IBPP2/443-1357/12/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 lutego 2012 r. znak: IBPP2/443-1357/11/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny, ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 8 marca 2012 r:

Wierzyciel poinformował także dłużnika o dokonaniu korekty w trybie przepisów art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru - korekta dotyczyła podatku należnego za miesiąc listopad; powiadomienia wysłano 2-krotnie tj. 10 listopada 2011 r. i 19 grudnia 2011 r. oraz Urząd Skarbowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 8 marca 2012 r.:

Czy Wnioskodawca będący wierzycielem mógł dokonać korekty podatku VAT z tytułu wierzytelności, spełniająca także wszystkie warunki z art. 89a ust. 1, ust. 1a i ust. 2 ustawy o podatku VAT, zawiadamiając o tym dłużnika i składając stosowną deklarację do Urzędu Skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 8 marca 2012 r., wierzytelność, mimo że toczy się w tej sprawie spór Sądowy, spełniająca warunki z cytowanych przepisów o podatku VAT, uprawdopodobniona jako nieściągalna, stanowiła podstawę do dokonania korekty wpłaconego od niej przez Wnioskodawcę podatku VAT do Urzędu Skarbowego w drodze skorzystania z prawa do ulgi za złe długi w trybie przywołanych przepisów ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.) Wnioskodawca doprecyzował zarówno opis stanu faktycznego jak również pytanie i własnego stanowisko, co oznacza iż Wnioskodawca dokonał zmiany w tym zakresie w porównaniu do treści zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2011 r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 8 marca 2011 r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 28 lutego 2012 r. znak: IBPP2/443-1357/11/WN, do którego Wnioskodawca się zastosował, przyjęto, że opis stanu faktycznego, pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w tym właśnie piśmie są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl ust. 4 ww. artykułu, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Stosownie do ust. 5 ww. artykułu, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z treści wniosku wynika, iż na podstawie umowy cywilno-prawnej Wnioskodawca wykonał usługę dostawy ślusarki aluminiowej i wystawił kontrahentowi 4 (cztery) faktury na wartość brutto 343.378,64 zł w tym VAT - 61.920,74 zł.

Kontrahent odmówił zapłaty Wnioskodawcy ww. należności za usługę, podnosząc, że wywiązał się ze zobowiązania poprzez potrącenie wierzytelności Wnioskodawcy w postaci kar umownych do wysokości nawet przewyższających kwotę 343.378,64 zł brutto.

Pomiędzy stronami zawisł spór przed Sądem Okręgowym w Rzeszowie, który nie został rozstrzygnięty nawet w I instancji dnia sporządzenia niniejszego.

Wnioskodawca zapłacił na rzecz Urzędu Skarbowego od wystawionych faktur podatek w wysokości 61.920,74 zł.

Pismem z daty 10 listopada 2011 r. doręczonym kontrahentowi w dniu 14 listopada 2011 r. Wnioskodawca poinformował o zamiarze skorzystania na podstawie art. 89a ustawy o podatku VAT z prawa do ulgi za złe długi. Łączna kwota VAT do korekty określona została na 61.920,74 zł.

Kontrahent pismem z daty 14 listopada 2011 r. doręczonym Wnioskodawcy w dniu 21 listopada 2011 r. nie uznał zasadności dokonania takiej korekty podatku.

Wnioskodawca podtrzymał swój zamiar, informując o tym kontrahenta w dniu 23 listopada 2011 r., a pismem z dnia 19 grudnia 2011 r. doręczonym kontrahentowi 20 listopada 2011 r. zawiadomił o dokonaniu korekty podatku VAT.

W stosunku do wierzytelności Wnioskodawcy spełnione zostały wszystkie warunki przewidziane przepisem art. 89a ust. 1, ust. 1a oraz ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), a to:

* wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu płatności, określonego w fakturach,

* dostawa towarów i usług została dokonana na rzecz podatnika VAT, zarejestrowanego jako podatnik czynny, nie będącego w trakcie likwidacji;

* wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,

* wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty podatku VAT są podatnikami czynnymi;

* wierzytelności nie zostały zbyte,

* od daty wystawienia poszczególnych faktur nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione;

* wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku, a dłużnik w ciągu 14 dni od otrzymania zawiadomienia nie uregulował podatku w jakiejkolwiek formie.

Wierzyciel poinformował także dłużnika o dokonaniu korekty w trybie przepisów art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru - korekta dotyczyła podatku należnego za miesiąc listopad; powiadomienia wysłano 2-krotnie tj. 10 listopada 2011 r. i 19 grudnia 2011 r. oraz Urząd Skarbowy.

Jak wynika z treści wniosku, wątpliwości Wnioskodawcy, odnoszą się do możliwości dokonania korekty podatku VAT z tytułu wierzytelności, przy spełnieniu wszystkich warunków z art. 89a ust. 1, ust. 1a i ust. 2 ustawy o podatku VAT oraz po zawiadomieniu o tym dłużnika.

Przewidziana ww. przepisem art. 89a ustawy o VAT możliwość skorygowania przez podatnika podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, wymaga bezwzględnie spełnienia wszystkich warunków, zawartych w tym przepisie. Należy zauważyć, iż żaden z tych warunków nie odnosi się do sytuacji gdy między kontrahentami toczy się spór sądowy, zwłaszcza gdy dotyczy on nie tyle wyświadczenia usługi co kwestii samych rozliczeń między stronami.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro:

zatem na podstawie wskazanych przepisów Wnioskodawca miał możliwość skorygowania podatku należnego od niezapłaconych faktur.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy Wnioskodawca prawidłowo dokonał korekty podatku należnego, w trybie przewidzianym art. 89a ustawy o VAT, w rozliczeniu podatkowym za listopad 2011 r., gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak też nie sformułowano stanowiska w tym zakresie.

Stwierdzenia Wnioskodawcy w tym zakresie, zawarte w opisie stanu faktycznego potraktowano jako jego element, bez dokonywania jego oceny.

Należy też wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowisk

a w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c

1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.