IBPP2/443-209/12/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2012 r. (data wpływu 16 maja 2012 r.) oraz pismem z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu 30 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem, który to samochód po zakończeniu okresu pełnych 6-ciu miesięcy wynajmu będzie wykorzystywany na potrzeby własne w oczekiwaniu na następną, ewentualną umowę najmu - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2012 r. (data wpływu 16 maja 2012 r.) oraz pismem z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu 30 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem, który to samochód po zakończeniu okresu pełnych 6-ciu miesięcy wynajmu będzie wykorzystywany na potrzeby własne w oczekiwaniu na następną, ewentualną umowę najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) zamierza kupić na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochód osobowy od podatnika podatku VAT z przeznaczeniem tego samochodu na wynajem przez okres co najmniej sześciu miesięcy.

Kwotę podatku VAT od zakupu tego samochodu osobowego Spółka zamierza odliczyć w całości na deklaracji VAT-7 ze względu na przeznaczenie tego samochodu na wynajem przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Za wynajem samochodu osobowego Spółka będzie pobierać opłaty i będzie wystawiać faktury VAT ze stawką 23%.

W piśmie uzupełniającym z dnia 15 maja 2012 r. Wnioskodawca poinformował, iż:

Dodatkowo, w ww. piśmie z dnia 29 maja 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż w zakresie przedmiotu działalności posiada wpis w KRS: wynajem samochodów i furgonetek (PKD: 77.11.Z).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia 100% podatku VAT od zakupionego samochodu osobowego, jeżeli samochód ten w pierwszym okresie po zakupie będzie służyć działalności wynajmu, a następnie po zakończeniu okresu pełnych 6-ciu miesięcy wynajmu, Spółka będzie powyższy samochód wykorzystywać na potrzeby własne w oczekiwaniu na następną, ewentualną umowę najmu.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W związku z nabyciem samochodu osobowego z przeznaczeniem na wynajem, Spółce będzie przysługiwało prawo pełnego (100%) odliczenia podatku od towaru i usług VAT, jeżeli wynajem tego samochodu nie będzie krótszy niż sześć miesięcy - zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Wg Spółki, dalszy rodzaj wykorzystania tego samochodu przy dopełnieniu warunku wynajmowania go przez okres co najmniej 6-ciu pełnych miesięcy, nie ma wpływu na przysługujące prawo odliczenia 100% wartości VAT-u naliczonego przy zakupie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Wskazać należy, iż do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczania podatku od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o VAT.

Jednak na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a zostały uchylone. Natomiast dodano w ustawie o VAT m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dodane w ustawie o VAT, przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Z kolei w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast, jak stanowi art. 3 ust. 2 tej ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy:

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ww. ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, wykorzystywanych w celach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Jednak, w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Sformułowanie zawarte w powyższym zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej, dotyczące przedmiotu działalności podatnika nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w sensie zadysponowania konkretnym samochodem w pewien określony sposób.

W kontekście ww. przepisu przedmiot działalności gospodarczej w tym wypadku jest związany jednocześnie z wynajmem konkretnych samochodów ze względu na użycie w nim wyrazu "tych", przy czym najem samochodów jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

W związku z tym zaistnienie przesłanki w postaci prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze nie jest wystarczające do nabycia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Bowiem do nabycia tego uprawnienia niezbędne jest zaistnienie drugiej przesłanki w postaci przeznaczenia danego samochodu do wynajmu.

Reasumując stwierdzić należy, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ww. ustawy nowelizującej wynika, że w przypadku nabycia przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów, samochodu osobowego, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza kupić od podatnika podatku VAT, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony. Kwotę podatku VAT od zakupu tego samochodu osobowego Wnioskodawca zamierza odliczyć w całości na deklaracji VAT-7 ze względu na przeznaczenie tego samochodu na wynajem przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Za wynajem samochodu osobowego Spółka będzie pobierać opłaty i będzie wystawiać faktury VAT ze stawką 23%. Pojazd ten będzie wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT - odpłatny najem przez okres co najmniej sześciu miesięcy. Nie będzie on przeznaczony na cele osobiste. Wnioskodawca w zakresie przedmiotu działalności posiada wpis w KRS: wynajem samochodów i furgonetek.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz zdarzenie przyszłe opisane we wniosku stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca zakupi samochód osobowy, który przeznaczy na wynajem na okres co najmniej sześciu miesięcy, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w tym zakresie, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie tego samochodu na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ww. ustawy nowelizującej, w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzyma fakturę dokumentującą dokonany zakup, albo w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, o ile samochód ten będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Natomiast, w sytuacji gdy w pierwszym okresie po zakupie Wnioskodawca przeznaczy przedmiotowy samochód osobowy na odpłatny najem, przez okres co najmniej sześciu miesięcy, a następnie po zakończeniu okresu pełnych 6-ciu miesięcy wynajmu będzie wykorzystywać ten samochód na potrzeby własne w oczekiwaniu na następną, ewentualną umowę najmu, to należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż dalszy rodzaj wykorzystania tego samochodu przy dopełnieniu warunku wynajmowania go przez okres co najmniej 6-ciu pełnych miesięcy, nie ma wpływu na przysługujące prawo odliczenia 100% wartości VAT-u naliczonego przy zakupie, przy założeniu, że samochód ten nadal będzie służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.