IBPP2/443-145/12/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2012 r. (data wpływu 15 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy spółka Macierzysta, w Polsce, ma prawo do odzyskania podatku VAT zawartego w fakturach zakupowych poprzez wykazanie kwoty podatku naliczonego do zwrotu - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie uznania czy spółka Macierzysta, w Polsce, ma prawo do odzyskania podatku VAT zawartego w fakturach zakupowych poprzez wykazanie kwoty podatku naliczonego do zwrotu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 kwietnia 2012 r. znak: IBPP2/443-145/12/ICz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, spółka z o.o. z siedzibą w Polsce, prowadzi działalność na terenie Unii Europejskiej poprzez należący do niej oddział w Niemczech. Oddział ten, samobilansujący, rozlicza się z podatku od wartości dodanej oraz podatku od osób prawnych w Niemczech. W Polsce spółka macierzysta rekrutuje pracowników, zakupuje dla nich odzież ochronną oraz nabywa inne towary i usługi udokumentowane fakturami VAT. Spółka nie wykazuje w deklaracji VAT-7 żadnej sprzedaży.

W piśmie uzupełniającym z dnia 10 maja 2012 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego i wskazał, iż:

Ponadto wniosek został uzupełniony o oryginał pełnomocnictwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka Macierzysta, w Polsce, ma prawo do odzyskania podatku VAT zawartego w fakturach zakupowych poprzez wykazanie kwoty podatku naliczonego do zwrotu.

Zdaniem Wnioskodawcy: może on VAT naliczony wykazać w deklaracji VAT-7 i złożyć wniosek o jego zwrot na rachunek bankowy w terminie 180 dni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi:

W oparciu o art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

Prawo to dotyczy również podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług dokonywanymi na terytorium kraju, które służą docelowo wykonywaniu czynności opodatkowanych, podlegających obcej jurysdykcji podatkowej. Niemniej nawet w takiej sytuacji winna występować tożsamość podmiotowa między jednostką realizującą zakupy w kraju, a jednostką dokonującą ich "konsumpcji" na cele czynności opodatkowanych wykonywanych poza terytorium kraju.

Wskazać należy, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank (sygn. C-210/04), zauważył, iż świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą, a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Ponadto stwierdził, iż stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, nie będący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług.

Z powyższego wynika m.in. że "centrala" oraz jej zagraniczny oddział stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i ona jest podatnikiem. "Centrala" oraz oddział zlokalizowany w innym państwie tworzą - z podatkowego punktu widzenia - jednorodny podmiot.

W tym kontekście - w ramach wykładni systemowej zewnętrznej - należy odwołać się również do krajowych regulacji odrębnych. Zagadnienia powoływania i funkcjonowania oddziału regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Pojęcie "oddział" zdefiniowane zostało w art. 5 pkt 4 ww. ustawy, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Ponadto, zgodnie z art. 86 ww. ustawy, oddział może prowadzić działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zatem oddział posiada jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur jednostki macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej jednostki macierzystej.

Ponadto należy wskazać, że przepisy art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług przewidują sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalnie przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W art. 87 ust. 2a ustawy o VAT ustawodawca wskazał, iż w przypadku wydłużenia terminu na podstawie ust. 2 zdanie drugie, urząd skarbowy na wniosek podatnika dokonuje zwrotu różnicy podatku w terminie wymienionym w ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli podatnik wraz z wnioskiem złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe w kwocie odpowiadającej kwocie wnioskowanego zwrotu podatku. Jeżeli wniosek wraz z zabezpieczeniem został złożony na 13 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, lub później, zwrotu dokonuje się w terminie 14 dni od dnia złożenia tego zabezpieczenia.

W myśl z art. 87 ust. 5 cyt. ustawy o VAT, na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl ust. 5a powołanego artykułu, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca, spółka z o.o. z siedzibą w Polsce, prowadzi działalność na terenie Unii Europejskiej poprzez należący do niej oddział w Niemczech. Oddział ten, samobilansujący, rozlicza się z podatku od wartości dodanej oraz podatku od osób prawnych w Niemczech. W Polsce spółka macierzysta rekrutuje pracowników, zakupuje dla nich odzież ochronną oraz nabywa inne towary i usługi udokumentowane fakturami VAT. Spółka nie wykazuje w deklaracji VAT-7 żadnej sprzedaży. Zakup w Polsce towarów wykorzystywanych przez oddział w Niemczech wiąże się z działalnością gospodarczą Spółki w Niemczech. Gdyby działalność ta wykonywana była na terenie Polski, Spółce przysługiwałoby prawo do odliczenia VAT. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka posiada dokumenty oddziału niemieckiego (zaświadczenie, że oddział jest czynnym podatnikiem od wartości dodanej w Niemczech, miesięczne deklaracje VAT składane do niemieckiego Urzędu Podatkowego), które potwierdzają związek odliczonego podatku naliczonego ze świadczeniem usług poza granicami kraju.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzić należy pogląd Spółki, że przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonywanych na terytorium Polski na cele działalności gospodarczej oddziału funkcjonującego na terytorium Niemiec. Prawo to Spółka winna realizować na zasadach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy (w tym przez posiadanie stosownej dokumentacji), o ile nie wystąpią przesłanki je wyłączające określone w art. 88 ustawy. Jak już bowiem wskazano powyżej oddział Spółki - jako polskiego podatnika podatku od towarów i usług - stanowi jedynie formę organizacyjno-prawną, za pomocą której wykonuje działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym zachowana jest tożsamość podmiotowa (i podatkowa) między jednostką dokonującą nabyć towarów i usług, a podmiotem je "konsumującym" dla potrzeb działalności, która gdyby była wykonywana w kraju, byłaby opodatkowana podatkiem do towarów i usług.

Zatem stosownie do ww. art. 87 ust. 5a ustawy Wnioskodawca nie wykonując żadnych czynności opodatkowanych na terytorium kraju, ma prawo, składając wniosek wraz z deklaracją podatkową, do zwrotu kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia. Termin ten może zostać skrócony do 60 dni, jeżeli podatnik złoży pisemny wniosek do urzędu skarbowego oraz stosowne zabezpieczenie majątkowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.