IBPP2/443-170/12/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 5 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 12 sierpnia 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 344/10 (data wpływu do tut. organu prawomocnego wyroku 28 listopada 2011 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1497/10, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2009 r. (data wpływu 9 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem gospodarczym i miejscami postojowymi w parkingu podziemnym - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem gospodarczym i miejscami postojowymi w parkingu podziemnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność developerską. Na nabytych działkach Spółka buduje budynki wielolokalowe o określonej liczbie lokali mieszkalnych z garażami wraz z budową wewnętrznych instalacji: wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, centralnego ogrzewania, gazowych, wentylacji mechanicznej i elektrycznych.

Przez określenie garaż rozumie się zarówno miejsce parkingowe, które nie jest w jakikolwiek sposób wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi jak i takie miejsca, które są wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi.

Z zainteresowanymi osobami (fizycznymi lub prawnymi) Spółka zawiera umowę przedwstępną sprzedaży lokalu mieszkalnego w formie pisemnej lub umowę zawieraną w formie aktu notarialnego, zobowiązującą do ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży, w których to Spółka zobowiązuje się do wybudowania budynku, opisanego powyżej, ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem gospodarczym oraz z określoną liczbą miejsc postojowych w parkingu podziemnym szczegółowo określonych w załączniku do umowy, a następnie dokonania sprzedaży. Zobowiązanie do sprzedaży wynikające z przedmiotowych umów określa również cenę sprzedaży brutto dla całego przedmiotu sprzedaży, w tym odrębnie za pomieszczenie gospodarcze oraz za miejsca postojowe, opisane powyżej.

Po zrealizowaniu zobowiązań wynikających z umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu mieszkalnego w formie pisemnej lub umowy zobowiązującej do ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży Wnioskodawca przeniesie własność, opisanego powyżej, w drodze umowy sprzedaży.

Wyodrębnione miejsca postojowe w parkingu podziemnym sprzedawane wraz z lokalem mieszkalnym znajdującym się w budynku mieszkalnym nie stanowią odrębnego przedmiotu własności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować dostawę lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem gospodarczym oraz z określoną liczbą miejsc postojowych w parkingu podziemnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem gospodarczym oraz z określoną liczbą miejsc postojowych w parkingu podziemnym powinna być opodatkowana stawką 7% na podstawie § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Jednolita stawka winna byś zastosowana do całego przedmiotu sprzedaży zaprezentowanego w opisanym stanie faktycznym. Zdaniem Spółki miejsca postojowe, opisane powyżej, nie stanowią odrębnego przedmiotu własności. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, że nie są izbami wydzielonymi trwałymi ścianami w obrębie budynku. W opisanym stanie faktycznym przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego nie jest garaż, czy samo miejsce parkingowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego o konkretnej powierzchni, integralnie związanego z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego. W takim przypadku nie ma możliwości nabycia lokalu mieszkalnego prawa do korzystania z miejsca parkingowego bez lokalu mieszkalnego. W konsekwencji sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc parkingowych, które znajdują się w tym samym budynku, musi podlegać tej samej stawce podatku VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego, tj. stawce 7%. Zdaniem Spółki, do zastosowania jednolitej 7% stawki podatku od towarów i usług dla całego przedstawionego w opisie stanu faktycznego przedmiotu dostawy, bez znaczenia pozostaje czy miejsca parkingowe są czy też nie są w jakikolwiek sposób wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi.

Stanowisko Spółki jest, w jej ocenie, zbieżne z utrwaloną linią orzecznictwa wynikającą z niżej wymienionych orzeczeń sądów:

* wyrok WSA w Warszawie z 17 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 262/08,

* wyrok WSA w Poznaniu z 15 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Po 1206/07,

* wyrok WSA w Gliwicach z 18 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Gl 1259/07,

* wyrok WSA w Bydgoszczy z 16 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Bd 801/07,

* wyrok NSA z 28 listopada 2007 r., sygn. akt I FSK 1455/06),

* wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 167/09,

* wyrok WSA w Kielcach z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 445/08.

W dniu 9 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-1019/09/RSz uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 24 marca 2010 r. (data wpływu 25 marca 2010 r.) - złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 9 marca 2010 r. znak: IBPP2/443-1019/09/RSz.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, pismem z dnia 14 kwietnia 2010 r. znak: IBPP2/443W-24/10/RSz, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 marca 2010 r. znak: IBPP2/443-1019/09/RSz, złożył, kierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, skargę z dnia 19 maja 2010 r. (data wpływu 24 maja 2010 r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości.

Wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 344/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż zaskarżona interpretacja indywidualna Ministra Finansów narusza prawo w zakresie powodującym konieczność wyeliminowania go z obrotu prawnego.

Sąd stwierdził, iż istotę sporu między stronami stanowiła kwestia zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem parkingowym.

Sąd uznał, iż w ramach nieruchomości budynkowej nastąpiła sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do korzystania z określonego miejsca postojowego.

Sąd wskazał, iż sprzedaż ta stanowi jednolite świadczenie i na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy VAT w zw. z § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. podlega opodatkowaniu stawką 7%.

Zdaniem Sądu, należy uznać, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc parkingowych znajdujących się w częściach wspólnych budynku, które nie stanowią odrębnej nieruchomości lokalowej, stanowi jedną czynność prawną i podlega tej samej stawce podatku od towarów i usług, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego.

Od powyższego wyroku Minister Finansów, reprezentowany przez pełnomocnika, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem tego Sądu z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1497/10 skarga kasacyjna została oddalona.

NSA stwierdził, iż okoliczności faktyczne sprawy nie są między stronami sporne. Tymczasem to właśnie ich dokładana analiza przesądza o wyniku sporu.

Zdaniem Sądu, z wniosku o udzielenie interpretacji niezbicie wynika, że miejsce postojowe nie jest sprzedawane klientom spółki odrębnie, jako inny przedmiot sprzedaży (inna nieruchomość). W konsekwencji dzielenie takiej czynności prawnej na gruncie prawa podatkowego byłoby sztuczne. NSA stwierdził, iż w sprawie bezspornie mamy do czynienia ze świadczeniem jednolitym, tzn. z dostawą towaru (lokalu mieszkalnego) i świadczeniem usługi (sprzedaż udziału w części wspólnej budynku wyrażającego się m.in. przez prawo korzystania z wydzielonego miejsca postojowego). Tak skonstruowany przedmiot umowy dostawy mieści się w pojęciu "obiekt budownictwa mieszkaniowego", a więc korzysta z preferencyjnego opodatkowania na mocy § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia o VAT.

W odniesieniu do przedmiotowej sprawy NSA powołał wyrok z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. FSK 2480/04, wyrok z dnia 9 września 2008 r., sygn. I FSK 907/08, wyrok z dnia 11 maja 2010 r., I FSK sygn. 724/09, wyrok z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. I FSK 1931/09 i wyrok z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn. I FSK 75/10 (wszystkie dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Poglądy wyrażone w cytowanych wyrokach skład rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podzielił i przyjął jako swoje.

W związku z powyższym, zdaniem NSA, nie doszło w sprawie do błędnej wykładni art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i niewłaściwego zastosowania art. 41 ust. 12 tej ustawy i § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 153 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez Sąd obu instancji oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast pojęcie "towary" zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 tejże ustawy. Ilekroć w ustawie jest mowa o towarach to należy przez to rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady, stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według zapisu art. 41 ust. 12b do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

* budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ^2,

* lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ².

Z powyższego wynika, że o możliwości zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 i 12a ww. ustawy o VAT decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

Ponadto, zgodnie z treścią § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku odtowarów i usług, obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkaniasklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Wskazać również należy, iż zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z jego brzmieniem samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

A contrario nie jest lokalem mieszkalnym wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb nie przeznaczona na stały pobyt ludzi i nie służąca zaspokajaniu ich potrzeb. Ponadto ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi;

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokajaniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymieniał przykładowo piwnicę, strych, komórkę, garaż.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Wg art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali.

Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Zatem z mocy cyt. wyżej art. 3 ust. 1 zdanie 2 ww. ustawy o własności lokali, współwłasność nieruchomości wspólnej, na którą składają się grunt oraz części budynku i urządzenia służące do wspólnego użytku właścicieli lokali (np. pomieszczenie garażowe), ma charakter przymusowy tzn. że nie można żądać zniesienia tej współwłasności dopóki trwa odrębna własność lokali. Ponadto na podkreślenie zasługuje, że to od właściciela budynku mieszkalnego zależy czy uzna miejsca postojowe w garażu wielostanowiskowym, za element nieruchomości wspólnej z określeniem korzystania z poszczególnych miejsc w ramach podziału quoad usum, czy też wydzieli garaż na odrębną własność jako samodzielny lokal w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali i dokona jego sprzedaży oddzielnie od lokalu mieszkalnego.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

W świetle powyższego wskazać należy, że nie ma możliwości nabycia jak i zbycia lokalu mieszkalnego bez prawa do udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali mieszkalnych. Udział w nieruchomości wspólnej nie może pozostawać odrębnym przedmiotem własności, nie może też być przedmiotem odrębnego obrotu. Oznacza to, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do nieruchomości wspólnej podlegać będzie jednej stawce podatku VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność developerską. Na nabytych działkach Spółka buduje budynki wielolokalowe o określonej liczbie lokali mieszkalnych z garażami wraz z budową wewnętrznych instalacji: wodociągowej, kanalizacji sanitarnej, centralnego ogrzewania, gazowych, wentylacji mechanicznej i elektrycznych. Przez określenie garaż rozumie się zarówno miejsce parkingowe, które nie jest w jakikolwiek sposób wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi jak i takie miejsca, które są wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi. Z zainteresowanymi osobami (fizycznymi lub prawnymi) Wnioskodawca zawiera umowę przedwstępną sprzedaży lokalu mieszkalnego w formie pisemnej lub umowę zawieraną w formie aktu notarialnego, zobowiązującą do ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży, w których to Wnioskodawca zobowiązuje się do wybudowania budynku, opisanego powyżej, ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem gospodarczym oraz z określoną liczbą miejsc postojowych w parkingu podziemnym, szczegółowo określonych w załączniku do umowy, a następnie dokonania sprzedaży. Zobowiązanie do sprzedaży wynikające z przedmiotowych umów określa również cenę sprzedaży brutto dla całego przedmiotu sprzedaży, w tym odrębnie za pomieszczenie gospodarcze oraz za miejsca postojowe, opisane powyżej. Po zrealizowaniu zobowiązań wynikających z umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu mieszkalnego w formie pisemnej lub umowy zobowiązującej do ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży Wnioskodawca przeniesie własność lokalu, opisanego powyżej, w drodze umowy sprzedaży. Wyodrębnione miejsca postojowe w parkingu podziemnym sprzedawane wraz z lokalem mieszkalnym znajdującym się w budynku mieszkalnym nie stanowią odrębnego przedmiotu własności.

W niniejszej sprawie, przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego nie jest zatem garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w parkingu podziemnym, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie są one samodzielnymi lokalami użytkowymi ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku.

Tak więc w przedmiotowej sprawie, co podkreślił WSA w Kielcach w ww. wyroku z dnia 12 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 344/10, w ramach nieruchomości budynkowej nastąpiła sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z określonego miejsca postojowego. Sprzedaż ta stanowi jednolite świadczenie i podlega opodatkowaniu stawką 7%.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku opis sprawy, treść powołanych przepisów oraz stanowiska obu ww. Sądów, należy stwierdzić, iż dostawa lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem gospodarczym oraz z określoną liczbą miejsc postojowych w parkingu podziemnym, w sytuacji gdy nie stanowią one odrębnego przedmiotu własności, podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.