IBPP2/443-152/07/BWo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zarządu Dróg Powiatowych, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2007 r. (data wpływu 26 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozstrzygnięcia czy Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu obciążania gospodarstwa pomocniczego kosztami wspólnie zajmowanej nieruchomości dotyczącymi energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2007 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zarząd Dróg Powiatowych jest samorządową jednostką budżetową, użytkującą nieruchomość znajdującą się w...., wspólnie z gospodarstwem pomocniczym utworzonym przy ww. Zarządzie Dróg. Zgodnie z umową zawartą z dostawcą energii elektrycznej, Zarząd Dróg ponosi koszty jej zużycia. Na podstawie pisemnych ustaleń, koszty te częściowo zwracane są przez gospodarstwo pomocnicze po otrzymaniu przez nich rachunku wystawianego przez Zarząd Dróg. Obciążenie dokonywane na podstawie rachunku polega na przeniesieniu kosztów energii zużytej przez gospodarstwo pomocnicze bez doliczania jakiejkolwiek marży ani innej opłaty o podobnym charakterze. Ceny w rachunkach dokumentujących odsprzedaż dla użytkownika są takie same jak ceny brutto w fakturze zakładu elektroenergetycznego, natomiast ilość MWh ustalana jest wg wskazań licznika. Jednostka samorządowa nie posiada koncesji na produkcję czy sprzedaż energii elektrycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednostka budżetowa zajmująca z innym podmiotem wspólnie nieruchomość i obciążająca go kosztami zużycia energii elektrycznej bez doliczania jakiejkolwiek marży lub innych opłat o podobnym charakterze jest podatnikiem VAT z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on podatnikiem podatku VAT z tytułu obciążenia gospodarstwa pomocniczego kosztami wspólnie zajmowanej nieruchomości, dotyczącymi energii elektrycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. W mysl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto wskazać należy przepis art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347/1), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG)). Przepis ten stanowi, że w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, w których podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku gdy podatnik kupuje usługę, a następnie odprzedaje ją kontrahentowi w stanie tzw. nieprzetworzonym, uznaje się go jako podatnika, który usługę taką świadczy. W świetle ww. przepisów, stwierdzić należy, że zakup usług (tzw. mediów) przez podatnika we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności ich odprzedaż na rzecz innych podmiotów wypełnia dyspozycję definicji określonej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca zakupuje usługi we własnym imieniu a następnie dokonuje ich odprzedaży. Należy zatem uznać, iż świadczy tym samym usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto należy zauważyć, iż zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisy rozporządzeń wykonawczych nie regulują "refakturowania". Nie oznacza to jednak, iż czynność taka (tj. powtórzenie czynności fakturowania, dokumentowania dokonanej sprzedaży towarów i usług, wykonanie czynności fakturowania na nowo) jest niedopuszczalna lub niemożliwa w praktyce mimo, iż termin "refakturowanie" nie jest terminem prawnym. Jednakże przyjąć należy, iż "refakturowanie" to nic innego jak zafakturowanie odsprzedaży określonych usług przez jednego podatnika (formalnego usługodawcy) na rzecz podatnika będącego bezpośrednim odbiorcą, faktycznie korzystającym z usługi w określonym zakresie. Zatem z "refakturowaniem" mamy do czynienia wówczas, gdy przedmiotem refakturowania są usługi, z których nie korzysta podmiot, na którego wystawiana jest pierwotnie faktura. Odsprzedaż (refakturowanie) tych usług musi być dokonana po cenie zakupu, bez jakiejkolwiek marży narzuconej przez odsprzedającego, a podmiot dokonujący refakturowania wystawia na rzecz nabywcy fakturę (refakturę), z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT, która widnieje na fakturze pierwotnej, wystawionej przez usługodawcę.

Zatem, ponieważ czynność refakturowania to nic innego jak odsprzedaż usług określonego rodzaju, czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, zgodnie, z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przedłożonego wniosku wynika, że cała nieruchomość użytkowana jest przez Wnioskodawcę wspólnie z gospodarstwem pomocniczym. Usługi nabywa Wnioskodawca, ponieważ on zawarł umowę z dostawcą energii elektrycznej. Jak podkreślono we wniosku, działalność jednostki budżetowej w myśl ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.) nie jest prowadzona w celach zarobkowych i nie może ona osiągać zysku. W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z usługami świadczonymi pomiędzy jednostką budżetową a gospodarstwem pomocniczym. Zatem zastosowanie znajduje § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), który zwalnia od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowym i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usługi w zakresie rozprowadzania wody, usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne oraz usług komunikacji miejskiej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, z tytułu obciążania gospodarstwa pomocniczego kosztami wspólnie zajmowanej nieruchomości dotyczącymi energii elektrycznej, jednak jako że usługi świadczone są pomiędzy jednostką budżetową, a gospodarstwem pomocniczym Wnioskodawca korzysta w tym zakresie ze zwolnienia, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 14 cyt. rozporządzenia.

W konsekwencji powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż z tytułu obciążania gospodarstwa pomocniczego kosztami wspólnie zajmowanej nieruchomości dotyczącymi energii elektrycznej nie jest podatnikiem podatku VAT.

Ponadto należy zauważyć, iż wskazana przez Wnioskodawcę decyzja Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 lipca 2005 r. znak PPB1-4407/I/33/2005 w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego została wydana w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie przedstawionego w tym zakresie stanu faktycznego.

Niniejsza interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko -Biała.