IBPP2/443-1181/11/ICz - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu przeznaczonego na wynajem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 2 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania:

* czy jest możliwe odliczanie całości podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu przeznaczonego wyłącznie na wynajem - jest prawidłowe,

* czy jest możliwe odliczanie całości podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu osobowego pierwotnie (przez co najmniej sześć miesięcy) przeznaczonego wyłącznie na wynajem, również wtedy jeśli po upływie tego okresu nastąpi przeznaczenie samochodu na inną działalność opodatkowaną podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług

w zakresie uznania czy jest możliwe odliczanie całości podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu przeznaczonego wyłącznie na wynajem oraz czy jest możliwe odliczanie całości podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu osobowego pierwotnie (przez co najmniej sześć miesięcy) przeznaczonego wyłącznie na wynajem, również wtedy jeśli po upływie tego okresu nastąpi przeznaczenie samochodu na inną działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność polegającą na usługowym prowadzeniu ksiąg, od 1993 r. jest z tego tytułu podatnikiem VAT. Zamierza rozszerzyć działalność o wynajem samochodów osobowych. Zamierza nabyć samochód osobowy finansując go kredytem bankowym lub ze środków własnych, ewentualnie przyjąć go w użytkowanie na podstawie umowy leasingu. Samochód będzie przeznaczony wyłącznie na cel wynajmu, co najmniej przez sześć miesięcy. Po upływie tego okresu samochód zostanie przeznaczony na inną działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 4 i nr 5):

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedzi na kolejne pytania potwierdzają prawo odliczenia podatku VAT w każdej z tych sytuacji.

Problematykę odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodów osobowych reguluje art. 4 omawianej ustawy. Zgodnie z nim prawo do odliczenia jest wyłączone dla samochodów wskazanych w art. 3 ust. 1 ustawy. W omawianej sytuacji mamy do czynienia z samochodem, którego przepis art. 3 ust. 1 wprost nie dotyczy (zgodnie z ust. 2). Nie ma więc podstaw do jakiegokolwiek ograniczania odliczenia.

Odpowiadając na pytanie 4 należy jednoznacznie potwierdzić prawo do odliczenia VAT z przedmiotowych faktur.

Analogicznie do wyżej postawionych problemów również w przypadku pytania 5. Kluczowym jest odniesienie ograniczenia odliczenia podatku VAT do faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów wymienionych w art. 3 ust. 1. Bez znaczenia jest dla dalszych losów samochodu osobowego jeśli był przeznaczony przez sześć miesięcy wyłącznie na cel wynajmu nigdy już przepis art. 3 ust. 1 nie będzie go dotyczył. Nie ma więc żadnych podstaw do ograniczenia odliczenia podatku VAT bez względu na dalsze przeznaczenie samochodu jeśli tylko będzie on służył działalności opodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w kwestii uznania:

* czy jest możliwe odliczanie całości podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu przeznaczonego wyłącznie na wynajem - za prawidłowe,

* oraz czy jest możliwe odliczanie całości podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu osobowego pierwotnie (przez co najmniej sześć miesięcy) przeznaczonego wyłącznie na wynajem, również wtedy jeśli po upływie tego okresu nastąpi przeznaczenie samochodu na inną działalność opodatkowaną podatkiem VAT - za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczania podatku od nabycia samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a zostały uchylone. Natomiast dodano w ustawie o VAT m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Dodano także art. 88a, dotyczący zasad odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do tych samochodów.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dodane w ustawie o VAT przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz nabyciem paliwa do tych samochodów regulują przepisy art. 3 i art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

I tak, w myśl przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, ust. 2 tegoż przepisu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ww. ustawy o VAT.).

Zgodnie zaś z art. 4 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z ww. przepisu wynika, iż zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tj. pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Nie dotyczy on zatem pojazdów samochodowych, wymienionych enumeratywnie w ust. 2 art. 3 powyższej ustawy, które mocą tego ustępu zostały wyłączone z regulacji ust. 1 tego artykułu.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b) ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b) ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób.

Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ww. ustawy wynika, że od nabycia samochodu osobowego lub użytkowanego na podstawie umowy leasingu, przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych lub z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Zatem, przez ten okres podatnik musi przeznaczyć ten pojazd wyłącznie na ten cel.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalności polegającą na usługowym prowadzeniu ksiąg, od 1993 r. jest z tego tytułu podatnikiem VAT. Zamierza rozszerzyć działalność o wynajem samochodów osobowych. Zamierza nabyć samochód osobowy finansując go kredytem bankowym lub ze środków własnych, ewentualnie przyjąć go w użytkowanie na podstawie umowy leasingu. Samochód będzie przeznaczony wyłącznie na cel wynajmu, co najmniej przez sześć miesięcy. Po upływie tego okresu samochód zostanie przeznaczony na inną działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż: Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do napędu samochodu osobowego przeznaczonego wyłącznie na najem (wypełniającego dyspozycje art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej).

Natomiast Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu samochodu osobowego wykorzystywanego do innej niż wynajem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zatem jeżeli samochód osobowy zostanie po upływie sześciu miesięcy przeznaczony do wykorzystania w innej działalności opodatkowanej Wnioskodawcy niż ta, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej, w tym okresie brak jest prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania oznaczonego we wniosku jako nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania oznaczonego we wniosku jako nr 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca zagadnień objętych pytaniami nr 1, 2, 3 i 6 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.