IBPP2/443-219/07/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej U., przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu 22 października 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów o ładowności powyżej 500 kg (tzw. "z kratką") po 1 maja 2004 r. jeżeli pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. podatnikowi takie prawo przysługiwało - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów o ładowności powyżej 500 kg (tzw. "z kratką") po 1 maja 2004 r. jeżeli pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. podatnikowi takie prawo przysługiwało.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada w swojej ewidencji samochody, w przypadku których w uprzednim stanie prawnym, zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie do nich paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu.Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami ustawy o VAT i zmianą definicji samochodu osobowego, zakup paliwa do tych samochodów nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących te zakupy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka posiada prawo do odliczania podatku naliczonego od paliwa zakupionego do samochodów o ładowności powyżej 500 kg (tzw. "z kratką") po 1 maja 2004 r., jeżeli pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. podatnikowi takie prawo przysługiwało.

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana definicji samochodu osobowego, która weszła w życie z dniem 1 maja 2004 r., nie dotyczy samochodów, które znajdowały się w ewidencji spółki przed tym dniem i do których zakup paliwa uprawniał do odliczania podatku naliczonego.Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, polskie przepisy mogły utrzymać stosowane ograniczenia w odliczaniu VAT, które obowiązywały przed 1 maja 2004 r., jednak nie mogły wprowadzać szerszych restrykcji, niekorzystnych dla podatników. "Wzór Lisaka" nie był stosowany przed 1 maja 2004 r., zatem był sprzeczny z tą Dyrektywą w zakresie, w jakim rozszerzył zakres ograniczeń od nabywanych pojazdów oraz paliwa do napędu tych pojazdów.Polscy podatnicy, którym w wyniku zmian tych przepisów ograniczono prawo do odliczenia podatku VAT, są w dalszym ciągu uprawnieni w zakresie wynikającym ze stanu prawnego przed przystąpieniem Polski do UE.Stanowisko to, w ocenie Wnioskodawcy, potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 4 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 1852/06).Zdaniem sądu celem przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy jest zezwolenie państwom członkowskim do czasu stworzenia przez Radę wspólnotowego systemu wyłączeń prawa do odliczenia VAT, utrzymania w mocy wszelkich zasad prawa krajowego wyłączających prawo do odliczenia, które były rzeczywiście stosowane przez władze publiczne na dzień wejścia w życie VI Dyrektywy. Przepis ten zabrania państwu członkowskiemu wyłączenia, po wejściu w życie VI Dyrektywy, wydatków z zakresu prawa do odliczenia VAT, gdy w dniu wejścia w życie tej dyrektywy wydatki te dawały prawo do odliczenia VAT zgodnie z utrwaloną praktyką władz publicznych tego państwa członkowskiego.Spółka wnosi o potwierdzenie powyższego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wejście w życie z dniem 1 maja 2004 r. przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, powoduje konieczność respektowania od tego dnia wszystkich jej postanowień, chyba że w stosunku do danego zagadnienia zostały określone przepisy przejściowe. Z uwagi na brak przepisów przejściowych dotyczących nabytych przed dniem 1 maja 2004 r. samochodów osobowych i innych pojazdów nie spełniających wymogów zawartych w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy (zawarto tylko przepisy przejściowe dotyczące samochodów będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu), ograniczenie określone w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. odnosi się do samochodów, których nabycie w uprzednim stanie prawnym wiązało się z uprawnieniem do odliczenia podatku od paliwa do tych samochodów. Zatem od dnia 1 maja 2004 r. obowiązują nowe zasady w zakresie odliczania podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do samochodów nabytych zarówno przed, jak i po tej dacie.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów, osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5000 zł.

Z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT wynika, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy. Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) - zgodnie z wolą ustawodawcy - określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Jeśli więc samochody nabyte przez Wnioskodawcę przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie spełniały wymogów art. 86 ust. 3-5 ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego od paliwa wykorzystywanego do tych samochodów nie przysługiwało. Zmiany, które weszły w życie z dniem 22 sierpnia 2005 r., dotyczące nabycia samochodów, jak i paliw służących do napędu tych samochodów, zostały zawarte w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.Z przepisu tego wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6000 zł z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu. Jak wynika z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Jeżeli zatem przedmiotowe pojazdy o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony nie spełnią wymagań określonych w art. 86 ust. 4 - prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw do tego pojazdu nie przysługuje - przy czym bez znaczenia jest data nabycia pojazdu, bowiem od dnia 22 sierpnia 2005 r. obowiązują zupełnie nowe kryteria określające pojazdy samochodowe, do których zakup paliwa nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego związanego z tym zakupem. Zatem, jeżeli nie zostały spełnione przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa, wówczas Wnioskodawcy nie przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy należy zauważyć, iż zarówno stan prawny obowiązujący od dnia 1 maja 2004 r. jak i po dniu 22 sierpnia 2005 r. nie przewiduje żadnych wyjątków w stosowaniu przepisu art. 86 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy. Do ustawodawcy należy kształtowanie systemu podatkowego. Ustawodawca ma prawo określać jaki dokument służy ustaleniu, czy dany pojazd spełnia ustawowy warunek skorzystania z odliczenia w pełnej wysokości. Oznacza to, że o kwestii, czy dany samochód jest samochodem ciężarowym i podatnik ma prawo do skorzystania z odliczenia, decydują tylko i wyłącznie cytowane powyżej przepisy.

Prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu paliwa nie ma charakteru prawa nabytego, uzależnione jest bowiem wyłącznie od spełnienia określonych wymogów wynikających z przepisów w zakresie podatku VAT obowiązujących w okresie rozliczeniowym, w którym dokonano zakupu. W ostatnich latach uprawnienia w zakresie odliczeń podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz zakupu paliwa do nich wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług ulegały pozytywnym zmianom. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wprowadziła preferencje podatkowe w zakresie możliwości odliczania kwoty podatku naliczonego przy nabyciu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna ładowność była mniejsza niż obliczona wg wzoru (kwota podatku do odliczenia stanowiła 50% nie więcej niż 5000 zł). Przepisami ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw podwyższono kwotę podatku do odliczenia przy nabyciu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - odpowiednio z 50% na 60% oraz z 5000 zł na 6000 zł. Zmiany regulacji w powyższym zakresie polegały na rozszerzeniu i zliberalizowaniu preferencji podatkowych w tym zakresie i co do zasady nie wystąpiło "pogorszenie" warunków odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliw nabywanych do ich napędu.

Odnosząc się do kwestii naruszenia przepisu art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy z ustawą o VAT zauważa się, iż podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku. Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie wejścia w życie szóstej Dyrektywy. W przypadku Polski Szósta Dyrektywa Rady weszła w życie w dniu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. 1 maja 2004 r. Przepisy wdrażające Szóstą Dyrektywę Rady w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej zostały wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), która weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. w dniu 20 kwietnia 2004 r., z tym, że przepisy m.in. art. 86-89 stosowane są od dnia 1 maja 2004 r. Zatem przepisy w zakresie odliczania podatku od towarów i usług przy nabyciu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, a także paliw do ich napędu (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 11 marca 2004 r.) obowiązywały w dniu wejścia w życie przepisów Szóstej Dyrektywy Rady w Polsce.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy należy uznać, iż jeżeli Wnioskodawca nabywa obecnie, tj. po dniu 30 kwietnia 2004 r. paliwo do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT, bez względu na fakt, iż na dzień nabycia tych pojazdów, prawo to przysługiwało na podstawie ówcześnie obowiązujących przepisów w zakresie podatku VAT.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, iż wskazany we wniosku wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 1852/06, dotyczy konkretnej sprawy podatnika, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Zatem nie może mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.