IBPP2/443-118/14/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 listopada 2013 r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z 11 lutego 2014 r. (data wpływu 11 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży Karty Widza - jest prawidłowe.

W dniu 28 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z 11 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży Karty Widza.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Teatr zamierza wprowadzić do sprzedaży Karty Widza.

Do zakupu Karty Widza uprawniona jest każda osoba. Warunkiem uzyskania Karty Widza jest wpłacenie w Kasie Teatru kwoty w określonym nominale. Jedna Karta Widza uprawnia do zakupu każdorazowo dwóch biletów ulgowych na wybrany spektakl. Karta Widza nie uprawnia jej Posiadacza do wstępu na spektakle Teatru. Karta Widza będzie ważna przez okres (prawdopodobnie) 2 lat od daty zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone nr 2):

Czy kwota uzyskana ze sprzedaży Kart Widza będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jaką stawka podatku VAT powinna mieć w tym wypadku zastosowanie.

Czy sprzedaż dotycząca Kart Widza winna być wykazywana w deklaracji VAT-7 za dany miesiąc.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko Teatru w sprawie opodatkowania Kart Widza.

Teatr zamierza sprzedawać Kartę Widza uprawniającą do rabatów na zakup biletów wstępu na spektakle teatralne w okresie ważności Karty, tj. prawdopodobnie 2 lata od daty zakupu.

Posiadacz Karty Widza będzie miał możliwość zakupu biletów na spektakl teatralny lub inne wydarzenie kulturalne oferowane przez Teatr po niższej cenie, tj. bilety ulgowe. Samo posiadanie Karty Widza nie będzie uprawniało jej posiadacza do wstępu na spektakl teatralny lub inne wydarzenie kulturalne.

Istotą Karty Widza jest uprawnienie do skorzystania z rabatu, pomimo że ma ona postać rzeczową, zatem nie może być traktowana jak towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy.

Karta Widza nie jest towarem ani usługą w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy ani art. 8 ust. 1 ustawy.

Przedmiotem działalności Teatru jest świadczenie usług kulturalnych. Nabywca Karty Widza, pomimo że dokonuje za nią płatności, nie nabywa prawa do skorzystania z usługi kulturalnej w przeciwieństwie do zakupu biletów wstępu na spektakl teatralny. Zatem odpłatne przekazanie Karty Widza nie jest świadczeniem usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż sama sprzedaż Karty nie powoduje, że klient nabywa jakąkolwiek usługę. Świadczenie usługi kulturalnej wystąpi dopiero w przypadku skorzystania przez Posiadacza Karty Widza z jej uprawnień, tj. zakupu biletów wstępu po niższej cenie na konkretny spektakl teatralny w oznaczonym terminie. Płatność za Kartę nie przesądza o świadczeniu usługi przez Teatr, nie stanowi również zaliczki na poczet przyszłej usługi w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy, gdyż posiadanie Karty Widza nie uprawnia do wejścia na spektakl teatralny. Ponadto Posiadacz Karty Widza będzie mógł korzystać z rabatu wielokrotnie w okresie jej ważności.

Wobec powyższego, zdaniem Teatru, czynność odpłatnego przekazania Karty Widza (która jest kartą rabatową) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu określonych w art. 5 ust. 1 ustawy ani art. 8 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miała zastosowanie żadna stawka podatku, w dokumentach ewidencjonujących sprzedaż w pozycji podatek VAT Teatr będzie stosował skrót "np", tj. nie podlegający podatkowi. Sprzedaż dotycząca Kart Widza nie będzie ujmowana w deklaracji podatkowej VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przez pojęcie "dostawy towarów", należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa

w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów

w rozumieniu art. 7 w tym również:

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: dana czynność ujęta została w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (przesłanka podmiotowa) oraz czynność wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT (przesłanka podmiotowa).

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, że Teatr zamierza wprowadzić do sprzedaży Karty Widza. Do zakupu Karty Widza uprawniona jest każda osoba. Warunkiem uzyskania Karty Widza jest wpłacenie w Kasie Teatru kwoty w określonym nominale. Jedna Karta Widza uprawnia do zakupu każdorazowo dwóch biletów ulgowych na wybrany spektakl. Karta Widza nie uprawnia jej Posiadacza do wstępu na spektakle Teatru. Karta Widza będzie ważna przez okres (prawdopodobnie) 2 lat od daty zakupu.

Na tle zaprezentowanej sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy kwota uzyskana ze sprzedaży Kart Widza podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że przedmiotowa Karta Widza jest w analizowanej sprawie jedynie dokumentem uprawniającym do otrzymania rabatu przy zakupie biletów (tekst jedn.: uprawnia do zakupu każdorazowo dwóch biletów ulgowych). Zatem Karta Widza nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Odpłatne przekazanie Karty Widza nie może być również rozpatrywane w kategoriach świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż samo przekazanie karty nie powoduje, że klient nabywa jakąkolwiek usługę. Karta Widza jedynie upoważnia do skorzystania na preferencyjnych warunkach z usług oferowanych przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji powyższego, stwierdzić należy, że czynność odpłatnego przekazania Karty Widza nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym przedstawiona czynność nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.

Podjęcie rozstrzygnięcia w sprawie wymaga też ustalenia czy należność, którą Wnioskodawca otrzymuje w konsekwencji sprzedaży Karty Widza należy traktować jako zaliczki na poczet przyszłej usługi wstępu na spektakl teatralny.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę (art. 19a ust. 2 ustawy).

Zgodnie z 19a ust. 8 ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zaliczka" i "przedpłata", w związku z tym należy posiłkować się znaczeniem słownikowym.

Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego PWN" (www.sjp.pwn.pl), "zaliczka" to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Natomiast "przedpłata" to określona suma pieniędzy, stanowiąca część ceny towaru lub usługi, wypłacona z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Zaliczka, jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi zatem być powiązana z konkretną transakcją.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy klient będzie miał możliwość korzystania z rabatu wielokrotnie, może też wystąpić sytuacja, że klient przez cały okres obowiązywania karty nie zakupi biletu na żaden spektakl, zatem przyszłe świadczenie nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określone, nie można powiązać wpłaty z żadnym konkretnym świadczeniem. W konsekwencji powyższego ww. należności nie można uznać za zaliczkę.

Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę Kart Widza, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 ustawy. Kwota uzyskana ze sprzedaży Kart nie stanowi również zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W związku z powyższym podatnik sporządza deklaracje dla podatku od towarów i usług na podstawie ewidencji, o której mowa w cyt. art. 109 ust. 3 ustawy. W deklaracji VAT-7 nie wykazuje dostawy niepodlegającej podatkowi od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykazywania kwoty ze sprzedaży Kart Widza w deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży Biletów Podarunkowych (pytanie nr 1) zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.