IBPP2/443-178/14/WN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 maja 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-178/14/WN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 stycznia 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 15 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania podatku VAT od faktur za zakupione paliwo do samochodu Renault T.:

* jest nieprawidłowe - w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

* jest prawidłowe - w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania podatku VAT od faktur za zakupione paliwo do samochodu Renault T.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 15 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 maja 2014 r. znak: IBPP2/443-178/14/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") nabył w dniu 9 lutego 2010 r. samochód Renault T., który zgodnie z homologacją jest samochodem ciężarowym. Samochód nie posiada świadectwa wydanego przez stację diagnostyczną o spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 86a ust. 5 o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011.177.1054). Samochód służy wyłącznie działalności gospodarczej Spółki.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 maja 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy:

1. Dopuszczalna masa całkowita samochodu o którym mowa we wniosku to 3040 kg.

2. Dopuszczalna ładowność samochodu, o którym mowa we wniosku to 1101 kg.

3. Liczba miejsc (siedzeń) łącznie z kierowcą to 6.

4. Dopuszczalna ładowność wynika z dowodu rejestracyjnego o numerze..., natomiast liczba miejsc siedzących wynika ze świadectwa homologacji wydanego przez producenta.

5. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

6. Samochód nie jest pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej "ustawą nowelizującą".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek od towarów i usług naliczony przy nabyciu paliwa do ww. samochodu może obniżać podatek należny Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od towarów i usług naliczony na fakturach za nabycie paliwa do ww. samochodu może obniżać podatek należny spółki. Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, obniżenie podatku należnego nie stosuje się do napędu samochodów, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy.

Artykuł 3 ust. 1 tej ustawy mówi natomiast o samochodach nabywanych w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do 31 grudnia 2013 r. Wyłączenie prawa obniżenia w zakresie nabywania paliw dot. zatem samochodów wobec których ograniczono prawo do obniżenia podatku w związku z ich nabyciem, natomiast ograniczenie w zakresie nabycia paliw nie może dotyczyć samochodów co do których przysługiwało pełne prawo do obniżenia podatku przy ich nabyciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

* prawidłowe - w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, że wobec faktu, że Wnioskodawca w złożonym wniosku z 17 stycznia 2014 r. przedstawioną w nim sytuację określił jako zaistniały stan faktyczny (poz. 49 wniosku), natomiast w poz. 61 wniosku, jako przepisy mające być przedmiotem interpretacji, wskazał art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, interpretację niniejszą wydano w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przepis art. 88a ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r., stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 86a ust. 1 ww. ustawy, w przypadku nabycia:

1.

samochodów osobowych,

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów specjalnych - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;

6.

pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,

b.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;

7.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

W świetle ust. 4 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Analiza powyższych regulacji prowadzi do wniosku, że do pojazdów samochodowych spełniających warunki określone w art. 86a ust. 2 pkt 6 lit. c ustawy, przy zachowaniu przepisu ust. 4 tego artykułu, w stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r., nie ma zastosowania zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, o którym mowa w art. 88a ustawy, bowiem dotyczy on tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, wskazanych w art. 86a ust. 1 ustawy.

Kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. były regulowane przepisami ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

I tak, zgodnie z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powyższego wynika, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu nie przysługiwało w sytuacji gdy były one nabyte w celu wykorzystania do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył w dniu 9 lutego 2010 r. samochód Renault T., który zgodnie z homologacją jest samochodem ciężarowym. Samochód nie posiada świadectwa wydanego przez stację diagnostyczną o spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 86a ust. 5 o podatku od towarów i usług. Samochód służy wyłącznie działalności gospodarczej Spółki.

Dopuszczalna masa całkowita samochodu o którym mowa we wniosku to 3040 kg.

Dopuszczalna ładowność samochodu, o którym mowa we wniosku to 1101 kg.

Liczba miejsc (siedzeń) łącznie z kierowcą to 6.

Dopuszczalna ładowność wynika z dowodu rejestracyjnego o numerze..., natomiast liczba miejsc siedzących wynika ze świadectwa homologacji wydanego przez producenta.

Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Samochód nie jest pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.).

Mając na uwadze przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy stwierdzić, że skoro opisany samochód Renault T. jest samochodem ciężarowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, a jednocześnie nie jest on pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, zatem w stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do jego napędu, co wynika z przywołanego wcześniej art. 4 w związku z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. wobec faktu, że był on wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT i posiada 6 miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy, a jego dopuszczalna ładowność wynosi 1101 kg, przy czym te parametry techniczne są określone na podstawie dokumentów wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku należnego przy nabyciu paliwa do jego napędu, na podstawie art. 88a w związku z art. 86a ust. 2 w powiązaniu z ust. 4 tegoż artykułu ustawy o VAT, przy założeniu że nie mają miejsca wyłączenia przewidziane przepisem art. 88 tej ustawy.

Oceniając zatem stanowisko w zakresie prawa do odliczania podatku VAT z faktur za zakupione paliwo do ww. samochodu Renault T. należało uznać je za:

* nieprawidłowe - w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

* prawidłowe - w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r.

Jednocześnie należy wskazać, że z dniem 1 kwietnia 2014 r. uległy zmianie regulacje dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu pojazdów wykorzystywanych w prowadzonej działalności, które zostały wprowadzone ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl