IBPP2/443-1279/11/ICz - Określenie stawki podatku VAT właściwej dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym miejscem postojowym i pomieszczeniem gospodarczym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 11 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 413/10 (uprawomocnionym w dniu 28 października 2011 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1548/10, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 29 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości opodatkowania czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym miejscem postojowym i pomieszczeniem gospodarczym - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości opodatkowania czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym miejscem postojowym i pomieszczeniem gospodarczym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą deweloperską, buduje i sprzedaje lokale mieszkalne na zakupionych działkach. Obecnie planuje wybudować budynek mieszkalno-usługowy, na który posiada prawomocne pozwolenie na budowę.

W zaprojektowanym budynku zaplanowano:

* lokale mieszkalne - 54 szt.,

* miejsca postojowe znajdujące się w podziemiach budynku stanowiące otwartą przestrzeń wydzielone jedynie linią i oznaczone numerem - 37 szt.,

* pomieszczenia gospodarcze znajdujące się w podziemiach budynku, stanowiące pomieszczenia zamknięte i oznaczone numerem - 37 szt.,

* pomieszczenia gospodarcze zamknięte, oznaczone numerem znajdujące się na wyższych kondygnacjach budynku - 6 szt.,

* lokale handlowo-usługowe - 3 szt. o łącznej powierzchni 490 m ² (stanowiącą 8% powierzchni budynku).

Mieszkania będące przedmiotem sprzedaży spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Mieszkania sprzedawane będą samodzielnie lub z pomieszczeniem gospodarczym i miejscem postojowym znajdującymi się w podziemiach budynku, lub też mieszkania sprzedawane będą wraz z pomieszczeniem gospodarczym znajdującym się w części mieszkalnej budynku i miejscem postojowym znajdującymi się w podziemiach budynku - jako jedna transakcja sprzedaży.

Zarówno miejsca postojowe jak i pomieszczenia gospodarcze sprzedawane będą jako prawo każdego właściciela konkretnego lokalu do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego (pomieszczenia gospodarczego) znajdującego się w częściach wspólnych budynku. Podziemie budynku nie jest bowiem samodzielnym lokalem użytkowym w rozumieniu ustawy o własności lokali. Ponadto według tej samej ustawy do lokalu mogą przynależeć jako części składowe inne pomieszczenia (piwnica, strych, garaż), choćby nawet nie były położone w obrębie tego samego budynku. Za wyżej wymieniony przedmiot sprzedaży zostanie określona cena w łącznej kwocie brutto, w której zawarty będzie podatek VAT w obowiązującej stawce 7%. Każdy lokal handlowo-usługowy znajdujący się w budynku będzie wyodrębniony i stanowić będzie samodzielny lokal użytkowy. Sprzedaż takiego lokalu nastąpi w kwocie brutto, w której zawarty będzie podatek VAT w obowiązującej stawce 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyżej opisana sprzedaż mieszkania z przynależnym miejscem postojowym i pomieszczeniem gospodarczym znajdującymi się w podziemiach budynku w całości powinna być opodatkowana według 7% stawki podatku od towarów i usług.

Czy wyżej opisana sprzedaż mieszkania z przynależnym miejscem postojowym znajdującym się w podziemiach budynku i pomieszczeniem gospodarczym znajdującym się na wyższej kondygnacji budynku w całości powinna być opodatkowana według 7% stawki podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z pomieszczenia gospodarczego i miejsca postojowego znajdującego się w podziemiach budynku, jak również sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z pomieszczenia gospodarczego znajdującego się w części mieszkalnej budynku i miejsca postojowego znajdującego się w podziemiach budynku winna być opodatkowana stawką VAT właściwą dla lokalu mieszkalnego, tj. 7%. Podziemie nie zostanie wyodrębnione jako osobny lokal użytkowy a stanowić będzie zgodnie z decyzją administracyjną wspólną i nierozerwalną część lokalu mieszkalnego znajdującego się w jednym budynku. Przedmiotowa sprzedaż nastąpi jednym aktem notarialnym. Nie będzie możliwości sprzedaży miejsca postojowego czy też pomieszczenia gospodarczego w "oderwaniu" od sprzedawanego lokalu mieszkalnego. Spółka również nie jest władna określić wartości, jaką winna przyjąć do podstawy opodatkowania dla prawa do korzystania z miejsca postojowego (pomieszczenia gospodarczego) znajdującego się w budynku, które nie zostało wyodrębnione jako osobny lokal użytkowy.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2005 r. I FSK 2480/04, I FSK 103/05 oraz z 5 lipca 2006 r., I FSK 945/05.

W wyrokach tych NSA orzekł, że miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych oraz, że "w przypadku czynności o charakterze kompleksowym, na które składa się czynność podstawowa i czynność pomocnicza niezbędne do wykonania tej pierwszej, przyjmować należy jednolitą stawkę VAT dla całego kompleksu czynności, właściwą dla czynności podstawowej. W tym przypadku sprzedaż mieszkania można uznać za czynność podstawową, a sprzedaż miejsca postojowego za pomocniczą".

Powołując się na powyższe wyroki podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 7 grudnia 2009 r. (III SA/Wa 1110/09).

W interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2010 r. znak: IBPP2/443-1077/09/ICz uznano stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji Spółka, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2010 r. przedmiotowej skargi, wyrokiem z dnia 11 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 413/10 (data wpływu do tut. organu odpisu prawomocnego orzeczenia 2 grudnia 2011 r.) uchylił ww. interpretację indywidualną znak: IBPP2/443-1077/09/ICz.

W uzasadnieniu ww. wyroku Sąd, mając na uwadze powyżej przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, wskazał, iż błędny jest pogląd Ministra Finansów, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze swoistym rozbiciem czynności cywilnoprawnej na dwie części, tj. sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z pomieszczenia gospodarczego znajdującego się w podziemiach budynku mieszkalnego czy też na jego wyższej kondygnacji oraz sprzedaży części ułamkowej garażu podziemnego tj. miejsca parkingowego. Przeciwnie - mamy do czynienia z jednym tylko przedmiotem umowy sprzedaży. Przedmiotem obrotu nie może być bowiem tylko część budynku, o ile nie ma ona charakteru odrębnego lokalu (por. A. Cisek, Rejent z 1997/10/44). Podkreślenia wymaga również, że z mocy art. 3 ust. 1 zd. 2 ustawy o własności lokali, współwłasność nieruchomości wspólnej, na którą składają się grunt oraz części budynku i urządzenia służące do wspólnego użytku właścicieli lokali, a w niniejszej sprawie są to pomieszczenie garażowe i gospodarcze, ma charakter przymusowy - tzn. że nie można żądać zniesienia tej współwłasności dopóki trwa odrębna własność lokali (por. A. Doliwa, T. Mróz Wspólnoty mieszkaniowe - podziały i łączenie, publ. Monitor prawniczy 2002/9/391). Poza tym, to od właściciela budynku mieszkalnego zależy, czy uzna miejsca postojowe w garażu wielostanowiskowym, za element nieruchomości wspólnej z określeniem korzystania z poszczególnych miejsc i pomieszczeń w ramach podziału quo ad usum, czy też wydzieli garaż i owo pomieszczenie na odrębną własność jako samodzielny lokal w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali i dokona jego sprzedaży oddzielnie od lokalu mieszkalnego.

Interpretacja Indywidualna będąca przedmiotem skargi w niniejszej sprawie dotyczy stawki podatku od towarów i usług jaką należy zastosować przy czynności sprzedaży mieszkania z prawem do wyłącznego korzystania z pomieszczenia gospodarczego i określonego miejsca postojowego.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonego miejsca postojowego i pomieszczenia gospodarczego, które znajdują się w tym samym budynku, musi podlegać tej samej stawce podatku od towarów i usług, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego. W rozpoznawanej sprawie bowiem, przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego nie jest pomieszczenie gospodarcze czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni i pomieszczenia gospodarczego, integralnie związanego z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego. W danym przypadku, jak podkreślała to Spółka, nie ma możliwości nabycia lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z pierwszego i drugiego. Sąd podkreślił, iż wyodrębnione miejsca postojowe i pomieszczenia gospodarcze nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie są one samodzielnymi lokalami użytkowymi. Nie sposób zgodzić się z organem, że podziemny garaż na gruncie ustawy o podatku VAT stanowi lokal użytkowy, który może przynależeć do lokalu mieszkalnego, ale nie zmienia to jego funkcji użytkowych. Zgodnie z ukształtowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, "pomieszczenie garażowe w budynku mieszkalnym nie jest lokalem użytkowym w rozumieniu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy VAT, albowiem stanowiąc część składową samodzielnego lokalu mieszkalnego nie może być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów" (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2010 r., sygn. I FSK 607/09).

Reasumując powyższe - w ocenie Sądu - wbrew stanowisku Ministra Finansów Spółka nie dokonuje przeniesienia własności części ułamkowej garażu podziemnego, stanowiącego lokal użytkowy, a przeniesienia własności wyodrębnionego lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego, znajdującego się w garażu podziemnym, który należy do części wspólnych budynku mieszkalnego i mimo dokonania takiej sprzedaży garaż podziemny stanowi nadal część nieruchomości wspólnej w ramach współwłasności, której nie można znieść dopóki trwa odrębna własność lokali. Na gruncie przepisów podatkowych oznacza to, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonego miejsca postojowego, które znajduje się w tym samym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla danego lokalu mieszkalnego. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

Zdaniem Sądu, potraktowanie przez Ministra Finansów zamierzonej przez Spółkę sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przypisanym do tego lokalu prawem korzystania z oznaczonego miejsca parkingowego, jako dwóch, niezależnych czynności prawnych, opodatkowanych różnymi stawkami VAT w sytuacji, gdy zgodnie z obowiązującym prawem cywilnym, sprzedaż ta nie może nastąpić w drodze dwóch oddzielnych i niezależnych czynności prawnych - jest sztucznym rozdzieleniem jednolitej w aspekcie gospodarczym czynności prawnej i jako takie stanowi nieuprawnione odstąpienie od zasady opodatkowania całości dostawy jedną stawką.

Ponieważ z treści § 37 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 24 grudnia 2009 r. preferencyjną stawkę 7% stosuje się w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, zaś w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę wskazano, że przedmiotem sprzedaży nie będzie lokal użytkowy bądź jego część, należy uznać za niewłaściwe stanowisko organu podatkowego w kwestii zastosowania 22% stawki podatku od towarów i usług dla sprzedaży prawa do korzystania z miejsca postojowego. Wobec powyższego Sąd orzekł, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w danym budynku oraz z prawem do korzystania z pomieszczenia gospodarczego - zarówno znajdującego się w podziemiach budynku, jak i w części mieszkalnej, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego - tj. stawce 7%.

Od ww. wyroku WSA z dnia 11 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 413/10 została wniesiona skarga kasacyjna. Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Ministra Finansów, wyrokiem z dnia 28 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1548/10, oddalił skargę kasacyjną.

W wyroku tym NSA wyraził pogląd, iż dla określenia właściwej stawki podatku od sprzedaży odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w garażu wielostanowiskowym, istotne jest określenie, co stanowi faktycznie przedmiot tej czynności, gdyż pociąga to za sobą określone konsekwencje podatkowe. Możliwe jest bowiem uznanie garażu wielostanowiskowego jako elementu nieruchomości wspólnej (podobnie jak ciągów komunikacyjnych, strychów itp.) w przypadku określenia korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w ramach podziału quoad usum albo wyodrębnienie garażu na odrębną własność i sprzedaż udziału we współwłasności na rzecz właścicieli lokali korzystających z miejsc postojowych w ramach podziału quoad usum. W razie sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności wspólnych części budynku i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali i ustaleniu sposobu korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym w ramach podziału quoad usum, skoro nieruchomość wspólną stanowi łącznie grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu i nie jest możliwe zbycie własności lokalu bez udziału we współwłasności wspólnych części budynku i urządzeń oraz we własności gruntu, mamy do czynienia ze sprzedażą odrębnej własności lokalu mieszkalnego jako rzeczy głównej oraz towarzyszącego mu udziału we współwłasności wspólnych części nieruchomości. W takim przypadku sprzedaż obejmuje jednolite świadczenie, na które składają się dostawa towaru - samodzielnego, wyodrębnionego na własność lokalu mieszkalnego oraz świadczenie usługi - sprzedaż związanego z tym lokalem udziału w nieruchomości jako wartości niematerialnej (w tym m.in. w garażu wielostanowiskowym), tworzące w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie w aspekcie cywilistycznym jest niedopuszczalne, a z punktu widzenia podatkowego miałoby sztuczny charakter.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działania lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez Sąd obu instancji oraz stan prawny mający zastosowanie w sprawie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Za dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 tej ustawy, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto, zgodnie z § 37, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Według norm zawartych w przytoczonych przepisach, 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie formułują definicji lokalu użytkowego ani lokalu mieszkalnego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi".

Definiując pojęcie prawne "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* po pierwsze - pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

* po drugie - pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Z brzmienia art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenie do kategorii pomocniczych jest to czy pomieszczenie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w lokalu osób. Stosując takie kryterium stwierdzić należy, że garaż czy miejsce postojowe, choć stanowią część składową lokalu mieszkalnego, nie należą do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu i nie służą dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ludności.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest firmą deweloperską, buduje i sprzedaje lokale mieszkalne na zakupionych działkach. Obecnie planuje wybudować budynek mieszkalno-usługowy, na który posiada prawomocne pozwolenie na budowę.

W zaprojektowanym budynku zaplanowano:

* lokale mieszkalne - 54 szt.,

* miejsca postojowe znajdujące się w podziemiach budynku stanowiące otwartą przestrzeń wydzielone jedynie linią i oznaczone numerem - 37 szt.,

* pomieszczenia gospodarcze znajdujące się w podziemiach budynku, stanowiące pomieszczenia zamknięte i oznaczone numerem - 37 szt.,

* pomieszczenia gospodarcze zamknięte, oznaczone numerem znajdujące się na wyższych kondygnacjach budynku - 6 szt.,

* lokale handlowo-usługowe - 3 szt. o łącznej powierzchni 490 m ² (stanowiącą 8% powierzchni budynku).

Mieszkania będące przedmiotem sprzedaży spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Mieszkania sprzedawane będą samodzielnie lub z pomieszczeniem gospodarczym i miejscem postojowym znajdującymi się w podziemiach budynku, lub też mieszkania sprzedawane będą wraz z pomieszczeniem gospodarczym znajdującym się w części mieszkalnej budynku i miejscem postojowym znajdującymi się w podziemiach budynku - jako jedna transakcja sprzedaży. Zarówno miejsca postojowe jak i pomieszczenia gospodarcze sprzedawane będą jako prawo każdego właściciela konkretnego lokalu do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego (pomieszczenia gospodarczego) znajdującego się w częściach wspólnych budynku. Podziemie budynku nie jest bowiem samodzielnym lokalem użytkowym w rozumieniu ustawy o własności lokali. Ponadto według tej samej ustawy do lokalu mogą przynależeć jako części składowe inne pomieszczenia (piwnica, strych, garaż), choćby nawet nie były położone w obrębie tego samego budynku. Za wyżej wymieniony przedmiot sprzedaży zostanie określona cena w łącznej kwocie brutto, w której zawarty będzie podatek VAT w obowiązującej stawce 7%.

Mając na uwadze przedstawione przez Spółkę w złożonym wniosku zdarzenie przyszłe, treść powołanych przepisów, a także ocenę prawną wyrażoną w ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy sprzedawane wraz z mieszkaniem pomieszczenia gospodarcze oraz prawo do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego nie mogą być przedmiotem odrębnej dostawy, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w danym budynku oraz z prawem do korzystania z pomieszczenia gospodarczego - zarówno znajdującego się w podziemiach budynku, jak i w części mieszkalnej, stanowi jednolite świadczenie i na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT oraz § 37 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu stawką 7%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej przez WSA w Rzeszowie interpretacji, tj. w dniu 11 marca 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.