IBPP2/443-183/14/RSz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 maja 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-183/14/RSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki VAT dla wskazanej kompleksowej usługi budowlanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki VAT dla wskazanej kompleksowej usługi budowlanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji betonu towarowego, sklasyfikowanego w grupowaniu PKWiU z 2008 r. 23.63.10. Produkcja i sprzedaż betonu dokonywana jest dla firm, instytucji, a także dla klientów indywidualnych. Masa betonowa dostarczana jest na budowę specjalistycznymi samochodami, tzn. betonomieszarką i pompo-gruszką (samochód wyposażony w pompę do betonu). Pompa do betonu umożliwia pompowanie betonu na duże odległości lub wysokości. Poprzez dostawę, wylewanie i pompowanie betonu wykonywana jest usługa budowlana związana z wykonywaniem robót betoniarskich oznaczonych symbolem PKWiU 43.99.40.0.

Dział handlowy ustala z klientami cenę sprzedaży, w którą wkalkulowana jest wartość materiału zużytego do wyprodukowania masy betonowej, dostawa betonu na wskazane miejsce budowy, wylanie i wypompowanie przy użyciu pompy do betonu na wskazane przez klienta odległości i wysokości, zagęszczenie mieszanki betonowej. Zawarte z klientami umowy określają całościową wycenę usługi (łącznie materiały i robocizna). Prace wykonywane przez firmę Wnioskodawcy, czyli usługi budowlane związane z wyprodukowaniem betonu, dostarczeniem go na miejsce wraz z usługą wylania i wypompowania, mieszczą się w treści art. 41 ust. 12 ustawy i są związane z dostawą, budową, remontem, modernizacją, termomodernizacją, przebudową obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Wykonywane usługi świadczone są w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 i które to budynki objęte są społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się w myśl ust. 12a powołanego wcześniej artykułu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12.

Usługi mają charakter złożony i obejmują szereg działań, takich jak:

* kontakt pracownika podatnika z klientem i ustalenie jego potrzeb, w tym ustalenie ilości i rodzaju mieszanki betonowej, niezbędnej dla wykonania usługi,

* dokonanie oględzin miejsca budowy, sprawdzenie możliwości dostawy i przepompowania zamówionego betonu,

* sprawdzenia poprawności wykonania szalunków,

* wyprodukowanie masy betonowej,

* dowóz tej masy specjalistycznym sprzętem betonomieszarką lub pompo-gruszką na miejsce budowy,

* wylanie betonu (np. betonowanie posadzki, fundamentu) lub pompowanie betonu na dużą odległość lub wysokość (np. betonowanie stropu, schodów, posadzki),

* zagęszczenie mieszanki betonowej wibratorami buławowymi lub listwą wibracyjną.

Czynności związane z betonowaniem są wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a-12c. Symbole PKOB są zgodne z art. 41 ust. 12a.

Czynności związane z betonowaniem są wykonywane w bryle budynku.

Dla powyższej usługi, w zakresie zgodności z art. 41 ust. 12, tj. gdy obiekt budowlany lub jego część, można zaliczyć do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wnioskodawca chce stosować obniżony podatek VAT 8%. W innych przypadkach Wnioskodawca będzie stosować VAT 23%.

Przed zastosowaniem stawki VAT 8%, każdorazowo przed każdą usługą, podpisywana jest umowa z klientem na zabetonowanie konkretnej części budynku, czy lokalu mieszkalnego (fundamenty, ściany, stropy, wylewki, itp.), w której znajdują się podane przez klienta PKOB oraz metraż, aby zapewnić zgodność z art. 41 ust. 12a-12c.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana we wniosku kompleksowa usługa budowlana, która obejmuje szereg działań, takich jak:

* kontakt pracownika podatnika z klientem i ustalenie jego potrzeb, w tym ustalenie ilości i rodzaju mieszanki betonowej, niezbędnej dla wykonania usługi,

* dokonanie oględzin miejsca budowy, sprawdzenie możliwości dostawy i przepompowania zamówionego betonu,

* sprawdzenia poprawności wykonania szalunków,

* wyprodukowanie masy betonowej,

* dowóz tej masy specjalistycznym sprzętem betonomieszarką lub pompo-gruszką na miejsce budowy,

* wylanie betonu (np. betonowanie posadzki, fundamentu,) lub pompowanie betonu na dużą odległość lub wysokość (np. betonowanie stropu, schodów, posadzki),

* zagęszczenie mieszanki betonowej wibratorami buławowymi lub listwą wibracyjną

może w całości (beton wraz z usługą dostawy i wylania) zostać opodatkowana stawką VAT w wysokości 8%.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy VAT, stawkę 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis uprawnia do stosowania stawki w wysokości 8% w przypadku świadczenia kompleksowej usługi betonowania, która obejmuje:

* kontakt pracownika podatnika z klientem i ustalenie jego potrzeb, w tym ustalenie ilości i rodzaju mieszanki betonowej, niezbędnej dla wykonania usługi,

* dokonanie oględzin miejsca budowy, sprawdzenie możliwości dostawy i przepompowania zamówionego betonu,

* sprawdzenia poprawności wykonania szalunków,

* wyprodukowanie masy betonowej,

* dowóz tej masy specjalistycznym sprzętem betonomieszarką lub pompo-gruszką na miejsce budowy,

* wylanie betonu (np. betonowanie posadzki, fundamentu) lub pompowanie betonu na dużą odległość lub wysokość (np. betonowanie stropu, schodów, posadzki),

* zagęszczenie mieszanki betonowej wibratorami buławowymi lub listwą wibracyjną w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym określonych w art. 41 ust. 12a i ust. 12b ustawy VAT.

Za powyższym przemawia również fakt, że na każdą usługę z klientem indywidualnym jest każdorazowo zawierana umowa na świadczenie kompleksowej usługi betonowania obejmująca wszystkie elementy wyżej wymienione. Podpisywana umowa obejmuje jedną kompleksową usługę betonowania, np. fundamentu, stropu, posadzki, itp. Z klientem ustalana jest wyłącznie jedna cena za całość świadczonej usługi. Nie przewiduje się zawierania w umowie, czy na fakturze osobnego wynagrodzenia za świadczone usługi oraz za dostarczone materiały czy produkty. Z klientem ustalany jest całkowity koszt usługi, a na wystawionej fakturze VAT widnieje tylko jedna pozycja za kompleksową usługę betonowania.

W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie jednej stawki podatku VAT i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy produktu wykorzystywanego do wykonania tej usługi uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej ze klientem indywidualnym. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa betonowania, polegająca na dostawie betonu wraz z jego transportem, wylaniem, lub pompowaniem i odpowiednim zawibrowaniem, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem Wnioskodawcy jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę może mieć znaczenie wyłącznie informacyjne dla wnioskodawcy przy ustalaniu ceny za kompleksową usługę betonowania, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu dla celów podatkowych.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do kompleksowej usługi betonowania w obiektach, objętych społecznym programem mieszkaniowym, należy stosować stawkę VAT w wysokości 8%, natomiast do usług betonowania w budownictwie mieszkaniowym o powierzchni przekraczającej limity budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (dla lokali mieszkalnych limit wynosi 150 m2, a dla budynków mieszkalnych limit wynosi 300 m2), stawkę 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania, która mieści się w limitach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ww. ustawy o VAT - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ww. ustawy o VAT).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie można odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.)" wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 ww. ustawy - Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

* budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

* robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),

* przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (...) (pkt 7a),

* remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

Trzeba jednakże wskazać, że w uchwale NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. I FPS 2/13, Sąd zwrócił uwagę, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Sąd wskazał, że"Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Taki zabieg byłby zresztą wątpliwy z uwagi na konieczność autonomicznego traktowania przepisów o podatku od towarów i usług ze względu na potrzebę ich harmonizacji na poziomie wspólnotowym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym."

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2) przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Natomiast montaż - według powyższego słownika to "składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.". W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

"Przebudowa" zaś to zgodnie z ww. słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia "roboty budowlane" należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w "Uniwersalnym słowniku języka polskiego" Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie "robota" oznacza "zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś".

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji betonu towarowego i sprzedaży betonu. Masa betonowa dostarczana jest na budowę specjalistycznymi samochodami, tzn. betonomieszarką i pompo-gruszką (samochód wyposażony w pompę do betonu). Pompa do betonu umożliwia pompowanie betonu na duże odległości lub wysokości. Poprzez dostawę, wylewanie i pompowanie betonu wykonywana jest usługa budowlana związana z wykonywaniem robót betoniarskich oznaczonych symbolem PKWiU 43.99.40.0.

Dział handlowy ustala z klientami cenę sprzedaży, w którą wkalkulowana jest wartość materiału zużytego do wyprodukowania masy betonowej, dostawa betonu na wskazane miejsce budowy, wylanie i wypompowanie przy użyciu pompy do betonu na wskazane przez klienta odległości i wysokości, zagęszczenie mieszanki betonowej. Zawarte z klientami umowy określają całościową wycenę usługi (łącznie materiały i robocizna). Prace wykonywane przez firmę Wnioskodawcy, czyli usługi budowlane związane z wyprodukowaniem betonu, dostarczeniem go na miejsce wraz z usługą wylania i wypompowania, mieszczą się w treści art. 41 ust. 12 ustawy i są związane z dostawą, budową, remontem, modernizacją, termomodernizacją, przebudową obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Wykonywane usługi świadczone są w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 i które to budynki objęte są społecznym programem mieszkaniowym.

Usługi mają charakter złożony i obejmują szereg działań, takich jak:

* kontakt pracownika podatnika z klientem i ustalenie jego potrzeb, w tym ustalenie ilości i rodzaju mieszanki betonowej, niezbędnej dla wykonania usługi,

* dokonanie oględzin miejsca budowy, sprawdzenie możliwości dostawy i przepompowania zamówionego betonu,

* sprawdzenia poprawności wykonania szalunków,

* wyprodukowanie masy betonowej,

* dowóz tej masy specjalistycznym sprzętem betonomieszarką lub pompo-gruszką na miejsce budowy,

* wylanie betonu (np. betonowanie posadzki, fundamentu,) lub pompowanie betonu na dużą odległość lub wysokość (np. betonowanie stropu, schodów, posadzki),

* zagęszczenie mieszanki betonowej wibratorami buławowymi lub listwą wibracyjną.

Czynności związane z betonowaniem są wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a-12c. Symbole PKOB są zgodne z art. 41 ust. 12a.

Czynności związane z betonowaniem są wykonywane w bryle budynku.

Przed zastosowaniem stawki VAT 8%, każdorazowo przed każdą usługą, podpisywana jest umowa z klientem na zabetonowanie konkretnej części budynku, czy lokalu mieszkalnego (fundamenty, ściany, stropy, wylewki, itp.), w której znajdują się podane przez klienta PKOB oraz metraż, aby zapewnić zgodność z art. 41 ust. 12a-12c.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z możliwością zastosowania 8% stawki VAT w stosunku do kompleksowej usługi budowlanej wraz z szeregiem działań towarzyszących wykonywanej w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2, objętych społecznym programem mieszkaniowym.

Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W sytuacji gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym - świadczeniem dwóch lub więcej usług, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem, należy ustalić charakter świadczonej usługi, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę, czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT oraz czy budynek mieszkalny zaliczony jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Wobec powyższego jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie elementy (koszty).

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W przypadku świadczenia usług, opisanych we wniosku, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą, która obejmuje świadczenie podstawowe, tj. usługę budowlaną polegającą na wykonywaniu robót betoniarskich związanych z zabetonowaniem konkretnej części budynku, czy lokalu mieszkalnego (posadzek, fundamentów, ścian, stropów, wylewek, itp.), wykonaną w bryle budynku zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a-12c.

Kontakt pracownika podatnika z klientem i ustalenie jego potrzeb, w tym ustalenie ilości i rodzaju mieszanki betonowej, niezbędnej dla wykonania usługi, dokonanie oględzin miejsca budowy, sprawdzenie możliwości dostawy i przepompowania zamówionego betonu, sprawdzenie poprawności wykonania szalunków, dostawę masy betonowej, transport tej masy specjalistycznym sprzętem betonomieszarką lub pompo-gruszką na miejsce budowy, zagęszczenie mieszanki betonowej wibratorami buławowymi lub listwą wibracyjną, należy uznać za czynności pomocnicze do zrealizowania świadczenia zasadniczego.

Analiza przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego pozwala zatem stwierdzić, że przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Ponadto podkreślić należy, że z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Biorąc pod uwagę powołany stan prawny oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca świadczy usługę budowlaną, związaną z wykonywaniem robót betoniarskich i robót związanych z fundamentowaniem elementów konstrukcyjnych (m.in. fundamentów, stropów, filarów, schodów, posadzek podłogowych), przy użyciu specjalistycznego sprzętu (betonomieszarki lub pompo-gruszki), w cenie której wliczona jest wartość zużytych materiałów, wykonaną w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, tj. budowy, remontu lub przebudowy budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, to do całej wartości usługi zastosowanie będzie miała 8% stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Należy jednakże mieć na względzie, że w przypadku budownictwa nie objętego społecznym programem mieszkaniowym (tekst jedn.: budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2), preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8% stosuje się, zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Natomiast w pozostałej części, nie objętej stawką preferencyjną, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, że do czynności o których mowa we wniosku, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., należy odwołać się do uregulowań zawartych w ww. art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Nie należy natomiast odwoływać się do klasyfikacji statystycznych, gdyż dla tych czynności ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie, nie powołują symboli statystycznych.

Istotnym jest zatem co jest przedmiotem sprzedaży, czy czynność wykonywana przez Wnioskodawcę mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (tekst jedn.: dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Zatem wskazanie przez Wnioskodawcę symbolu PKWiU dla opisanych we wniosku czynności jest bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl