IBPP2/443-1170/11/ICz - Prawo podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży oraz najmu pojazdów, do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturze dokumentującej zakup samochodu osobowego, w sytuacji późniejszej zmiany przeznaczenia tego samochodu.

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu do tut. organu 25 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i odpłatnego najmu samochodów w przypadku zmiany przeznaczenia samochodu przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze przy jego zakupie - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i odpłatnego najmu samochodów w przypadku zmiany przeznaczenia samochodu przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze przy jego zakupie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest dealerem samochodowym - przedmiotem działalności jest sprzedaż pojazdów oraz odpłatny wynajem samochodów. Wnioskodawca ma zarejestrowaną działalność w KRS w zakresie sprzedaży samochodów pod symbolem 45.11 Z i w zakresie wynajmu 77.11 Z.

Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu osobowego Renault Scenic w kwietniu 2010 r. z przeznaczeniem do odsprzedaży. Samochód był przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego. Przy jego zakupie zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług skorzystał z prawa odliczenia całej kwoty podatku VAT. W związku z tym, że przez okres roku nie znalazł nabywcy na ten samochód, zmienił pierwotne przeznaczenie tego samochodu i w maju 2011 r. wprowadził go do środków trwałych spółki z przeznaczeniem do wynajmu powyżej 6-ciu miesięcy. Samochód był wynajmowany w okresie od maja do lipca 2011 r. Po upływie około 3 miesięcy Wnioskodawca znalazł nabywcę i sprzedał go w sierpniu 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i odpłatnego najmu samochodów w przypadku zmiany przeznaczenia samochodu tj. najmu 6 miesięcznego skróconego do 3 miesięcy (w terminie krótszym niż 6 miesięcy) przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku przy jego zakupie.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) -obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r., a do 31 grudnia 2010 r. z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Nie dotyczy to jednak przypadków gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

* odsprzedaż tych samochodów (zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7a ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r.)

* oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy (zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r.).

W takich przypadkach kwotę podatku stanowi cała kwota podatku naliczonego wykazana na fakturze zakupu.

Wnioskodawca uważa, że skoro jego przedmiotem działalności jest zarówno odsprzedaż samochodów i najem, to zakup samochodu upoważnia go do odliczenia całej kwoty podatku VAT, naliczonego przy jego zakupie (zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7a i odpowiednio zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7b). Jednocześnie przeznaczenie tego samochodu do najmu na okres powyżej 6 miesięcy pozwala na zachowanie tego prawa. Fakt, że najem został skrócony przez najemcę do okresu krótszego niż 6 miesięcy nie powoduje utraty tego prawa, gdyż po zakończeniu okresu wynajmu, zmiana przeznaczenia samochodu osobowego nastąpiła na cel uprawniający do odliczenia całej kwoty przy jego zakupie tj. na samochód do odsprzedaży. Podatnik uważa, że o zachowaniu prawa do odliczenia decyduje kryterium przeznaczenia samochodu do wynajmu na okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a dodatkowo fakt że przy odwrotnej zmianie przeznaczenia, prawo do odliczenia podatku naliczonego zostaje zachowane, ponieważ samochód zostaje sprzedany w ramach działalności podatnika. Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, że w przypadku przeznaczenia samochodu osobowego do najmu na okres 6-ciu miesięcy i nie planowanego skrócenia tego okresu przez sprzedaż, przysługuje mu prawo do odliczenia całej kwoty podatku przy zakupie przedmiotowego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczania podatku od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o VAT.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a zostały uchylone. Natomiast dodano w ustawie o VAT m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dodane w ustawie o VAT przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

I tak, w myśl przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, ust. 2 tegoż przepisu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ww. ustawy o VAT).

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b) ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, przy czym jest to przedmiotem działalności podatnika a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b) ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób.

Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b) ww. ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest dealerem samochodowym - przedmiotem działalności jest sprzedaż pojazdów oraz odpłatny wynajem samochodów.

Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu osobowego Renault Scenie w kwietniu 2010 r. z przeznaczeniem do odsprzedaży. Samochód był przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego. Przy jego zakupie zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług skorzystał z prawa odliczenia całej kwoty podatku VAT. W związku z tym, że przez okres roku nie znalazł nabywcy na ten samochód, zmienił pierwotne przeznaczenie tego samochodu i w maju 2011 r. wprowadził go do środków trwałych spółki z przeznaczeniem do wynajmu powyżej 6-ciu miesięcy. Samochód był wynajmowany w okresie od maja do lipca 2011 r. Po upływie około 3 miesięcy Wnioskodawca znalazł nabywcę i sprzedał go w sierpniu 2011 r.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca zmieni przeznaczenie samochodu osobowego zakupionego wyłącznie na cel do odsprzedaży, na cel wynajmu przez okres co najmniej sześć miesięcy, a następnie powróci ponownie do celu sprzedaży, Wnioskodawca zachowa prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie tego samochodu, bowiem oba cele przeznaczenia tego samochodu dają uprawnienie Wnioskodawcy do odliczenia kwoty podatku naliczonego w pełnej wysokości przy jego zakupie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.