakturze, zatem nie powinno mieć znaczenia, w ilu pozycjach i jak szczegółowo wykazana zostanie podstawa opodatkowania oraz czy wartość wysyłki zostanie wliczona do podstawy opodatkowania (na drodze żmudnego i pracochłonnego podziału na każdą sztukę towaru, często niemożliwego do zrealizowania albo wymagającego zakupu dodatkowego, bardzo drogiego oprogramowania komputerowego, przeznaczonego wyłącznie do tego celu), co może wiązać się z dezinformacją, brakiem zaufania klientów, a w konsekwencji utratą tychże klientów, czy też wartość wysyłki zostanie wykazana w odrębnej pozycji, co ma charakter informacyjno-marketingowy i zapewnia zgodność cen towarów na fakturze i na stronach internetowych oraz na formularzu zamówienia.

W miesiącu styczniu 2014 r. miała miejsce jedna transakcja sprzedaży towarów poniżej 200 zł, opodatkowanych stawką 8%; ostatnia pozycja na fakturze dotyczyła usługi spedycji, wykazana została ze stawką 8%, albowiem jest wliczona do podstawy opodatkowania, zaś wyodrębniona dla celów informacyjnych z myślą o klientach.

W przyszłości również będą się zdarzać zamówienia poniżej wartości 200 zł, Wnioskodawczyni zamierza wystawiać faktury na analogicznych zasadach, jak opisano powyżej, z tą różnicą, iż w przypadku sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami podatku od towarów i usług, wartość usługi transportu/wysyłki/spedycji będzie rozliczana proporcjonalnie do wartości towarów opodatkowanych poszczególnymi stawkami podatku od towarów i usług i wykazywana w kilku pozycjach. Jest to operacja całkowicie neutralna dla budżetu państwa oraz dla ustalania podstawy opodatkowania, ponieważ stanowić ją będzie suma wartości netto na fakturze, niezależnie od ilości pozycji, składających się na fakturze.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 maja 2014 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis sprawy:

1. Usługa transportu jest niezbędna, ponieważ Wnioskodawczyni prowadzi sklep internetowy bez możliwości odbioru osobistego, a nawet jeżeli odbiór osobisty będzie w przyszłości dostępny, w dalszym ciągu jest on ograniczony tylko do klientów z K., zaś Wnioskodawczyni kieruje ofertę do klientów z Polski, a docelowo z całego świata. Niniejsza odpowiedź dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego.

2. Klient zamawiając towar, wybiera formę przesyłki spośród kilku dostępnych, np. kurier, P. Wnioskodawczyni nie świadczy usług wysyłki, tylko sprzedaży towarów, które dostarczane są za pośrednictwem np. kuriera (zgodnie z dyspozycją Klienta). Wnioskodawczyni powtórzyła, iż "sprzedaż wysyłkowa" tym różni się od sprzedaży w handlu detalicznym (sklepie), że zakłada wykonanie równoległych i równoprawnych dwóch działań gospodarczych: sprzedaż towarów oraz wysłanie tychże towarów pod wskazany adres. Dopiero te dwa działania/świadczenia składają się na sprzedaż wysyłkową. Niniejsza odpowiedź dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i zdarzeniu przyszłego.

3. Za uszkodzenia odpowiada Wnioskodawczyni (sprzedawca towaru, właściciel sklepu internetowego, firmy wysyłkowej - zgodnie zresztą z Kodeksem cywilnym, gdzie dostawca, sprzedawca ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne, o czym stanowią m.in. art. 556 i 605 k.c.). Jeżeli zaistniały jakieś uszkodzenia, wady, pomyłka co do samego przedmiotu towaru, Klient może nie przyjąć towaru, natomiast Wnioskodawczyni (dokonująca sprzedaży wysyłkowej) rozlicza się z firmą kurierską, z którą ma umowę. Firma kurierska ubezpiecza przesyłki do określonej kwoty. Niniejsza odpowiedź dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego.

4. Zawierając umowy na dostawy towarów następuje wskazanie miejsca ich dostawy, a dokładnie: Klient przy zamówieniu podaje miejsce, gdzie ma być dostarczony towar. Niniejsza odpowiedź dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego.

5. Określenie przez strony umowy miejsca spełnienia dostawy - kwestia została zawarta w Regulaminie. Brzmi ona następująco: "Wydanie przesyłki w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego następuje w momencie powierzenia jej kurierowi, nadania na poczcie lub nadania w P. X". Niniejsza odpowiedź dotyczy zarówno stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystawianie faktur, polegające na wyodrębnianiu pozycji stanowiących wartość sprzedawanych towarów oraz wartość usługi dotyczącej wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera mające na celu uproszczenie wyliczeń, wyeliminowanie dodatkowych kosztów związanych z zakupem dodatkowego oprogramowania komputerowego dla celów kalkulacji wysyłki oraz transparentność cen dla klientów, połączone z przyporządkowaniem wysyłce stawek podatku od towarów i usług właściwych dla poszczególnych towarów (w przypadku różnych stawek obowiązuje podział proporcjonalny), pozostające neutralne dla podstawy opodatkowania, stanowiącej wartość netto ogółem było prawidłowe w miesiącu styczniu 2014 r. i będzie prawidłowe w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, postępowanie opisane w części dotyczącej stanu faktycznego, było i będzie prawidłowe, albowiem już samo sformułowanie: "sprzedaż wysyłkowa" zakłada wykonanie równoległych i równoprawnych dwóch działań gospodarczych: sprzedaż towarów oraz wysłanie tychże towarów pod wskazany adres. Dopiero te dwa działania/świadczenia składają się na sprzedaż wysyłkową. Zatem czynności dostarczenia towarów nie są kosztem dodatkowym, o którym mowa w art. 29a ust. 6 uptiu, ale działaniem równorzędnym ze sprzedażą towarów, odróżniających sprzedaż detaliczną w sklepach od sprzedaży wysyłkowej. Ponadto reguła zawarta w art. 29a ust. 1 i 6 uptiu dotyczy zasad ustalania podstawy opodatkowania (łącznej wartości netto na fakturze), nie zaś przymusowego ukrywania dotyczących poszczególnych elementów, składających się na operację gospodarczą; nowe przepisy nie wprowadzają zakazu szczegółowego i rzetelnego informowania klientów o różnicy między ceną towaru w katalogu, na stronie internetowej a łączną, ostateczną należnością ogółem na rzecz firmy wysyłkowej (wartością brutto faktury - ogółem).

Jedno zamówienie dokumentowane za pomocą jednej faktury jest w istocie jednym zdarzeniem gospodarczym, tyle że wykazywanym w kilku pozycjach na tej fakturze. Nie jest to sztuczny podział jednej operacji gospodarczej, niezależnie od ilości pozycji, wyodrębnianych na dokumencie. Za takim stanowiskiem przemawiają następujące aspekty i okoliczności:

* przede wszystkim należy mieć na uwadze interesy stron, zwłaszcza szerokiej rzeszy konsumentów, dla których oddzielne wykazywanie poszczególnych elementów świadczenia na fakturach jest kluczowym, biorąc pod uwagę rzetelność informacji na temat polityki cenowej sprzedawcy, kalkulacji kwoty, którą przyjdzie konsumentowi zapłacić, jak również etyki biznesu, dobrych praktyk handlowych i pozytywnego wizerunku, niebagatelnego w sferze Internetu;

* operacja gospodarcza będąca "sprzedażą wysyłkową" stanowi dwa równorzędne elementy składowe, obydwa te elementy mają znaczenie zasadnicze;

* nie ma uniwersalnych zasad orzekających, w jakich przypadkach następuje sztuczny podział, a w których jest to uzasadnione; każdy przypadek wymaga indywidualnego rozpatrzenia;

* jedna i ta sama czynność, składająca się z kilku elementów nie jest automatycznie podobna do świadczenia tych elementów oddzielnie, zatem na przykład wykonywanie sprzedaży wysyłkowej, gdzie klient płaci za sprzedaż towarów i wysyłkę nie jest tożsame z wykonywaniem sprzedaży detalicznej/hurtowej w sklepach/magazynach, gdzie sprzedawca w cenach towarów musi skalkulować koszty opakowań, transportu, paliwa, wynagrodzeń kierowcy.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, sposobem postępowania tak zaistniałym, jak i przyszłym, wnoszę o uznanie stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sklepu internetowego, sprzedaży wysyłkowej, jak również sprzedaży towarów dostarczanych własnym transportem, jak również świadczenia usług opieki nad zwierzętami.

Kwestia usług wysyłki transportu, spedycji, pobocznych w stosunku do sprzedaży towarów uzależniana jest od wartości zamówień:

Powyższe rozróżnienie wynika z polityki cenowej, prowadzonej przez firmę, na którą składa się zarówno kalkulacja kosztów, uzyskania odpowiedniego poziomu rentowności, jak również zachęta klientów do zwiększenia rozmiarów zamówień oraz optymalizacji ich częstotliwości.

Podstawą opodatkowania na wystawionej fakturze jest wartość netto, a właściwie suma wartości netto wszystkich pozycji, wykazanych na fakturze.

W styczniu 2014 r. miała miejsce jedna transakcja sprzedaży towarów poniżej 200 zł, opodatkowanych stawką 8%; ostatnia pozycja na fakturze dotyczyła usługi spedycji, wykazana została ze stawką 8%, albowiem jest wliczona do podstawy opodatkowania, zaś wyodrębniona dla celów informacyjnych z myślą o klientach.

W przyszłości również będą się zdarzać zamówienia poniżej wartości 200 zł. Wnioskodawczyni zamierza wystawiać faktury na analogicznych zasadach, jak opisano powyżej, z tą różnicą, iż w przypadku sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami podatku od towarów i usług, wartość usługi transportu/wysyłki/spedycji będzie rozliczana proporcjonalnie do wartości towarów opodatkowanych poszczególnymi stawkami podatku od towarów i usług i wykazywana w kilku pozycjach.

Z wniosku wynika również, że usługa transportu jest niezbędna, ponieważ Wnioskodawczyni prowadzi sklep internetowy bez możliwości odbioru osobistego, a nawet jeżeli odbiór osobisty będzie w przyszłości dostępny, w dalszym ciągu jest on ograniczony tylko do klientów z K., zaś Wnioskodawczyni kieruje ofertę do klientów z Polski, a docelowo z całego świata.

Klient zamawiając towar, wybiera formę przesyłki spośród kilku dostępnych, np. kurier, P. Wnioskodawczyni nie świadczy usług wysyłki, tylko sprzedaży towarów, które dostarczane są za pośrednictwem np. kuriera (zgodnie z dyspozycją Klienta).

Za uszkodzenia odpowiada Wnioskodawczyni (sprzedawca towaru, właściciel sklepu internetowego, firmy wysyłkowej - zgodnie zresztą z Kodeksem cywilnym, gdzie dostawca, sprzedawca ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne, o czym stanowią m.in. art. 556 i 605 k.c.). Jeżeli zaistniały jakieś uszkodzenia, wady, pomyłka co do samego przedmiotu towaru, Klient może nie przyjąć towaru, natomiast Wnioskodawczyni (dokonująca sprzedaży wysyłkowej) rozlicza się z firma kurierską, z którą ma umowę. Firma kurierska ubezpiecza przesyłki do określonej kwoty.

Zawierając umowy na dostawy towarów następuje wskazanie miejsca ich dostawy, a dokładnie: Klient przy zamówieniu podaje miejsce, gdzie ma być dostarczony towar.

Kwestia określenia przez strony umowy miejsca spełnienia dostawy została zawarta w Regulaminie. Brzmi ona następująco: "Wydanie przesyłki w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego następuje w momencie powierzenia jej kurierowi, nadania na poczcie lub nadania w P. X".

Wątpliwości Wnioskodawczyni odnoszą się do kwestii ujęcia kosztów wysyłki towarów, ich spedycji, transportu, poczty lub kuriera w cenie tychże towarów.

W tym miejscu należy wskazać, że strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest towar, który w swej cenie zawiera koszt transportu do odbiorcy, wówczas nie można z niego wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za dokonanie określonej dostawy, bez względu na jej poszczególne elementy, takie jak np. transport. Wyliczenie, co się składa na daną czynność ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, to czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie jest wykluczone z tego powodu, że do poszczególnych elementów wykazane są odrębnie ceny. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Zatem w kontekście powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie można mówić o jednym świadczeniu głównym - dostawie towarów, które dopełniane są przez inne świadczenia pomocnicze - wysyłka, spedycja, transport, poczta lub kurier.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

Wskazany wyżej artykuł przykładowo wskazuje na koszty dodatkowe, które nawet jeśli są odrębnie pobierane (odrębnie rozliczane) między stronami czynności podstawowej (dostawy towarów czy też świadczenia usług), wchodzą do podstawy opodatkowania dla czynności podstawowej (i powinny być łącznie z nią opodatkowane). W myśl tych przepisów koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy wchodzą do podstawy opodatkowania dla danej czynności podstawowej. Przepis ten jako regułę (a nie wyjątek) uznaje więc doliczanie kosztów dodatkowych do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Tylko przykładowo wskazuje on na rodzaje kosztów, jakie są wliczane do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Z jednej strony oznacza to, że także inne koszty dodatkowe mogą być wliczane do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Z drugiej natomiast strony trzeba przyjąć, że powyższe świadczenia - o kosztach których przykładowo stanowi przepis - w niektórych sytuacjach mogą być potraktowane jako odrębne świadczenia.

Z kolei za koszty dodatkowe należy uznać wszelkie opłaty i należności, formalnie odrębne od ceny świadczenia głównego (podstawowego), jednakże w istocie składające się na zapłatę za świadczenie zapewniane w ramach wykonywania świadczenia podstawowego. Koszty dodatkowe będą wartością tych wszystkich świadczeń dodatkowych, które nie stanowią samoistnego świadczenia (przedmiotu opodatkowania), lecz są elementami świadczenia złożonego (kompleksowego).

W świetle rozpatrywanej sprawy, należy wskazać, że skoro mamy do czynienia z kosztami wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera jako świadczeniami bezpośrednio związanymi ze świadczeniem głównym, czyli dostawą towarów, powinny być one opodatkowane tą samą stawką podatku co dostawa towarów. Tym samym, w świetle brzmienia art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy, cena zakupionych przez klientów Wnioskodawczyni towarów powiększona o kwotę wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera powinna być opodatkowana tą samą stawką podatku VAT jako jedno świadczenie, tj. stawką podatku właściwą dla sprzedawanego towaru.

Zgodnie z art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej transakcji. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W omawianej sprawie, w świetle wcześniejszych rozważań, należność od klientów za dokonaną dostawę towarów wraz z kosztami dodatkowymi - wysyłka, spedycja, transport, poczta lub kurier - stanowi dla Wnioskodawczyni podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy, która podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT właściwą dla sprzedawanego towaru. Zatem powyższą czynność należy traktować jako świadczenie kompleksowe, podlegające w całości opodatkowaniu stawką podatku właściwą dla dostawy głównej.

Reasumując, koszty wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera ponoszone w związku ze sprzedażą towarów zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów oraz są opodatkowane według stawki podatkowej właściwej dla realizacji sprzedaży tych towarów (należy dla kosztów tych stosować tożsamą stawkę podatku VAT jak dla danego towaru tj. stawki 5%, 8% i 23%).

W przypadku gdy przedmiotem jednej dostawy są towary opodatkowane różnymi stawkami (gdy na jednej fakturze są wyszczególnione towary opodatkowane różnymi stawkami podatku VAT - 5%, 8%, 23%), wówczas koszty wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera realizowane własnym transportem czy też przez inny podmiot, należy przyporządkować proporcjonalnie do podstawy opodatkowania poszczególnych towarów opodatkowanych różnymi stawkami i do kosztów tych zastosować taką samą stawkę jak dla towarów, z którymi są związane.

Skoro więc w przedmiotowej sprawie ww. koszty przesyłki nie stanowią samodzielnej usługi lecz są elementem podstawowej czynności jaką jest sprzedaż towarów, zatem co do zasady nie powinny być wykazywane w odrębnej pozycji faktury dokumentującej sprzedaż towarów. W takiej bowiem sytuacji koszty te należałoby uznać za odrębny przedmiot sprzedaży.

Trzeba jednakże zauważyć, że elementy faktury określone w przepisach prawa podatkowego nie są jedynymi, które mogą być zamieszczone na dokumencie faktury. Ustawodawca w żaden sposób nie ograniczył prawa podatnika do zamieszczania na fakturach dodatkowych informacji.

Zatem kalkulację kosztów wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera Wnioskodawczyni może przedstawić dodatkowo w części informacyjnej faktury lub na oddzielnym załączniku do faktury.

Powyższa zasada obowiązuje niezależnie od tego czy transport dokonywany jest własnym transportem czy też przez inny podmiot.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu przedstawionego opisu stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.