IBPP2/443-218/13/ICz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-218/13/ICz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy jeżeli po upływie 5 lat licząc od roku, w którym opisane w stanie faktycznym środki trwałe zostały oddane do użytkowania dojdzie do zmiany przeznaczenia środków trwałych do działalności niedającej prawa do odliczenia VAT naliczonego Spółka zobowiązana będzie do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1 i 2 Ustawy VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy jeżeli po upływie 5 lat licząc od roku, w którym opisane w stanie faktycznym środki trwałe zostały oddane do użytkowania dojdzie do zmiany przeznaczenia środków trwałych do działalności niedającej prawa do odliczenia VAT naliczonego Spółka zobowiązana będzie do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1 i 2 Ustawy VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza powołać w przyszłości spółkę prawa handlowego ("Spółka"). Spółka będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca planuje, aby Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz osób fizycznych, niebędących przedsiębiorcami (dalej jako: "Konsumenci"), usług leasingu (tzw. leasing konsumencki). Spółka będzie w szczególności świadczyła usługi leasingu nakładów inwestycyjnych poczynionych na nieruchomościach należących do Konsumentów. Zgodnie z założeniami, Konsument będzie udostępniał na rzecz Spółki należącą do niego nieruchomość na podstawie umowy najmu, dzierżawy albo innej umowy nienazwanej o podobnym charakterze. Następnie Spółka będzie ponosiła na przedmiotowej nieruchomości nakłady inwestycyjne związane w szczególności z pracami modernizacyjnymi i rekonstrukcyjnymi nieruchomości. Spółka będzie w tym zakresie występowała w roli zbliżonej do roli głównego wykonawcy. Spółka będzie w szczególności we własnym imieniu i na własny rachunek zawierała umowy i nabywała towary oraz usługi niezbędne do przeprowadzenia modernizacyjnych i rekonstrukcyjnych prac od podwykonawców. Spółka będzie systematycznie odliczać podatek VAT wykazany na fakturach dokumentujących nabyte towary i usługi niezbędne do przeprowadzenia prac na nieruchomości.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż poczynione przez Spółkę nakłady na nieruchomości należącej do Konsumenta będą stanowić dla niego inwestycje w obcym środku trwałym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Po zakończeniu prac, Spółka zawrze z Konsumentem umowę leasingu konsumenckiego na podstawie, której Spółka będzie oddawała na rzecz Konsumenta w leasing środki trwałe tj. nakłady (inwestycje w obcym środku trwałym). Wartość początkowa środków trwałych będzie przekraczać kwotę 15.000 zł. Umowa leasingu będzie zawierana na czas oznaczony, a suma opłat ustalonych w umowie, pomniejszona o należny podatek VAT, będzie odpowiadać, co najmniej wartości początkowej środków trwałych będących przedmiotem leasingu. Opisana wyżej umowa będzie stanowić, zatem umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż środki trwałe będące przedmiotem umowy leasingu będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej tj. działalności leasingowej. Niewykluczone jest jednak, iż po upływie okresu umowy leasingu lub jeszcze w jej trakcie dojdzie do zdarzenia skutkującego zmianą przeznaczenia przedmiotowych środków trwałych na skutek, której środki trwałe będą wykorzystywane do działalności niedającej prawa do odliczenia VAT naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeżeli po upływie 5 lat licząc od roku, w którym opisane w stanie faktycznym środki trwałe zostały oddane do użytkowania dojdzie do zmiany przeznaczenia środków trwałych do działalności niedającej prawa do odliczenia VAT naliczonego Spółka zobowiązana będzie do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1 i 2 Ustawy VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w stosunku do środków trwałych stanowiących inwestycję w obcym środku trwałym okres korekty wynosi 5 lat licząc od roku, w którym opisane w stanie faktycznym środki trwałe zostały oddane do użytkowania a zatem jeżeli zmiana przeznaczenia nastąpi po upływie tego okresu obowiązek korekty nie wystąpi.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponieważ Spółka będzie dokonywała nabycia towarów i usług na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością leasingową (działalnością opodatkowaną), będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie tych usług i towarów.

Jednocześnie, w Ustawie VAT przewidziane zostały konsekwencje podatkowe, jakie wynikają dla podatnika ze zmiany wykorzystania składników majątkowych z czynności opodatkowanych na czynności zwolnione z opodatkowania lub będące poza zakresem Ustawy VAT. W taki przypadku podatnik jest zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT, zgodnie z zasadami opisanymi w art. 91 ust. 1 Ustawy VAT. Ustawodawca określił w tym względzie dwa różne okresy korekty występujące odpowiednio dla nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego (jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy) oraz dla pozostałych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 91 ust. 2 Ustawy VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 PLN korekty, o której mowa w art. 90 ust. 1 Ustawy VAT, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, licząc od roku, w którym zostały one oddane do użytkowania. W przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów (jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy) okres korekty wynosi odpowiednio 10 lat. Roczna korekta w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów wynosi jedną dziesiątą podatku, a w przypadku pozostałych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych - jedną piątą kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

Biorąc pod uwagę, powyższe przepisy oraz fakt, iż nakłady będące przedmiotem leasingu (będą stanowić dla Spółki środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ewentualny okres korekty wyniesie 5 lat, licząc od daty oddania środka trwałego do użytkowania (zawarcia umowy leasingu). W opinii Wnioskodawcy, w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym, nie sposób twierdzić, iż korekta podatku VAT powinna być dokonana w innym okresie. W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przewidziane dla nieruchomości przepisy dotyczące 10-letnigo okresu korekty.

Należy zauważyć, że przepisy art. 91 ust. 2 Ustawy VAT odsyłają do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym inwestycje w obcym środku trwałym stanowią u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały podlegający amortyzacji według zasad określonych dla takich środków trwałych a nie według zasad odnoszących się do nieruchomości.

Należy zaznaczyć, iż na gruncie ustaw o podatku dochodowym ustawodawca sam wyróżnia przy tym kategorię inwestycji w obcych budynkach lub budowlach oraz innych inwestycji w obcych środkach trwałych (art. 16j ust. 4 Ustawy CIT oraz art. 22j ust. 4 Ustawy PIT). Nie ulega, zatem wątpliwości, iż ustawodawca nie utożsamia inwestycji w obcych środkach trwałych z nieruchomościami, które stanowią odrębną kategorię środków trwałych.

Wnioskodawca pragnie jednocześnie zaznaczyć, iż nieruchomości, na których Spółka ponosić będzie nakłady, nie będą stanowić jej własności ani współwłasności. Nieruchomości te przez cały okres trwania umowy pozostawać będą własnością Konsumentów. W związku z powyższym, nieruchomości te nie będą stanowić dla Spółki środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, która to ustawa wprowadza kryterium posiadania prawa własności względem nieruchomości, jako jeden z warunków uznania nieruchomości za środek trwały podatnika.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, również przepisy ustawy VAT nie dają podstawy do zastosowania względem inwestycji w obcym środku trwałym 10-letniego okresu korekty. W art. 2 pkt 14a Ustawy VAT zdefiniowano pojęcie wytworzenia nieruchomości. Zgodnie z tym przepisem za wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, albo ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem zgodnie z cytowanym przepisem za wytworzenie nieruchomości uznaje się również ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w myśl których ulepszenia można dokonać jedynie we własnym środku trwałym.

W związku powyższym, ponieważ inwestycje w obcym środku trwałym, polegające na rekonstrukcji oraz modernizacji nieruchomości stanowić będą dla Spółki odrębny od nieruchomości środek trwały, ewentualna korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonana w 5-letnim okresie (a nie w okresie 10-letnim przewidzianym dla nieruchomości).

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż analogiczne stanowisko w tym względzie zostało wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 19 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/Łd 1372/08), którego słuszność została następnie potwierdza przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 sierpnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1067/09).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają także interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego, m.in.: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 19 lutego 2010 r., (nr IBPP3/443-925/09/AB) oraz w interpretacjach indywidualnych: z dnia 20 września 2011 r., (nr IBPP3/443-722/11/KO) i z dnia 19 lutego 2010 r., (nr IBPP3/443-925/09/AB), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 5 września 2011 r., (nr ITPPI/443-780/11/MS).

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym oraz powyższym uzasadnieniem, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko i rozumienie treści przepisów podatkowych jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1.

z tytułu nabycia towarów i usług,

2.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

3.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z treścią art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ustęp 3 tegoż artykułu stanowi, iż korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Z treści art. 91 ust. 4 ustawy wynika, że w przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Na mocy ust. 5 powyższego artykułu, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku, gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1.

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2.

zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto w świetle art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7 - w oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy - dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy (art. 91 ust. 7c).

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i ust. 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok.

Należy przy tym zauważyć, iż przepisy podatku od towarów i usług uzależniają sposób dokonania korekty od wartości dokonanych ulepszeń. I tak, na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy ulepszenia stanowiące środek trwały podlegający amortyzacji przekraczające 15.000 zł korygować należy po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Natomiast inwestycji, których wartość nie przekracza 15.000 zł korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła zmiana przeznaczenia. Jednakże korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy. Zatem, korekty podatku naliczonego nie dokonuje się w przypadku zmiany prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego mającej miejsce po upływie 12 miesięcy od wydania do użytkowania inwestycji w postaci ulepszenia nieprzekraczającego 15.000 zł.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawca zamierza powołać w przyszłości spółkę prawa handlowego. Wnioskodawca planuje, aby Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz osób fizycznych, niebędących przedsiębiorcami, usług leasingu. Spółka będzie w szczególności świadczyła usługi leasingu nakładów inwestycyjnych poczynionych na nieruchomościach należących do Konsumentów. Zgodnie z założeniami, Konsument będzie udostępniał na rzecz Spółki należącą do niego nieruchomość na podstawie umowy najmu, dzierżawy albo innej umowy nienazwanej o podobnym charakterze. Następnie Spółka będzie ponosiła na przedmiotowej nieruchomości nakłady inwestycyjne związane w szczególności z pracami modernizacyjnymi i rekonstrukcyjnymi nieruchomości. Spółka będzie w tym zakresie występowała w roli zbliżonej do roli głównego wykonawcy. Spółka będzie w szczególności we własnym imieniu i na własny rachunek zawierała umowy i nabywała towary oraz usługi niezbędne do przeprowadzenia modernizacyjnych i rekonstrukcyjnych prac od podwykonawców. Spółka będzie systematycznie odliczać podatek VAT wykazany na fakturach dokumentujących nabyte towary i usługi niezbędne do przeprowadzenia prac na nieruchomości.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż poczynione przez Spółkę nakłady na nieruchomości należącej do Konsumenta będą stanowić dla niego inwestycje w obcym środku trwałym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż środki trwałe będące przedmiotem umowy leasingu będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej tj. działalności leasingowej. Niewykluczone jest jednak, iż po upływie okresu umowy leasingu lub jeszcze w jej trakcie dojdzie do zdarzenia skutkującego zmianą przeznaczenia przedmiotowych środków trwałych na skutek, której środki trwałe będą wykorzystywane do działalności niedającej prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług odsyła do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z treści art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) wynika, że amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia inwestycji w obcym środku trwałym. Posiłkując się, zatem zapisem art. 16g ust. 3-5 w związku z ust. 7 tego przepisu, określającym pojęcie ceny nabycia i kosztu wytworzenia dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych, przy uwzględnieniu faktu, że inwestycją w obcym środku trwałym nie są budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, stanowiące odrębną grupę środków trwałych, należy uznać, że inwestycją w obcym środku trwałym są działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji.

Natomiast suma zaewidencjonowanych wydatków takich inwestycji pod datą ich zakończenia i przyjęcia do używania stanowić będzie wartość początkową środka trwałego, jakim jest w tym przypadku inwestycja w obcym środku trwałym, która będzie podlegała amortyzacji.

Z przepisu art. 16j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że w przypadku inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. O tym, że stanowią one u inwestora odrębny od nieruchomości środek trwały i podlegają amortyzacji wg zasad określonych dla takich środków trwałych, świadczy autonomiczne wskazanie okresu amortyzacji bez odniesienia bezpośredniego do przepisów o nieruchomościach - w odróżnieniu od konstrukcji pkt 2 tego przepisu.

W myśl bowiem art. 16j ust. 4 pkt 2 cyt. ustawy - w przypadku inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1, okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 tego przepisu (tekst jedn.: wg odmiennych zasad, niż w przypadku inwestycji w obcych budynkach lub budowlach).

Z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że inwestycje w obcych środkach trwałych są traktowane odrębnie od środków trwałych, w których są dokonywane te inwestycje. W konsekwencji nie można uznać, że środek trwały powstały wskutek inwestycji w obcym środku trwałym będącym np.: nieruchomością również stanowi nieruchomość.

Zatem, w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nakłady inwestycyjne na nieruchomościach należących do Konsumentów o wartości przekraczającej 15.000 zł, ujęte w ewidencji środków trwałych Spółki jako inwestycja w obcym środku trwałym, należy traktować jak wydatki na zakup odrębnego środka trwałego.

W przedstawionej sytuacji, jak wskazał Wnioskodawca środki trwałe będące przedmiotem umowy leasingu będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej tj. działalności leasingowej, niewykluczone jest jednak, iż po upływie okresu umowy leasingu lub jeszcze w jej trakcie dojdzie do zdarzenia skutkującego zmianą przeznaczenia przedmiotowych środków trwałych na skutek, której środki trwałe będą wykorzystywane do działalności niedającej prawa do odliczenia VAT naliczonego, wobec powyższego w takiej sytuacji, Wnioskodawca traci prawo do odliczenia podatku naliczonego od części inwestycji i na podstawie przepisów art. 91 ust. 2, 3, 7 oraz 7a, zobowiązany jest do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w tej części.

W związku z tym, że inwestycja w obcym środku trwałym (nieruchomość należąca do Konsumenta), polegająca modernizacji i rekonstrukcji nieruchomości, stanowi odrębny od nieruchomości środek trwały, korekta podatku naliczonego odnoszącego się do takiego środka trwałego powinna być dokonywana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy w ciągu 5-cio letniego okresu (a nie w ciągu 10 lat przewidzianych dla nieruchomości). Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w okresie 5 lat licząc od roku, w którym ww. środek trwały został oddany do użytkowania (tekst jedn.: po zakończeniu każdego roku 1/5 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją).

Biorąc pod uwagę przedstawiony wyżej stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż korekta odliczonego podatku naliczonego odnoszącego się do inwestycji w obcym środku trwałym (nakłady na modernizację i rekonstrukcję nieruchomości) powinna być dokonana w 5-letnim okresie, na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem po upływie tego okresu obowiązek korekty nie wystąpi.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl