IBPP2/443-204/14/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 15 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.) oraz pismem z 27 maja 2014 r. (data wpływu 27 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wykonywanych usług polegających na opiece nad osobami w podeszłym wieku - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 15 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.) oraz pismem z 27 maja 2014 r. (data wpływu 27 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wykonywanych usług polegających na opiece nad osobami w podeszłym wieku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi opieki nad osobami w podeszłym wieku. W zależności od zlecenia oraz ogólnego stanu zdrowia, zarówno fizycznego jak i psychicznego, osoby, nad którą sprawowana jest opieka, wykonywane są różne czynności, których celem jest utrzymanie podopiecznego w dobrej kondycji psychofizycznej, ułatwienie mu dokonania wszelkich czynności dnia codziennego oraz zapewnienie stałej opieki i doraźnej pomocy.

Usługi opiekuńcze nie są czynnościami jednorodnymi, stąd w rzeczywistości składa się na nie wykonywanie szeregu poszczególnych działań, które w zależności od potrzeb, stanu zdrowia i okoliczności przybierają odpowiednią formę.

Najczęściej są to czynności, tj.:

* pomoc przy codziennej toalecie (tekst jedn.: mycie, kąpiel, golenie, itd.),

* pomoc przy czynnościach związanych z utrzymywaniem higieny ciała (przykładowo kremowanie, mycie, zmiana pieluch, etc.),

* oklepywanie i masaż ciała,

* pomoc przy wstawaniu i kładzeniu się,

* pomoc przy przemieszczaniu się,

* pranie i zmiana bielizny osobistej,

* pranie i zmiana bielizny pościelowej,

* pranie i zmiana odzieży,

* pomoc przy ubieraniu i rozbieraniu,

* zapewnienie odpowiednich posiłków,

* pomoc przy spożywaniu posiłków,

* towarzyszenie w trakcie spacerów, wizyt towarzyskich, grach towarzyskich,

* towarzyszenie w trakcie wizyt w placówkach użyteczności społecznej, takich jak fryzjer, urzędy państwowe, kościół, etc.,

* organizowanie i towarzyszenie przy wizytach u lekarza, terapeutów, masażystach, etc.,

* załatwianie spraw w urzędach w imieniu podopiecznego (jeżeli stan zdrowia nie pozwała podopiecznemu na samodzielne poruszanie się) lub towarzyszenie podopiecznemu w trakcie takich wizyt,

* rozmowy, wspólne czytanie książek i prasy, etc.

W chwili obecnej Wnioskodawca pragnie wdrożyć proces modelu biznesowego polegającego na tym, iż wszystkie usługi opiekuńcze będą wykonywane przez jego podwykonawców, będących odrębnymi podmiotami gospodarczymi, zapewniającymi całodobową opiekę osobom w podeszłym wieku, na podstawie zezwolenia wojewody, wpisanymi do rejestru prowadzonego przez wojewodę.

W konsekwencji, świadczenie przedmiotowych usług, wyglądać będzie w ten sposób, że:

I. Wnioskodawca będzie zawierał umowę z podopiecznym, dla którego będzie wykonywana usługa opiekuńcza lub też z członkiem jego rodziny (jeżeli podopieczny sam nie będzie w stanie zawrzeć we własnym imieniu takiej umowy, jednak w tym przypadku usługa będzie nadal polegała na opiece nad osobą w podeszłym wieku),

W żadnym przypadku działanie Wnioskodawcy nie będzie polegało na świadczeniu usług pośrednictwa pomiędzy podopiecznym, a podwykonawcą. Wnioskodawca będzie zawierał z podopiecznym (z członkiem jego rodziny) umowę o świadczenie usług opiekuńczych (określającą zakres usług opiekuńczych), a następnie będzie zawierał umowę na świadczenie usług opiekuńczych przez podwykonawcę. Pomiędzy podwykonawcą, a klientem Spółki nie zostanie zawarta jakakolwiek umowa cywilnoprawna, a w konsekwencji nie będzie dochodziło do żadnych rozliczeń finansowych.

Usługi opiekuńcze w zakresie opieki nad osobami starszymi będą świadczone na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski lub też na terytorium innych państw Unii Europejskiej, w szczególności na terytorium Niemiec i Francji.

W żadnym przypadku usługi opiekuńcze nie będą świadczone na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (czyli usługi opiekuńcze nigdy nie będą świadczone na rzecz podatników podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza Polską).

W piśmie uzupełniającym z 15 maja 2014 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

W pierwszej kolejności, uzupełniając opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca poinformował, iż świadczone przez niego usługi będą tożsame z usługami pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługami określonymi w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy.

Nadto, Wnioskodawca wyjaśnił, iż przed podjęciem usług, o których mowa w treści wniosku Spółka uzyska zezwolenie wojewody na prowadzenie placówki oraz wpis do właściwego rejestru prowadzonego przez wojewodę, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług.

W dalszej kolejności, wnioskodawca sprecyzował, iż usługi opiekuńcze w zakresie opieki nad osobami starszymi będą świadczone na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski lub też na terytorium innych państw Unii Europejskiej, zaś Spółka C. nabywać będzie przedmiotowe usługi we własnym imieniu i świadczyć je będzie na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.

Ponadto w uzupełnieniu braków Wnioskodawca wskazał również właściwy miejscowo organ podatkowy oraz rachunek bankowy wnioskodawcy.

Natomiast w piśmie uzupełniającym z 27 maja 2014 r. Wnioskodawca oświadczył, że przed podjęciem usług, o których mowa w treści wniosku Spółka uzyska zezwolenie wojewody na prowadzenie placówki oraz wpis do właściwego rejestru prowadzonego przez wojewodę, i będzie podmiotem, o którym mowa w art. 43 pkt 22 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług, zaś przedmiotowe usługi będą świadczone na rzecz beneficjentów mających miejsce zamieszkania w placówce należącej do Spółki C. sp. z.o.o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w konsekwencji opisane usługi świadczone przez Wnioskodawcę, polegające na opiece nad osobami w podeszłym wieku, z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług, będą zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane ostatecznie w piśmie uzupełniającym z 15 maja 2014 r.).

W ocenie wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi, polegające na opiece nad osobami w podeszłym wieku, korzystać będą ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zaznaczyć, że w myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU). Zwolnienie miało charakter wyłącznie przedmiotowy. Bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia pozostawało to, jaki podmiot wykonywał powyższą usługę.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy - zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Ponadto art. 43 ust. 17a, wskazuje, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Z powyższego wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie cyt. przepisu, jest spełnienie zarówno przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (usług pomocy społecznej), jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie bowiem chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, iż zwolnienie nie ma zastosowania.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług, definiując zakres zwolnień, odnosi się do przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

W myśl art. 2 ust. 2 powołanej ustawy, pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Stosownie do art. 22 pkt 3 i 4 powołanej ustawy do zadań wojewody należy:

* wydawanie i cofanie zezwoleń lub zezwoleń warunkowych na prowadzenie domów pomocy społecznej oraz wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej;

* prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej, placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej, placówek zapewniających miejsca noclegowe oraz jednostek specjalistycznego poradnictwa.

Zgodnie z art. 55 ust. 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających, zwanych dalej "mieszkańcami domu".

Organizacja domu pomocy społecznej, zakres i poziom usług świadczonych przez dom uwzględnia w szczególności wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców domu oraz stopień ich fizycznej i psychicznej sprawności (art. 55 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej).

W myśl art. 56 pkt 1 powołanej ustawy, domy pomocy społecznej, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się m.in. na domy dla osób w podeszłym wieku.

W myśl art. 57 ust. 1 powołanej ustawy o pomocy społecznej, domy pomocy społecznej mogą prowadzić, po uzyskaniu zezwolenia wojewody:

1. jednostki samorządu terytorialnego;

2. Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia;

Zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej wydaje wojewoda właściwy ze względu na położenie domu (art. 57 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej).

Stosownie do art. 57 ust. 3 ww. ustawy o pomocy społecznej, wojewoda wydaje zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej, jeżeli podmiot o nie występujący:

Artykuł 67 ust. 1 powołanej ustawy o pomocy społecznej stanowi, że działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku może być prowadzona po uzyskaniu zezwolenia wojewody.

Ust. 2 powołanego artykułu stanowi, że wojewoda wydaje zezwolenie, jeżeli podmiot o nie występujący:

Wojewoda prowadzi rejestr placówek, o których mowa w ust. 1. Rejestr jest jawny (ust. 3 ww. artykułu).

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach dotyczących wydawania i cofania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku i wzór wniosku o zezwolenie, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej opieki osobom przebywającym w takich placówkach.

Zgodnie z art. 68 ust. 1 cyt. ustawy o pomocy społecznej, opieka w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku polega na świadczeniu przez całą dobę usług:

Artykuł 68 ust. 3 cyt. ustawy o pomocy społecznej stanowi, że usługi opiekuńcze powinny zapewniać:

Artykuł 68 ust. 4 cyt. ustawy o pomocy społecznej stanowi, że miejsce pobytu powinno spełniać następujące warunki:

Artykuł 69 ust. 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, w przypadku prowadzenia przez podmioty, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2, w ramach działalności statutowej, placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, stosuje się art. 67 ust. 1-3, art. 68 i art. 68a.

Ust. 2 powołanego artykułu, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach dotyczących wydawania i cofania zezwoleń na prowadzenie placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku i wzór wniosku o zezwolenie, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej opieki osobom przebywającym w takich placówkach.

Należy więc podkreślić, że zgodnie z omawianym przepisem zwolnieniu podlegają jedynie te usługi, które:

Zatem usługi spełniające warunki przedmiotowe, ale świadczone przez podmiot niewymieniony w omawianej regulacji, nie będą objęte zwolnieniem.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza wdrożyć proces modelu biznesowego polegający na tym, że wszystkie usługi opiekuńcze będą wykonywane przez jego podwykonawców, będących odrębnymi podmiotami gospodarczymi, zapewniającymi całodobową opiekę osobom w podeszłym wieku, na podstawie zezwolenia wojewody, wpisanymi do rejestru prowadzonego przez wojewodę.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że skoro jak wskazano we wniosku usługi polegające na opiece nad osobami w podeszłym wieku wykonywane będą przez podwykonawców, będących odrębnymi podmiotami gospodarczymi na podstawie zezwolenia wojewody, wpisanymi do rejestru prowadzonego przez wojewodę, to należy przyjąć, że to te podmioty prowadzą placówkę zapewniającą całodobową opiekę osobom w podeszłym wieku, na podstawie zezwolenia wojewody. Tym samym nie można przyjąć, że to Wnioskodawca prowadzi placówkę na podstawie stosownego zezwolenia wojewody. Wystąpiłaby bowiem sytuacja, że ta sama placówka objęta byłaby dwoma zezwoleniami, dla dwóch podmiotów, co nie wynika z odrębnych przepisów.

Wobec powyższego w takim przypadku nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT.

W piśmie z dnia 27 maja 2014 r. Wnioskodawca wskazał również na sytuację, że będzie podmiotem, o którym mowa w art. 43 pkt 22 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług i przed podjęciem usług, o których mowa w treści wniosku uzyska zezwolenie wojewody na prowadzenie placówki oraz wpis do właściwego rejestru prowadzonego przez wojewodę.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca będzie prowadził placówkę zgodnie ze wskazanymi przepisami, to w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz w stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania usług świadczonych przez podwykonawców.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu zdarzenia lub zmiana stanu prawnego, a w szczególności, gdy Wnioskodawca nie uzyska zezwolenia wojewody oraz nie zostanie wpisany do rejestru prowadzonego przez wojewodę, powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.