IBPP2/443-186/13/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 7 maja 2013 r. znak: IBPP2/443-186/13/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi główną działalność w zakresie naprawy sprzętu powszechnego użytku. Spółka zamierza rozpocząć świadczenie usług wynajmu pojazdów. Już wcześniej Spółka zamierzała podjąć taką działalność, dlatego w zakresie jej działalności w KRS znajduje się między innymi: "wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek" (PKD 77.11.Z). W celu realizacji jej zamierzenia Spółka zamierza zakupić samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 t. i oddać go od dnia zakupu w odpłatne używanie wspólnikowi Spółki na okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W piśmie uzupełniającym z dnia 9 maja 2013 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym Spółka będzie mogła skorzystać z odliczenia podatku VAT od samochodu osobowego w pełnej wysokości, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym oraz art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W wyżej opisanej sytuacji zakupu samochodu osobowego przeznaczonego wyłącznie na wynajem na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (oddanie w odpłatne korzystanie przez wspólnika z samochodu służbowego dla celów prywatnych) zajdą wszelkie podstawy do tego, aby Spółka mogła skorzystać z prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego przy zakupie, zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, w związku z przedłużeniem obowiązywania tego przepisu na podstawie art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

Analiza przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ww. ustawy odnoszące się do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest przeznaczenie samochodów (pojazdów) na wynajem na okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Ponadto ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania, przez podmiot trzeci. Samochody przez okres sześciu miesięcy muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, która zamierza rozpocząć świadczenie usług wynajmu pojazdów. W zakresie jej działalności w KRS znajduje się między innymi: "wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek". W celu realizacji jej zamierzenia Spółka zamierza zakupić samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 t i oddać go od dnia zakupu w odpłatne używanie wspólnikowi Spółki na okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Samochód osobowy, który spółka zamierza nabyć zostanie zaliczony do środków trwałych. Samochód osobowy, który Wnioskodawca zamierza oddać wspólnikowi w odpłatne używanie na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, po tym okresie zostanie przeznaczony zarówno na wynajem jak i do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a działalność ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Czynność odpłatnego używania przez wspólnika Spółki przedmiotowego samochodu osobowego zostanie udokumentowana fakturą lub fakturą VAT (sprzedaż usługi wynajmu samochodu osobowego).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości przy nabyciu samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem, który Wnioskodawca zamierza oddać wspólnikowi w odpłatne używanie na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, a po tym okresie samochód ten zostanie przeznaczony zarówno na wynajem jak i do działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, iż ustawa nie ogranicza kręgu podmiotów, na rzecz których może być dokonana dostawa towarów lub też świadczenie usługi.

Jednakże, aby mówić o świadczeniu przez Wnioskodawcę ww. usługi wynajmu, transakcja musi dotyczyć dwóch odrębnych podmiotów.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest oddawanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, to Wnioskodawcy, w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, w odniesieniu do zakupionego samochodu osobowego, który zostanie przeznaczony wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy (oddanie w odpłatne korzystanie przez wspólnika) przysługuje prawo do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie tego samochodu osobowego, o ile nie wystąpi żadna z okoliczności wyłączających prawo do odliczenia podatku naliczonego, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.