IBPP2/443-214/13/RSz

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2013 r. (data wpływu 7 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2013 r. (data wpływu 4 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie ustalenia, czy do sprzedaży używanej biżuterii oraz monet i sztabek złotych i srebrnych Wnioskodawczyni może stosować szczególną procedurę opodatkowania na zasadach marży, przewidzianą w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług,

* prawidłowe - w zakresie sposobu ewidencjonowania w rejestrach oraz w kasie rejestrującej sprzedaży biżuterii używanej oraz monet i sztabek złotych opodatkowanej na zasadzie VAT marża,

* prawidłowe - w zakresie sposobu wykazywania w deklaracji VAT-7 sprzedaży opodatkowanej na zasadzie VAT marża.

W dniu 7 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 3 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie:

* ustalenia, czy do sprzedaży używanej biżuterii oraz monet i sztabek złotych i srebrnych Wnioskodawczyni może stosować szczególną procedurę opodatkowania na zasadach marży, przewidzianą w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług,

* sposobu ewidencjonowania w rejestrach oraz w kasie rejestrującej sprzedaży biżuterii używanej oraz monet i sztabek złotych opodatkowanej na zasadzie VAT marża,

* sposobu wykazywania w deklaracji VAT-7 sprzedaży opodatkowanej na zasadzie VAT marża.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zakupu i sprzedaży biżuterii z metali szlachetnych (złota i srebra) nowej i używanej, skupu sprzedaży złomu złota i srebra, skupu i sprzedaży monet i sztabek złotych i srebrnych oraz sprzedaży biżuterii sztucznej i upominków, a także usług w zakresie naprawy biżuterii.

Biżuteria nowa nabywana jest od dostawców na podstawie faktur z 23% stawką VAT, natomiast biżuteria używana, monety i sztabki złote nabywane są od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawczyni planuje również poszerzyć grono dostawców o podmioty prowadzące działalność gospodarczą, które będą dokumentować sprzedaż wyżej wymienionych towarów na podstawie faktur dokumentujących dostawę towarów opodatkowanych w systemie "VAT marża". Prowadzona sprzedaż towarów ewidencjonowana jest w całości za pomocą kasy fiskalnej, a na żądanie klientów oraz w przypadku sprzedaży dla podmiotów gospodarczych będą wystawiane faktury.

Ewidencja sprzedaży, której zakup dokonywany był na podstawie faktury nie sprawia trudności, natomiast Wnioskodawczyni ma wątpliwości (z powodu braku jednomyślnej interpretacji) odnośnie ewidencji sprzedaży biżuterii używanej, monet i sztabek złotych i srebrnych zakupionych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz nabytych na podstawie tzw. faktur VAT "Marża".

Sprzedaż biżuterii używanej dokonywana jest głównie na rzecz osób fizycznych, jednak Wnioskodawczyni nie jest w stanie stwierdzić, czy kupujący nie prowadzą działalności gospodarczej, jeżeli nie zażądają wystawienia faktury sprzedaży na firmę.

Sprzedaż nowej biżuterii będzie ewidencjonowana na kasie fiskalnej ze stawką 23%, natomiast sprzedaż używanej biżuterii oraz monet i sztabek złotych i srebrnych będzie ewidencjonowana w kasie fiskalnej w pozycji tzw. "techniczne zero" z racji opodatkowania tej sprzedaży na zasadach określonych w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług.

W piśmie z dnia 3 czerwca 2013 r. w uzupełnieniu do opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wyjaśniono:

Sprzedawana biżuteria używana sklasyfikowana jest zgodnie z PKWiU z 2008 r. pod symbolem 32.12.13 - "biżuteria i jej części oraz pozostałe wyroby jubilerskie i ich części, ze złota i srebra lub platerowane metalem szlachetnym" oraz pod symbolem 32.12.14 - "pozostałe wyroby wykonane z metali szlachetnych; wyroby z pereł naturalnych lub hodowlanych, kamieni szlachetnych lub półszlachetnych".

Sprzedawana biżuteria używana ze złota i srebra stanowi towar używany zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast, monety, sztabki złota i srebra są przedmiotami kolekcjonerskimi określonymi w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Monety, sztabki złota i srebra mogą być również przedmiotami kolekcjonerskimi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT

Monety te i sztabki nie są zwykle używane jako środek płatniczy.

Towary używane i przedmioty kolekcjonerskie nie są złotem i platyną, o której mowa w art. 120 pkt 4 ustawy o VAT.

Towary używane oraz monety i sztabki nabywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu odsprzedaży od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawczyni (uzupełnione pismem uzupełniającym z dnia 3 czerwca 2013 r.):

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, jest ona uprawniona do stosowania zasad opodatkowania marży, zgodnie z procedurą określoną w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno do sprzedaży biżuterii używanej jak i do sprzedaży monet i sztabek złotych i srebrnych.

Na podstawie art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b Ustawy o podatku od towarów i usług "Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości (...) numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7". Z kolei, za przedmioty kolekcjonerskie uznawane są, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT m.in. monety będące "przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną".

Spełnienie choćby jednego z dwóch warunków przewidzianych w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT wystarcza do uznania danej monety za przedmiot kolekcjonerski w rozumieniu tej ustawy oraz umożliwia opodatkowanie jej sprzedaży na zasadach VAT marża, po spełnieniu dalszych warunków, w tym dotyczących osoby od której nabywane są te monety.

Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 10 pkt 1 Ustawy o VAT: "Przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej".

Z regulacji zawartej w art. 120 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku. Jeżeli jednak rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą Naczelnika Urzędu Skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym (art. 120 ust. 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).

Nabycie towarów umożliwiające opodatkowanie sprzedaży na zasadach VAT marża, tj. nabycie od:

Z powyższego uregulowania wynika zatem, że podstawowym warunkiem opodatkowania dostawy przedmiotów kolekcjonerskich według systemu "VAT-marża" jest uprzednie ich nabycie od podmiotu spełniającego odpowiednio wyżej wymienione kryteria.

Biorąc pod uwagę fakt, iż monety te nie są zwykle (najczęściej, przeważnie) używane jako środek płatniczy stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni ma prawo do dokonywania rozliczenia podatku od towarów i usług przy zastosowaniu procedury szczególnej przewidzianej w art. 120 ust. 4 ww. ustawy.

Z opodatkowania w systemie marży nie może korzystać sprzedaż:

* srebra (łącznie z pokrywanym złotem lub platyną), w stanie surowym lub w postaci proszku - PKWiU 27.41.10-30,

* srebra (łącznie z pokrywanym złotem lub platyną), w postaci półproduktu - PKWiU 27.41.10-50,

* złota (łącznie z pokrywanym platyną), w stanie surowym lub w postaci proszku - PKWiU 27.41.20-30,

* złota (łącznie z pokrywanym platyną), w postaci półproduktu - PKWiU 27.41.20-50,

* złota przeznaczonego do produkcji monet - PKWiU 27.41.20-70.00,

* platyny w stanie surowym lub w postaci proszku - PKWiU 27.41.30-30,

* platyny w postaci półproduktu - PKWiU 27.41.30-50,

* odpadów i złomu złota, stopów złota i metali platerowanych złotem - PKWiU 27.41.61-00,

* odpadów i złomu platyny lub innych metali szlachetnych - PKWiU 27.41.62-00,

* diamentów nieprzemysłowych, nieoprawionych ani nieobsadzonych PKWiU 36.22.11-30.00,

* kamieni szlachetnych (z wyjątkiem diamentów) obrobionych inaczej niż tylko przepiłowane, przecięte lub zgrubnie obrobione - PKWiU 36.22.11-50.00,

* diamentów przemysłowych, nie oprawionych ani nie obsadzonych PKWiU 36.22.12-30.00.

Z analizy powyższych przepisów wynika, iż opodatkowanie marży nie może mieć zastosowania w przypadku niektórych towarów, takich jak: metale szlachetne lub kamienie szlachetne oznaczone symbolami CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112, PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0, co oznacza, że powyższa procedura nie będzie miała zastosowania jedynie do dokonywanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży złomu złota i srebra, a nie do dostawy wyrobów w postaci biżuterii, czy też monet i sztabek złotych lub srebrnych.

W piśmie z dnia 3 czerwca 2013 r. w uzupełnieniu stanowiska Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż, jej zdaniem, opodatkowanie marży nie może mieć zastosowania w przypadku niektórych towarów, takich jak: metale szlachetne lub kamienie szlachetne oznaczone symbolami CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112, PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0, co oznacza, że powyższa procedura nie będzie miała zastosowania jedynie do dokonywanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży złomu złota oraz złomu srebra w stanie czystym, to jest próby 999, natomiast sprzedaż złomu złota niższych prób (np. złom złota próby 585, 333, czy srebra próby 925) będzie mogła korzystać z procedury marży.

Ad. 2

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z regulacji zawartej w art. 111 ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w przypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi m.in. marża, reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. I338 z późn. zm.).

Zgodnie z § 7 ust. 7 ww. rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze, albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z zapisu § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c cyt. wyżej rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania wynika, iż kasy, z zastrzeżeniem ust. 2-5, muszą zapisywać w pamięci fiskalnej kasy m.in. oznaczenia literowe od "A" do "G" służące użytkownikowi kasy do przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług, przy czym:

* literze "A" jest przyporządkowana stawka podstawowa podatku,

* literom od "B" do "G" odpowiadają pozostałe stawki podatku wprowadzane na poszczególne towary i usługi oraz zwolnienie od podatku.

W związku z tym, że kasy rejestrujące nie mają możliwości odrębnego zidentyfikowania sprzedaży towarów opodatkowanych tylko od marży (dla których nie wyodrębnia się kwoty VAT), należy wykorzystać aktualne możliwości kas. Jak wskazano wyżej w stawkach oznaczonych literowo występują stałe pozycje mianowicie literze "A" jest przyporządkowana podstawowa stawka podatku, zaś literom od "B" do "G" odpowiadają pozostałe stawki podatku wprowadzane na poszczególne towary i usługi oraz zwolnienie od podatku.

Dla sprzedaży opodatkowanej od marży można przyporządkować kolejną wolną literę przypisując jej stawkę "0%" (nie jest to stawka podatku VAT, lecz tzw. zero techniczne). Serwisant programując kasę powinien odnotować w książce serwisowej, że litera ta jest przyporządkowana do sprzedaży opodatkowanej zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT. Za pomocą kasy ewidencjonowana jest więc wartość brutto sprzedaży.

W kasie zostanie więc zewidencjonowana wartość sprzedaży brutto (tekst jedn.: łącznie z opodatkowaną marżą) i nie zostanie wykazany należny podatek VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku dostawy towarów używanych, nabytych od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlega wyłącznie marża ustalona w sposób wskazany w art. 120 ust. 4 ustawy, natomiast zaewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej podlega cała kwota należna z tytułu sprzedaży towaru, stanowiąca kwotę nabycia towaru powiększoną o kwotę marży, w jednej pozycji.

Zatem, w przypadku stosowania procedury opodatkowania marży, dostawca zobowiązany jest za pomocą kas rejestrujących ewidencjonować całą kwotę, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić.

Reasumując, w związku ze sprzedażą biżuterii osobom fizycznym, opodatkowaną na zasadzie marży, Wnioskodawczyni powinna wystawić paragon fiskalny obejmujący wartość sprzedaży brutto w jednej pozycji (tekst jedn.: łącznie z opodatkowaną marżą) bez wykazania odrębnie należnego podatku VAT - zgodnie z § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania.

Natomiast w przypadku zażądania przez osoby fizyczne faktury Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT MARŻA, w której wskazana cena określa wartość towaru wraz z marżą podatnika (zawierającą podatek), przy czym z ceny tej nie wyodrębnia się ceny netto oraz wysokości podatku.

Przechodząc do kolejnej kwestii prawidłowości ewidencji sprzedaży biżuterii używanej osobom fizycznym, opodatkowanej na zasadzie VAT marża w deklaracji VAT-7 zauważyć należy co następuje:

Obowiązek prowadzenia ewidencji to jeden z podstawowych wymogów, jakie ustawodawca nałożył na podatników VAT, a dane, jakie powinny zawierać ewidencje prowadzone przez podatników, mają przede wszystkim umożliwić prawidłowe sporządzenie przez nich deklaracji dla podatku od towarów i usług. Podatnik winien prowadzić przede wszystkim ewidencję sprzedaży i ewidencję zakupów, a ponieważ ustawodawca nie określił wymogów, co do formy prowadzenia ewidencji, podatnik sam powinien zaplanować taki sposób jej prowadzenia, który ułatwi terminowe sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonych przez niego ewidencji. Całość ewidencji powinna być dostosowana do potrzeb podatnika.

Zgodnie z treścią art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 119, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W myśl art. 120 ust. 15 ustawy, jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4 i 5, stosuje również ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania; w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w tych przepisach.

Powyższa analiza wskazuje, że dane z paragonów fiskalnych oraz z faktur VAT marża, które dokumentują sprzedaż towarów, korzystającą ze szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, nie pozwalają na ustalenie faktycznych wartości marż (kwoty te z tych dokumentów nie wynikają).

Dlatego też w celu prawidłowego rozliczenia podatku należnego należy prowadzić ewidencję, która musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, która jest podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem, taki podatnik powinien w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, ujmować kwotę nabycia towaru, kwotę zapłaconą przez nabywcę towaru, marżę bez kwoty podatku oraz podatek należny. Z powyższego wynika, że podstawą do poprawnego rozliczenia podatku należnego jest prawidłowo prowadzona ewidencja zakupu i sprzedaży, i to z niej wynikać ma podstawa opodatkowania i wysokość podatku.

Jeżeli jednak rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą Naczelnika Urzędu Skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym (art. 120 ust. 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług). Sposób obliczenia marży w danym okresie rozliczeniowym oraz zasięg czasowy stosowania tej metody precyzują postanowienia kolejnych ustępów art. 120 ww. ustawy, tj. ust. 6-9.

Zgodnie z ust. 6 przez łączną wartość dostaw rozumie się sumę kwot które mają zapłacić poszczególni nabywcy przedmiotów kolekcjonerskich a przez łączną wartość nabyć rozumie się sumę poszczególnych kwot nabycia.

Natomiast zgodnie z ust. 7, jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 5, łączna wartość nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich jest w okresie rozliczeniowym wyższa od łącznej wartości dostaw takich przedmiotów, różnica ta podwyższa łączną wartość nabyć przedmiotów kolekcjonerskich w następnym okresie rozliczeniowym. Powyższe oznacza, że po uzyskaniu zgody Naczelnika Urzędu Skarbowego Wnioskodawczyni może obliczać podstawę opodatkowania marżą jako różnicę pomiędzy zewidencjonowaną w danym miesiącu na kasie fiskalnej sprzedażą ze stawką techniczne zero a sumą dokonanych w danym miesiącu zakupów towarów używanych i przedmiotów kolekcjonerskich.

Ad. 3

Jeśli chodzi o wykazanie dostaw biżuterii używanej i monet złotych opodatkowanych na zasadzie VAT marża w deklaracji VAT-7 - należy stwierdzić, że deklaracja nie zawiera odrębnych rubryk do deklarowania sprzedaży w systemie marży, w związku z czym w rubrykach dotyczących sprzedaży krajowej opodatkowanej wg właściwej stawki należy wpisać jedynie pomniejszoną o kwotę podatku marżę jako podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego. Natomiast część ceny sprzedaży stanowiącą równowartość kwoty nabycia nie ujmuje się w deklaracji VAT 7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie ustalenia, czy do sprzedaży używanej biżuterii oraz monet i sztabek złotych i srebrnych Wnioskodawczyni może stosować szczególną procedurę opodatkowania na zasadach marży, przewidzianą w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług,

* prawidłowe - w zakresie sposobu ewidencjonowania w rejestrach oraz w kasie rejestrującej sprzedaży biżuterii używanej oraz monet i sztabek złotych opodatkowanej na zasadzie VAT marża,

* prawidłowe - w zakresie sposobu wykazywania w deklaracji VAT-7 sprzedaży opodatkowanej na zasadzie VAT marża.

Ad. 1

Rozdział 4 Działu XII ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, przewiduje szczególne procedury w zakresie dostawy m.in. towarów używanych, przedmiotów kolekcjonerskich.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału, przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Według art. 43 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną;

Definicja towarów używanych, dla potrzeb szczególnej procedury, została zawarta w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Na mocy art. 120 ust. 4 cyt. ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania i stanowi wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 120 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Artykuł 120 ust. 6 ustawy stanowi, iż przez łączną wartość dostaw rozumie się sumę kwot, które mają zapłacić poszczególni nabywcy przedmiotów kolekcjonerskich, a przez łączną wartość nabyć rozumie się sumę poszczególnych kwot nabycia.

Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 5, łączna wartość nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich jest w okresie rozliczeniowym wyższa od łącznej wartości dostaw takich przedmiotów, różnica ta podwyższa łączną wartość nabyć przedmiotów kolekcjonerskich w następnym okresie rozliczeniowym - art. 120 ust. 7 ustawy.

Na podstawie art. 120 ust. 8 ustawy, jeżeli podatnik oblicza marżę zgodnie z ust. 5, obowiązany jest on do stosowania takiego sposobu obliczania marży od określonych przedmiotów kolekcjonerskich do końca okresu, o którym mowa w ust. 13.

Zgodnie z art. 120 ust. 9 ustawy, jeżeli różnica, o której mowa w ust. 7, utrzymuje się przez okres 12 miesięcy, to podatnik traci prawo do obliczania marży zgodnie z ust. 5. Podatnik może ubiegać się ponownie o skorzystanie z obliczania marży zgodnie z ust. 5 po upływie roku od utraty tego prawa, licząc do końca miesiąca, w którym utracił prawo do rozliczania tą metodą.

Stosownie do art. 120 ust. 10 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Z powyższego uregulowania wynika zatem, że podstawowym warunkiem opodatkowania dostawy towarów używanych, przedmiotów kolekcjonerskich według "systemu VAT marża", jest uprzednie ich nabycie od podmiotu spełniającego odpowiednio wyżej wymienione kryteria.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zakupu i sprzedaży biżuterii z metali szlachetnych (złota i srebra) nowej i używanej, skupu sprzedaży złomu złota i srebra, skupu i sprzedaży monet i sztabek złotych i srebrnych oraz sprzedaży biżuterii sztucznej i upominków, a także usług w zakresie naprawy biżuterii. Obecnie Wnioskodawczyni planuje również poszerzyć grono dostawców o podmioty prowadzące działalność gospodarczą, które będą dokumentować sprzedaż wyżej wymienionych towarów na podstawie faktur dokumentujących dostawę towarów opodatkowanych w systemie "VAT marża". Sprzedawana biżuteria używana sklasyfikowana jest zgodnie z PKWiU z 2008 r. pod symbolem 32.12.13 - "biżuteria i jej części oraz pozostałe wyroby jubilerskie i ich części, ze złota i srebra lub platerowane metalem szlachetnym" oraz pod symbolem 32.12.14 - "pozostałe wyroby wykonane z metali szlachetnych; wyroby z pereł naturalnych lub hodowlanych, kamieni szlachetnych lub półszlachetnych".

Sprzedawana biżuteria używana stanowi towar używany zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast, monety, sztabki złota i srebra są przedmiotami kolekcjonerskimi określonymi w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Monety, sztabki złota i srebra mogą być również przedmiotami kolekcjonerskimi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT

Monety te i sztabki nie są zwykle używane jako środek płatniczy.

Towary używane oraz monety i sztabki nabywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu odsprzedaży od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni wniosła o rozstrzygnięcie kwestii, czy do sprzedaży używanej biżuterii oraz monet i sztabek złotych i srebrnych, będących przedmiotami kolekcjonerskimi, może stosować szczególną procedurę opodatkowania na zasadach marży, przewidzianą w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży biżuterii używanej jak i sprzedaży monet i sztabek złotych i srebrnych, nabytych uprzednio przez Wnioskodawczynię od podmiotów, określonych w art. 120 ust. 10 ustawy, Wnioskodawczyni ma prawo stosować opodatkowanie marży na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, iż towary te (biżuteria używana, monety i sztabki złota i srebra) spełniają definicję towarów używanych (art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT) i przedmiotów kolekcjonerskich (art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT).

Wyjaśnić należy, iż klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.). Należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni, iż jest ona uprawniona do stosowania zasad opodatkowania marży, zgodnie z procedurą określoną w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zarówno do sprzedaży biżuterii używanej jak i do sprzedaży monet i sztabek złotych i srebrnych, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Należy zauważyć, iż w art. 120 ustawy o VAT została przewidziana szczególna procedura w zakresie opodatkowania dostawy towarów używanych, stanowiąca odstępstwo od zasad ogólnych opodatkowania podatkiem VAT. Istotą tej procedury jest opodatkowanie nie całej kwoty należnej z tytułu sprzedaży towaru, lecz marży rozumianej jako różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 16 ustawy, podatnik, o którym mowa w ust. 4 i 5, nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów, w przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku dostawy towarów używanych, nabytych od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlega wyłącznie marża (prowizja ustalona w sposób wskazany w art. 120 ust. 4) natomiast zaewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej podlega cała kwota należna z tytułu sprzedaży towaru, stanowiąca kwotę nabycia towaru powiększoną o kwotę marży, w jednej pozycji.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), podatnicy, prowadząc ewidencję stosują oznaczenia literowe od "A" do "G" do przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług, przy czym:

Stosownie do § 6 ust. 1 pkt 6 ww. powołanego rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję przyporządkowują dowolną wolną literę, z wyjątkiem litery "A", wartości 0% (tzw. zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy; przyporządkowanie odpowiedniej litery dla tego rodzaju sprzedaży odnotowuje serwisant w książce kasy.

W związku z tym, że kasy rejestrujące nie mają możliwości odrębnego zidentyfikowania sprzedaży towarów opodatkowanych tylko od marży (dla których nie wyodrębnia się kwoty VAT), należy wykorzystać aktualne możliwości kas.

Jak wskazano wyżej w stawkach oznaczonych literowo występują stałe pozycje, mianowicie literze "A" jest przyporządkowana podstawowa stawka podatku, zaś literom od "B" do "G" odpowiadają pozostałe stawki podatku wprowadzane na poszczególne towary i usługi oraz zwolnienie od podatku.

Tak więc, dla sprzedaży opodatkowanej na zasadzie marży można przyporządkować kolejną wolną literę przypisując jej stawkę "0%" (nie jest to stawka podatku VAT, lecz tzw. "zero techniczne"). Za pomocą kasy ewidencjonowana jest więc wartość brutto sprzedaży.

Należy przy tym podkreślić, iż zaprogramowanie kasy rejestrującej w sposób, zgodnie z którym wolnej literze "G" zostanie przyporządkowana wyłącznie sprzedaż opodatkowana zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, przy założeniu, że Wnioskodawczyni stosuje prawidłowe przyporządkowanie (do oznaczeń literowych) stawek dla pozostałych czynności świadczonych w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, powinno znaleźć odzwierciedlenie w stosownej adnotacji dokonanej w książce serwisowej kasy.

Z treści wniosku wynika, iż prowadzona przez Wnioskodawczynię sprzedaż towarów ewidencjonowana jest w całości za pomocą kasy fiskalnej, a na żądanie klientów oraz w przypadku sprzedaży dla podmiotów gospodarczych będą wystawiane faktury.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż w zaistniałej sytuacji, sprzedaż używanej biżuterii oraz monet i sztabek złotych i srebrnych należy ewidencjonować w kasie fiskalnej w pozycji tzw. "techniczne zero" z racji opodatkowania tej sprzedaży na zasadach określonych w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołany powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż w związku ze sprzedażą osobom fizycznym biżuterii używanej oraz monet i sztabek złota i srebra opodatkowanej na zasadzie VAT marża. Wnioskodawczyni winna wystawić paragon fiskalny obejmujący wartość sprzedaży brutto w jednej pozycji (tekst jedn.: łącznie z opodatkowaną marżą) bez wykazania odrębnie należnego podatku VAT - zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 6 ww. powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Jednocześnie w przypadku stosowania procedury opodatkowania marży, w celu prawidłowej ewidencji sprzedaży na kasie fiskalnej Wnioskodawczyni ma prawo w odrębnej pozycji, przyporządkowanej do tego typu sprzedaży, stosować stawkę 0%, tzw. "zero techniczne".

Tak więc, stanowisko Wnioskodawczyni, iż w przypadku stosowania procedury opodatkowania marży, dostawca zobowiązany jest za pomocą kas rejestrujących ewidencjonować całą kwotę, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić, należało uznać za prawidłowe.

Należy również zgodzić się z Wnioskodawczynią, że dla sprzedaży opodatkowanej od marży można przyporządkować kolejną wolną literę przypisując jej stawkę "0%" (nie jest to stawka podatku VAT, lecz tzw. zero techniczne). Serwisant programując kasę powinien odnotować w książce serwisowej, że litera ta jest przyporządkowana do sprzedaży opodatkowanej zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT. Za pomocą kasy ewidencjonowana jest więc wartość brutto sprzedaży.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 cyt. ustawy o VAT.

W myśl art. 111 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 1 cyt. ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W myśl ust. 3b art. 111 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z powyższego można wywieść, iż obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Jak wynika z treści art. 29 ust. 1 ustawy, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Należy w tym miejscu ponownie wskazać, na podstawie powołanego powyżej art. 120 ust. 4 cyt. ustawy o VAT, że w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych lub przedmiotów kolekcjonerskich, nabytych, uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W myśl art. 120 ust. 15 ustawy o VAT, jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4 i 5, stosuje również ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania; w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w tych przepisach.

Powyższe wskazuje, że dane z paragonów fiskalnych, które dokumentują sprzedaż biżuterii używanej oraz monet i sztabek złota i srebra, korzystającą ze szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych i przedmiotów kolekcjonerskich, nie pozwalają na ustalenie faktycznych wartości marż (kwoty te z tych dokumentów nie wynikają).

Dlatego też w celu prawidłowego rozliczenia podatku należnego sprzedawcy zobowiązani są do prowadzenia ewidencji, która musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, która jest podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie dla prawidłowego rozliczenia podatku należnego, w związku z zamierzoną sprzedażą biżuterii używanej oraz monet i sztabek złotych przy zastosowaniu procedury opodatkowania marży, Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do prowadzenia ewidencji, która musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, która pomniejszona o kwotę podatku jest, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania.

Zatem, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, iż podatnik stosujący procedurę opodatkowania marży powinien w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, ujmować kwotę nabycia towaru, kwotę zapłaconą przez nabywcę towaru, marżę bez kwoty podatku oraz podatek należny.

Ad. 3

Odnosząc się do kwestii, w jaki sposób prawidłowo powinna być wykazywana w deklaracji VAT-7 sprzedaż opodatkowana na zasadzie VAT marża, należy stwierdzić, iż:

Z powołanego art. 109 ust. 3 ustawy o VAT wynika, że podstawą do poprawnego rozliczenia podatku należnego jest prawidłowo prowadzona ewidencja zakupu i sprzedaży i to z niej wynikać ma podstawa opodatkowania i wysokość podatku.

Jednakże należy wskazać, iż kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. Ewidencja prowadzona na kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy bowiem tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanejw art. 111 ust. 1 ustawy.

Deklaracja VAT-7 nie zawiera odrębnych rubryk do deklarowania sprzedaży w systemie marży. Wpisywanie danych dotyczących wartości netto i podatku należnego z tytułu sprzedaży opodatkowanej w systemie marży do deklaracji VAT-7 nie jest wprost uregulowane w ustawie, ani w objaśnieniach do deklaracji stanowiących załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 394).

W celu prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, należy prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy zawierającej dane wymienione w art. 120 ust. 15 tj. kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży.

Zatem mając na uwadze fakt, że deklaracja VAT nie zawiera odrębnych rubryk do deklarowania sprzedaży w systemie marży, należy stwierdzić, że w przypadku dostaw biżuterii używanej i monet złotych opodatkowanych na zasadzie "VAT marża" w deklaracji VAT-7 w rubrykach dotyczących sprzedaży krajowej opodatkowanej wg właściwej stawki należy wpisać jedynie pomniejszoną o kwotę podatku marżę jako podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego. Natomiast część ceny sprzedaży stanowiącą równowartość kwoty nabycia nie jest ujmowana w deklaracji VAT-7.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawczyni w składanej deklaracji podatkowej VAT-7 winna wykazać wyłącznie pomniejszoną o kwotę podatku VAT marżę jako podstawę opodatkowania oraz kwotę należnego podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, w powyższym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż obowiązek przedstawienia organom podatkowym prawidłowej klasyfikacji dla świadczonych usług należy do podatnika, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację. Wskazuje się, że tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, ani też weryfikacji wskazanych przez Wnioskodawczynię klasyfikacji, w związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że grupowanie wskazane przez Wnioskodawczynię w opisie zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że tut. organ dokonując niniejszego rozstrzygnięcia skupił się ściśle na odpowiedzi na sformułowane we wniosku pytania.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie możliwości zastosowania szczególnej procedury opodatkowania na zasadach marży, przewidzianej w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług dla sprzedaży używanej biżuterii oraz monet i sztabek złotych i srebrnych. Nie rozstrzyga natomiast w kwestii możliwości zastosowania szczególnej procedury opodatkowania na zasadach marży do dokonywanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży złomu złota oraz złomu srebra w stanie czystym, to jest próby 999 oraz sprzedaży złomu złota niższych prób (np. złom złota próby 585, 333, czy srebra próby 925, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni.

W konsekwencji powyższego, zawarte w opisie sprawy informacje, że:

* towary używane i przedmioty kolekcjonerskie nie są złotem i platyną, o której mowa w art. 120 pkt 4 ustawy o VAT.

* wskazane we wniosku sztabki złota i srebra są przedmiotami kolekcjonerskimi.

potraktowano jako element opisu zdarzenia przyszłego, bez rozstrzygania kwestii ich opodatkowania.

Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zatem, przedmiotowa interpretacja zawęża się jedynie do udzielenia odpowiedzi na zadane pytania, nie wychodząc poza ich ramy, poprzez dokonanie oceny sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawczyni w oparciu o inne niż wskazane w zapytaniu regulacje prawne.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołane przez Wnioskodawczynię rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.) utraciło moc z dniem 1 kwietnia 2013 r.

Interpretacja niniejsza traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji wymienionych we wniosku towarów) lub zmiany stanu prawnego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.