IBPP2/443-1216/13/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2013 r. (data wpływu 31 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 6 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku VAT, na podstawie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 6 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku VAT, na podstawie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług,

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT. Wspólnikami spółki są zarówno osoby fizyczne jak i osoba prawna. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług remontowo-budowlanych. Spółka zawiera umowy o świadczenie usług budowlanych z inwestorami głównie publicznymi. Umowy te zawierają m.in. zakres prac, należne wynagrodzenie, możliwość korzystania przy wykonywaniu prac z usług podwykonawców oraz sposób udzielania gwarancji oraz zabezpieczenia należytego wykonania.

W praktyce rynkowej zabezpieczenie należytego wykonania umowy o roboty budowlane występuje najczęściej poprzez udzielenie gwarancji bankowej (ubezpieczeniowej) należytego wykonania oraz usunięcia wad i usterek lub poprzez złożenie u zamawiającego kaucji gwarancyjnej określonej, jako% wartości umowy.

Kwestia kaucji gwarancyjnej rozwiązywana jest zazwyczaj na jeden z dwóch sposobów:

* Wykonawca wpłaca określoną sumę zamawiającemu w gotówce (do kasy lub na rachunek bankowy)

* Zamawiający potrąca określoną kwotę kaucji z wynagrodzenia należnego wykonawcy.

Kaucja gwarancyjna ma charakter zwrotny i po upływie określonego w umowie czasu, oraz po spełnieniu określonych w umowie warunków kaucja jest zwracana wykonawcy, chyba że zaistnieją sytuacje, które upoważnią zamawiającego do zaspokojenia swoich roszczeń względem wykonawcy z całości lub części kaucji gwarancyjnej (w szczególności nie wywiązanie się wykonawcy z obowiązków w zakresie jakości prac lub z obowiązków gwarancyjnych.

Wnioskodawca przy podpisywaniu umów z inwestorami zazwyczaj w celu zabezpieczenia należytego wykonania przedstawia gwarancję bankową (ubezpieczeniową) w pojedynczych przypadkach wpłaca kwotę zabezpieczenia jako kaucję gwarancyjną na konto zamawiającego.

Inaczej ma się sytuacja w przypadku zatrudniania podwykonawców przez Wnioskodawcę. Umowy o podwykonawstwo zawierają zapis zobowiązujący podwykonawcę do złożenia gwarancji bankowej (ubezpieczeniowej), jeżeli tego obowiązku nie dokona uznaje się to za zgodę do zabezpieczenia interesów Wnioskodawcy poprzez kaucję gwarancyjną. Z uwagi na fakt, że podwykonawcy są zazwyczaj mniejszymi podmiotami, które nie mają możliwości uzyskania gwarancji bankowej to najczęściej stosowaną metodą zabezpieczenia jest kaucja gwarancyjna. Podwykonawca ma możliwość wniesienia kaucji gwarancyjnej w gotówce. Przeważająca część podwykonawców jednak decyduje się na wniesienie kaucji poprzez potrącenie jej z kwoty należnej od Wnioskodawcy z tytułu umowy o roboty budowlane. Kaucja gwarancyjna w takiej sytuacji jest określana jako stały% wartości netto umowy, z czego stała część zatrzymywana jest jako tzw. "kaucja krótka", czyli zabezpieczająca gwarancję właściwego wykonania wynosząca zazwyczaj 30% kaucji, a pozostała część jako tzw. "kaucja długa" czyli zabezpieczenie usunięcia wad i usterek, wynosząca zazwyczaj 70% całości kaucji. Kaucja gwarancyjna staje się należna w pełnej wysokości w momencie podpisania umowy, gdyż od tego momentu Wnioskodawcy przysługuje zabezpieczenie należytego wykonania umowy.

Jak już wspomniano w przypadku nie wniesienia zabezpieczenia w innej postaci, Wnioskodawca dokonuje potrącenia kwoty kaucji gwarancyjnej z faktur wystawianych przez podwykonawców. Kwota potrącana jest obliczana jako mnożnik% kaucji gwarancyjnej zapisanego w umowie i przedstawionej w protokole i na fakturze wartości wykonanych robót netto (kwota zatrzymywana zwiększa się więc proporcjonalnie do wart. odebranych przez Wnioskodawcę robót, aż do osiągnięcia pełnej wysokości po otrzymaniu faktury końcowej za prace wykonane przez podwykonawcę).

Kaucja gwarancyjna jest zwracana podwykonawcy w terminie 30 dni od upływu terminu określonego w umowie jednakże nie wcześniej niż w ciągu 30 dni od wystąpienia podwykonawcy z pisemnym wnioskiem o dokonanie zwrotu.

Terminy określone w umowie są poprzez wystąpienie konkretnych zdarzeń zazwyczaj:

* Dla kaucji krótkich - podpisanie protokołu odbioru inwestycji przez Inwestora

* Dla "kaucji długich" - upływ terminu gwarancji (np.: 60 miesięcy od momentu podpisania protokołu końcowego).

Kaucje są więc często zatrzymywane na długi czas, podczas którego w działalności gospodarczej podwykonawcy mogą zajść różne zmiany (np.: zmiana rachunku bankowego, zaprzestanie działalności, przejście praw na spadkobierców), dlatego aby mieć pewność że pieniądze ze zwracanej kaucji gwarancyjnej trafią w odpowiednie ręce Wnioskodawca w umowie zastrzega, że zwrot nastąpi wyłącznie po wystąpieniu z pisemnym wnioskiem o dokonanie zwrotu kaucji gwarancyjnej.

W związku z powyższym, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do kwoty kaucji zatrzymanej przez spółkę na poczet prawidłowego wykonania umowy oraz usunięcia wad i usterek będzie miał zastosowanie przepis art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług tzn. czy będzie w odniesieniu do tych kwot zobowiązana do korekty odliczonej kwoty podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie części wynagrodzenia należnego podwykonawcy na poczet kaucji gwarancyjnej skutkuje uregulowaniem wynagrodzenia w tej części i w związku z tym kwota ta nie stanowi kwoty nieuregulowanej w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także art. 89b Ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z Art. 3531 Ustawy Kodeks Cywilny "Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.". Strony umowy, a więc Wnioskodawca oraz podwykonawca zgodziły się na zapisy umowne, w tym także te dotyczące kaucji gwarancyjnej.

Zobowiązanie z tytułu kaucji stanowi odrębne zobowiązanie od zobowiązania z tytułu wykonania robót budowlanych, co znajduje odzwierciedlenie w wyrokach sądu Najwyższego z dn. 17.01.2009 - sygn. IV CSK 83/09 oraz z dn. 17.12.2008 - sygn. I CSK 258/08 (". jeżeli strony umowy o roboty budowlane postanowiły, że wykonawca udziela gwarancji na wykonane roboty i tworzona jest tzw. Kaucja gwarancyjna będąca zabezpieczeniem kosztów usunięcia wad z tytułu rękojmi lub gwarancji, to takie postanowienia, jako nienależące do przedmiotowo istotnych postanowień umowy o roboty budowlane, powinny być traktowane jako osobna umowa stron regulująca ich stosunki wynikające z ustawowej rękojmi i gwarancji wykonawcy robót budowlanych. Ta odrębna umowa stanowi podstawę prawną stosunków stron już po wykonaniu umowy o roboty budowlane."). W związku z tym umowa zawierana z podwykonawcami kształtuje zatem dwa stosunki prawne między tymi podmiotami. Pierwszy wynika z samej umowy o roboty gdzie podwykonawca zobowiązuję się wykonać roboty budowlane w odpowiedni sposób i w odpowiednim czasie, natomiast Wnioskodawca zobowiązuje się zapłacić mu za to w określonym czasie należne wynagrodzenie. Drugi stosunek prawny wynika z zapisów dotyczących kaucji gwarancyjnej, w którym podwykonawca zobowiązuje się wnieść kaucję gwarancyjną w wysokości określonej w umowie, natomiast Wnioskodawca zobowiązuje się mu ją zwrócić w terminach i na zasadach określonych w umowie.

Potrącenie kaucji gwarancyjnej z wynagrodzenia należnego podwykonawcy stanowi potrącenie w rozumieniu art. 498 Ustawy Kodeks Cywilny "Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne (...) Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się wzajemnie".

W związku z powyższym potrącenie kaucji w sensie cywilnoprawnym jest uregulowaniem zobowiązania w zakresie zapłaty podwykonawcy. Po dokonaniu potrącenia zostaje tylko zobowiązanie Wnioskodawcy do zapłaty pozostałej części wynagrodzenia a także zobowiązanie do zwrotu kaucji w terminie i na zasadach określonych w umowie. Zobowiązanie Wnioskodawcy zapłaty wynagrodzenia i zobowiązanie podwykonawcy do wniesienia kaucji umarzają się do wysokości niższej tj. do wysokości kaucji gwarancyjnej.

Zobowiązanie z tytułu zwrotu kaucji gwarancyjnej, stają się wymagalne w terminach i na zasadach określonych w umowie nie podlega przepisom podatkowym, gdyż kaucja gwarancyjna nie stanowi kosztu, przychodu ani nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, że poprzez potrącenie spółka uregulowała część zobowiązania wynikające z umowy o roboty budowlane, część tą także w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku dochodowym od osób prawnych i podatku od towarów i usług należy uznać za uregulowaną.

Stanowisko to zostało potwierdzone przez Dyrektorów Izb Skarbowych w wydanych interpretacjach np.:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - interpretacja indywidualna z dn. 27 czerwca 2013 r. sygn. ILPB3/423-144/13-2/KS

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - interpretacja indywidualna z dn. 24 lipca 2013 r. sygn. IPPB5/423-445/13-2/MW

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - interpretacja indywidualna z dn. 23 września 2013 r. sygn. ITPP1/443-588/13/KM.

Natomiast w piśmie z 6 marca 2014 r. Wnioskodawca stwierdził, że jego zdaniem w rozpatrywanej sprawie, wnioskodawca poprzez potrącenie uregulował zobowiązanie wynikające z umowy o roboty budowlane. W rozpatrywanej sprawie zatem, zdaniem Wnioskodawcy nie ma obowiązku dokonywania korekty VAT naliczonego w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w kwestiach dotyczących podatku od towarów i usług, uznaje się za prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ww. ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium krajuw terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w oparciu o art. 89b ust. 1a ww. ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ww. ustawy o VAT).

W świetle art. 89b ust. 4 ww. ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług remontowo-budowlanych. Wnioskodawca zawiera umowy o świadczenie usług budowlanych z inwestorami głównie publicznymi. Umowy te zawierają m.in. zakres prac, należne wynagrodzenie, możliwość korzystania przy wykonywaniu prac z usług podwykonawców oraz sposób udzielania gwarancji oraz zabezpieczenia należytego wykonania.

Kwestia kaucji gwarancyjnej rozwiązywana jest zazwyczaj na jeden z dwóch sposobów:

* Wykonawca wpłaca określoną sumę zamawiającemu w gotówce (do kasy lub na rachunek bankowy)

* Zamawiający potrąca określoną kwotę kaucji z wynagrodzenia należnego wykonawcy.

Kaucja gwarancyjna ma charakter zwrotny i po upływie określonego w umowie czasu, oraz po spełnieniu określonych w umowie warunków kaucja jest zwracana wykonawcy, chyba że zaistnieją sytuacje, które upoważnią zamawiającego do zaspokojenia swoich roszczeń względem wykonawcy z całości lub części kaucji gwarancyjnej (w szczególności nie wywiązanie się wykonawcy z obowiązków w zakresie jakości prac lub z obowiązków gwarancyjnych.

Wnioskodawca przy podpisywaniu umów z inwestorami zazwyczaj w celu zabezpieczenia należytego wykonania przedstawia gwarancję bankową (ubezpieczeniową) w pojedynczych przypadkach wpłaca kwotę zabezpieczenia jako kaucję gwarancyjną na konto zamawiającego.

Inaczej ma się sytuacja w przypadku zatrudniania podwykonawców przez Wnioskodawcę. Umowy o podwykonawstwo zawierają zapis zobowiązujący podwykonawcę do złożenia gwarancji bankowej (ubezpieczeniowej), jeżeli tego obowiązku nie dokona uznaje się to za zgodę do zabezpieczenia interesów Wnioskodawcy poprzez kaucję gwarancyjną. Z uwagi na fakt, że podwykonawcy są zazwyczaj mniejszymi podmiotami, które nie mają możliwości uzyskania gwarancji bankowej to najczęściej stosowaną metodą zabezpieczenia jest kaucja gwarancyjna. Podwykonawca ma możliwość wniesienia kaucji gwarancyjnej w gotówce. Przeważająca część podwykonawców jednak decyduje się na wniesienie kaucji poprzez potrącenie jej z kwoty należnej od Wnioskodawcy z tytułu umowy o roboty budowlane. Kaucja gwarancyjna w takiej sytuacji jest określana jako stały% wartości netto umowy, z czego stała część zatrzymywana jest jako tzw. "kaucja krótka", czyli zabezpieczająca gwarancję właściwego wykonania wynosząca zazwyczaj 30% kaucji, a pozostała część jako tzw. "kaucja długa" czyli zabezpieczenie usunięcia wad i usterek, wynosząca zazwyczaj 70% całości kaucji. Kaucja gwarancyjna staje się należna w pełnej wysokości w momencie podpisania umowy, gdyż od tego momentu Wnioskodawcy przysługuje zabezpieczenie należytego wykonania umowy.

W przypadku nie wniesienia zabezpieczenia w innej postaci, Wnioskodawca dokonuje potrącenia kwoty kaucji gwarancyjnej z faktur wystawianych przez podwykonawców. Kwota potrącana jest obliczana jako mnożnik% kaucji gwarancyjnej zapisanego w umowie i przedstawionej w protokole i na fakturze wartości wykonanych robót netto (kwota zatrzymywana zwiększa się więc proporcjonalnie do wart. odebranych przez Wnioskodawcę robót, aż do osiągnięcia pełnej wysokości po otrzymaniu faktury końcowej za prace wykonane przez podwykonawcę).

Kaucja gwarancyjna jest zwracana podwykonawcy w terminie 30 dni od upływu terminu określonego w umowie jednakże nie wcześniej niż w ciągu 30 dni od wystąpienia podwykonawcy z pisemnym wnioskiem o dokonanie zwrotu.

Terminy określone w umowie są poprzez wystąpienie konkretnych zdarzeń zazwyczaj:

* Dla kaucji krótkich - podpisanie protokołu odbioru inwestycji przez Inwestora

* Dla "kaucji długich" - upływ terminu gwarancji (np.: 60 miesięcy od momentu podpisania protokołu końcowego).

Kaucje są więc często zatrzymywane na długi czas, podczas którego w działalności gospodarczej podwykonawcy mogą zajść różne zmiany (np.: zmiana rachunku bankowego, zaprzestanie działalności, przejście praw na spadkobierców), dlatego aby mieć pewność że pieniądze ze zwracanej kaucji gwarancyjnej trafią w odpowiednie ręce Wnioskodawca w umowie zastrzega, że zwrot nastąpi wyłącznie po wystąpieniu z pisemnym wnioskiem o dokonanie zwrotu kaucji gwarancyjnej.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do kwoty kaucji zatrzymanej przez niego na poczet prawidłowego wykonania umowy oraz usunięcia wad i usterek będzie miał zastosowanie przepis art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 89b ustawy o VAT wyraźnie wskazuje, że dłużnik zobowiązany jest do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury w terminie 150 dni od dnia upływu terminu określonego w umowie lub na fakturze.

Z powyższego wynika, że kluczową kwestią dla ustalenia czy Wnioskodawca winien, zgodnie z przepisem art. 89b ustawy o VAT, dokonać korekty odliczonej kwoty podatku VAT, jest stwierdzenie upływu określonego tym przepisem okresu czasu od dnia upływu terminu płatności. W świetle ww. przepisu dłużnik winien dokonać korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury tylko w sytuacji upływu 150 dni od dnia upływu terminu płatności należności wynikającej z tej faktury. Zatem przepis art. 89b nie ma zastosowana w sytuacji, gdy termin płatności jeszcze nie minął.

W tym miejscu należy wskazać także, iż zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z okoliczności sprawy wynika, że umowy o podwykonawstwo zawierają zapis zobowiązujący podwykonawcę do złożenia gwarancji bankowej (ubezpieczeniowej), jeżeli tego obowiązku nie dokona uznaje się to za zgodę do zabezpieczenia interesów Wnioskodawcy poprzez kaucję gwarancyjną.

Kaucja gwarancyjna jest zwracana podwykonawcy w terminie 30 dni od upływu terminu określonego w umowie jednakże nie wcześniej niż w ciągu 30 dni od wystąpienia podwykonawcy z pisemnym wnioskiem o dokonanie zwrotu.

Terminy określone w umowie są poprzez wystąpienie konkretnych zdarzeń zazwyczaj:

* Dla kaucji krótkich - podpisanie protokołu odbioru inwestycji przez Inwestora

* Dla "kaucji długich" - upływ terminu gwarancji (np.: 60 miesięcy od momentu podpisania protokołu końcowego).

Kaucje są więc często zatrzymywane na długi czas, podczas którego w działalności gospodarczej podwykonawcy mogą zajść różne zmiany (np.: zmiana rachunku bankowego, zaprzestanie działalności, przejście praw na spadkobierców), dlatego aby mieć pewność że pieniądze ze zwracanej kaucji gwarancyjnej trafią w odpowiednie ręce Wnioskodawca w umowie zastrzega, że zwrot nastąpi wyłącznie po wystąpieniu z pisemnym wnioskiem o dokonanie zwrotu kaucji gwarancyjnej.

Powyższe wskazuje, że w przedmiotowej sprawie kontrahenci uzgodnili umownie dwa terminy płatności (w tym odrębny dla części należności zatrzymanej tytułem kaucji zabezpieczającej - niezapłaconej).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro w przedmiotowej sprawie, zgodnie z zawartymi przez Wnioskodawcę z podwykonawcami umowami, ustalony jest odrębny termin płatności dla należności zatrzymanej tytułem kaucji zabezpieczającej (niezapłaconej) to obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT, w stosunku do części należności zatrzymanej tytułem kaucji zabezpieczającej wykonanie usługi, winien być ustalany odrębnie.

Zatem należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w stosunku do części należności podwykonawcy, zatrzymanej przez Wnioskodawcę tytułem zabezpieczenia (kaucji gwarancyjnej) prawidłowego wykonania umowy oraz usunięcia wad i usterek zgodnie z zawartą umową, nie będzie miał zastosowania art. 89b ustawy o VAT, aż do upływu 150. dnia liczonego od umownie ustalonego przez strony terminu zwrotu ww. zabezpieczenia (kaucji gwarancyjnej) i do tego czasu Wnioskodawca w odniesieniu do tej kwoty należności nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku w trybie tego przepisu.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ pragnie zauważyć, że pytanie Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.