IBPP2/443-151/09/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 26 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

* czy firma usługowa wystawiając w dniu 4 listopada 2008 r. faktury korygujące do faktur wystawionych w miesiącach grudzień 2006 r., luty 2007 r., marzec 2007 r. i kwiecień 2007 r. w związku z zasądzeniem na jej rzecz na mocy wyroku sądowego, który stał się prawomocny w dniu 29 października 2008 r. spornej części wynagrodzenia za usługi świadczone w okresie od grudnia 2006 r. do marca 2007 r. postąpiła prawidłowo oznaczając w fakturach korygujących datę sprzedaży na dzień 4 listopada 2008 r.,

* czy firma usługowa wystawiając w dniu 4 listopada 2008 r. fakturę obejmującą wynagrodzenie za usługi wykonane w miesiącu kwietniu 2007 r. w związku z zasądzeniem na jej rzecz na mocy wyroku sądowego, który stał się prawomocny w dniu 29 października 2008 r. spornego wynagrodzenia za usługi wykonane w kwietniu 2007 r. postąpiła prawidłowo oznaczając w tej fakturze datę sprzedaży na dzień 4 listopada 2008 r.

- jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące dwa stany faktyczne:

Zarząd Dróg na podstawie umowy z dnia 1 listopada 2006 r. zlecił firmie usługowej świadczenie usług zimowego utrzymania dróg wojewódzkich w okresie od 1 listopada 2006 r. do 15 kwietnia 2009 r. (zadanie zimowego utrzymania dróg wojewódzkich na terenie powiatu X zostało przekazane PZD na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Zarządem Województwa a Zarządem Powiatu).

Zgodne z ww. umową wynagrodzenie za wykonane usługi było płatne za każdy miesiąc świadczenia usług, przy czym podstawą zapłaty były faktury VAT wystawiane do 7 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni. W okresie pomiędzy 29 grudnia 2006 r. a 5 kwietnia 2007 r. firma usługowa wystawiła Wnioskodawcy faktury obejmujące wynagrodzenie za usługi świadczone w miesiącach: grudzień 2006 r., styczeń 2007 r., luty 2007 r. i marzec 2007 r. Faktury te zostały terminowo zapłacone przez Wnioskodawcę w pełnej wysokości.

Firma usługowa zakwestionowała jednak sposób obliczania wynagrodzenia i w związku z tym wystąpiła przeciwko Wnioskodawcy z powództwem o zapłatę należności:

* tytułem reszty wynagrodzenia za usługi świadczone w grudniu 2006 r.,

* tytułem reszty wynagrodzenia za usługi świadczone w styczniu 2007 r.,

* tytułem reszty wynagrodzenia za usługi świadczone w miesiącu lutym 2007 r.,

* tytułem reszty wynagrodzenia za miesiąc marzec 2007 r. oraz

* tytułem wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2007 r.

Spór o zapłatę ww. kwot wynikał z rozbieżnej interpretacji postanowień umowy regulujących możliwość zawieszenia przez Wnioskodawcę akcji zimowego utrzymania dróg w przypadku utrzymywania się dodatnich temperatur oraz braku opadów śniegu, a mianowicie firma usługowa utrzymywała, że w takim przypadku należy się jej wynagrodzenie przewidziane za prowadzenie tzw. akcji biernej, zaś stanowisko Wnioskodawcy było odmienne.

Wyrokiem z dnia XXX 2008 r. Sąd Okręgowy w B. uwzględnił w całości powództwo firmy usługowej, natomiast Sąd Apelacyjny w K. wyrokiem z dnia XXX. oddalił apelację Wnioskodawcy od ww. wyroku Sądu Okręgowego w B. wskazując, że zasądzona kwota stanowi pozostałą część wynagrodzenia należnego firmie usługowej na podstawie umowy z dnia XX 2006 r.

Na podstawie ww. wyroków firma usługowa dostarczyła Wnioskodawcy cztery faktury korygujące do faktur:

* z dnia XXX 2006 r. obejmującej wynagrodzenie za grudzień 2006 r.,

* z dnia XXX 2007 r. obejmującej wynagrodzenie za styczeń 2007 r.,

* z dnia XXX 2007 r.obejmującej wynagrodzenie za luty 2007 r.,

* z dnia 5 kwietnia 2007 r. obejmującej wynagrodzenie za marzec 2007 r. oraz

* fakturę tytułem wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2007 r.

We wszystkich ww. fakturach datę sprzedaży określono na dzień 4 listopada 2008 r., przy czym faktury te zostały wystawione również z datą 4 listopada 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, firma usługowa postąpiła nieprawidłowo wskazując w fakturach korygujących odnoszących się do usług wykonanych w okresie od grudnia 2006 r. do marca 2007 r. oraz w fakturze odnoszącej się do usługi wykonanej w miesiącu kwietniu 2007 r. iż datą sprzedaży jest 4 listopada 2008 r.

Okoliczność, że kwoty objęte ww. fakturami były co do zasady sporne między stronami i że spór ten został rozstrzygnięty na drodze sądowej nie ma żadnego znaczenia dla określenia daty sprzedaży. Zgodnie z art. 19 ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w razie częściowego wykonania usługi datą sprzedaży jest chwila wystawienia faktury, nie później jednak niż 7 dni od dnia wykonania części usługi. Z żadnego obowiązującego przepisu nie wynika aby była podstawa do przesunięcia terminu wykonania usługi lub jej części podlegającej fakturowaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku zasądzającego sporną część wynagrodzenia. Zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 2 lit. a) w związku z § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. (Dz. U. Nr 95, poz. 798), faktura korygująca powinna zawierać m.in. dzień, miesiąc i rok, albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży. To samo wynika z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a) w związku z § 5 ust. 1 pkt 4 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2009 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Zarówno z treści jak i celu ww. przepisów wynika jednoznacznie, że wskazane w fakturze pierwotnej oraz w fakturze korygującej daty sprzedaży powinny być identyczne.

Zdaniem Wnioskodawcy nieprawidłowe jest również postępowanie firmy usługowej w odniesieniu do wystawionej w dniu 4 listopada 2008 r. faktury za usługę wykonaną w miesiącu kwietniu 2007 r. Firma usługowa błędnie wskazała w tej fakturze datę sprzedaży na dzień 4 listopada 2008 r. Firma usługowa powinna wskazać w tym przypadku datę sprzedaży na kwiecień 2007 r. Spór o wynagrodzenie za miesiąc kwiecień 2007 r. zakończony prawomocnym wyrokiem z dnia 29 października 2008 r. nie stanowi argumentu dla przesunięcia daty sprzedaży z kwietnia 2007 r. do dnia 4 listopada 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych dwóch stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W opisie stanów faktycznych Wnioskodawca stwierdził, iż na podstawie umowy z dnia 1 listopada 2006 r. zlecił firmie usługowej świadczenie usług zimowego utrzymania dróg wojewódzkich w okresie od 1 listopada 2006 r. do 15 kwietnia 2009 r. (zadanie zimowego utrzymania dróg wojewódzkich na terenie powiatu X. Zgodne z ww. umową wynagrodzenie za wykonane usługi było płatne za każdy miesiąc świadczenia usług, przy czym podstawą zapłaty były faktury VAT wystawiane do 7 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni. W okresie pomiędzy 29 grudnia 2006 r. a 5 kwietnia 2007 r. firma usługowa wystawiła Wnioskodawcy faktury obejmujące wynagrodzenie za usługi świadczone w miesiącach: grudzień 2006 r., styczeń 2007 r., luty 2007 r. i marzec 2007 r. Faktury te zostały terminowo zapłacone przez Wnioskodawcę w pełnej wysokości.

Firma usługowa zakwestionowała jednak sposób obliczania wynagrodzenia i w związku z tym wystąpiła przeciwko Wnioskodawcy z powództwem o zapłatę należności:

* tytułem reszty wynagrodzenia za usługi świadczone w grudniu 2006 r.,

* tytułem reszty wynagrodzenia za usługi świadczone w styczniu 2007 r.,

* tytułem reszty wynagrodzenia za usługi świadczone w miesiącu lutym 2007 r.,

* tytułem reszty wynagrodzenia za miesiąc marzec 2007 r. oraz

* tytułem wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2007 r.

Spór o zapłatę ww. kwot wynikał z rozbieżnej interpretacji postanowień umowy regulujących możliwość zawieszenia przez Wnioskodawcę akcji zimowego utrzymania dróg w przypadku utrzymywania się dodatnich temperatur oraz braku opadów śniegu, a mianowicie firma usługowa utrzymywała, że w takim przypadku należy się jej wynagrodzenie przewidziane za prowadzenie tzw. akcji biernej, zaś stanowisko Wnioskodawcy było odmienne.

Wyrokiem z dnia XXX 2008 r. Sąd Okręgowy w B, uwzględnił w całości powództwo firmy usługowej, natomiast Sąd Apelacyjny w K. wyrokiem z dnia XXX 2008 r. oddalił apelację Wnioskodawcy od ww. wyroku Sądu Okręgowego w B. wskazując, że zasądzona kwota stanowi pozostałą część wynagrodzenia należnego firmie usługowej na podstawie umowy z dnia 1 listopada 2006 r.

Na podstawie ww. wyroków firma usługowa dostarczyła Wnioskodawcy cztery faktury korygujące do faktur:

* z dnia 29 grudnia 2006 r. obejmującej wynagrodzenie za grudzień 2006 r.,

* z dnia 1 lutego 2007 r. obejmującej wynagrodzenie za styczeń 2007 r.,

* z dnia 2 marca 2007 r.obejmującej wynagrodzenie za luty 2007 r.,

* z dnia 5 kwietnia 2007 r. obejmującej wynagrodzenie za marzec 2007 r. oraz

* fakturę tytułem wynagrodzenia za miesiąc kwiecień 2007 r.

We wszystkich ww. fakturach datę sprzedaży określono na dzień 4 listopada 2008 r., przy czym faktury te zostały wystawione również z datą 4 listopada 2008 r.

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego istotne jest zidentyfikowanie momentu, w którym usługi zimowego utrzymania dróg wojewódzkich zostały wykonane.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi art. 19 ust. 5 ustawy o VAT).

Konstrukcja, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, jest wyjątkiem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy. Konstrukcja ta jednak nie ma charakteru absolutnego. W przypadku dostaw i usług, gdzie przepisy ustawy przewidują szczególny sposób powstawania obowiązku podatkowego, fakt (moment) wystawienia faktury nie ma znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego.

Tak więc, w stosunku do dużej części usług przepisy ustawy VAT przewidują, że obowiązek podatkowy powstaje w szczególny sposób. Jeśli jednak w stosunku do danej usługi brak jest takich przepisów i nie mają przy tym zastosowania inne szczególne przepisy ustawy dotyczące powstawania obowiązku podatkowego (art. 19 ust. 4 ustawy, mający zastosowanie w sytuacjach, gdy podatnik obowiązany jest udokumentować wykonaną usługę fakturą), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług.

Powiązanie przez ustawodawcę momentu powstania obowiązku podatkowego chwilą wystawienia faktury stanowi jeden z najistotniejszych wyjątków od ogólnej zasady wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy. Można nawet twierdzić, że z uwagi na zakres jego zastosowania, właśnie ten moment powstawania obowiązku podatkowego jest zasadą. Należy jednak zauważyć, że wszelkie uwagi dotyczące rozumienia wydania towaru lub wykonania usługi na gruncie ustawy VAT mają tu pełne zastosowanie, bowiem art. 19 ust. 4, ustanawiając zasadę, że obowiązek podatkowy powstaje wraz z wystawieniem faktury, stanowi jednocześnie, że jeśli faktura nie zostanie wystawiona w ciągu 7 dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, obowiązek podatkowy powstaje w tym właśnie dniu.

Tym samym w tym dniu obowiązek podatkowy powstaje, jeśli:

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga:

Zgodnie z art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.

Stosownie do § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W odniesieniu do faktur korygujących zastosowanie mają ogólne zasady obowiązujące przy wystawianiu faktur VAT, dotyczące m.in. zaokrągleń, wykazywania symboli towarów i usług, okresu przechowywania, ilości egzemplarzy, wystawiania duplikatów. Natomiast elementy, jakie winna zawierać faktura korygująca uzależnione są od podstawy jej wystawienia.

Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny - ust. 2 powołanego przepisu - powinna zawierać co najmniej:

W myśl § 17 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Z powyższego przepisu § 17 rozporządzenia wynika, iż dopuszczalne jest korygowanie "pomyłek (...) w jakiejkolwiek pozycji faktury", przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki, w tym również dotyczące daty sprzedaży.

Za interpretacją taką przemawia również wykładnia językowa analizowanego przepisu. Według Słownika Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka, wyraz "pomyłka" oznacza - sąd lub postępek niezgodny z istotnym stanem rzeczy lub z obowiązującymi normami, mylne mniemanie, niewłaściwe, nieudane posunięcie; błąd, omyłka. Natomiast wyraz "jakikolwiek" - to zaimek zastępujący przymiotniki bez bliższego precyzowania ich treści; dowolny, wszelki, jaki bądź, wszystko jedno jaki; którykolwiek, jakikolwiek.

Posłużenie się przez ustawodawcę zaimkiem nieokreślonym wskazuje, że "pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury" mogą również dotyczyć przedmiotu transakcji i daty sprzedaży.

Jednocześnie należy podkreślić, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji powinna zostać skorygowana, w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między podmiotami gospodarczymi.

Należy zauważyć, iż termin wystawienia i rozliczenia faktury korygującej przez sprzedawcę w przypadku zwiększenia kwoty podatku należnego, nie został przez ustawodawcę wprost uregulowany, jak to ma miejsce w przypadku faktur stanowiących podstawę do obniżenia kwoty zobowiązania podatkowego. Jednakże w tym przypadku istotne jest, aby dokonano obliczenia i zadeklarowania podatku należnego w momencie powstania obowiązku podatkowego dla danej czynności.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż zasadnym jest zastosowanie ogólnej reguły dotyczącej terminu wystawiania faktur wynikającej z treści art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Natomiast, w myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

A zatem, gdy firma usługowa wystawiając w dniu 4 listopada 2008 r. faktury korygujące do faktur wystawionych w miesiącach grudzień 2006 r., luty 2007 r., marzec 2007 r. i kwiecień 2007 r., w związku z zasądzeniem na jej rzecz na mocy prawomocnego wyroku sądowego, wynagrodzenia za usługi świadczone w okresie od grudnia 2006 r. do marca 2007 r., powinna w fakturach korygujących wykazać datę sprzedaży ustaloną zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego.

Natomiast w sytuacji, gdy firma usługowa wykonała w miesiącu kwietniu 2007 r. usługi zimowego utrzymania dróg wojewódzkich, wówczas data sprzedaży na fakturze VAT powinna potwierdzać fakt wykonania usługi, zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego. Ponadto należy zauważyć, iż spór o wynagrodzenie nie jest przesłanką mającą wpływ na powstanie obowiązku podatkowego.

Należy także zauważyć, iż fakt wskazania na fakturze błędnej daty sprzedaży nie ma wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego. Błąd w oznaczeniu daty sprzedaży może zostać wyeliminowany w fakturze korygującej.

W konsekwencji stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę odnośnie zadanych pytań należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w oparciu m.in. o powołaną w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT delegację, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) i w przedmiotowej sprawie odpowiednio znajdują zastosowanie przepisy § 5, § 9-14.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.