IBPP2/443-189/09/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 28 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wyliczenia współczynnika i dokonania rocznej korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wyliczenia współczynnika i dokonania rocznej korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 28 maja 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 maja 2009 r. znak:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie reklamy w czasopiśmie. Wystawiane przez Wnioskodawcę faktury dla kontrahentów w kraju opodatkowane są stawką 22%, natomiast dla kontrahentów zagranicznych ("NP" na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku VAT. Wnioskodawca zaznaczył, że nie ma żadnej sprzedaży zwolnionej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 maja 2009 r. Wnioskodawca stwierdził, iż firma zajmuje się działalnością wydawniczą kwartalnika naukowo-technicznego. Zainteresowani kontrahenci kupują powierzchnię reklamową w czasopiśmie.

Sprzedaż powierzchni reklamowej odbywa się w kraju i zagranicą (są to kraje: Niemcy, Włochy, Węgry, Wielka Brytania i Turcja). Dodatkowe przychody przynosi prenumerata czasopisma w kraju oraz usługi consultingowe dla firmy węgierskiej. Wszystkie faktury, które Wnioskodawca wystawia dla firm w kraju są usługą opodatkowaną stawką VAT 22%. Natomiast faktury dla kontrahentów zagranicznych mają stawkę VAT "NP" na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku VAT. Faktura taka zawiera: numer, datę wystawienia, wartość w EUR, przeliczenie na wartość w złotych według średniego kursu NBP i NIP EU, chyba, że jest z poza Unii Europejskiej, tak jak Turcja, wtedy na fakturze nie ma numeru NIP).

Wydatki, które Wnioskodawca ponosi w związku z wydrukiem kwartalnika dotyczą sprzedaży w kraju (22%) i zagranicą (NP). Od 1 maja 2004 r. (wejście nowej ustawy o podatku od towarów i usług) Wnioskodawca oblicza proporcję procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy. W związku z tym nie odliczono podatku VAT 100% tylko zależności jaki był wyliczony%, a po zakończonym roku dokonywano korekty podatku odliczonego dla zakończonego roku podatkowego. PKWiU 22.13.Z wydawanie czasopism i wydawnictw periodycznych.

W części D.3 wniosku "Wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej" Wnioskodawca podał art. 86 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą "NP" Wnioskodawca ma obowiązek wyliczać współczynnik i dokonywać rocznej korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 86 ust. 8 o podatku od towarów i usług Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku wyliczać współczynnika i składać rocznej korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć. Sprzedaż "NP" nie jest sprzedażą zwolnioną, ponieważ Wnioskodawca świadczy usługi dla kontrahentów, którzy posiadają NIP UE, a obowiązek podatkowy przerzucony wtedy jest na nabywcę."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały uregulowane w Dziale IX (art. 86-95) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Generalnie zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z powołanych przepisów wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych, przy spełnieniu warunków określonych w art. 86 ustawy o VAT

.

Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza, co do zasady, możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Należy, w tym miejscu zauważyć, iż użyte w powołanym wyżej przepisie sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje podatnikowi nie przysługuje takie prawo" należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych.

Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Wnioskodawca wskazał, iż świadczy usługi w zakresie reklamy w czasopiśmie. Wystawiane przez Wnioskodawcę faktury dla kontrahentów w kraju opodatkowane są stawką 22%, natomiast dla kontrahentów zagranicznych ("NP") na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku VAT. Wnioskodawca zaznaczył, że nie ma żadnej czynności zwolnionej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 maja 2009 r. Wnioskodawca stwierdził, iż firma zajmuje się działalnością wydawniczą kwartalnika naukowo-technicznego. Zainteresowani kontrahenci kupują powierzchnię reklamową w czasopiśmie.

Sprzedaż powierzchni reklamowej odbywa się w kraju i zagranicą (są to kraje: Niemcy, Włochy, Węgry, Wielka Brytania i Turcja). Dodatkowe przychody przynosi prenumerata czasopisma w kraju oraz usługi consultingowe dla firmy węgierskiej. Wszystkie faktury, które Wnioskodawca wystawia dla firm w kraju są usługą opodatkowaną stawką VAT 22%. Natomiast faktury dla kontrahentów zagranicznych mają stawkę VAT "NP" na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku VAT. Faktura taka zawiera: numer, datę wystawienia, wartość w EURO, przeliczenie na wartość w złotych według średniego kursu NBP i NIP EU, chyba, że jest z poza Unii Europejskiej, tak jak Turcja, wtedy na fakturze nie ma numeru NIP).

Wydatki, które Wnioskodawca ponosi w związku z wydrukiem kwartalnika dotyczą sprzedaży w kraju (22%) i zagranicą ("NP"). Od 1 maja 2004 r. (wejście nowej ustawy o podatku od towarów i usług) Wnioskodawca oblicza proporcję procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy. W związku z tym nie odliczono podatku VAT 100% tylko zależności jaki był wyliczony%, a po zakończonym roku dokonywano korekty podatku odliczonego dla zakończonego roku podatkowego. PKWiU 22.13.Z wydawanie czasopism i wydawnictw periodycznych.

W przedmiotowej sprawie, mając na uwadze fakt, iż u Wnioskodawcy, jak wskazano we wniosku, nie występuje żadna sprzedaż zwolniona, przepisy dotyczące wyliczenia współczynnika proporcji (o której mowa w art. 90 ust. 3-10 ustawy o VAT) oraz składania rocznej korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć (o której mowa w art. 91 tejże ustawy) nie mają zastosowania.

Trzeba przy tym wskazać, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca, dokonał nabycia towarów i usług związanych ze świadczeniem przez podatnika usług poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, to na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca ma prawo w całości do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, o ile dokumenty potwierdzają związek dokonanych zakupów z tą sprzedażą.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ma on obowiązku wyliczać współczynnika i składać rocznej korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć, jest prawidłowe.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie kwestię wystąpienia u Wnioskodawcy obowiązku wyliczenia współczynnika i dokonania rocznej korekty podatku naliczonego w sytuacji przedstawionej we wniosku. Nie rozstrzyga natomiast kwestii, prawidłowości zaklasyfikowania i opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę, usług, ponieważ nie było to przedmiotem zapytania.

Ponadto niniejsza interpretacja nie rozstrzyga także kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania ww. usług wydawania czasopism i wydawnictw periodycznych według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usługi według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.