IBPP2/443-155/09/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie określenia stawki podatku VAT dla opisanej we wniosku usługi transportowej z Włoch do Polski wykonanej na zlecenie rosyjskiego kontrahenta - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla opisanej we wniosku usługi transportowej z Włoch do Polski wykonanej na zlecenie rosyjskiego kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada polski NIP (z przedrostkiem PL), prowadzi pełną księgowość (księgi handlowe), metoda ewidencji w księgach rachunkowych, to metoda memoriałowa. Prowadzi jednoosobowo, jako osoba fizyczna działalność gospodarczą, polegającą na transporcie międzynarodowym.

Wnioskodawca wskazał, że otrzymał od rosyjskiego kontrahenta zlecenie transportowe (w załączeniu) na przewiezienie towaru z Włoch do Polski. Towar został przeładowany w Polsce i następnie wywieziony przez innego przewoźnika do Rosji (zgodnie z dokumentem CMR, który w pozycji 3 zawiera miejsce przeznaczenia towaru - Rosja, a w pozycji 4 miejsce załadunku Włochy (w załączeniu). Wnioskodawca wskazał, że jako przewoźnik przewiózł towar tylko na odcinku z Włoch do Polski. Kontrahent rosyjski nie posiada NIP z przedrostkiem.

Wskazał też, że:

* usługa transportowa jest zawarta na podstawie zlecenia,

* usługa została wykonana 24 września 2008 r.,

* nabywca tejże usługi transportowej podał tylko numer identyfikacji podatkowej NIP bez przedrostka Rosji.

* brak dokumentów kolejnego przewoźnika, iż przewoził On dalej towar do Rosji (poza terytorium Wspólnoty).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować dla przedstawionej w pkt 50 (wyżej) sytuacji, wystawiając fakturę za usługę transportową z Włoch do Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT wymieniono rodzaje dokumentów stanowiących dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego od których posiadania uzależnione jest prawo do zastosowania stawki "0" w transporcie międzynarodowym. W przypadku transportu przez przewoźnika lub spedytora towarów, będą to: list przewozowy stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora).

Wnioskodawca stwierdził, iż jego zdaniem opisane zdarzenie spełnia wszystkie przesłanki transportu międzynarodowego, dlatego mając na uwadze, że transport jest związany i służy wykonaniu czynności związanej z wywozem towarów poza Wspólnotę, ponieważ koszty tego transportu wejdą w skład wartości celnej towaru w Rosji (zostaną opodatkowane podatkiem rosyjskim) zastosowanie do sprzedaży tych usług stawki "nie podlega poza Polską" i 0% na terenie Polski jest prawidłowe. Zdaniem Wnioskodawcy nie byłoby zasadne opodatkowanie transportu w Polsce stawką 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 30 listopada 2008 r., gdyż z rozpatrywanego wniosku wynika, iż sprawa dotyczy zdarzenia, które miało miejsce w dniu 24 września 2008 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Generalna zasada dotycząca ustalenia miejsca świadczenia usług została określona w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Wyjątek od ww. zasady dotyczy m.in. świadczenia usług transportowych.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28. W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

Z powyższej definicji wynika, że w przypadku transportu międzynarodowego towarów musi się on chociaż w części odbywać poza terytorium Wspólnoty. Transport, który w całości odbywa się na terytorium Wspólnoty, nie jest transportem międzynarodowym - jest nim tylko ten transport, który chociaż w części odbywa się poza Wspólnotą, czyli na terytorium kraju trzeciego.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowanie usług transportu międzynarodowego stawką preferencyjną 0% wymaga odpowiedniego ich udokumentowania. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia tych usług są - w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2.

Stawka podatku 0% ma więc zastosowanie w przypadku świadczenia usług transportu międzynarodowego, jeżeli zostały spełnione wyżej wymienione warunki. Dokumenty, jakimi należy posłużyć się dla wykazania świadczenia usług transportu międzynarodowego, winny okoliczność tę jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie czynności.

Analiza powyższych uregulowań wskazuje zatem, że w transporcie międzynarodowym dla zastosowania 0% stawki podatku wymagane jest posiadanie dokumentu w postaci listu przewozowego, dokumentu spedytorskiego lub innego dokumentu potwierdzającego w sposób jednoznaczny fakt przekroczenia granicy z państwem trzecim.

Jak wynika z treści cyt. wyżej art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, powyższa zasada dotycząca miejsca świadczenia usług transportowych, odnosząca się również do transportu międzynarodowego, nie ma zastosowania do wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów.

Bowiem stosownie do art. 28 ust. 1 i 3 ww. ustawy w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

W przypadku wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów ustawa przyjmuje jako zasadę, że są one świadczone tylko w jednym państwie. Nie ma więc tutaj zastosowania zasada opodatkowana usług transportowych w miejscu ich faktycznego wykonania z zastosowaniem alokacji kilometrowej, o której mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy. Takie, a nie inne podejście do opodatkowania wewnątrzwspólnotowych usług transportu jest przede wszystkim podyktowane względami jak największego uproszczenia rozliczeń podatkowych z tego tytułu. Uproszczenia takie są dopuszczalne, bowiem nie zagrażają one ściągalności podatku. Miejsce opodatkowania zawsze znajduje się na terytorium Wspólnoty, tak więc nie ma niebezpieczeństwa braku opodatkowania tych usług.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada polski NIP (z przedrostkiem PL), prowadzi pełną księgowość (księgi handlowe), metoda ewidencji w księgach rachunkowych, to metoda memoriałowa. Prowadzi jednoosobowo, jako osoba fizyczna działalność gospodarczą, polegającą na transporcie międzynarodowym.

Wnioskodawca otrzymał od rosyjskiego kontrahenta zlecenie transportowe na przewiezienie towaru z Włoch do Polski. Towar został przeładowany w Polsce i następnie wywieziony przez innego przewoźnika do Rosji (zgodnie z dokumentem CMR, który w pozycji 3 zawiera miejsce przeznaczenia towaru - Rosja, a w pozycji 4 miejsce załadunku Włochy). Wnioskodawca wskazał, że jako przewoźnik przewiózł towar tylko na odcinku z Włoch do Polski.

Kontrahent rosyjski nie posiada NIP z przedrostkiem.

Wskazał też, że:

* usługa została wykonana 24 września 2008 r.,

* nabywca tejże usługi transportowej podał tylko numer identyfikacji podatkowej NIP bez przedrostka Rosji.

* brak dokumentów kolejnego przewoźnika, iż przewoził On dalej towar do Rosji (poza terytorium Wspólnoty).

Ustawodawca w art. 83 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy o VAT posługuje się pojęciem listu przewozowego lub dokumentu spedytorskiego (kolejowego, lotniczego, samochodowego, konosamentu morskiego, konosamentu żeglugi śródlądowej) stosowanego wyłącznie w transporcie międzynarodowym lub innego dokumentu z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Zauważyć należy że Wnioskodawca w stanie faktycznym wskazał, iż towar został przewieziony z Włoch do Polski (to był tylko jeden odcinek), po przeładowaniu towar pojechał poza terytorium Wspólnoty do Rosji. Przewozu towarów z Polski do Rosji dokonał inny przewoźnik. Jednocześnie wyjaśnił, że nie jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających, że kolejny przewoźnik faktycznie przewiózł towar z Polski do Rosji.

Stwierdzić należy, iż mimo, że Wnioskodawca posiada dokument CMR z którego wynika, że miejscem załadunku towaru są Włochy, a miejscem przeznaczenia towaru jest Rosja, to nie jest on w posiadaniu dokumentu z którego jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości wynika fakt przekroczenia granicy z państwem trzecim. Zatem w opisanym stanie faktycznym posiadanie dokumentu przewozowego CMR nie daje podstaw do uznania, iż w przedmiotowej sprawie wystąpił transport międzynarodowy a tym samym nie uprawnia Wnioskodawcy do zastosowania 0% stawki VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że towar został przewieziony z terytorium Włoch na teren innego państwa unijnego - Polski. Zleceniodawca, kontrahent rosyjski podał Wnioskodawcy numer identyfikacji podatkowej NIP bez przedrostka. Zatem należy uznać, iż kontrahent rosyjski nie jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium Wspólnoty.

Wykonana przez Wnioskodawcę usługa jest zatem wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów. Zaś miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce gdzie transport towarów się rozpoczął, tj. terytorium Włoch.

Z uwagi na fakt, że zleceniodawca nie podał Wnioskodawcy numeru pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, miejscem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Włoch, gdzie transport towarów się rozpoczyna - zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy.

Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany przedmiotową usługę opodatkować podatkiem od wartości dodanej na terytorium kraju rozpoczęcia przedmiotowej usług tj. terytorium Włoch. O sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usługi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż opisane zdarzenie spełnia przesłanki transportu międzynarodowego z zastosowaniem stawki "nie podlega poza Polską i 0% na terenie Polski" jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego stwierdził, iż zlecenie transportowe oraz dokument CMR stanowi załącznik do wniosku. Jednakże takich dokumentów nie załączył. Należy także nadmienić iż załączane przez wnioskodawców dokumenty nie podlegają ocenie w interpretacjach indywidualnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej.