IBPP2/443-20/08/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko.... S.A., przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2008 r. (data wpływu 8 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kontrahent Wnioskodawcy posiadający siedzibę w innym niż Polska kraju UE i posiadający ważny NIP UE wydany przez ten kraj odbiera od Wnioskodawcy towary. Do końca 2007 r. towary dostarczała firma spedytorska działająca na zlecenie Wnioskodawcy.Począwszy od 2008 r. klient ten zamierza zmienić sposób transportu. Wnioskodawca dostarczać będzie swoje towary do innego podmiotu (dostawcy) w Polsce. Podmiot ten będzie konsolidował (łączył) dostawy w większe partie wraz z towarami innych kontrahentów. Następnie, po skompletowaniu całego transportu, towary, transportem działającym na zlecenie kontrahenta z kraju UE, dostarczane będą od "dostawcy" do kraju siedziby kontrahenta z UE.

W związku z powyższym Wnioskodawca posiadać będzie następujące dokumenty:

Oprócz powyższego Wnioskodawca będzie posiadać:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowe dokumenty w przedstawionym stanie faktycznym wystarczają do zastosowania stawki 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty z art. 42 ust. 3 w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będą jednoznacznie potwierdzały dostarczenia towaru do kontrahenta z innego kraju UE, a w związku z tym nie będą jednoznacznie potwierdzały dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W związku z powyższym zastosowanie winien mieć art. 42 ust. 11, który stanowi, iż w takim przypadku inne dokumenty np. korespondencja handlowa bądź dokument potwierdzający odbiór mogą dodatkowo potwierdzać dostawę wewnątrzwspólnotową. Wnioskodawca posiadać będzie więc wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3. Jednakże w związku z faktem, iż nie potwierdzają one jednoznacznie faktu dostarczenia towarów na terytorium innego kraju UE (gdyż list przewozowy potwierdza dostawę do miejsca położonego na terytorium Polski), konieczne będzie posiłkowanie się dodatkowymi dokumentami.

Zdaniem Spółki w przedmiotowej sytuacji oprócz dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 do zastosowania stawki 0% wystarczy korespondencja handlowa oraz potwierdzenie odbioru towarów na terytorium innego kraju UE przez kontrahenta Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

W przypadku, gdy towar dostarczany jest przez przewoźnika muszą również zostać spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Nowelizacją ustawy o podatku VAT obowiązującą od 1 czerwca 2005 r. w ramach art. 42 ust. 3 skreślono pkt 4 stanowiący do 31 maja 2005 r. jeden z koniecznych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju tj. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a w szczególności:

Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zatem mając na uwadze powołane przepisy, należy stwierdzić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dostarczać będzie swoje towary do innego podmiotu (dostawcy) w Polsce. Podmiot ten będzie konsolidował (łączył) dostawy w większe partie wraz z towarami innych kontrahentów. Następnie, po skompletowaniu całego transportu, towary, transportem działającym na zlecenie kontrahenta z kraju UE, dostarczane będą od "dostawcy" do kraju siedziby kontrahenta z UE.

W związku z powyższym Wnioskodawca posiadać będzie następujące dokumenty:

Oprócz powyższego Wnioskodawca będzie posiadać:

Biorąc pod uwagę powyższe, tutejszy organ stoi na stanowisku, iż posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty przewozowe potwierdzające dostawę do polskiego dostawcy, skąd towar zostanie powierzony działającej na zlecenia kontrahenta unijnego firmie transportowej, nie spełniają warunku wynikającego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, tj. nie będą jednoznacznie potwierdzały dostarczenia towaru na terytorium, innego niż Polska, państwa członkowskiego.

Należy jednak wskazać, że ustawodawca przewidział zaistnienie sytuacji, w której dostawca towarów do krajów Wspólnoty może mieć problem z udowodnieniem, iż czynność taka bezsprzecznie nastąpiła. Dlatego też wprowadzono regulację, zawartą w cyt. już art. 42 ust. 11 ww. ustawy. W przepisie tym postanowiono o możliwości posłużenia się innymi dokumentami, stanowiącymi potwierdzenie dostawy wewnątrzwspólnotowej, w tym m.in. korespondencją handlową z nabywcą, w tym jego zamówieniem, dokumentami dotyczącymi ubezpieczenia lub kosztów frachtu, czy dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar. Zatem każdemu innemu dokumentowi niż wskazanemu w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT można przyznać moc dowodową subsydiarną, o której mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Tym samym ponieważ posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie faktu dostarczenia towarów na terytorium innego kraju UE (gdyż list przewozowy potwierdza tylko dostawę do miejsca położonego na terytorium Polski) konieczne będzie posiłkowanie się dodatkowymi dokumentami.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka będzie posiadała korespondencję handlową, potwierdzenie odbioru towarów potwierdzające dostawę do innego niż Polska kraju UE, dokumenty zapłaty.

Zatem, Spółce będzie przysługiwało prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu dokonywania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w sytuacji, gdy w stosunku do tej dostawy Spółka będzie posiadała wymienione we wniosku dokumenty.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sytuacji oprócz dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 do zastosowania stawki 0% wystarczy korespondencja handlowa oraz potwierdzenie odbioru towarów na terytorium innego kraju UE przez kontrahenta Spółki, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.